0115-KDIT1.4011.41.2020.1.MT - Opodatkowanie przychodów z najmu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2020 r. (data wpływu 16 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w związku z umową dotyczącą najmu lokalu usługowego, uzupełnionym pismem z dnia 21 lutego 2020 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Został on następnie uzupełniony pismem z dnia 21 lutego 2020 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest jednym ze współwłaścicieli lokalu usługowego.

Dnia 20 lutego 2019 r. pozostali współwłaściciele bez zgody Wnioskodawczyni zawarli umowę najmu przedmiotowego lokalu usługowego.

Podpis Wnioskodawczyni na umowie pozostali współwłaściciele (wynajmujący) postanowili zdobyć poprzez wniosek do sądu o zezwolenie na dokonanie czynności przekraczającej zarząd zwykły, już po podpisaniu umowy. W tej sprawie w Sądzie Rejonowym toczy się obecnie postepowanie sądowe. W toku ww. sprawy, na żądanie Sądu, Wnioskodawczyni w listopadzie 2019 r. poznała zapisy umowy. Jednym z zapisów, któremu Wnioskodawczyni stanowczo się sprzeciwia, jest wystawianie faktury za najem przez tylko jednego ze współwłaścicieli, tj. X.Y. (dotychczas, w przypadku poprzednich najemców, przez kilkadziesiąt lat Wnioskodawczyni wystawiała oddzielną fakturę za jej część ułamkową lokalu, co umożliwiało jej przejrzyste rozliczanie się z urzędem skarbowym). Ponadto, zgodnie z kwestionowaną przez Wnioskodawczynię umową najmu czynsz za cały lokal wpłacany jest przez najemcę na konto X.Y., która to w umowie zobowiązuje się do przekazania należnych pożytków pozostałym współwłaścicielom (w równych częściach po 1075 zł). W rzeczywistości, do dnia dzisiejszego Wnioskodawczyni nie otrzymała od X.Y. żadnej wpłaty.

Wnioskodawczyni nie ma wiedzy, w jaki sposób X.Y. rozlicza się z urzędem skarbowym w zakresie podatku dochodowego oraz na jaki podmiot wystawiane są obecnie faktury za przedmiotowy lokal usługowy. X.Y. prowadzi działalność gospodarczą. W przypadku wystawiania faktur na ten podmiot istnieje również prawdopodobieństwo rozliczania podatku VAT przez ten podmiot z należności, które w części - zgodnie z umową - należą do Wnioskodawczyni.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana doprecyzowała opis stanu faktycznego, poprzez wskazanie następujących okoliczności sprawy:

* Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie najmu.

* Opisany lokal usługowy, o którym mowa we wniosku nie jest składnikiem majątku wykorzystywanym przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej.

* Przychody uzyskiwane z najmu Wnioskodawczyni rozlicza na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

* W roku 2019 Wnioskodawczyni nie otrzymała ani nie postawiono jej do dyspozycji należności z tytułu najmu opisanego lokalu usługowego.

Wniosek dotyczy rozliczenia podatku dochodowego za rok 2019.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy i w jaki sposób Wnioskodawczyni powinna rozliczyć się z podatku dochodowego od najmu przedmiotowego lokalu jeśli na umowie najmu nie ma jej podpisu, zasadność umowy jest weryfikowana przez sąd, a w praktyce Wnioskodawczyni nie czerpie żadnych pożytków z przedmiotowego lokalu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro zaistniał stan faktyczny, jest wynajem. Wnioskodawczyni opłaca 30-krotnie wyższy podatek od nieruchomości za istniejący wynajem od 1 marca 2019 r. W jej ocenie, organ podatkowy ma prawo w przyszłości za nie zapłacony podatek wymierzyć jej domiar, w jej ocenie niezawiniony.

W uzupełnieniu własnego stanowiska w sprawie Wnioskodawczyni wskazała, że - jej zdaniem - powinna rozliczyć się z podatku dochodowego od najmu przedmiotowego lokalu usługowego, ponieważ w treści opisanej umowy najmu wskazano, że z tytułu najmu należy się jej 1075 zł miesięcznie, co stanowi 1/4 całości opłaty za najem tego lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2157, z późn. zm.) osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Na mocy art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł. Od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów (art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a omawianej ustawy). Podatek zryczałtowany pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 12 ust. 2 ustawy).

Na mocy omawianej ustawy podatnicy, których przychody o których mowa w art. 6 ust. 1a, podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym są obowiązani:

* za każdy miesiąc obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień - przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania (art. 21 ust. 1);

* złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - w terminie od dnia 15 lutego do końca lutego roku następującego po roku podatkowym; zeznanie złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym (art. 21 ust. 2 pkt 2).

Przedmiotem rozpatrywanego wniosku jest kwestia istnienia po stronie Wnioskodawczyni obowiązku rozliczenia zryczałtowanego podatku dochodowego za 2019 rok z tytułu najmu opisanego we wniosku lokalu usługowego.

Należy zatem wyjaśnić, że w przypadku opodatkowania przychodów (dochodów) z najmu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ustawodawca przyjął zasadę, że opodatkowaniu podlegają:

* przychody, które zostały otrzymane przez podatnika - tj. takie przychody, które podatnik rzeczywiście "dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie";

* przychody, które zostały postawione do dyspozycji podatnika - tj. takie przychody, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru.

Przykładowo, jeśli należnością podatnika z umowy najmu jest czynsz najmu, to obowiązek podatkowy z tytułu najmu powstaje z momentem, kiedy wynajmujący otrzyma ten czynsz (tj. dostanie fizycznie pieniądze od najemcy albo otrzyma wpłatę od najemcy na rachunek bankowy). A zatem - w omawianym systemie rozliczania podatku - czynsz najmu którego nie otrzymał wynajmujący ani którego nie postawiono wynajmującemu do dyspozycji nie jest jego przychodem, nawet jeśli ten czynsz jest mu należny (tj. zgodnie z umową najmu powinien już zostać otrzymany przez wynajmującego).

Wobec powyższego - niezależnie od tego, w jaki sposób na gruncie prawa cywilnego zostanie rozwiązana problemowa sytuacja umowy najmu podpisanej bez wiedzy i zgody Wnioskodawczyni przez pozostałych współwłaścicieli lokalu usługowego - skoro Wnioskodawczyni w roku podatkowym 2019 nie otrzymała żadnych należności dotyczących najmu lokalu usługowego ani też nie postawiono jej do dyspozycji takich należności, nie ma podstaw do rozpoznania po stronie Wnioskodawczyni przychodu z tytułu najmu tego lokalu w rozumieniu art. 6 ust. 1a omawianej ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Skoro w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni nie uzyskała przychodów z najmu lokalu usługowego, tym samym po stronie Wnioskodawczyni nie powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu. Wnioskodawczyni nie ma obowiązku rozliczenia zryczałtowanego podatku dochodowego za 2019 rok z tytułu najmu opisanego we wniosku lokalu usługowego. W szczególności, Wnioskodawczyni nie ma obowiązku złożenia zeznania PIT-28 w zakresie opisanej umowy najmu.

W odniesieniu do argumentu Wnioskodawczyni dotyczącego podatku od nieruchomości, należy ponadto wyjaśnić, że jest podatek ustalany na odrębnych zasadach niż zryczałtowany podatek dochodowy. Zasady te określa ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1445, z późn. zm.). Tym samym, sposób opodatkowania lokalu usługowego podatkiem od nieruchomości nie ma znaczenia dla oceny sytuacji Wnioskodawczyni na gruncie przepisów dotyczących zryczałtowanego podatku dochodowego.

Wobec przedstawionych argumentów faktycznych i prawnych, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w momencie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.