0115-KDIT1.4011.233.2020.3.KK - Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2020 r. (data wpływu 20 lutego 2020 r.), uzupełnionym w dniu 28 maja 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe, jednak z innych względów niż wskazane przez Wnioskodawczynię.

W dniu 20 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 28 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Matka Wnioskodawczyni, D.G., zmarła 29 grudnia 1992 r. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 7 lipca 1994 r., spadek po D.G. na podstawie ustawy nabyła córka (Wnioskodawczyni) w całości.

Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 5 września 2013 r. stwierdzono zasiedzenie po 1/2 części przez D.G. i 1/2 części przez T.L. (brat D. G.) własności nieruchomości położonej w T. oznaczoną jako działka o powierzchni 0,2057 ha.

Naczelnik Urzędu Skarbowego na wniosek Wnioskodawczyni wydał 2 grudnia 2014 r. zaświadczenie, w którym stwierdza, że nie ustalono zobowiązania od spadków i darowizn z tytułu nabycia własności nieruchomości z tytułu zasiedzenia przez D. G., ponieważ na dzień wydania postanowienia sądu z dnia 5 września 2013 r. D.G. nie żyła.

Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 29 stycznia 2018 r. dokonano zniesienia współwłasności z udziałem T.L. i Wnioskodawczyni (spadkobierczyni po D.G.) w 1/2 części nieruchomości każde z nich położonej w T. oznaczonej jako działka o powierzchni 0,2057 ha w ten sposób, że nieruchomość podzielono i przyznano na własność: T. L. działkę o powierzchni 0,1029 ha, a na własność Wnioskodawczyni działkę o powierzchni 0,1028 ha. Sad stwierdził, że zniesienie współwłasności następuje bez wzajemnych dopłat.

Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję w dniu 6 sierpnia 2018 r., w której umarza postępowanie podatkowe z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności pomiędzy Wnioskodawczynią a T. L., stosownie do postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 29 stycznia 2018 r. gdyż wartość nabytego prawa własności po zniesieniu współwłasności jest mniejsza od udziału, który przysługiwał Wnioskodawczyni przed zniesieniem współwłasności.

28 maja 2019 r. Wnioskodawczyni sprzedała działkę gruntu niezabudowanego położoną w T. o powierzchni 0,1028 ha A.O. i K. O.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na Wnioskodawczyni, w związku ze sprzedaniem nieruchomości położonej w T. ciąży obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód z dnia 28 maja 2019 r. z odpłatnego zbycia nieruchomości w T. nie podlega opodatkowaniu, gdyż od jej nabycia przez Wnioskodawczynię 5 września 2013 r. minęło więcej niż 5 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe, jednak z innych względów niż wskazane przez Wnioskodawczynię.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

d. innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Użyty w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych termin "nabycie" oznacza każde uzyskanie tytułu własności (nabycie własności) lub każde uzyskanie określonego prawa (nabycie prawa) bez względu na fakt czy jest to nabycie w części ułamkowej czy w całości. Poprzez "nabycie" należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika. Nabyć nieruchomość lub prawo majątkowe można np. zakupując je, bądź uzyskując pod tytułem darmym (w formie darowizny, w drodze spadku, działu spadku, poprzez zasiedzenie). W przypadku zaś ograniczonych praw rzeczowych również zawierając umowę o ustanowieniu tego prawa.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego opis sprawy wynika, że Wnioskodawczyni odziedziczyła w całości spadek po zmarłej w 1992 r. matce. W 2013 r. sąd potwierdził zasiedzenie przez matkę Wnioskodawczyni 1/2 udziału w nieruchomości o powierzchni 0,2057 ha położonej w T. W 2018 r. dokonano nieodpłatnego zniesienia współwłasności całej nieruchomości w ten sposób, że Wnioskodawczyni przypadła działka o powierzchni 0,1028 ha. Wartość otrzymanego udziału była mniejsza od wartości udziału, który przysługiwał Wnioskodawczyni przed zniesieniem współwłasności. W maju 2019 r. Wnioskodawczyni sprzedała opisaną działkę.

W myśl art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Stosownie do treści art. 172 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.), posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). W takim przypadku nabycie nieruchomości następuje po upływie trzydziestu lat.

Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek, posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności. Orzeczenie takie stanowi potwierdzenie nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym, czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej.

W jego treści jest wskazywana data nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia (tj. moment, na jaki spełnione zostały przesłanki zasiedzenia). Datą nabycia własności nieruchomości nie jest natomiast data postanowienia o zasiedzeniu ani też data uprawomocnienia się postanowienia sądu.

Wobec wyżej przytoczonych regulacji należy stwierdzić, że nabycie przez Wnioskodawczynię udziału w przedmiotowej nieruchomości nastąpiło, stosownie do dyspozycji przepisu art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w momencie nabycia tego udziału przez matkę w drodze zasiedzenia. Momentem tym nie jest jednak - jak sugeruje Wnioskodawczyni - data 5 września 2013 r. bo wtedy nastąpiło wyłącznie potwierdzenie przez sąd zaistniałego już wcześniej faktu zasiedzenia przez matkę udziału w nieruchomości. W związku z tym bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez matkę Wnioskodawczyni udziału w nieruchomości w drodze zasiedzenia stosownie do art. 172 Kodeksu Cywilnego.

W związku z powyższym, sprzedaż przez Wnioskodawczynię opisanej we wniosku działki nie stanowi źródła przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. przepisie. Tym samym sprzedaż ww. nieruchomości nie podlega opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.