0115-KDIT1.4011.146.2021.2.MR - Miejsce opodatkowania dochodu z działalności gospodarczej podatnika mającego ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 6 stycznia 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 6 marca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie miejsca opodatkowania dochodu z działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 6 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie miejsca opodatkowania dochodu z działalności gospodarczej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie tłumaczeń (PKD 74.30.Z), której siedziba znajduje się na terytorium Polski, przy....,.... Nie planuje rozszerzenia zakresu prowadzonej działalności gospodarczej. Rozlicza się za pomocą ryczałtu. Spotkania z klientami odbywają się w siedzibie firmy, w Polsce. Zdecydowana większość jej klientów to osoby fizyczne lub firmy polskie. Powstałe zobowiązania wobec klientów (zlecenia tłumaczeń) również wykonywane są albo na miejscu, albo zdalnie przez Internet. Jeśli klient potrzebuje otrzymać oryginał tłumaczenia, wysyłka odbywa się pocztą na terenie Polski. Jeśli klient nie potrzebuje oryginału, wysyłka tłumaczenia odbywa się za pomocą maila. We Francji nigdy nie posiadała i nie planuje posiadać drugiej siedziby firmy/zakładu. Nie przeprowadza we Francji spotkań z klientami. Przeprowadziła się niedawno do Francji, gdzie mieszka jej mąż. Przeprowadzka nastąpiła 18 września 2020 r. Posiada od 18 września 2020 r. stałe miejsce zamieszkania we Francji. Nie posiada stałego miejsca zamieszkania w Polsce, przebywa w kraju w sposób tymczasowy, w celu prowadzenia firmy oraz odwiedzenia rodziny (mama, tata, rodzeństwo). Posiada w Polsce konto bankowe i ubezpieczenie zdrowotne oraz ubezpieczenie samochodu. Powyższe posiadała przed przeprowadzką i posiada nadal, po przeprowadzce. Posiada obywatelstwo polskie, nie posiada obywatelstwa francuskiego. We Francji nie planuje innej pracy zarobkowej podlegającej opodatkowaniu, niż jej działalność gospodarcza. Jedyne dochody osiągać będzie z prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie tłumaczeń. Przebywa na terenie Polski regularnie w celu prowadzenia tejże działalności, jednak więcej niż 183 dni w roku spędza na terytorium Francji. We Francji mieszka wraz z mężem. Według strony francuskiej (opinia wydana ustnie przez organ podatkowy) jej obowiązek podatkowy wynikający z prowadzenia działalności jest w Polsce, musi jednak złożyć zeznanie podatkowe we Francji aby uniknąć podwójnego podatkowania. Obowiązek złożenia zeznania podatkowego we Francji wynika z faktu, iż jest przez ten kraj uznawana za rezydenta podatkowego z racji na stałe miejsce zamieszkania w tym kraju wraz z mężem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochody uzyskane przez Wnioskodawczynię w ramach działalności gospodarczej z zakresu tłumaczeń od momentu przeprowadzki podlegają opodatkowaniu w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z tym, że siedziba firmy znajduje się w Polsce, jest tam również jej ośrodek interesów gospodarczych, przychody osiągnięte z prowadzonej działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu na terenie Polski. Innymi słowy, w Polsce opodatkowaniu podlegają również te przychody z prowadzonej działalności gospodarczej osiągnięte od momentu przeprowadzki do Francji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a analizowanej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Według art. 3 ust. 2b pkt 3 ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Na mocy art. 4a ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 5a pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o zagranicznym zakładzie oznacza to:

c. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje * chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni jest rezydentem Francji (posiada od 18 września 2020 r. stałe miejsce zamieszkania we Francji, nie posiada stałego miejsca zamieszkania w Polsce, przebywa w kraju w sposób tymczasowy w celu prowadzenia firmy oraz odwiedzenia rodziny, więcej niż 183 dni w roku spędza na terytorium Francji) i w Polsce posiada ograniczony obowiązek podatkowy, kwestie opodatkowania dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej należy rozpatrywać z uwzględnieniem Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Warszawie dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5).

W myśl art. 7 ust. 1 umowy polsko-francuskiej zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Warunek określony w art. 7 ust. 1 ww. umowy należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD), przyjmując, że przedsiębiorstwo jednego Państwa nie może być opodatkowane w drugim Państwie, chyba że prowadzi ono w tym drugim Państwie działalność handlową lub przemysłową za pośrednictwem położonego w tym Państwie zakładu.

Według art. 5 ust. 1 ww. umowy, określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, w której całkowicie albo częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa.

Zgodnie natomiast z ust. 2 tego artykułu, określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

Tak więc, aby można było mówić o zakładzie przede wszystkim musi istnieć placówka, która ma stały charakter i za pośrednictwem której wykonywana powinna być działalność przedsiębiorstwa.

Z powyższych przepisów wynika zatem w sposób jednoznaczny, iż dochód osoby mającej miejsce zamieszkania we Francji z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski może być opodatkowany w Polsce, pod warunkiem że działalność prowadzona jest poprzez położony na terytorium tego państwa zakład. W takim przypadku dochód, który może być przypisany temu zakładowi może być opodatkowany w Polsce.

Z opisu przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie tłumaczeń (PKD 74.30.Z), której siedziba znajduje się na terytorium Polski. Powstałe zobowiązania wobec klientów (zlecenia tłumaczeń) również wykonywane są albo na miejscu, albo zdalnie przez Internet. Jeśli klient potrzebuje otrzymać oryginał tłumaczenia, wysyłka odbywa się pocztą na terenie Polski. Jeśli klient nie potrzebuje oryginału, wysyłka tłumaczenia odbywa się za pomocą maila. We Francji nigdy nie posiadała i nie planuje posiadać drugiej siedziby firmy/zakładu. Nie przeprowadza we Francji spotkań z klientami.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni mając ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce prowadzi ww. działalność gospodarczą za pośrednictwem zakładu w rozumieniu art. 7 ust. 1 w związku z art. 5 umowy polsko-francuskiej. Skoro Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą za pomocą położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zakładu to uzyskane dochody z tego tytułu powinna opodatkować w Polsce.

Organ interpretacyjny informuje też, że wydana interpretacja dotyczy tylko kwestii będącej przedmiotem wniosku, tj. miejsca opodatkowania dochodu z działalności gospodarczej. Inne kwestie, w tym przyjęta w Polsce forma opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, nie podlegały - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - ocenie organu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.