0115-KDIT1-3.4012.88.2019.1.AT - Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2019 r. (data wpływu 12 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z... w ramach zadań własnych Gminy - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z... w ramach zadań własnych Gminy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina... jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawne oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą.

Ustawodawca w art. 15 ust. 2 przytoczonej ustawy wyjaśnia, iż pojęcie działalności gospodarczej obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Nadmienić należy, że art. 15 ust. 6 przytoczonej ustawy wskazuje wprost, iż organy władzy publicznej, które realizują zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji zadań do których zostały powołane, nie uznaje się za podatników podatku od towarów i usług. Gmina będąca organem władzy publicznej funkcjonuje jako podatnik podatku od towarów i usług w zakresie obejmującym zawarte umowy cywilnoprawne oraz w przypadku, w którym dokonuje czynności, które nie są zadaniami własnymi. Zatem, uznanie jednostki samorządu terytorialnego jako podatnika podatku VAT w ramach określonej transakcji, bądź dokonywanych czynności, zależy od tego, czy podmiot zachowuje się jak organ władzy, czy jak przedsiębiorca.

Gmina funkcjonuje jako organ władzy publicznej, realizując zadania opisane w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 994 z późn. zm.) o samorządzie gminnym. Art. 6. ust. 1 tejże ustawy wskazuje, że do zakresu działań gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Ustawodawca w art. 7 tejże ustawy narzuca gminie konieczność zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz wymienia enumeratywnie sprawy zakwalifikowanie jako zadania własne.

Wnioskodawca mając na względzie realizację zadań określonych w przytoczonym art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym, obejmujących sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych podjął się budowy ścieżki rowerowej na terenie Gminy na odcinku... -... wraz z przepustem na rzece. Zakończone przedsięwzięcie otrzymało dofinansowanie w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014 - 2020, poddziałanie 19.2 "..." (umowa nr... zawarta w dniu... lipca 2017 r.).

Głównym celem projektu była budowa ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej, a co się z tym wiąże, promowanie wśród lokalnej społeczności i turystów możliwości aktywnego spędzania czasu wolnego. Należy nadmienić, iż wskutek realizacji projektu poprawie uległa jakość życia mieszkańców ze względu na zmniejszenie zanieczyszczeń powietrza na terenie gminy poprzez ograniczenie ruchu samochodowego na rzecz pieszo-rowerowego. Nie ulega więc wątpliwości, że przedsięwzięcie stanowi zadanie własne gminy przedstawione we wspomnianej ustawie o samorządzie gminnym. Udzielone dofinansowanie w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich ma formę refundacji części ponoszonych kosztów kwalifikowanych, które udokumentowane zostały fakturami VAT. Poziom otrzymanej dotacji wynosi...% wszystkich kosztów kwalifikowanych. W przypadku projektów współfinansowanych ze środków unijnych kwalifikowalność podatku VAT zależy od jednego głównego czynnika. Podatek od towarów i usług może zostać zaliczony do wydatków kwalifikowanych i podlegać refundacji tylko i wyłącznie w przypadku, gdy beneficjent środków nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Gmina... posiada faktury VAT dokumentujące dokonane nabycie towarów i usług w ramach realizacji opisywanego projektu i planuje złożyć wniosek o refundację. Opisywane przedsięwzięcie zostało już zakończone i, jak przytoczono wcześniej, inwestycja ma charakter niekomercyjny i ogólnodostępny. Gmina... nie pobiera i nie będzie pobierać żadnych opłat z tytułu korzystania przez mieszkańców i turystów z nowo wybudowanej infrastruktury. Należy też nadmienić, iż inwestycja nie będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej Gminy....

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie.

Czy Gmina... ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie opisanego stanu faktycznego, jakim jest ponoszenie wydatków na budowę ścieżki rowerowej wraz z przepustem, która to inwestycja zrealizowana została w ramach wykonywania zadań własnych Gminy?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a co za tym idzie, podatek od towarów i usług jest wydatkiem kwalifikowalnym w ramach zrealizowanego przedsięwzięcia. W kontekście omawianego stanu faktycznego Gmina... nie występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług, działając na podstawie przytoczonego wcześniej art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Organy władzy publicznej realizujące zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa, a dla realizacji których zostały powołane, nie są uznawane za podatników podatku od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy, budowa drogi rowerowej na terenie Gminy, która to inwestycja ma charakter niekomercyjny i ogólnodostępny, stanowi realizację zadań własnych, jakimi są sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, które to zadania "narzucone" zostały w ustawie o samorządzie gminnym. Nie ulega wątpliwości, iż budowa infrastruktury rowerowej przyczynia się do rozwoju terenów rekreacyjnych na terenie Gminy, podnoszenia świadomości mieszkańców w sprawach kultury fizycznej oraz stanowi dodatkową atrakcję turystyczną.

Reasumując, Gmina... w zakresie zrealizowanej inwestycji działała jak organ władzy publicznej realizujący zadania własne, co wyklucza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z cytowanych powyżej regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego albo ma zastosowanie 0% stawka podatku. Wskazana norma prawna jest wyrazem zasady neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ustawodawca formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z aktualnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczające jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, o czym stanowi art. 15 ust. 6 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z póź.zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy - zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że nie został spełniony warunek, o którym mowa w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy, gdyż zakupy dokonane przez Wnioskodawcę, będącego zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, w ramach realizowanego projektu - jak wynika z okoliczności sprawy - nie służą do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją tego projektu.

W konsekwencji, stanowisko Gminy na tle przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że tutejszy organ nie jest kompetentny do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania, bądź braku przesłanek do zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, ponieważ kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.