0115-KDIT1-3.4012.8.2017.2.BJ - Mechanizm odwrotnego obciążenia dla usług budowlanych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2017 r. (data wpływu 1 marca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 18 maja 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług budowlanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 18 maja 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług budowlanych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest: obróbka metali i nakładanie powłok na metale (PKD 2516Z) oraz produkcja pozostałych gotowych wyrobów metalowych, gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 2599Z). Sprzedaż wytwarzanych, w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, wyrobów oznaczona jest symbolem PKWiU 25.99.29 jako: pozostałe wyroby z metali nieszlachetnych, gdzie indziej nie sklasyfikowane.

Spółka dokonuje sprzedaży wymienionych wyżej wyrobów oferując dodatkowo możliwość wykonania usługi montażu tych wyrobów. Usługi te są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 42.11.20.0 jako: roboty ogólnobudowlane związane z budową autostrad, dróg, ulic i innych dróg dla pojazdów i pieszych oraz budową pasów startowych.

Głównym przedmiotem działalności spółki (około 90%) jest działalność produkcyjna, która jest przeważającym przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast usługi związane z montażem stanowią dodatkowy, uzupełniający rodzaj działalności umożliwiający wykonanie dostawy wyprodukowanych wyrobów i ich zamontowania we wskazanym miejscu przez podwykonawców spółki. Spółka nie realizuje montaży siłami własnymi.

Stan faktyczny nr 1.

Spółka wystawia zleceniodawcy fakturę dotyczącą przedmiotowego zlecenia, obejmującego dostawę wyrobów oraz wykonanie usługi ich montażu w następujący sposób: pozycja faktury dotycząca dostawy wyrobów objętych zleceniem obejmuje podstawę opodatkowania oraz kwotę obliczonego podatku według obowiązującej stawki kwoty podatku VAT. Pozycja faktury dotycząca wykonania usługi montażu dostarczanych wyrobów obejmuje wyłącznie podstawę opodatkowania bez wykazania podatku VAT.

Wymienione wyroby podlegają opodatkowaniu właściwą stawką VAT, natomiast usługa montażu wymieniona jest w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług, zatem zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest nabywający usługę, o ile usługodawcą jest podatnik, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, jest zarejestrowany, jako podatnik VAT czynny oraz jeżeli usługodawca świadczy te usługi, jako podwykonawca.

Stan faktyczny nr 2.

Spółka w ramach "konsorcjum" na podstawie art. 23 ust. 1 Prawo o zamówieniach publicznych (pzp) realizuje zlecenia na rzecz jednostek budżetowych. Spółka wystawia na "lidera konsorcjum" fakturę dotyczącą przedmiotowego zlecenia.

Faktura dotyczącą przedmiotowego zlecenia, obejmuje dostawę wyrobów oraz wykonanie usługi ich montażu i jest wystawiona w następujący sposób: pozycja faktury dotycząca dostawy wyrobów objętych zleceniem obejmuje podstawę opodatkowania oraz kwotę obliczonego według obowiązującej stawki kwoty podatku VAT, pozycja faktury dotycząca wykonania usługi montażu dostarczanych wyrobów obejmuje podstawę opodatkowania oraz kwotę obliczonego podatku VAT jako ostateczny wykonawca.

W uzupełnieniu z dnia 18 maja 2017 r. Spółka wskazała, że w przypadku stanu faktycznego nr 1 zleceniodawcami zadań polegających na usługach montażu (sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 42.11.20.0) są zarówno podmioty będące ich głównym wykonawcą (95% zadań realizowanych przez Spółkę) jak i inwestorzy (głównie Gminy).

W przypadku stanu faktycznego nr 2 Spółka wyjaśniła, że w 2016 r. zawarła umowę o wspólnym przedsięwzięciu - konsorcjum z inną spółką. Celem zawarcia umowy było wspólne złożenie oferty przetargowej oraz w przypadku wygrania - realizacja prac związanych z montażami oznakowania (sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 42.11.20.0).

Umowa określa, że Spółka jest partnerem konsorcjum, zaś druga spółka - jej liderem. Lider został upoważniony do reprezentacji konsorcjum wobec inwestora, również w sprawach finansowych. Umowa dokonuje podziału terytorialnego związanego z realizacją zadań. Koszty ustanowienia zabezpieczeń należytego wykonania Partnerzy rozliczyli w równych częściach - po 50%. W 2016 r. konsorcjum, po wygranym przetargu, zawarło kontrakt z inwestorem, w ramach, którego realizuje zadania montażu oznakowania oraz tzw. utrzymania (symbolem PKWiU 42.11.20.0) od 1 stycznia 2017 r. Kontrakt określa, że lider konsorcjum oraz partner konsorcjum czyli Wnioskodawca są wykonawcami.

Zgodnie z postanowieniami kontraktu z inwestorem oraz umowy o wspólnym przedsięwzięciu - konsorcjum:

* wykonawcy (Spółka i jej partner) realizują przedmiot umowy na podstawie zleceń wystawianych przez przedstawicieli regionalnych inwestora. Każdy partner konsorcjum otrzymuje zlecenia zgodnie z dokonanym podziałem terytorialnym. Regiony przydzielone umową oraz kontraktem Spółce składają swoje zamówienia bezpośrednio do Spółki.

* każde wykonanie zlecenia potwierdzone jest protokolarnie. Protokół zawiera informacje o dacie gotowości do odbioru (zakończenia wykonania robót) oraz dacie podpisania tegoż protokołu.

* Faktura wystawiona na podstawie protokołu określa:

a. Nabywcę - lidera konsorcjum

b. Odbiorcę - inwestora.

W świetle powyższego - Spółka jest wykonawcą usług zleconych bezpośrednio przez przedstawiciela inwestora, które fakturowane są nie bezpośrednio na inwestora, ale z uwagi na zawarte umowy - na lidera konsorcjum.

W związku z powyższym opisem ostatecznie zadano następujące pytanie.

Czy przyjęty sposób dokumentowania fakturą dokonywanych dostaw wyrobów i świadczonych usług jest prawidłowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym nr 1 sposób dokumentowania jest prawidłowy. Zmiany przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2017 r. wprowadziły obowiązek opodatkowania usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy przez nabywcę usługi. Spółka uważa, że oceniając specyfikę prowadzonej działalności, polegającej na produkcji i sprzedaży wyrobów oraz świadczeniu usług ich montażu, ze wskazaniem na dominującą przewagę sprzedaży wyrobów, przy wystawianiu faktury kieruje się bezpośrednio przynależnością wyrobu, jak i usługi do odpowiedniego symbolu klasyfikacji PKWiU.

W opisanym stanie faktycznym nr 2 sposób dokumentowania jest prawidłowy. Przepis art. 23 ust. 3 PZP, zgodnie, z którym warunki dotyczące wykonawcy stosuje się odpowiednio do wykonawców, o których mowa w ust. 1. Wykonawcy, którzy ubiegają się o udzielenie zamówienia, powinni być traktowani na równych zasadach, tj. sytuacja wykonawcy nie powinna być różnicowana ze względu na to, czy dany podmiot ubiega się o zamówienie w ramach konsorcjum czy samodzielnie.

Przyjęte przez Spółkę stanowisko ma na celu ograniczenie wątpliwości, co do sposobu ustalenia podatnika, u którego powstanie obowiązek rozliczenia podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Przy tym, art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, w myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Zatem, w przypadku gdy usługodawca będzie świadczył usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy jako podwykonawca generalnego wykonawcy, zastosowanie będzie miał mechanizm odwrotnego obciążenia, a tym samym zobowiązanym do rozliczenia podatku będzie nabywający usługę, tj. generalny wykonawca. Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, które realizowane są przez wykonawcę/generalnego wykonawcę na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę/generalnego wykonawcę, natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego podwykonawca to "firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy" (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca).

Pojęcie to wprowadza zatem na grunt analizowanych przepisów następujące podmioty:

* podwykonawcę - jako zleceniobiorcę wykonującego podzleconą pracę,

* głównego wykonawcę - jako podmiot podzlecający podwykonawcy wykonanie częściowe lub całościowe danej inwestycji oraz

* inwestora - jako podmiot zlecający na rzecz głównego wykonawcy wykonanie danej inwestycji.

Natomiast, przy dalszych "podzleceniach" przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest - w stosunku do swojego podwykonawcy - głównym wykonawcą swojego zakresu prac (i rozliczy "podzlecone" usługi budowlane na zasadzie odwróconego obciążenia).

Ponadto, fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku - świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Dla jednoznacznego wyjaśnienia jakie relacje łączą inwestora, wykonawcę i podwykonawcę (dalszych podwykonawców) trzeba odwołać się do przepisów prawa cywilnego.

Według art. 647¹ § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459) - Kodeks cywilny, w umowie o roboty budowlane, o której mowa w art. 647, zawartej między inwestorem a wykonawcą (generalnym wykonawcą), strony ustalają zakres robót, które wykonawca będzie wykonywał osobiście lub za pomocą podwykonawców.

Do zawarcia przez wykonawcę umowy o roboty budowlane z podwykonawcą jest wymagana zgoda inwestora. Jeżeli inwestor, w terminie 14 dni od przedstawienia mu przez wykonawcę umowy z podwykonawcą lub jej projektu, wraz z częścią dokumentacji dotyczącą wykonania robót określonych w umowie lub projekcie, nie zgłosi na piśmie sprzeciwu lub zastrzeżeń, uważa się, że wyraził zgodę na zawarcie umowy (art. 647¹ § 2 k.c.).

Do zawarcia przez podwykonawcę umowy z dalszym podwykonawcą jest wymagana zgoda inwestora i wykonawcy. Przepis § 2 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 647¹ § 3 k.c.).

Odnosząc się do kwestii zastosowania mechanizmu odwróconego obciążenia do usług budowlanych świadczonych w ramach konsorcjum należy mieć na uwadze, że wprowadzane zmiany w zakresie reverse charge dla usług budowlanych generalnie nie powodują zmiany sposobu opodatkowania tych usług (np. w zakresie stawki VAT), w określonych przypadkach będzie dochodzić jedynie do przeniesienia obowiązku rozliczenia podatku VAT z usługodawcy na usługobiorcę.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku, ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę.

Z okoliczności sprawy wynika (stan faktyczny nr 2), że Wnioskodawca jako Partner zawarł umowę Konsorcjum na wykonanie robót budowlanych. Zgodnie z umową, każda ze stron ma wykonać określony zakres robót na podstawie zleceń wystawianych przez przedstawicieli regionalnych inwestora, za wykonanie którego ponosić będzie odpowiedzialność.

Należy wskazać, że w praktyce gospodarczej bardzo często inwestycje budowlane realizowane są przez wykonawców funkcjonujących w formie konsorcjum, które jest związkiem kilku przedsiębiorstw zawartym w celu dokonania wspólnego przedsięwzięcia. W praktyce mogą wystąpić różne modele konsorcjów, każde konsorcjum będzie miało zatem indywidualny charakter. To z postanowień konkretnych umów konsorcjów będzie wynikał sposób jego organizacji i rozliczeń pomiędzy jego członkami a inwestorem, jak również zakres usług świadczonych przez poszczególnych członków konsorcjum.

W celu wyjaśnienia opisanej kwestii należy wskazać, że konsorcjum jest organizacją zrzeszającą kilka podmiotów gospodarczych na określony czas, w konkretnym celu. W prawie cywilnym ani w prawie podatkowym nie występuje definicja konsorcjum, jednakże przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 353¹ kodeksu cywilnego, w ramach tzw. swobody umów.

W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia). Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Konsorcjum nie może być uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum, a przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. W konsekwencji działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej.

W rozpatrywanej sprawie, celem zawarcia umowy konsorcjum pomiędzy Partnerem a Liderem konsorcjum jest realizacja wspólnego przedsięwzięcia, jednakże podatnikiem podatku od towarów i usług nie jest konsorcjum, lecz każda ze stron, która działa w określonym zakresie jako samodzielny i niezależny podatnik.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że skoro - jak wynika z wniosku - Wnioskodawca będzie wystawiał faktury na Lidera za wykonanie własnego zakresu robót, należy uznać, że Wnioskodawca w tym schemacie występować będzie w charakterze podwykonawcy.

W niniejszej sprawie nie można uznać, że zarówno Wnioskodawca (Partner) jak i Lider Konsorcjum równocześnie są generalnymi wykonawcami względem inwestora (zamawiającego). Jak wynika bowiem z opisu sprawy strony umowy konsorcjum zawarły porozumienie wykonawcze określające szczegółowy podział terytorialny robót przypadający na poszczególnych członków konsorcjum. Ponadto z opisu wynika, że Spółka fakturuje wykonany przez siebie zakres robót na Lidera. Lider na rzecz inwestora. Zatem, w przedstawionych okolicznościach, należy uznać, że, Spółka jako Partner jest podwykonawcą Lidera konsorcjum. Okoliczności tej nie zmienia fakt, że pomiędzy Partnerem - Spółka nie ma umów o podwykonawstwo.

W konsekwencji, w sytuacji świadczenia przez Wnioskodawcę będącego partnerem Konsorcjum usług budowlanych (usług sklasyfikowanych wg PKWiU 42.11.20.0 - "roboty ogólnobudowlane związane z budową autostrad, dróg, ulic i innych dróg dla pojazdów i pieszych oraz budową pasów startowych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy), które z dniem 1 stycznia 2017 r. zostały objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia, Wnioskodawca - na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy - nie jest zobowiązany do rozliczania podatku należnego z tytułu wykonanych usług i wykazywania kwoty podatku w wystawianych fakturach. W tym bowiem przypadku rozliczenie podatku winno odbywać się przy pomocy mechanizmu odwrotnego obciążenia, a zatem do rozliczenia podatku zobowiązany jest Lider Konsorcjum. Wnioskodawca w wystawianych fakturach nie powinien wykazywać kwoty podatku, stawki podatku oraz kwoty brutto, natomiast przedmiotowe faktury powinny zawierać adnotację "odwrotne obciążenie".

Natomiast w sytuacji opisanej w stanie faktycznym nr 1, gdy Wnioskodawca otrzymuje zlecenie bezpośrednie od inwestora i świadczy na jego rzecz usługi budowlane wymienione w poz. 4 załącznika nr 14 do ustawy, to Wnioskodawca wystawia fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W sytuacji świadczenia przez Wnioskodawcę usług budowlanych wymienionych w poz. 4 załącznika nr 14 do ustawy na rzecz głównego wykonawcy zobowiązanym do rozliczenia należnego podatku VAT jest nabywca usługi (główny wykonawca), zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Zatem Wnioskodawca w wystawianych fakturach nie powinien wykazywać kwoty podatku, stawki podatku oraz kwoty brutto, natomiast przedmiotowe faktury powinny zawierać adnotację "odwrotne obciążenie".

Natomiast dostawa samych wyrobów (bez usług montażu) sklasyfikowanych wg PKWiU 25.99.29 jako pozostałe wyrobu z metali nieszlachetnych, gdzie indziej nie sklasyfikowane powinny zostać rozliczone (opodatkowane) na zasadach ogólnych.

W tym miejscu należy wskazać, ze dane, które powinna zawierać faktura zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, gdzie w punktach 12-14 wymieniono:

* stawkę podatku (pkt 12);

* sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13);

* kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14);

Ponadto, w pkt 18 ww. przepisu wskazano, że w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - faktura powinna zawierać wyrazy "odwrotne obciążenie".

Wobec powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja indywidualna nie wywiera skutku prawnego dla innych niż Wnioskodawca uczestników konsorcjum.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Wskazuje się również, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował wyroby i świadczone usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.