0115-KDIT1-3.4012.756.2017.2.APR - Brak zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości gruntowej w trybie licytacji komorniczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2017 r. (data wpływu 2 listopada 2017 r.), uzupełnionym w dniu 22 listopada 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości gruntowej w trybie licytacji komorniczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 22 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości gruntowej w trybie licytacji komorniczej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dłużnik nie widnieje jako aktywny podatnik podatku od towarów i usług (status sprawdzony pod adresem:..), jednakże w dniu 6 czerwca 2014 r. złożył oświadczenie do protokołu, że jest płatnikiem podatku VAT, a właściwym dla niego organem podatkowym jest Naczelnik Urzędu Skarbowego w....

Przedmiotem działalności dłużnika zgodnie z wydrukiem CEIDG są głównie: sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego. Dłużnik jest właścicielem m.in. nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w... prowadzi księgę wieczystą o numerze....

Zgodnie z oświadczeniem dłużnika ww. nieruchomość została nabyta przez niego do majątku osobistego, bez przeznaczenia związanego z działalnością gospodarczą. Dłużnik oświadczył, że nabywając nieruchomość nie odprowadzał podatku VAT oraz nie otrzymywał zwrotów z tego tytułu.

Przy czynności opisu i oszacowania ustalono, że zajęta nieruchomość stanowi prawo własności działki nr 53/71 obszaru 2,6955 ha - nieruchomość gruntowa niezabudowana.

Kwota na jaką biegła sądowa oszacowała wartość całej nieruchomości wyniosła 516.500,00 zł.

Nieruchomość pozostaje niezabudowana - położona jest w rejonie terenów rolnych, nie posiada bezpośredniego dostępu do drogi publicznej, teren porośnięty trawami, dziko rosnącymi krzewami, liczne samosiejki drzew. Działka nieuzbrojona, nie zagospodarowana. W klasie bonitacyjnej stanowi grunty orne klasy IVb i VI, pastwiska klasy V i VI, nieużytki zajmują powierzchnie 3 879 m².

W związku z wezwaniem dokonano następujących ustaleń:

1. Dłużnik w dniu 6 czerwca 2014 r. oświadczył, że przedmiotową nieruchomość, tak jak inne nieruchomości, których prowadzona jest egzekucja, nabył bez przeznaczenia na cele związane z działalnością gospodarczą. Dodatkowo wyjaśnił, że nabywając przedmiotową nieruchomość nie odprowadzał od transakcji podatku od towarów i usług.

2. Nieruchomość nie była przez dłużnika wykorzystywana - teren działki porośnięty trawami, dziko rosnącymi krzewami, liczne samosiejki drzew. Działka nieuzbrojona i niezagospodarowana.

3. Dłużnik złożył Komornikowi oświadczenie, że nabywając przedmiotową nieruchomość nie odprowadzał od transakcji podatku od towarów i usług.

4. Przedmiotowa nieruchomość, zgodnie z informacją przedstawioną przez biegłą sądową w treści operatu szacunkowego z dnia 5 listopada 2012 r., objęta jest obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego fragmentów wsi M. w gminie L. i znajduje się częściowo w strefie oznaczonej: 1.2/14-RM - teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, zagrodowej w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych, 1.2/3-MN/ML - teren zabudowy jednorodzinnej i rekreacyjnej (zabudowa rezydencjonalna).

5. Nie przedstawiono informacji, że dla przedmiotowej działki wydano decyzje o warunkach zabudowy.

6. Działka pozostaje nieuzbrojona i niezagospodarowana - brak inwestycji na nieruchomości.

7. Według wiedzy Komornika nieruchomość nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy - nieruchomość gruntowa pozostawiona jako nieużytek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

* Czy Komornik, będąc płatnikiem podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości....w trybie licytacji publicznej, będzie obowiązany obliczyć i pobrać podatek od towarów i usług od zapłaconej ceny nabycia?

* Jeżeli odpowiedź jest twierdząca, to jaka stawka podatku powinna zostać zastosowana?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie obowiązany ustalić i pobrać podatku VAT w przypadku sprzedaży nieruchomości...., gdyż sprzedaż dotyczy nieruchomości niezabudowanej, a w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane jest zwolniona od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r. poz. 599, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści cytowanych powyżej przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze - czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jeśli zatem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 9 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w świetle przywołanych regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że sprzedaż w trybie egzekucji komorniczej działki gruntu nr 53/71 nie będzie podlegała - jak twierdzi Wnioskodawca - zwolnieniu przedmiotowemu od podatku przy zastosowaniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy bowiem stwierdzić, że transakcja ta nie będzie objęta przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż dłużnik nie wystąpi w charakterze podatnika VAT. Działka została nabyta bez przeznaczenia na cele działalności gospodarczej, nie była wykorzystywana w prowadzonej przez dłużnika działalności gospodarczej, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy. Na gruncie tym dłużnik nie realizował żadnych inwestycji, działka pozostaje jako nieużytek.

Wobec powyższego należy uznać - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe (w tym wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10)) - że brak jest normatywnych przesłanek, aby w ramach przedmiotowej sprzedaży gruntu dłużnika uznać za podatnika podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), zatem skoro w przedmiotowej sprawie nie wystąpił zbiór tego typu zorganizowanych działań - zbycie działki gruntu nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, pomimo prawidłowego stwierdzenia przez Wnioskodawcę, że nie będzie zobowiązany ustalić i pobrać podatku od sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, stanowisko należało uznać za nieprawidłowe z uwagi na błędną podstawę prawną.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.