0115-KDIT1-3.4012.750.2018.2.EB - Ustalenie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym (ORD-WS) z dnia 6 listopada 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 9 stycznia 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny (ORD-WS), uzupełniony w dniu 9 stycznia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu.

We wniosku złożonym przez: * Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

Pana A * Zainteresowanych niebędących stroną postępowania:

Panią B

Panią C

Pana D

oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1997 r. zakupiono 2,8 ha gruntu ornego. Zakupu dokonali wspólnie rodzice (50%) i syn (50%). Przez wiele lat wspólnie uprawiali ziemię. W międzyczasie z Urzędu Gminy dotarła informacja, że grunt w warunkach zagospodarowania przestrzennego przeznaczony został pod budownictwo i został odrolniony. Plan zagospodarowania dopuszczał na nim zabudowę mieszkalno-usługową. Zarówno Pan (A), jak i pozostali właściciele gruntu, nie występowali do urzędu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Mimo to w kolejnych latach grunt nadal był wykorzystywany przez właścicieli pod uprawy. W 2013 r. syn w drodze darowizny przekazał siostrze 1/2 swojego gruntu. Po darowiźnie rodzice nadal posiadali 50%, a syn i córka po 25% udziałów w gruncie. W 2014 r. dokonano wytyczenia działek, na których syn i córka mieli wybudować swoje domy. Okoliczności spowodowały, że w 2014 r. dokonano sprzedaży części gruntu. Sprzedaż nie była planowana, nie było żadnych ogłoszeń w mediach, grunt nie był uzbrojony. Nabywca w późniejszym czasie wybudował na tym gruncie domy jednorodzinne w zabudowie szeregowej. Ziemia, która pozostała, nadal była przez Państwa uprawiana. Po pewnym czasie ponownie dokonali Państwo podziału posiadanego gruntu, w wyniku czego zostały wytyczone kolejne działki. Te działki zostały uzbrojone (wodociągi i kanalizacja) i przeznaczone do sprzedaży. W mediach ukazały się ogłoszenia o sprzedaży. Planowana jest sprzedaż jednemu nabywcy, ale gdy to nie będzie możliwe, dopuszczacie Państwo możliwość sprzedaży wielu nabywcom.

W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytania organu udzielono następujących odpowiedzi: 1. czy któryś z Zainteresowanych jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, a jeżeli tak - należy wskazać który, z jakiego tytułu oraz od kiedy (należy wskazać miesiąc/rok)?

A - praca za granicą (różne kraje Unii Europejskiej) od 2006 r.

B - od końca 2016 r. emerytura (przed - umowa o pracę),

D - działalność gospodarcza (1-osobowa), hydraulik (" bez VAT "),

C - obecnie umowa o pracę (przed 2017 r. praca za granicą).

2. w jakim celu Zainteresowani nabyli grunt o powierzchni 2,8 ha, o którym mowa we wniosku, tj. np. w celu dalszej odprzedaży, lokaty kapitału, prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174)?

W celu prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy z dnia 2 marca 2004 r.

3. czy ww. grunt był przedmiotem dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze?

Grunt był i jest przedmiotem dzierżawy przez teścia w celu upraw rolnych.

4. jakie okoliczności spowodowały, że Zainteresowani w 2014 r. podjęli decyzję o sprzedaży dwóch działek gruntu, na których syn i córka zamierzali wybudować domy?

Z inicjatywą zakupu wyszedł sąsiad, który bezpośrednio graniczył z działkami. Oferta nie była nigdzie ogłaszana. W tym czasie A i C pracowali za granicą. Zmiana " planów życiowych" spowodowała, że zgodzili się Państwo na sprzedaż (około 0,5 ha).

5. w jaki sposób nabywcy dowiedzieli się o tym, że ww. działki są przeznaczone na sprzedaż?

"Kolejni nabywcy (od 2015 r.) ukazywało się ogłoszenie tylko w portalach internetowych." 6. czy nabycie gruntu nastąpiło na podstawie faktury z wykazaną kwotą podatku?

Nabycie gruntu nastąpiło u Notariusza w formie umowy sprzedaży, opłata skarbowa wynosiła 5% od całej kwoty. Podatku od towarów i usług nie pobrano na podstawie " § 74 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r." 7. czy działki były/są oferowane na sprzedaż także w inny sposób niż przez ogłoszenia w mediach (np. banery ogłoszeniowe, za pośrednictwem biura obrotu nieruchomościami)?

Działki nie były reklamowane na banerach ogłoszeniowych w prasie, ani za pośrednictwem biur nieruchomości. Jedynie na portalach internetowych.

8. czy grunt, o którym mowa we wniosku, był/jest wykorzystywany przez Zainteresowanych wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku?

Grunt był wykorzystywany przez dzierżawcę do upraw rolnych.

9. czy grunt zakupiony w 1997 r. stanowił jedną działkę, czy więcej - proszę wskazać numer (numery)?

Grunt stanowił jedną działkę nr 261, Gmina P.

10. czy przed 2014 r. dokonano podziału gruntu na działki, a jeżeli tak - kiedy i na ile działek?

Przed 2014 r. nie dokonano żadnych podziałów.

11. na ile działek podzielono grunt, który pozostał po sprzedaży działek w 2014 r.?

Po 2014 r. dokonano podziału na 20 działek plus droga dojazdowa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż działek korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?

2. Czy sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

3. Czy sprzedaż działek spowoduje, że będziecie Państwo musieli wykazać podatek należny?

Zdaniem Zainteresowanych, z tytułu sprzedaży przedmiotowych gruntów nie będą zobowiązani do wykazania podatku należnego, ponieważ sprzedaż działek pochodzących z prywatnego majątku nie jest przejawem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, dlatego też dokonując sprzedaży nie działają w charakterze podatników podatku od towarów i usług i nie ciąży na Państwu obowiązek podatkowy w tym podatku.

O działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług można mówić wtedy, gdy podatnik w momencie dokonania dostawy towarów miał zamiar dokonywać jej wielokrotnie. A towary będące przedmiotem dostawy zostały nabyte w celu dalszej odsprzedaży. W opisywanej sprawie nie nabyli Państwo gruntu w celu ich dalszej sprzedaży. Nabycie nastąpiło do majątku prywatnego. Grunt był przez Państwa uprawiany, a w późniejszym czasie miały na nim zostać wybudowane dla Państwa domy jednorodzinne, w których wspólnie ze współmałżonkami i dziećmi mieliście Państwo zamieszkać. Nie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości, a grunt wykorzystywany był na cele rolnicze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem, bowiem aby dana czynność była opodatkowana, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza treści cytowanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze - czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 cytowanej Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Wskazać należy, że w przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek służących do działalności rolniczej, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10). Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Warunkiem uznania osoby fizycznej za podatnika podatku od towarów i usług - w świetle przywołanego orzeczenia TSUE - jest to czy ta osoba podejmuje aktywne działania w celu dokonania sprzedaży gruntu, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców tj. uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Podkreślić należy, że przywołane orzeczenie TSUE wyznaczyło kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i osoba ta nie podejmuje aktywnych działań w celu dokonania sprzedaży, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jednakże zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Z przywołanego wyroku wynika, że "Majątek prywatny" to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem zastosowania ww. zwolnienia od podatku konieczne jest zatem wykorzystywanie towaru wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku oraz brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia towaru. Przedmiotowe przesłanki do zastosowania opisywanego zwolnienia muszą być spełnione łącznie.

Podkreślić należy, że omawiane zwolnienie dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że "zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał".

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz przywołanych regulacji prawnych, przy uwzględnieniu wniosków płynących z ww. orzeczeń prowadzi do stwierdzenia, że planowana sprzedaż udziałów w gruncie niezabudowanym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż dla tych czynności Wnioskodawca i Zainteresowani wystąpią w charakterze podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W 1997 r. został nabyty opisany grunt o powierzchni 2,8 ha w celu prowadzenia działalności rolniczej. Grunt ten był początkowo wykorzystywany w działalności rolniczej, następnie był, i nadal jest, przedmiotem dzierżawy na cele rolnicze. Zostały wydzielone działki, na których syn i córka zamierzali wybudować domy. Ponieważ zgłosił się nabywca, dokonali Państwo sprzedaży części gruntu. Pozostała część gruntu została podzielona na 20 działek i drogę oraz wykonano przyłącza wodne i kanalizacyjne. Informację o sprzedaży gruntu zamieszczono na portalach internetowych. Wszystkie te okoliczności świadczą o tym, że grunt został nabyty w celu prowadzenia działalności zarobkowej i takim celom służy (był wykorzystywany na cele działalności rolniczej oraz na cele dzierżawy). Ponadto podejmowane były zorganizowane działania przybierające formę zawodową (profesjonalną) wykraczające poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (wydzielenie początkowo działek dla dzieci, a następnie na 20 działek i drogę, wykonanie przyłączy wodnych i kanalizacyjnych, ogłoszenia w internecie,). W konsekwencji należy stwierdzić, że zbywając przedmiotowe działki Wnioskodawca i Zainteresowani wystąpią w charakterze podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a czynności te będą stanowiły działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

W okolicznościach niniejszej sprawy należy rozważyć, czy sprzedaż opisanych działek będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Z treści wniosku wynika, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ww. działki położone są na terenie przeznaczonym pod zabudowę, a więc są terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym ich sprzedaż nie będzie zwolniona od podatku na podstawie wskazanego przepisu.

Z opisu sprawy wynika, że nabycie gruntu nastąpiło w 1997 r. na podstawie umowy sprzedaży i "podatku od towarów i usług nie naliczono". Zatem przy nabyciu nieruchomości nie był naliczony podatek od towarów i usług, który mógłby podlegać odliczeniu. Wobec tego nie jest spełniony warunek określony w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, niezbędny do zastosowania przedmiotowego zwolnienia. W związku z powyższym sprzedaż opisanych działek będzie opodatkowana - zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy - 23% stawką podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność, a Wnioskodawca ponosi wszelkie negatywne konsekwencje przedstawienia zdarzenia przyszłego niezgodnego z rzeczywistością.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.