0115-KDIT1-3.4012.671.2017.1 - Brak prawa do odliczenia VAT w związku z realizacją projektu zakupu specjalistycznych urządzeń oraz kompatybilnego oprogramowania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2017 r. (data wpływu 27 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z projektem pn. "XXX"- jest prawidłowe.

W dniu 27 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z projektem pn. "XXX".

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Planowana inwestycja pn. "XXX" dofinansowana jest z programu rozwoju obszarów wiejskich na lata 2014-2020, dla realizacji operacji w ramach poddziałania "Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność", w ramach działania: "XXX", objętego programem w zakresie rozwijania działalności gospodarczej.

Planowana inwestycja realizowana będzie w obrębie jednej miejscowości I.-O., gm. I.-O.

Celem inwestycji jest zwiększenie zatrudnienia i poprawa warunków pracy. Realizacja tych celów wiąże się ściśle z zakupem nowych środków trwałych w postaci specjalistycznych urządzeń oraz kompatybilnego oprogramowania. Zakup innowacyjnego sprzętu takiego jak: skaner, frezarka, wyciąg do frezarki, piec do synteryzacji oraz oprogramowanie uzupełni i unowocześni posiadane zasoby środków trwałych. Urządzenia te przyczynią się do wzrostu jakości świadczonych usług poprzez wdrożenie nowoczesnej technologii w produkcji uzupełnień protetycznych. Stworzą możliwość produkcji uzupełnień protetycznych z materiałów charakteryzujących się lepszą plastycznością, trwałością, wygodą w użytkowaniu codziennym, pozwolą także zastąpić materiały wywołujące alergię jak np. metal, nikiel, materiałami antyalergicznymi jak np. cyrkon. Umożliwią, więc pracę w materiałach przyjaznych dla ludzkiego zdrowia. Inwestycja nie będzie współfinansowana z innych środków publicznych. Firma planuje nieprzerwalnie rozwijać swoją działalność, pozyskiwać większą ilość klientów poprzez poszerzanie rynków zbytu dla swoich produktów. Swoją działalnością będzie dążyć do pozostania liderem w regionie. Całkowita wartość projektu: 296 000,00 zł. Źródła finansowania: 63,63% - program rozwoju obszarów wiejskich na lata 2014-2020; 36,37% - środki własne.

W związku z ubieganiem o przyznanie dofinasowania w ramach PROW na lata 2014-2020, Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą złożył oświadczenie o braku możliwości odzyskania VAT, co wynika z podmiotowego zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem, zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, tj. niewykonywania przez przedsiębiorcę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zarejestrowaniem przedsiębiorcy jako podatnika VAT zwolnionego, Wnioskodawca ma możliwość odzyskania poniesionego kosztu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle regulacji zawartej w art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia przez podatnika podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje jedynie w takim zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Skoro zatem Wnioskodawca nie wykonuje czynności opodatkowanych, to nie ma możliwości odzyskania VAT naliczonego. Jedynie bowiem czynności, jakie mogłyby zostać "potencjalnie" opodatkowane nie są opodatkowane ze względu na fakt, że Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia dla drobnych przedsiębiorców (art. 113 ust. 1 ustawy). Wnioskodawca nie utracił prawa do korzystania z tego zwolnienia, gdyż nie nastąpiło przekroczenie limitu sprzedaży określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. Wskazać też należy, iż możliwość odzyskania VAT naliczonego jest dodatkowo warunkowana zarejestrowaniem podatnika jako podatnika VAT czynnego (art. 86 ust. 4 ustawy). Wnioskodawca jest natomiast zarejestrowany jedynie jako podatnik VAT zwolniony, gdyż korzysta że zwolnienia dla drobnych przedsiębiorców. Potwierdza to dodatkowo brak możliwości odzyskania przez Wnioskodawcę VAT zapłaconego w zakupionych towarach i usługach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. W § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia określono katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że skoro jak wskazano we wniosku, zakupy dotyczące przedmiotowego projektu nie służą wykonywaniu czynności opodatkowanych, to w świetle brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy - jako niezarejestrowanemu podatnikowi podatku od towarów i usług - nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących przedmiotowe wydatki. Wnioskodawcy nie przysługuje również zwrot podatku, gdyż środki, z których realizowany będzie projekt wymieniony we wniosku, nie są środkami wskazanymi w powołanym rozporządzeniu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.