0115-KDIT1-3.4012.611.2017.2.BJ - Mechanizm odwrotnego obciążenia dla robót instalacyjnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2017 r. (data wpływu 11 września 2017 r.), uzupełnionym w dniu 18 października 2017 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla robót instalacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 11 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 18 października 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla robót instalacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest przedsiębiorcą z branży elektronicznej. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca m.in. projektuje i produkuje wysokiej klasy urządzenia elektroniczne (np. tablice elektroniczne), wykorzystywane m.in. w środkach transportu publicznego bądź jako element systemu informacji (tablice elektroniczne na przystankach).

W związku z realizacją jednego ze zleceń, Spółka jest podwykonawcą podmiotu (dalej jako Generalny Wykonawca), który jest głównym wykonawcą zadania inwestycyjnego "X". Podmiot będący Generalnym Wykonawcą jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach zawartej umowy z Generalnym Wykonawcą, Spółka zobowiązała się do wykonania prac stanowiących część przedmiotu zamówienia Generalnego Wykonawcy. Spółka na mocy umowy zobowiązała się do realizacji prac polegających na wykonaniu: robót budowlanych, usług, dostaw wraz ze świadczeniami towarzyszącymi, polegających na:

* wyprodukowaniu tablic informacyjnych Led z elementami towarzyszącymi,

* wykonaniu fundamentów,

* montażu i uruchomieniu tablic informacyjnych,

* odbiorze technicznym.

W umowie z Generalnym Wykonawcą zawarto zapis, zgodnie z którym, kwota wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy za wykonaną usługę jest kwotą netto, a na fakturze Wnioskodawca jest zobowiązany do zamieszczenia adnotacji "odwrotne obciążenie". Natomiast główny wykonawca zobowiązany jest do rozliczenia podatku VAT zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Z uwagi na fakt, iż Spółka nie jest przedsiębiorcą budowlanym i nie świadczy usług budowalnych, pojawiła się po jego stronie wątpliwość, czy z tytułu powyższych świadczeń dokonywanych na rzecz Generalnego Wykonawcy, w stosunku do Wnioskodawcy mają zastosowanie przepisy w zakresie mechanizmu odwrotnego obciążenia w obrocie krajowym.

Wątpliwości te wynikają przede wszystkim z faktu, iż Spółka jest producentem urządzeń elektronicznych i w ramach dokonywanych dostaw towarów świadczy co do zasady jedynie usługi montażu tych urządzeń i ich uruchomienia, a jedynie w ramach powyżej opisanego zlecenia, pojawiła się usługa wykonania fundamentów, na których zamontowane zostaną urządzenia Wnioskodawcy. Jednocześnie wartość prac budowlanych (wykonanie fundamentów), z punktu widzenia wartości całego zlecenia, jest minimalna. W uzupełnieniu do wniosku z dnia 18 października 2017 r. (data wpływu) Wnioskodawca oświadczył, iż usługi świadczone przez Wnioskodawcę mieszczą się w poz. 2-48 załącznika 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i są sklasyfikowane wg PKWiU pod symbolem 43.29.19.0, 43.21.10.2.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w stosunku do Wnioskodawcy w zakresie sprzedaży dokonywanej na rzecz Generalnego Wykonawcy w związku ze świadczeniami opisanymi w stanie faktycznym, ma zastosowanie mechanizm tzw. "odwrotnego obciążenia", tj. Spółka nie jest zobowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tej sprzedaży, a obowiązek jego rozliczenia spoczywa na Generalnym Wykonawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie sprzedaży dokonywanej na rzecz Generalnego Wykonawcy w związku ze świadczeniami opisanymi w stanie faktycznym, ma zastosowanie mechanizm tzw. "odwrotnego obciążenia" i Spółka nie jest zobowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tej sprzedaży, a obowiązek ten spoczywa na Generalnym Wykonawcy.

W świetle przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako ustawa o VAT), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, mechanizm odwrotnego obciążenia znajduje zastosowanie, gdy nabywane usługi są wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Z kolei, stosownie do zasad metodycznych do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej jako PKWiU):

5.3.1. Przedmiotem klasyfikowania wg PKWiU 2008 są czynności (będące końcowymi efektami działalności) o charakterze usługowym, świadczone przez podmioty gospodarcze (jednostki organizacyjne) na rzecz innych podmiotów gospodarczych (jednostek organizacyjnych) lub na rzecz ludności. PKWiU 2008 nie ma zastosowania do klasyfikowania czynności wewnątrzzakładowych.

5.3.2. Każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu, pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

5.3.4. Roboty instalacyjne i montażowe wykonywane na miejscu przeznaczenia są klasyfikowane również w ramach działu 33 grupa 33.2, z następującymi zastrzeżeniami:

* roboty instalacyjne i montażowe, wykonane przez producenta wyrobu własnymi siłami, są klasyfikowane tam, gdzie jest sklasyfikowany wyrób,

* budowlane roboty instalacyjne i montażowe, włączając instalowanie (montaż) stolarki budowlanej własnej produkcji, klasyfikuje się w dziale 43,

* roboty instalacyjne wykonywane przez sprzedawcę detalicznego, jako usługa związana ze sprzedażą określonego wyrobu, są klasyfikowane tak jak handel detaliczny w odpowiednim grupowaniu działu 47.

5.3.5. Instalowanie i montaż maszyn i urządzeń na miejscu przeznaczenia klasyfikuje się w jednym i tym samym grupowaniu łącznie z przeprowadzonym ewentualnie przez tę samą jednostkę, rozruchem i szkoleniem personelu w zakresie rutynowych czynności związanych z użytkowaniem i konserwacją zainstalowanego wyrobu.

Uwzględniając okoliczność, iż Wnioskodawca zobowiązał się do wykonania prac będących elementem przedmiotu zamówienia Generalnego Wykonawcy tj. zadania inwestycyjnego "X", montaż urządzeń Spółki wraz z wykonaniem prac budowalnych może być kwalifikowany do Działu 43 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, a dokładniej pod pozycją 43.29.19.0 "Pozostałe roboty instalacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane".

Konieczne jest jednak wskazanie, iż co do zasady, Wnioskodawca dokonuje świadczeń klasyfikowanych pod pozycją 27.40.24.0 "Reklamy świetlne, podświetlane tablice i znaki informacyjne i podobne" oraz pod pozycją 33.20.50.0 "Usługi instalowania urządzeń elektrycznych".

W nawiązaniu do zasad metodycznych PKWIU, należy przyjąć, że daną czynność należy rozpatrywać z perspektywy efektu końcowego (usługa kompleksowa). Natomiast problem usług kompleksowych wielokrotnie poruszał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako Trybunał lub ETS). W ocenie Trybunału z jedną transakcją mamy do czynienia wtedy, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności dokonane przez wykonawcę (świadczącego usługi) są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter nienaturalny (por. wyrok z 22 października 2009 r. w sprawie C-242/08 Swiss Re Germany Holding, wyrok z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank). ETS wskazuje jednocześnie, że niewystarczający dla uznania danego świadczenia za kompleksowe jest jedynie związek poszczególnych usług wchodzących w jego skład ze sobą. Ponadto według Trybunału, z odrębnymi usługami mamy do czynienia wtedy, gdy różne elementy danej usługi jedynie przyczyniają się do lepszego skorzystania ze świadczenia głównego, ale nie są warunkiem koniecznym do wykonania usługi wiodącej.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu sprzedaży świadczeń opisanych w stanie faktycznym dokonanych na rzecz Generalnego Wykonawcy, nie jest on zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług, bowiem taki obowiązek na podstawie art. 17 ust. pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, spoczywa na nabywcy świadczenia dokonywanego przez Spółkę. Wynika to z faktu, iż Spółka zobowiązała się w ramach zlecenia od Generalnego Wykonawcy, do kompleksowego wykonania tablic informacyjnych - które należy traktować jako budowle bądź obiekty małej architektury - w ramach zadania inwestycyjnego "X."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy

W tym miejscu należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: "PKWiU", zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.