0115-KDIT1-3.4012.559.2017.1 - Brak prawa do odliczania VAT w związku z realizacją projektu w zakresie prac konserwatorskich zabytkowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu 24 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z projektem pn. "XXX" - jest prawidłowe.

W dniu 24 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z projektem pn. "XXX".

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 31 grudnia 2009 r. Parafia podpisała Umowę z Urzędem Marszałkowskim Województwa o dofinansowanie zadania pn. "XXX" w ramach Osi Priorytetowej 4 - Rozwój, restrukturyzacja i rewitalizacja miast, które polegało na:

* pracach konserwatorskich zabytkowych witraży i drzwi kościoła,

* wykonaniu robót konserwatorskich elewacji zewnętrznej kościoła,

* wykonaniu robót instalacyjnych pomp ciepła i budowlanych związanych z ogrzewaniem kościoła,

* wykonaniu instalacji odwadniającej.

Powyższe zadanie realizowane było od sierpnia 2009 r. (dokumentacja techniczna, studium wykonalności), a jego zakończenie nastąpiło w sierpniu 2012 r.

We wniosku o płatność ujmowano jako wydatek kwalifikowany wartość brutto opłaconych faktur, ponieważ Parafii nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego (art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT).

Ponadto Parafia nie była i nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, nie wykonuje obecnie, ani nie będzie wykonywała w przyszłości czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Efekty jakie Parafia uzyskała w wyniku realizacji zadania, nie były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (art. 88 ust. 4 Ustawy) - począwszy od momentu rozpoczęcia realizacji projektu tj. sierpień 2009 r., do jego zakończenia tj. do sierpień 2012 r. Również w żadnym z 5 lat następujących po zrealizowaniu projektu, nie zmieniło się przeznaczenie zrewitalizowanego kościoła. Nie zaistniała okoliczność, która powodowałaby możliwość odliczenia VAT naliczonego od zakupów nabytych w ramach realizacji projektu. Parafia nadal nie jest podatnikiem VAT czynnym, nie wykonuje czynności opodatkowanych w rozumieniu ustawy VAT.

W związku z powyższym opisem, we wniosku oraz jego uzupełnieniu zadano pytanie sprowadzające się do następującej kwestii.

Czy VAT naliczony w fakturach wykonawców zadania polegającego na rewitalizacji zabytkowej tkanki urbanistycznej, mógł być przez Parafię w jakikolwiek sposób odzyskany?

Zdaniem Wnioskodawcy, VAT nie mógł być odzyskany w jakiejkolwiek formie, ponieważ realizacja projektu nie miała związku ze sprzedażą opodatkowaną, a środki finansowe uzyskane na jej realizację nie są środkami bezzwrotnej pomocy zagranicznej o których mowa w Rozp. Min. Fin. z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Parafia nie była i nie jest podatnikiem VAT czynnym, nie wykonywała w latach 2009-2012 czynności opodatkowanych, nadal również nie wykonuje czynności opodatkowanych i nie zmienił się sposób przeznaczenia dokonywanych zakupów. W związku z powyższym, nie został spełniony warunek możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego od podatku należnego na podst. art. 86 ust. 1 podatku od towarów i usług, zarówno w latach 2009-2012, jak i po 5 latach od zakończenia realizacji zadania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. W § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia określono katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Od dnia 6 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. powyższa kwestia w sposób tożsamy była uregulowana w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392, z późn. zm.).

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r. tożsama regulacja obowiązywała na podstawie rozdziału 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649, z późn. zm.).

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. powyższa kwestia była w ten sam sposób uregulowana w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799, z późn. zm.).

W okresie od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. tożsama regulacja obowiązywała na podstawie rozdziału 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 2012, poz. 1336, z późn. zm.).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że skoro jak wskazano we wniosku, zakupy dotyczące przedmiotowego projektu nie służą wykonywaniu czynności opodatkowanych, to w świetle brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy - jako niezarejestrowanemu podatnikowi podatku od towarów i usług - nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących przedmiotowe wydatki. Wnioskodawcy nie przysługuje również zwrot podatku, gdyż środki, z których realizowany będzie projekt wymieniony we wniosku, nie są środkami wskazanymi w powołanym rozporządzeniu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.