0115-KDIT1-3.4012.536.2017.1.BK - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży gruntów przeznaczonych pod zabudowę.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu 18 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. opodatkowania dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. opodatkowania dostawy nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z żoną na zasadzie ustawowej wspólności majątkowej są właścicielami m.in. nieruchomości położonej przy ul.......... Nieruchomość stanowi działkę niezabudowaną oznaczoną w ewidencji gruntów numerami 257/3 i 265/1 o pow. 8006 m². Nieruchomość została nabyta wspólnie przez małżonków na podstawie aktu notarialnego w dniu 28 listopada 2006 r. Dla ww. nieruchomości Sąd Rejonowy w............Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgi wieczyste numer........... W związku z nabyciem nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Wnioskodawca oraz jego żona prowadzą działalność gospodarczą. Oboje są podatnikami podatku od towarów i usług. Ponadto małżonkowie w okresie od kwietnia 2012 r. do lipca 2017 r. uzyskiwali przychody z wynajmu nieruchomości przy ul..........., którą obecnie planują sprzedać. W związku z uzyskiwanymi przychodami z wynajmu Wnioskodawca oraz żona wystawiali faktury VAT i naliczali podatek VAT 23%. Nieruchomość była wykorzystywana przez najemców jako składowisko do magazynowania materiałów budowlanych oraz miejsce przechowywania sprzętu budowlanego i środków transportu. Na nieruchomości nie były lokalizowane budynki ani budowle. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym to związku istnieje ustrój majątkowej wspólności ustawowej. Nabyta w dniu 28 listopada 2006 r. nieruchomość została zakupiona w celu pozyskania drugiego obok działalności gospodarczej źródła przychodów. Wnioskodawca początkowo nie wykluczał wykorzystania nieruchomości na potrzeby działalności gospodarczej, jednak zaniechał takiego rozwiązania z uwagi na zakup innej nieruchomości inwestycyjnej. Zgodnie z wypisami z ewidencji gruntów zarówno w chwili nabycia nieruchomości jak i obecnie, nieruchomość jest sklasyfikowana jako zurbanizowane tereny niezabudowane. Dla nabywanej nieruchomości brak było przeznaczenia w planie zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z uchwalonym w 2013 r. miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego obecnie nieruchomość posiada przeznaczenie podstawowe: usługi komercyjne oraz przeznaczenie dopuszczalne: obiekty i urządzenia infrastruktury technicznej, drogi wewnętrzne i parkingi. W okresie od chwili nabycia nieruchomości Wnioskodawca:

* w 2007 r. i 2008 r. występował o wydanie dla nieruchomości warunków zabudowy, uzyskując je w 2008 r. (działka uzyskała przeznaczenie pod usługi),

* wymienił ogrodzenie od strony ulicy z siatki na betonowe,

* wykonał nowe ogrodzenie z siatki z dwóch stron działki,

* wyrównał i ustabilizował teren,

* wykonał przyłącze energetyczne,

* nawiązał współpracę z podmiotami, które specjalizują się w pośrednictwie sprzedaży nieruchomości.

Poza wymienionymi czynnościami właściciele nie dokonywali żadnych czynności mogących świadczyć o komercyjnym wykorzystaniu nieruchomości. Wnioskodawca nie występował do organów ani żadnych instytucji w celu dodatkowego uzbrojenia terenu w media. Obecnie Wnioskodawca wraz z żoną zamierzają sprzedać nieruchomość na rzecz czynnego podatnika VAT, który świadczy usługi międzynarodowego transportu drogowego. Zakup nieruchomości posłuży jako miejsce stacjonowania taboru samochodowego oraz miejsce budowy budynków firmy. Zatem zakup nieruchomości będzie w całości związany ze sprzedażą opodatkowaną VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca wraz z żoną powinni doliczyć do ceny sprzedaży podatek od towarów i usług według stawki 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy,

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Dla stwierdzenia, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) podatkiem VAT konieczne jest rozstrzygnięcie, że dana czynność jest dokonywana przez podmiot, który działa w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W konkretnej sprawie argumentami przemawiającymi za obowiązkiem doliczenia podatku VAT przez Wnioskodawcę oraz Jego żonę są:

1. Posiadanie przez Wnioskodawcę oraz żonę statusu czynnego podatnika VAT,

2. Dotychczasowe wykorzystywanie nieruchomości (wynajem). Należy mieć tu na uwadze, art. 15 ust. 2 ustawy VAT, który do grupy podatników każe zaliczać również innych profesjonalistów niż tylko osoby prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu podatku od towarów i usług,

3. Dotychczasowe działania Wnioskodawcy, których charakter przekracza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym (ogrodzenie nieruchomości, uzbrojenie działki w energię, wyrównanie i ustablizowanie terenu, występowanie do organów administracji w celu zmiany przeznaczenia nieruchomości, działania nakierowane na sprzedaż z maksymalnym zyskiem np. nawiązanie współpracy z biurami obrotu nieruchomościami).

Za opodatkowaniem transakcji przemawia też stanowisko organów skarbowych prezentowane w podobnych sprawach np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 czerwca 2016 r. sygn. ITPP3/4512-225/16/EB. Z uwagi na przedmiot dostawy tj. sprzedaż gruntów przeznaczonych pod zabudowę, planowana sprzedaż działek zdaniem Wnioskodawcy powinna być opodatkowana według stawki podstawowej 23%. (podstawa prawna: a contrario art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy w związku z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 ustawa - Ordynacja podatkowa). A zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawcy, nie zaś Jego żony. Uwzględniając powyższe wskazać zatem należy, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla żony, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnymi wnioskami o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla żony Wnioskodawcy.

Ponadto odpowiedź została udzielona w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym fakt, iż na gruncie nie występują budynki i budowle.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.