0115-KDIT1-3.4012.493.2017.2 - Brak prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z projektem - remontu systemu grzewczego w szkole.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2017 r. (data wpływu 1 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 29 września oraz 9 października 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z projektem pn.: "XXX" - jest prawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 września oraz 9 października 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z projektem pn.: "XXX".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku 2012 Gmina zrealizowała projekt pn.: "XXX". Zadanie zrealizowane zostało w ramach RPO na lata 2007-2013, w ramach priorytetu: 6 Środowisko przyrodnicze, Działanie 6.2. Ochrona środowiska przez zanieczyszczeniami, poddziałanie 6.2.1 Zastosowanie odnawialnych źródeł energii.

Wartość projektu wyniosła 1 541 308,66 zł, a kwota dofinansowania to 1 233 046,92 zł. Inwestycja polegała na modernizacji systemu grzewczego oraz wymianie wewnętrznej instalacji centralnego ogrzewania w publicznym gimnazjum, gmina B., Powiat N. Przed remontem do ogrzewania budynku szkoły służyła kotłownia olejowa o mocy ok. 242 kw. Z przeprowadzonej analizy na podstawie zużytego oleju opałowego za sezon grzewczy wynikało, że moc grzewcza kotłowni była przewymiarowana. Niosło to za sobą poważne konsekwencje rzutujące na sprawność kotłowni. Głównym utrudnieniem dla gminy były rosnące koszty eksploatacyjne wynikające z gwałtownego wzrostu cen nośnika energii - oleju opałowego. Zastosowanie pomp ciepła dało znaczną obniżkę kosztów. W całej instalacji wyróżniamy trzy najważniejsze ogniwa: źródło ciepła, pompę ciepła oraz obiekt budowlany maszynowni składa się z jednego bloku grzewczego. Blok stanowi pompa ciepła 242 KW pracująca samodzielnie i zasilająca dwa bufory o pojemności 1000 litrów każdy oraz pracująca na potrzeby cwu. Każda sonda ma wyregulowany przepływ poprzez zastosowanie zaworów balansowych. Do ogrzewania pomieszczeń zastosowano grzejniki stalowe oraz na sali gimnastycznej aparaty grzewczo-wentylacyjne. Produktem po zrealizowaniu projektu jest nowoczesny system grzewczy wykorzystujący energię odnawialną. Poza robotami budowlanymi i nadzorem inwestorskim znalazły się również wydatki na dokumentację techniczną, opracowanie studium wykonalności projektu oraz wydatki związane z promocją projektu.

Funkcja budynku i jego przeznaczenie nie uległy zmianie. W dniu 30 października 2012 r. Gmina otrzymała już interpretację indywidualną na temat możliwości odzyskania podatku od ww. zrealizowanego projektu. Wówczas zostało potwierdzone stanowisko gminy, iż nie może odzyskać podatku od zrealizowanej inwestycji. Środki pozyskane przez gminę nie są uważane za środki wynikające z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów 1 usług.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że realizacja projektu służy tylko "na czynności" niepodlegające opodatkowaniu. W ramach projektu nie są dokonywane żadne czynności opodatkowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma możliwość odzyskania VAT od opisanej inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma możliwości odzyskania VAT od kosztów poniesionych na realizację inwestycji opisanej powyżej, ponieważ nie jest ona związana ze sprzedażą opodatkowaną, jednocześnie jest ona związana z realizacją zadań nałożonych na Gminę odrębnymi przepisami prawa co w związku z brzmieniem art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług nie daje Gminie możliwości odliczenia podatku naliczonego. Gmina jest bowiem w myśl ww. przepisu podatnikiem VAT wyłącznie od zawartych umów cywilno-prawnych. Nie jest zaś Gmina lub obsługujący ją urząd uznawana za podatnika VAT będąc organem władzy publicznej oraz urzędem ją obsługującym wtedy, gdy działa w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach, daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Od dnia 6 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. powyższa kwestia w sposób tożsamy była uregulowana w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392, z późn. zm.).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu, na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż zakupione towary i usługi nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi. Wnioskodawcy nie będzie przysługiwał również zwrot podatku, gdyż środki, z których realizowany był projekt wymieniony we wniosku, nie są środkami wskazanymi w powołanym rozporządzeniu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.