0115-KDIT1-3.4012.436.2017.2.PR - Zwolnienie z VAT zbycia nieruchomości w drodze licytacji komorniczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2017 r. (data wpływu 19 lipca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 22 września 2017 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności zbycia nieruchomości w drodze licytacji komorniczej (k.m. XXX) - jest prawidłowe.

W dniu 19 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 22 września 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności zbycia nieruchomości w drodze licytacji komorniczej (k.m. XXX).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jako komornik przy Sądzie Rejonowym prowadzi Pani egzekucję z nieruchomości gruntowej stanowiącą drogę. Powyższa nieruchomość gruntowa niezabudowana oznaczona jest w ewidencji gruntów jako działka nr xx/27 zlokalizowana w miejscowości Sz. obręb ewidencyjny xx, XXX 4 o powierzchni 0,1583 ha. Dla przedmiotowej nieruchomości urządzona jest księga wieczysta KW nr XXX prowadzona przez Sąd Rejonowy xx Wydział Ksiąg Wieczystych. Właścicielem powyższej nieruchomości jest spółka "x&x" sp. z o.o. W dziale I ksiąg wieczystych spis praw związanych z własnością każdoczesnemu właścicielowi nieruchomości działki o numerze xx/27 przysługuje odpłatna za jednorazowym wynagrodzeniem, czasowa służebność gruntowa polegająca na prawie przechodu i przejazdu samochodami osobowymi i ciężarowymi o masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony przez działkę gruntu numer xx/14, bez prawa parkowania z zaznaczeniem, że służebność ustanawia się do czasu kiedy na działce numer xx/14, będzie urządzona droga i nadana jej kategoria drogi publicznej oraz, że koszty urządzenia i utrzymania drogi służebnej obciążają uprawnionych do korzystania ze służebności, bez możliwości dochodzenia zwrotu poniesionych kosztów, ujawniono zmianę numeru księgi powiązanej - wobec odłączenia działki nr xx/14 z KW nr xx do nowej KW nr xx gdzie przeniesiono obciążenie.

W dziale, prawa roszczenia i ograniczenia zapisano:

1. Służebność gruntowa polegająca na prawie przejazdu i przechodu przez działkę nr xx/27.

* Działkę nr xx/24 odłączono do nowo założonej księgi wieczystej KW nr XXX i tam przeniesiono służebność gruntową,

* ujawniono podział działki nr xx/13 na działki xx/27 oraz xx/28 a następnie działkę gruntu nr xx/28 odłączono od nowo założonej księgi wieczystej KW nr XXX wraz z przeniesieniem służebności gruntowej. Wpisano na rzecz: każdorazowy właściciel działki.

2. Służebność gruntowa polegająca na nieodpłatnym prawie przejazdu i przechodu, przedmiot wykonywania: działka xx/27.

* ujawniono podział działki nr xx/13 na działki nr xx/27 oraz nr xx/28 a następnie działkę gruntu nr xx/28 odłączono do nowo założonej księgi wieczystej nr KW nr XXX wraz z przeniesieniem służebności gruntowej.

Wpisano na rzecz: każdoczesnego właściciela lub użytkownika wieczystego działki xx/18, na rzecz każdoczesnego właściciela lub użytkownika wieczystego działki xx/19, na rzecz każdoczesnego właściciela lub użytkownika wieczystego działki xx/21 na rzecz każdoczesnego właściciela lub użytkownika wieczystego działki xx/22.

3. Służebność gruntowa polegająca na nieodpłatnym prawie przejazdu i przechodu przez działkę numer xx/27 na rzecz każdoczesnego właściciela lub użytkownika wieczystego działki numer xx/24. Korzystający ponoszą koszty eksploatacji i utrzymania związane ze służebnością.

* ujawniono podział działki nr xx/13 na działki nr xx/27 oraz działki nr xx/28, a następnie działkę gruntu nr xx/28 odłączono do nowo założonej księgi wieczystej nr KW nr XXX wraz z przeniesieniem służebności gruntowej.

Wpisano na rzecz: każdoczesny właściciel lub użytkownik wieczysty działki numer xx/24.

* odpłatna za jednorazowym wynagrodzeniem, czasowa służebność gruntowa, polegająca na prawie przechodu i przejazdu samochodami osobowymi i ciężarowymi o masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony, przez działkę gruntu numer xx/27 prawa parkowania z zaznaczeniem, że służebność ustanawia się do czasu kiedy na działce numer xx/28, będzie droga i nadana jej kategoria drogi publicznej.

Wpisano na rzecz: każdoczesny właściciel działki numer xx/28.

* na czas/nieoznaczony, odpłatna służebność przesyłu na rzecz A.B. Sp. z o.o. i jej następców prawnych, polegająca na prawie do budowy na tej nieruchomości urządzeń infrastruktury elektroenergetycznej, prawie do korzystania z nieruchomości zgodnie z przeznaczeniem znajdujących się na tej nieruchomości urządzeń elektroenergetycznych oraz prawie swobodnego dostępu i dojazdu do tych urządzeń wszelkimi środkami transportu pracowników służb eksploatacyjnych w celu usuwania awarii, wykonywania prac eksploatacyjnych i konserwatorskich, remontowych modernizacji, wymiany urządzeń i przewodów oraz wyprowadzaniu nowych obwodów energetycznych z urządzeń już istniejących, z zaznaczeniem, że okres ustanowionej służebności ograniczony będzie do terenu pod urządzeniami infrastruktury elektroenergetycznej (linia elektroenergetyczna 0,4kV) zaznaczonego kolorem zielonym na mapie stanowiącej załącznik do umowy nr rep. xx/2010.

Wpisano na rzecz: A.B. Sp. z o.o. z siedzibą w P. Wzmianka o toczącej się egzekucji z nieruchomości w sprawie k.m. xx/14 na rzecz Sądu Okręgowego w miejscowości S.

Przedmiotowa nieruchomość zlokalizowana jest w północnej części miejscowości Sz. na Osiedlu S. Bezpośrednie sąsiedztwo działki xx/27 od strony północnej stanowią tereny komunikacji (droga asfaltowa - ul. P.) od strony wschodniej i zachodniej zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna od strony południowej tereny komunikacji. W dalszej odległości zlokalizowane są tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej średniej intensywności, obiekty handlowo-usługowe oraz ogrody działkowe. Dojazd do działki drogą utwardzoną, asfaltową (ul. P.) z koniecznością przejazdu przez działkę sąsiednią, tj. xx/14 (służebność gruntowa). Działka nr XXX/27 o powierzchni 0,1583 posiada kształt wydłużony charakterystyczny dla dróg. Na datę oględzin działka zagospodarowana i użytkowana jako: część centralna droga dojazdowa o szerokości około 6 m, po obu stronach drogi urządzono częściowo chodniki o szerokości około 2 m, w części południowo-wschodniej parking. Teren drogi dojazdowej oraz ciągów pieszych utwardzony kostką betonową (około 82% powierzchni działki). Na terenie działki zlokalizowane są studzienki rewizyjne, kratki ściekowe, włazy oraz inne elementy uzbrojenia terenu. Ponadto przez teren działki przebiega infrastruktura techniczna przedsiębiorstw przesyłowych w tym m.in. kanalizacja, energia elektryczna, woda, gaz. Utwardzenie drogi wykonano z kostki betonowej z obrzeżami wykończonymi betonowymi krawężnikami. Z dokonanych obmiarów wynika, że 82% działki stanowi teren utwardzony. Natomiast w świetle ustawy z dnia 7 lipca prawo budowlane (Dz. U. Z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne, ochronne, hydrotechniczne, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieć uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia jako odrębne pod względem technicznym, części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy). Zatem jeżeli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w PKOB jako budynek, mieści się w sekcji, Obiekty inżynierii lądowej: wodnej". Według PKOB drogi dojazdowe zaliczone są do grypy 211, klasa 2112 - ulice i drogi pozostałe. W związku z powyższym, opisywaną drogę należy uznać za budowlę.

Z uwagi na utrudniony kontakt z dłużnikiem jak również, z biurem które prowadzi dokumentację księgową Wnioskodawca nie posiada informacji, w którym roku droga została oddana do użytkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży powyższej nieruchomości stanowiącej drogę należy oprowadzić podatek VAT w wysokości 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. Towarami w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy są rzeczy ruchome oraz wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, które są przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach na podstawie przepisów o statystyce publicznej a także grunt.

PKOB wprowadzona do stosowana rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 316, z późn. zm.) dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: Budynki i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane niesklasyfikowane jako budynki, tj. drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

Natomiast w świetle ustawy z dnia 7 lipca Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156., poz. 1118 z późn. zm.) budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne, ochronne, hydrotechniczne, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieć uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy). Zatem jeżeli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w PKOB jako budynek, mieści się w sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Według PKOB drogi dojazdowe zaliczone są do grypy 211, klasa 2112 - ulice i drogi pozostałe. W związku z powyższym drogę dojazdową trwale związaną z gruntem należy uznać za budowlę w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dłużnik spółka x&x Sp. z o.o. nabyła powyższą nieruchomość na drodze zakupu aktem notarialnym repertorium A numer XXX/2000 w dniu 31 października 2000 r. Nieruchomość na dzień nabycia była niezabudowana i została nabyta bez podatku VAT, co wynika z aktu notarialnego.

Z informacji uzyskanych od Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w miejscowości Y. dłużnik x&x Sp. z o.o. był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w okresie od 22 września 2009 do dnia 28 października 2014 r. (z tą datą została wykreślona z rejestru podatników od towarów i usług). Ponownie dokonano rejestracji VAT od dnia 1 maja 2015 r. i do dnia dzisiejszego spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Od byłego pracownika spółki Pan R.L. uzyskano informację, że nieruchomość działka nr xx/27 z obrębu 3004 na os. S. została nabyta przez poprzednich prezesów spółki Pana P.T. i Pana P.Z. Ponadto z uzyskanych przez niego informacji teleinformatycznych od Pana T. wynika, że: przedmiotowa nieruchomość została nabyta z nieutwardzoną nawierzchnią, Spółka wykonała utwardzenie nawierzchni kostką betonową we własnym zakresie, od poniesionych nakładów nie odliczała podatku VAT, nie ma informacji kiedy prace zostały zakończone, z tytułu służebności nie wystawiono faktur VAT w aktach notarialnych ustanowiona była nieodpłatna służebność.

Zgodnie z informacjami zawartymi w operacie szacunkowym przedmiotowa działka stanowi grunt utwardzony (ciągi pieszo-jezdne). Utwardzenie wykonano z kostki betonowej z obrzeżami wykończonymi betonowymi krawężnikami. Z dokonanych obmiarów wynika, że 82% działki stanowi teren utwardzony.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 stawka podatku wynosi 23%, zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3 art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ust. 2 dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 10 (winno być art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Artykuł 10a) (winno być art. 43 ust. 1 pkt 10a) dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

W przedmiotowej sprawie z informacji uzyskanych od byłego pracownika spółki wynika, że nie odliczono podatku VAT od nakładów poniesionych na wybudowanie drogi, nie odliczono również podatku przy zakupie nieruchomości wobec czego przy jej sprzedaży należy zastosować zwolnienie z opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r. poz. 599, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Z kolei, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca określił co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: "(...) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu".

Jak wynika z powyższego "pierwsze zasiedlenie" budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (ust. 7a ww. artykułu).

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla obiektów budowlanych, które się na nim znajdują. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków lub budowli trwale z nim związanych. Jeżeli dostawa budynków lub budowli korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym dany obiekt jest posadowiony.

W złożonym wniosku Wnioskodawca wskazał, że dłużnik nabył nieruchomość nie odliczając przy tym podatku od towarów i usług, a na dzień nabycia nieruchomość ta była niezabudowana. Spółka wykonała we własnym zakresie utwardzenie nawierzchni kostką betonową, od których to nakładów nie odliczyła VAT (brak jest informacji kiedy ww. prace zostały zakończone).

Mając zatem na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że czynność zbycia nieruchomości przez komornika w drodze licytacji publicznej należy uznać za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednakże - o ile, na co wskazuje treść wniosku, nie doszło do pierwszego zasiedlenia - czynność tę należy przeanalizować w zakresie możliwości zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Zatem jeżeli dłużnikowi faktycznie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tej nieruchomości oraz faktycznie nie ponosił wydatków na ulepszenie budowli, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - sprzedaż gruntu zabudowanego budowlą korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie powołanego art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, przy założeniu, że obiekty o których w nim mowa, będą stanowiły na dzień sprzedaży budowle w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332), co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.