0115-KDIT1-3.4012.413.2018.3.MD - Opodatkowanie podatkiem VAT czynności wycofania budynku hotelowego z działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 lipca 2018 r. (data wpływu 10 lipca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 17 września 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych z wycofaniem z działalności gospodarczej określonych składników majątkowych (środki trwałe, wyposażenie) - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 lipca 2018 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 17 września 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych z wycofaniem z działalności gospodarczej określonych składników majątkowych (środki trwałe, wyposażenie).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w branży hotelarskiej - PKD 55.10.Z Hotele i podobne obiekty zakwaterowania. Jest czynnym podatnikiem VAT oraz opłaca 19% liniowy podatek dochodowy. Z uwagi na wielkość obrotów dla celów podatkowych prowadzi księgi handlowe zgodnie z ustawą o rachunkowości.

W dniu... 1997 r. na podstawie aktu notarialnego za cenę... zł. Wnioskodawca wraz z małżonką kupił w ramach wspólnoty majątkowej: prawo użytkowania wieczystego działki gruntu, budynek wczasowo-sanatoryjny wzniesiony na działce stanowiący odrębną nieruchomość (ul.... w...) oraz znajdujące się tam wyposażenie. Faktura oraz akt notarialny nie wyodrębniały wartości budynku i wartości gruntu. Na podstawie pisemnej zgody małżonki nieruchomość została wprowadzona na stan ewidencji środków trwałych oraz wyposażenia działalności gospodarczej prowadzonej na jego imię i nazwisko.

Na mocy przepisów prawa obowiązujących w 1997 r. zakup był zwolniony od VAT. Tym samym Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego, gdyż taki podatek nie wystąpił.

Od 1997 r. Wnioskodawca prowadzi w budynku działalność gospodarczą w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania w obiektach hotelowych. Obiekt oraz wyposażenie służy w 100% sprzedaży opodatkowanej.

W 2010 r. w budynku została zamontowana winda osobowa, a została oddana do użytkowania w dniu... 2010 r. Od tego dnia do dnia złożenia wniosku nie zostały poniesione żadne nakłady ją ulepszające. Winda stanowiąca odrębny środek trwały o wartość... zł netto została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w dniu... 2010 r.

W 2011 r. zostały poniesione i oddane do użytkowania nakłady modernizacyjne, które spowodowały zwiększenie wartości środka trwałego (dotyczyły tylko budynku) do wartości... netto. Polegały one na montażu balustrad, klimatyzacji, wentylatora, modyfikacji wentylacji w budynku, wykonaniu i montażu stolarki aluminiowej, wykonaniu oranżerii zamontowanej na ostatniej kondygnacji budynku.

Nieruchomość oraz winda stanowią środki trwałe przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i podlegają amortyzacji na zasadach określonych ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od wszystkich poniesionych nakładów modernizacyjnych oraz zakupu środka trwałego (windy) przysługiwało Wnioskodawcy prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z którego to prawa skorzystał.

Wydatki związane z modernizacją przewyższyły 30% wartości początkowej nabytego budynku.

Po oddaniu nakładów do użytkowania w budynku były świadczone usługi hotelowe (z wykorzystaniem nakładów na modernizację) polegające na sprzedaży miejsc noclegowych wraz z wyżywieniem dla osób indywidualnych, jak i grup zorganizowanych. Usługi te były i są opodatkowane VAT według obowiązującej stawki 7% (w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r. stawka wynosi 8%).

W 2018 r. Wnioskodawca zamierza nieruchomość (grunt + budynek + winda oraz wyposażenie) wycofać z działalności gospodarczej i przekazać na potrzeby osobiste, a następnie wraz z małżonką darowizną przekazać nieruchomość córce do jej majątku osobistego.

Wnioskodawca posiada dwa hotele. Przekazanie na potrzeby osobiste składników majątkowych znajdujących się przy ul.... nie spowoduje likwidacji działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie ją prowadził dalej w tym zakresie, ale w obiekcie przy ul.... w....

W związku z powyższym opisem zadano (m.in.) następujące pytania.

1. Czy w przypadku wycofania środka trwałego (grunt, budynek, winda) wraz ze znajdującym się w nim wyposażeniem powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług?

2. Czy powstanie obowiązek dokonania korekty VAT od dokonanych nakładów modernizacyjnych, których rezultatem jest wzrost wartości nieruchomości oraz od zakupu windy będącej samodzielnym środkiem trwałym?

Zdaniem Wnioskodawcy:

* wycofanie nieruchomości (grunt, budynek, winda, wyposażenie) na cele osobiste nie rodzi skutków podatkowych w VAT oraz

* nie powstanie obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego od nakładów na modernizację przedmiotowej nieruchomości, których rezultatem jest jej wzrost wartości, jak również w stosunku do zakupu windy będącej samodzielnym środkiem trwałym.

W związku z nabyciem w 1997 r. nieruchomości wraz z wyposażeniem nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ transakcja była zwolniona od VAT. Takie prawo przysługiwało Wnioskodawcy od wydatków na modernizację oraz zakup windy. Wartość nakładów modernizacyjnych przekroczyła 30% wartości początkowej budynku. Nieruchomość Wnioskodawca kupił w 1997 r., a nakłady modernizacyjne poniósł w 2011 r. Tym samym nieruchomość w stanie ulepszonym wykorzystywał przez co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych. Usługi hotelarskie świadczone przez Wnioskodawcę są opodatkowane stawką 7% (w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r. stawka wynosi 8%). W związku z powyższym - zdaniem Wnioskodawcy - będzie miało zastosowanie zwolnienie od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz ust. 7a ustawy o VAT.

W stosunku do zakupu windy w 2010 r., stanowiącej odrębny środek trwały, nie będzie już miał zastosowania przepis art. 91 ustawy o VAT z uwagi na przekroczony 5-letni okres korekty, o którym mowa w tym przepisie. Winda została zakupiona za... zł netto i wprowadzona do ewidencji środków trwałych... 2010 r. Okres 5-letni korekty upłynął w 2015 r. Tym samym nie powstaje obowiązek dokonania korekty odliczonego VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) - dalej jako "ustawa" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

(...);

Dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Według art. 2 pkt 14a ustawy, przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Aby zatem doszło do opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

* dokonującym nieodpłatnego przekazania powinien być podatnik podatku od towarów i usług;

* przekazane przez podatnika towary powinny należeć do jego przedsiębiorstwa;

* przedmiotem nieodpłatnego przekazania powinien być towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) - dalej jako "Dyrektywa" - zgodnie z którym wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Przepisy Dyrektywy posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd stwierdził w nim, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT".

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa TSUE pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Z orzeczenia TSUE w sprawie C-308/16 wynika, że " (...) kryterium »pierwszego zasiedlenia« budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. (...) kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu".

Natomiast w opinii Rzecznika Generalnego do ww. sprawy wskazano, że " (...) pojęcie »pierwszego zasiedlenia« ma własne znaczenie, niezależne od uprzedniego istnienia czynności podlegającej opodatkowaniu. Użytkowanie budynku (niezależnie od tego, czy jest on nowy, czy też przebudowany (...) przez jego właściciela nieprzerwanie przez co najmniej dwa lata jest zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż jest zwolniona z VAT".

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Według art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, a wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 91 ustawy, które w sposób technicznoprawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4 ustawy).

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Jak stanowi ust. 7b cyt. artykułu, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Z kolei w świetle art. 13b lit. c (dodany z dniem 1 stycznia 2017 r.) rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 2011. 77. 1) - dalej jako Rozporządzenie - do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za "nieruchomość" uznaje się każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca (czynny podatnik VAT) w 1997 r. kupił wraz z małżonką prawo użytkowania wieczystego działki gruntu, budynek wczasowo-sanatoryjny wzniesiony na działce stanowiący odrębną nieruchomość oraz znajdujące się tam wyposażenie. Zakup był zwolniony od VAT. Tym samym Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego. Od 1997 r. Wnioskodawca prowadzi w budynku działalność gospodarczą w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania w obiektach hotelowych. Nieruchomość została wprowadzona na stan ewidencji środków trwałych oraz wyposażenia działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. W 2010 r. w budynku została zamontowana winda osobowa. (została oddana do użytkowania w maju 2010 r). Od tego dnia do dnia złożenia wniosku nie zostały poniesione żadne nakłady ją ulepszające. Winda została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w sierpniu 2010 r. W 2011 r. zostały poniesione i oddane do użytkowania nakłady modernizacyjne na budynek, które przewyższyły 30% jego wartości początkowej. Od wszystkich poniesionych nakładów modernizacyjnych oraz od zakupu windy Wnioskodawcy przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nieruchomość w stanie ulepszonym Wnioskodawca wykorzystywał przez co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych (usługi hotelowe). Obiekt oraz wyposażenie służy w 100% sprzedaży opodatkowanej. W 2018 r. Wnioskodawca zamierza nieruchomość (grunt + budynek + winda oraz wyposażenie) wycofać z działalności gospodarczej i przekazać na potrzeby osobiste.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą skutków podatkowych związanych z wycofaniem z działalności gospodarczej określonych składników majątkowych (środki trwałe, wyposażenie).

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów organ interpretacyjny stwierdza, że:

1.

- przekazanie przez Wnioskodawcę na cele osobiste budynku hotelowego będzie czynnością (dostawą) podlegającą opodatkowaniu na podstawie cyt. powyżej art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, skoro Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu jego wytworzenia. Przy czym w świetle art. 2 pkt 14a ustawy, wytworzenie nieruchomości to również ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W analizowanym przypadku takie wytworzenie (ulepszenie) miało miejsce w 2011 r.

Jednak - jak słusznie ocenił Wnioskodawca - dostawa ta będzie zwolniona od podatku. Podstawą tego zwolnienia nie będzie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy (z wniosku nie wynika bowiem, aby budynek został ponownie zasiedlony w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy po nakładach na jego ulepszenie dokonanych w 2011 r.). Podstawą zwolnienia będzie natomiast art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Wnioskodawca zadeklarował, że od nabycia budynku nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (por. treść art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a) ustawy). Ponadto, wprawdzie Wnioskodawca poniósł nakłady na jego ulepszenie przewyższające 30% jego wartości początkowej, z którymi wiązało się prawo do odliczenia podatku naliczonego, to jednak budynek w stanie ulepszonym Wnioskodawca wykorzystywał przez co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych (usługi hotelowe) - por. art. 43 ust. 7a ustawy;

Przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, ww. zwolnienie od podatku będzie również dotyczyło dostawy gruntu (jego prawa użytkowania wieczystego) związanego z budynkiem hotelowym;

- przekazanie przez Wnioskodawcę na cele osobiste windy (jako odrębnego od budynku środka trwałego) będzie czynnością (dostawą) podlegającą opodatkowaniu na podstawie cyt. powyżej art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, skoro Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu jej nabycia. Jednak dostawa ta będzie zwolniona od podatku. Podstawą tego zwolnienia będzie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Winda została bowiem zasiedlona w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z momentem oddania jej do użytkowania w 2010 r. Od momentu zasiedlenia niewątpliwie minął okres, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy. tj dwa lata. Ponadto Wnioskodawca nie poniósł wydatków na jej ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym;

- przekazanie przez Wnioskodawcę na cele osobiste wyposażenia, o którym mowa we wniosku, nie będzie czynnością (dostawą) podlegającą opodatkowaniu na podstawie cyt. powyżej art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, skoro Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu jego nabycia;

2.

- zmiana przeznaczenia ulepszenia, którego przedmiotem w 2011 r. był budynek hotelowy z działalności opodatkowanej na działalność zwolnioną (jako skutek zastosowania zwolnienia od podatku omówionego powyżej), będzie się wiązała - wbrew ocenie - Wnioskodawcy z koniecznością dokonania stosownej korekty podatku naliczonego. Inaczej bowiem niż to ocenił Wnioskodawca w niniejszym przypadku zastosowanie ma nie 5-letni, a 10-letni okres korekty. Wobec braku regulacji, która wprost dotyczyłaby kwestii korekty podatku naliczonego w związku z ulepszeniem środków trwałych należy zastosować zasady wynikające z art. 91 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Ulepszenie należy zatem traktować dla celów podatku od towarów i usług tak jak zakup odrębnego środka trwałego. A zatem limit, o którym mowa w ww. przepisie powinien być ustalany odrębnie w odniesieniu do wartości początkowej danego środka trwałego oraz wartości jego ulepszenia. Nabycie bowiem środka trwałego oraz ewentualne jego późniejsze ulepszenia stanowią co do zasady odrębne i niezależne od siebie decyzje podatnika, które z reguły następują w różnych okresach rozliczeniowych, a nawet latach. Jak wynika z kwot podanych przez Wnioskodawcę wartość nakładów poniesionych na ulepszenie budynku hotelowego przekroczyła limit, o którym mowa w art. 91 ust. 2 ustawy, tj. 15.000 zł. Oznacza to - jak już wskazano powyżej - obowiązek zastosowania 10-letniego okresu korekty w odniesieniu do podatku naliczonego odliczonego od tych nakładów (por. art. 91 ust. 7a w zw. z art. 91 ust. 2 ustawy). Wówczas koniec okresu korekty przypada na rok 2020;

- zmiana przeznaczenia windy z działalności opodatkowanej na działalność zwolnioną (jako skutek zastosowania zwolnienia od podatku omówionego powyżej), będzie się wiązała - wbrew ocenie Wnioskodawcy - z koniecznością dokonania stosownej korekty podatku naliczonego. Inaczej bowiem niż to ocenił Wnioskodawca w niniejszym przypadku ma zastosowanie nie 5-letni, a 10-letni okres korekty. Jak bowiem wynika z wniosku, winda jest odrębnym (od budynku) środkiem trwałym stanowiącym - w świetle art. 13b lit. c Rozporządzenia - nieruchomość, która została nabyta za kwotę... zł. Wobec tego, koniec okresu korekty przypada na rok 2019 (mamy bowiem do czynienia z nieruchomością o wartości początkowej przekraczającej 15.000 zł), a nie - jak błędnie ocenił Wnioskodawca - na rok 2015 (por. art. 91 ust. 7a w zw. z art. 91 ust. 2 ustawy).

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy - jako całość - należało uznać za nieprawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie wniosku w zakresie podatku od towarów i usług (pytania nr 1 i 2). W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie nr 3) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.