0115-KDIT1-3.4012.404.2019.2.EB - VAT w zakresie zwolnienia od podatku planowanego zbycia gruntu zabudowanego, mimo wcześniejszego złożenia oświadczenia o rezygnacji z tego zwolnienia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2019 r. (data wpływu 21 czerwca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 8 sierpnia 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku planowanego zbycia gruntu zabudowanego, mimo wcześniejszego złożenia oświadczenia o rezygnacji z tego zwolnienia - jest prawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 8 sierpnia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku planowanego zbycia gruntu zabudowanego, mimo wcześniejszego złożenia oświadczenia o rezygnacji z tego zwolnienia.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Budynki wraz z gruntami zasiedlono po raz pierwszy w 1987 r. i były własnością firmy... S.A. Umową sprzedaży i przedwstępną umową sprzedaży zawartymi w akcie notarialnym sporządzonym dnia 27 czerwca 1995 r. firma... S.A. sprzedała A. S. i A. P. po 1/2 części udział wynoszący 1/2 prawa własności działki nr 40 o pow. 11 614 m², położonej w D., przy ul. J. oraz jako właściciel budynków, stanowiących odrębną nieruchomość (ośrodek wypoczynkowy wraz z wyposażeniem) za kwotę 400.000,00 zł. Następnie aktem notarialnym sporządzonym dnia 18 stycznia 1996 r. ww. firma sprzedała pozostałą część nieruchomości po 1/2 części A. S. i A. P. udział wynoszący 1/2 w prawie użytkowania wieczystego działki nr 40, o pow. 1,1614 ha i w prawie własności budynków i budowli stanowiących odrębną nieruchomość wraz z całym wyposażeniem budynków za kwotę 400.000,00 zł.

Aktem notarialnym sporządzonym w dniu 29 stycznia 2009 r. zniesiono współwłasność pomiędzy nabywcami dzieląc nabytą nieruchomość na dwie odrębne nieruchomości ustalając na podstawie aktu notarialnego wartość 2.500.000,00 zł każdej z części nabytych działek (40/1 i 40/2). A. P. poprzez podział nabył działkę 40/2 wraz z budynkami.

Od momentu powstania w 1987 r. w nieruchomości prowadzona była działalność krótkotrwałego zakwaterowania. Do dnia dzisiejszego w nieruchomości na działce nr 40/2 prowadzona jest działalność PKD 55.20.Z - obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, ponadto prowadzona jest działalność w zakresie turnusów rehabilitacyjnych. W trakcie prowadzenia własnej działalności gospodarczej nieruchomość nie była wynajmowana.

Od 2009 r. nakłady inwestycyjne stanowiące ulepszenie budynku, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, zwiększające wartość początkową budynku do celów amortyzacji zostały poniesione w kwocie 135.133,90 zł w 2013 r., tym samym nie przekroczyły limitu 30% wartości początkowej. Budynek w trakcie modernizacji był nadal użytkowany, a od nakładów odliczano podatek VAT. Aktem notarialnym oraz umową przedwstępną zawartą dnia 18 marca 2019 r. zawarto umowę, mocą której Pan sprzeda Panom A. K. i A. W. wspólnikom spółki cywilnej pod nazwą... s c... z siedzibą w D. nieruchomość stanowiącą działkę zabudowaną gruntu nr 40/2. Dostawca jest płatnikiem podatku VAT i rozlicza się strukturą.

W dniu podpisania umowy dostawca otrzymał zaliczkę w wysokości 100.000,00 zł bez podatku VAT. Ponadto w kwietniu dostawca złożył oświadczenie o wyborze opodatkowania, w którym określił się jako płatnik podatku VAT za zbywaną nieruchomość.

W uzupełnieniu wskazał Pan: a. zgodnie z wyrysem z rejestru gruntów działka 40/2 zabudowana jest budynkiem wczasowym "D" ze stołówką i kotłownią oraz budynkiem wczasowym "B", a także 7 domkami wolno stojącymi rekreacji indywidualnej, zwanymi budynkami w rozumienia przepisów prawa budowlanego. Nieruchomość tworzy zorganizowany ośrodek wczasowy.

Wydatki na ulepszenie budynku w 2009 r. poniesione były na budynek "D" w celu modernizacji konstrukcji stołówki, która nie spowodowała zmian w sposobie użytkowania tego budynku.

Budynek został oddany do użytkowania w kwietniu 2010 r.

b. oświadczenie, które złożył Pan w kwietniu wynikało z błędnego przeświadczenia, iż sprzedaż nie będzie podlegała zwolnieniu od podatku zbycia nieruchomości, stąd postanowił Pan zwrócić się z wnioskiem ORD-IN w dniu 18 czerwca 2019 r., w celu wyjaśnienia wątpliwości.

Jeżeli przysługuje prawo do zbycia nieruchomości zwolnionej od podatku to chcę Pan z niej skorzystać.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku ostatecznie sformułowano następujące pytanie:

Czy pomimo złożonego oświadczenia, sprzedaż ta będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku, w sytuacji gdy wolą obu stron transakcji ostatecznie nie będzie rezygnacja z tego zwolnienia?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Z uwagi na to, że nabycie nieruchomości nie podlegało opodatkowaniu natomiast wartość nakładów od momentu nabycia nie przekroczyła 30% dostawa nieruchomości winna być zwolniona od podatku. W związku z aktem notarialnym wstępnym sporządzonym w marcu i wykazaniem zaliczki w wysokości 100.000,00 zł nie należało opodatkować kwoty podatkiem VAT z uwagi na treść art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Oświadczenie złożone w kwietniu przez dostawcę i nabywcę może być zmienione na "sprzedaż nieopodatkowaną podatkiem VAT". Dostawa nieruchomości nie miała miejsca, dlatego oświadczenie może być wycofane (anulowane) do dnia zbycia nieruchomości, tym samym zbycie nieruchomości będzie objęte zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy zauważyć, że miedzy "pierwszym zameldowaniem" a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 8 ustawy - w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej, została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Od 1 września 2019 r. - zgodnie z treścią art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1520) - ww. przepis będzie obowiązywał w następującym brzmieniu:

"Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził: "Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT."

Zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy - podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy - oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że zbycie nieruchomości opisanej we wniosku, na którą składają się dwa budynki wczasowe oraz siedem domków wolnostojących będzie zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że stał się Pan właścicielem działki poprzez jej podział w 2009 r. Budynki od chwili nabycia, najpierw na współwłasność, a następnie na wyłączną własność były wykorzystywane w działalności gospodarczej. W odniesieniu do jednego budynku wczasowego zostały poniesione wydatki na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, których wartość była mniejsze niż 30% wartości początkowej tego budynku. Zatem - jak już wskazano - sprzedaż ta będzie zwolniona od podatku. Jednocześnie w treści wniosku wskazał Pan, że z przyszłymi nabywcami została zawarta umowa przedwstępna 18 marca 2019 r. i wówczas wpłacono zaliczkę, która nie została opodatkowana (bez "VAT"), a w kwietniu zostało złożone oświadczenie o wyborze opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Do ostatecznego przeniesienia własności nieruchomości jeszcze nie doszło. Zaznaczył Pan, że oświadczenie wynikało z mylnego przekonania, że sprzedaż nieruchomości powinna być opodatkowana, natomiast - jak wynika z treści wniosku - wolą stron nie było opodatkowanie tej sprzedaży.

W związku z powyższym należy podkreślić, że - co do zasady - sprzedaż ww. budynków objęta jest zwolnieniem od podatku. Zwolnienie to nie jest jednak obligatoryjne, gdyż na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy strony mogą - jeżeli mają taką wolę - z niego zrezygnować. Rezygnacja ta powinna jednak odbyć się najpóźniej do dnia poprzedzającego dzień dokonania faktycznej sprzedaży. W takim razie, skoro w rzeczywistości do sprzedaży jeszcze nie doszło, a zgodną wolą obu stron transakcji nie jest rezygnacja ze zwolnienia od podatku (jak wynika z treści wniosku, złożone oświadczenie było wynikiem błędnego zrozumienia przepisu), to zastosowanie będzie miał art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Przy czym należy podkreślić, że z uwagi na fakt, iż rezygnacja ze zwolnienia wymagała wcześniejszego złożenia we właściwym urzędzie skarbowym pisemnych oświadczeń woli stron, konieczne jest złożenie ich wycofania/korekty/wyjaśnień, w celu sprecyzowania ostatecznie intencji (woli) stron.

Ponadto podkreślić należy, że grunt będzie podlegał opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku, który się na nim znajduje. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku (albo zwolnienie od podatku) jak przy dostawie budynku lub budowli trwale z nim związanych. Zatem do opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu zastosowanie znajdą odpowiednio te same zasady opodatkowania, jak do obiektów będących przedmiotem zbycia, w myśl przywołanego art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji organ nie rozstrzygał w kwestii opodatkowania, czy też zwolnienia od podatku w odniesieniu do zaliczki otrzymanej na poczet przyszłej sprzedaży nieruchomości, gdyż w tym zakresie nie zadano pytania.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.