0115-KDIT1-3.4012.341.2018.1.EB - Brak możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu - przebudowy drogi.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 10 lipca 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "..." - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 10 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "...".

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego złożyła do Samorządu Województwa wniosek o przyznanie pomocy w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, Działanie VII "Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich", Poddziałanie 7.2 "Inwestycje związane z tworzeniem, ulepszeniem lub rozbudową wszystkich rodzajów małej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i w oszczędzanie energii" oraz podpisała umowę o dofinansowanie na realizację projektu pn. "..." - umowa z dnia 30 czerwca 2016 r. Wraz z wnioskiem o dofinansowanie Gmina złożyła oświadczenie, zgodnie z którym na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług Gmina, realizując powyższą operację, nie może odzyskać poniesionego kosztu podatku od towarów i usług. W związku z tym, Gmina chce zaliczyć koszty podatku od towarów i usług realizowanej inwestycji do kosztów kwalifikowanych projektu i tym samym otrzymać w tym zakresie dofinansowanie. Gmina musi zatem wykazać, że podatek naliczony nie będzie mógł zostać przez nią odzyskany w całości lub części, zarówno podczas realizowania inwestycji, jak i po jej zakończeniu. W takiej sytuacji Gmina zobowiązana jest złożyć interpretację indywidualną dotyczącą podatku od towaru i usług. Przedmiotem projektu realizowanego przez Gminę jest przebudowa drogi gminnej w miejscowości S. o łącznej długości 3,784 km, stanowiącej uzupełnienie istniejącej sieci dróg publicznych, łączy się bezpośrednio z drogą wojewódzką T., drogą powiatową i stanowi alternatywny, krótszy dojazd do miasta C. oraz główny dojazd dzieci do Szkoły Podstawowej i Gimnazjum. Planowana przebudowa drogi polegać będzie na:

* przygotowaniu terenu i przyłączeniu obiektów do sieci,

* budowie obiektów podstawowych - roboty ziemne, krawężniki, obrzeża, nawierzchnia, zjazdy,

* budowie obiektów pomocniczych - oznakowanie pionowe, poziome, specjalne.

Przedsięwzięcie jest realizowane na podstawie porozumienia z Gminą R. z dnia 8 stycznia 2016 r. i jest usytuowane na działkach będących własnością obu Gmin. Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Faktury dokumentujące poniesione wydatki w związku z inwestycją będą wystawiane na Gminę W., a nabywane podczas realizacji inwestycji towary i usługi będą służyły do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Inwestycja służy zaspokojeniu potrzeb zbiorowych wspólnoty, zwiększy spójność komunikacyjną, poprawi atrakcyjność gospodarczą i warunki życia mieszkańców poprzez zwiększenie dostępności do obiektów użyteczności publicznej oraz redukcję czasu dojazdu do C., jak również spowoduje poprawę warunków prowadzenia działalności rolniczej i gospodarczej.

W związku z powyższym opisem, we wniosku oraz jego uzupełnieniu, zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do wykonywanej inwestycji, Gmina będzie miała możliwość odzyskania podatku naliczonego w całości lub części, zarówno w trakcie realizowania inwestycji, jak i po jej zakończeniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym we wniosku oraz jego uzupełnieniu, realizując opisaną inwestycję, wykonuje zadania własne nałożone na jednostkę samorządu terytorialnego przepisami ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, a tym samym nie będzie prowadził sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług związanej z realizowaną inwestycją. Zatem Gmina nie będzie mogła odzyskać w całości lub części, podatku naliczonego od wydatków poniesionych na tę inwestycję, zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z cytowanego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w takim przypadku, gdy zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia. Jeżeli dany towar lub usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście, jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Jeżeli natomiast ma służyć czynnościom nieuprawniającym do odliczenia podatku od towarów i usług (niepodlegającym opodatkowaniu lub zwolnionym od podatku) w momencie dokonywania zakupu podatnik nie ma prawa do odliczenia tego podatku.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686, z późn. zm.) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy przywołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach, daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie regulacji zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego w świetle treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że skoro realizowana inwestycja, polegająca na przebudowie drogi gminnej, służy/będzie służyła, do zaspokojenia potrzeb zbiorowych wspólnoty, i nie jest/nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych, to Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z tą inwestycją, ani w trakcie realizacji projektu, ani po jego zakończeniu, ze względu na niespełnienie przesłanki określonej w art. 86 ust. 1 ustawy. Ponadto nie przysługuje prawo do zwrotu podatku naliczonego, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w przywołanym rozporządzeniu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w wniosku jest prawidłowe.

Wskazać należy, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.