0115-KDIT1-3.4012.30.2018.1.BJ - Opodatkowanie sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz 2 lokali garażowych wraz z przynależnymi udziałami w nieruchomości wspólnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2018 r. (data wpływu 19 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz 2 lokali garażowych wraz z przynależnymi udziałami w nieruchomości wspólnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz 2 lokali garażowych wraz z przynależnymi udziałami w nieruchomości wspólnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 24 kwietnia 2017 r. została ogłoszona upadłość Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonych w... przy ulicy...: lokalu mieszkalnego pod numerem 4 w budynku mieszkalnym numer 16 oraz lokali garażowych oznaczonych numerami 18 i 19, w budynku mieszkalnym numer 16 wraz z przynależnymi udziałami w nieruchomości wspólnej, wpisanych w księdze wieczystej kw nr... prowadzonej przez Sąd Rejonowy w....

Wnioskodawca nie nabył powyższych nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lecz z majątku osobistego, jako osoba fizyczna. Nieruchomości nie zostały wprowadzone do ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Po ogłoszeniu upadłości nieruchomości te zostały przyjęte do masy upadłości. Syndyk w osobie J. w toku prowadzonego postępowania upadłościowego musi dokonać sprzedaży majątku i jego spieniężenia, w celu zaspokojenia wierzycieli upadłej.

W dniu 19 grudnia 2008 r. podpisano akt notarialny umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego oraz garaży na rzecz upadłej (Repetytorium A-numer-...). Sprzedający, będący podatnikiem podatku od towarów i usług VAT, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, wystawił faktury VAT na wyżej wymienione lokale. Ceny zakupu obejmowały podatek VAT naliczony zarówno dla lokalu mieszkalnego (według stawki 7%) i lokali użytkowych - garaży (stawka 22%).

Wnioskodawca (upadła) jest podatnikiem VAT od 26 stycznia 2002 r., jednak nie korzystała z odliczenia podatku należnego od podatku naliczonego VAT przy zakupie nieruchomości, gdyż obydwie nieruchomości zostały zakupione celem zamieszkania oraz użytkowania prywatnego. Nieruchomości od początku nie były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej oraz nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych czynności o podobnym charakterze.

Sprzedaż nieruchomości jest planowana przez syndyka w 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży nieruchomości w 2018 r. nastąpi zwolnienie od obowiązku naliczenia podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyżej opisanej sytuacji nastąpi zwolnienie z obowiązku naliczenia podatku VAT, ponieważ upadła nie korzystała, z odliczenia podatku należnego od podatku naliczonego VAT przy zakupie nieruchomości, gdyż obydwie nieruchomości zostały zakupione celem zamieszkania oraz użytkowania prywatnego. Nieruchomości nie były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej oraz nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych czynności o podobnym charakterze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. lokalu mieszkalnego), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że w stosunku do Wnioskodawcy prowadzona jest upadłość. W skład masy upadłościowej wchodzą nieruchomości: lokal mieszkalny oraz 2 garaże wraz z przynależnymi udziałami w nieruchomości wspólnej. Przedmiotowe nieruchomości nie były wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Jak wskazano, nieruchomości nie były też przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych czynności o podobnym charakterze. Przedmiotowe nieruchomości zostały nabyte przez Wnioskodawcę do użytkowania prywatnego, celem zamieszkania. Obecnie planowana jest sprzedaż opisanych nieruchomości.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych uregulowań prawnych prowadzi do stwierdzenia, że dostawa nieruchomości: lokalu mieszkalnego oraz 2 lokali garażowych wraz z przynależnymi udziałami w nieruchomości wspólnej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż z treści wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowe nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem w opisanej sytuacji będzie miała miejsce dostawa majątku osobistego Wnioskodawcy, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania.

W tym miejscu zauważyć należy, że pomimo identycznego skutku podatkowego (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu przedmiotowej dostawy) - pojęcia "nie podlega opodatkowaniu" i "zwolnione od podatku" nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której dostawa nie będzie podlegała opodatkowaniu, a nie jak wskazał Wnioskodawca zwolnieniu od podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.