0115-KDIT1-3.4012.24.2018.2.MD - VAT z tytułu sprzedaży działek gruntu wykorzystywanych do opodatkowanej działalności rolniczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2018 r. (data wpływu 16 stycznia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 6 lutego 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty VAT z tytułu sprzedaży działek gruntu wykorzystywanych do opodatkowanej działalności rolniczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2018 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 6 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty VAT z tytułu sprzedaży działek gruntu wykorzystywanych do opodatkowanej działalności rolniczej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem. Nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej poza rolniczą w rozumieniu ustawy o VAT. Od dnia... 2012 r. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT rozliczającym ten podatek na zasadach ogólnych (nie jest rolnikiem ryczałtowym). Rejestracja do VAT miała miejsce w związku z modernizacją gospodarstwa rolnego przy wsparciu ze środków Unii Europejskiej oraz kredytowaniu rolników.

W związku z trudną sytuacją materialna w rolnictwie Wnioskodawca podjął decyzję o podziale na działki 1 ha ziemi. Są to grunty rolne V i VI klasy. Grunty tej klasy nie przynoszą żadnego zysku, gdyż jest to słaba gleba. Ponadto, w pobliżu powstały stawy po wydobyciu piasku pod budowę autostrady..., gdzie znacznie obniżył się poziom wód gruntowych, który ma wpływ na urodzaj. Dodatkowo, w pobliżu znajdują się lasy, w których ma siedliska dzika zwierzyna. Wyrządza ona szkody na tej ziemi (niszczy uprawy). Powyższą ziemię Wnioskodawca kupił około 14 lat temu w celu powiększenia gospodarstwa. W planie zagospodarowania przestrzennego Urzędu Gminy... ziemia ta widnieje jako grunty rolne klasy V.

Po podziale, dla poszczególnych działek zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy dotyczące zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej. Ww. decyzje mają na dzień dzisiejszy charakter promesy, która w przyszłości może upoważnić do danych procedur związanych z uzyskaniem pozwoleń na budowę. Na to będą mieli wpływ nowi właściciele tych działek. Przekształcenie działek rolnych na budowlane może nastąpić przed uzyskaniem pozwoleń na budowę przez nowych właścicieli, dotyczyć będzie jednak tylko części tych działek przeznaczonych pod budynek mieszkalny (tzw. wyłączenie z produkcji rolnej). Pozostała część działek w dalszym ciągu pozostanie jako grunty rolne. Przy sprzedaży działek będą to nadal grunty rolne.

Z tytułu nabycia ww. gruntu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ transakcja ta została udokumentowana tylko i wyłącznie aktem notarialnym z dnia 5 maja 2004 r. Repertorium A nr....

Grunt, który został podzielony na działki, od momentu jego nabycia do chwili jego podziału był wykorzystywany tylko i wyłącznie do celów rolniczych. Grunt ten nie był nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej czynności o podobnym charakterze.

Grunt, który został podzielony na działki (1 ha), jest wykorzystywany od chwili jego podziału tylko i wyłącznie na cele rolnicze. Wnioskodawca obsiewa teren, ale - jak już wcześniej pisał - niewiele zbiera. Taka gleba. Teren ten nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze.

Grunt zarówno przed jego podziałem, jak również po podziale, był wykorzystywany wyłącznie na cele rolnicze. Zarówno przed 1 lutego 2012 r. jak i po tej dacie, kiedy Wnioskodawca stał się zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Jego nabycie nie zostało udokumentowane fakturą z wykazanym VAT, lecz samym aktem notarialnym, co nie dawało prawa do odliczenia VAT naliczonego.

Po podziale gruntu (zainicjowanym przez Wnioskodawcę) powstało pięć działek:

* nr ewidencyjny 138/9 o pow. 1.600 m²;

* nr ewidencyjny 138/10 o pow. 1.400 m²;

* nr ewidencyjny 138/11 o pow. 1.800 m²;

* nr ewidencyjny 138/12 o pow. 1.800 m²;

* nr ewidencyjny 138/13 o pow. 1.801 m².

Decyzje o warunkach zabudowy dla działek, które powstały po podziale gruntu, wydano na wniosek Wnioskodawcy w terminach:

* działka nr 138/9 - decyzja z dnia... 2017 r. znak... wydana przez Wójta Gminy...;

* działka nr 138/10 - brak decyzji;

* działka nr 138/11 - decyzja z dnia... 2017 r. znak... wydana przez Wójta Gminy...;

* działka nr 138/12 - decyzja z dnia 3 stycznia 2018 r. nr... wydana przez Wójta Gminy...;

* działka nr 138/13 - decyzja z dnia 18 grudnia 2017 r. nr... wydana przez Wójta Gminy....

Wnioskodawca wystąpił o wydanie warunków zabudowy dla czterech z pięciu działek, które powstały w wyniku podziału, aby potencjalny nabywca miał rodzaj gwarancji, że będzie mógł na kupionej działce pobudować dom. Przy czym nie ma żadnej pewności, co do przedsięwzięć kupujących, że powstaną tam domy mieszkalne. Jest to tylko rodzaj promesy, która może w przyszłości doprowadzić kupujących do uzyskania pozwoleń na budowę.

Ww. decyzje o warunkach zabudowy są prawomocne. Upłynął już 14 dniowy okres do wniesienia odwołania do samorządowego kolegium odwoławczego. Odwołania nie wniesiono.

Wnioskodawca dokona w poszczególnych aktach notarialnych ustaleń dotyczących obsługi komunikacyjnej przez działkę ewidencyjną nr 138/14 pełniącą funkcje drogi wewnętrznej, dojazd do drogi publicznej kategorii gminnej (działka ewidencyjna nr 121) zgodnie z decyzjami o warunkach zabudowy pkt 5 pkt 1.

Wnioskodawca nie będzie podawał ogłoszeń o sprzedaży do wiadomości publicznej. Poszukiwanie potencjalnych kupców będzie się odbywało wśród znajomych i rodziny. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował innych czynności zmierzających do przygotowania do sprzedaży wydzielonych działek. Nie będzie uzbrajał żadnej z nich, nie będzie dawał żadnych ogłoszeń w prasie, Internecie, ani w biurze pośrednictwa obrotu nieruchomościami. W przeszłości Wnioskodawca nabywał odpłatnie grunty rolne na własne cele rolnicze w celu powiększenia gospodarstwa rolnego. W przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał transakcji sprzedaży nieruchomości. Nie posiada innych działek gruntu niż opisane we wniosku, które zamierzałby sprzedać w przyszłości.

Na moment sprzedaży wydzielone działki będą niezabudowane i nadal będą stanowiły grunty orne, zgodnie z decyzjami o warunkach zabudowy dla każdej z nich - załącznik nr 2 do decyzji pkt 7 warunek 4 odrolnienie lub odlesienie.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając działki, mające status gruntów ornych, wydzielone z gruntu rolnego kupionego w 2004 r., nie znając celu na jaki zostaną kupione przez nabywców, Wnioskodawca będzie musiał zapłacić VAT od tych transakcji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nie powinien zapłacić VAT, ponieważ w dalszym ciągu pozostaje rolnikiem. Grunty przeznaczone do podziału nadal widnieją w urzędzie gminy jak działki rolne. Podobnie działki widnieją w ewidencji gruntów jako rolne V i VI klasy.

1. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

1. Z definicji zawartej w art. 2 ust. 33 ustawy o VAT, wynika, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z przedstawionego "stanu faktycznego" wynika, że Wnioskodawca kupił grunty rolne na cele rolnicze. Użytkował je zgodnie z ich przeznaczeniem przez czternaście lat. Nie przynoszą jednak oczekiwanych efektów, a sytuacja w rolnictwie, jaka jest, każdy widzi. Ponieważ teren nie jest atrakcyjny, bo położony w pobliżu autostrady i lotniska oraz jest bardzo słaba klasa ziemi. Wnioskodawca wie, że będzie mu ciężko sprzedać ten 2,06 ha kawałek ziemi. Po wielu latach prób i eksperymentów postanowił spróbować sprzedać w częściach tylko połowę ziemi. Resztę chce sobie pozostawić.

Ponieważ działki te nadal stanowią grunty orne i tak zostaną sprzedane jako niezabudowane na cele rolnicze, transakcje takie będą zwolnione od VAT na podstawie jak wyżej.

Jednocześnie Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć, co z nimi zrobią nabywcy i jak je wykorzystają. Jeśli chcieliby rozpocząć budowę na takiej działce, muszą przeprowadzić sami, na własny rachunek i odpowiedzialność procedurę odrolnienia tej ziemi. Wnioskodawca wystąpił jedynie o wydanie dla działek warunków zabudowy, żeby mieć dla kupującego odpowiedź na pytanie, czy będzie można tam się pobudować. Nie prowadził i nie prowadzi działalności polegającej na kupnie i sprzedaży z zyskiem nieruchomości gruntowych czy też innych. Chce jedynie dokonać sprzedaży własnego majątku prywatnego, wykonując tym samym swoje prawo własności. Chcąc jak najszybciej sprzedać nieprzynoszący zysku kawałek gruntu robi wszystko, żeby to się udało. Dlatego właśnie ten podział na mniejsze "kawałki". Wnioskodawca nie ma zamiaru sprzedawać innych części ziemi z własnego gospodarstwa. Nie jest jednak w stanie przewidzieć, jaki będzie rynek rolny w przyszłości i jakie w związku z tym będzie musiał podejmować decyzje. Dlatego - jego zdaniem - w stanie przedstawionym jak wyżej, przyszłe transakcje sprzedaży podzielonego gruntu będą zwolnione od VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu VAT. Żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) - zwana dalej "Dyrektywa" - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeżeli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako "TSUE") w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1073, z późn. zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W art. 4 ust. 2 cyt. ustawy postanowiono, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości decydują zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem i nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej poza rolniczą w rozumieniu ustawy o VAT. Od dnia... 2012 r. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT rozliczającym ten podatek na zasadach ogólnych. Wnioskodawca podjął decyzję o podziale na działki 1 ha gruntu rolnego (nabył go w 2004 r. w celu powiększenia gospodarstwa rolnego). W planie zagospodarowania przestrzennego gminy "ziemia" ta widnieje jako grunty rolne klasy V. W wyniku podziału powstało 5 działek. Dla 4 z nich zostały wydane (na wniosek Wnioskodawcy) decyzje o warunkach zabudowy dotyczące zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej. Decyzje te są prawomocne. Grunt, który został podzielony na działki, od momentu jego nabycia był i jest wykorzystywany tylko i wyłącznie do celów rolniczych. Grunt ten nie był nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej czynności o podobnym charakterze. Wnioskodawca dokona w poszczególnych aktach notarialnych ustaleń dotyczących obsługi komunikacyjnej przez działkę ewidencyjną nr 138/14 pełniącą funkcje drogi wewnętrznej, dojazd do drogi publicznej kategorii gminnej (działka ewidencyjna nr 121). Wnioskodawca nie będzie podawał ogłoszeń o sprzedaży do wiadomości publicznej. Poszukiwanie potencjalnych kupców będzie się odbywało wśród znajomych i rodziny. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował innych czynności zmierzających do przygotowania do sprzedaży wydzielonych działek. Nie będzie uzbrajał żadnej z nich, nie będzie dawał żadnych ogłoszeń w prasie, Internecie, ani w biurze pośrednictwa obrotu nieruchomościami. W przeszłości Wnioskodawca nabywał odpłatnie grunty rolne na własne cele rolnicze w celu powiększenia gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca w przeszłości nie dokonywał transakcji sprzedaży nieruchomości. Nie posiada innych działek gruntu niż opisane we wniosku, które zamierzałby sprzedać w przyszłości. Na moment sprzedaży wydzielone działki będą niezabudowane.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą obowiązku zapłaty VAT z tytułu sprzedaży działek gruntu.

Tytułem wstępu warto odwołać się do orzeczenia TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10. Wynika z niego, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem TSUE - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił TSUE - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Wskazane orzeczenie odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od VAT. Jednak gdy sprzedaży działki (działek) należącej (należących) do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Rozstrzygając zatem niniejszą sprawę podkreślić trzeba, że działki, które Wnioskodawca planuje sprzedać, służą (i służyły przed ich wydzieleniem) do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (tj. działalności rolniczej), z tytułu której jest od 2012 r. zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Nadto, Wnioskodawca podjął działania zmierzające do przygotowania gruntu (działek) do sprzedaży. Polegały one przede wszystkim na podziale gruntu na mniejsze działki oraz wystąpieniu o wydanie (i uzyskaniu) decyzji o warunkach zabudowy. Trudno te działania uznać za charakterystyczne dla rozporządzania majątkiem prywatnym. Wszystkie te czynności jednoznacznie bowiem wskazują na dążenie Wnioskodawcy do zwiększenia wartości, atrakcyjności nowych działek w związku z zamiarem ich sprzedaży. Aktywność Wnioskodawcy w przedmiocie ich zbycia jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę gruntów (5 działek) stanowiących część jego gospodarstwa rolnego będzie stanowiła dostawę dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. W tej sytuacji nie można uznać, że dostawa (dostawy) działek będzie przejawem realizacji prawa do rozporządzania składnikami jednoznacznie związanymi z prywatnym majątkiem Wnioskodawcy. Bez znaczenia przy tym pozostaje cel na jaki kupione działki przeznaczą ich przyszli nabywcy.

Skoro organ interpretacyjny wykazał powyżej, że z tytułu sprzedaży działek gruntu, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnik VAT, pozostaje jeszcze do wyjaśnienia kwestia zasadności zastosowania do tej sprzedaży zwolnienia od VAT.

Dostawa przedmiotowych działek nie podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż:

* wprawdzie w związku z nabyciem gruntów, z których działki zostały wydzielone, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ale tylko dlatego, że transakcja ich sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy nie podlegała opodatkowaniu VAT;

* zarówno grunt jeszcze niepodzielony, jak i wydzielone z niego następnie działki, nie służyły Wnioskodawcy wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, ale do działalności opodatkowanej (opodatkowana działalność rolnicza).

Dostawa 4 działek (tych, dla których określono warunki zabudowy w formie prawomocnych decyzji) nie może być również zwolniona na podstawie powołanego przez Wnioskodawcę art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Są to wprawdzie tereny niezabudowane, ale - zgodnie z decyzjami o warunkach zabudowy - przeznaczone pod zabudowę (por. art. 2 pkt 33 ustawy). Zatem ich dostawa objęta będzie podstawową stawką VAT, która aktualnie wynosi 23%.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy będzie zwolniona tylko dostawa działki nr 138/10, dla której nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, a w planie zagospodarowania przestrzennego gminy widnieje jako grunt rolny. Zatem aktualnie nie jest ani zabudowana, ani przeznaczona pod zabudowę (por. art. 2 pkt 33 ustawy).

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.