0115-KDIT1-3.4012.170.2017.2.MZ - Odwrotne obciążenie usług montażowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2017 r. (data wpływu 28 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 12 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania świadczonych usług na warunkach określonych w pytaniu 1 na zasadach ogólnych - jest nieprawidłowe;

* zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do świadczonych usług na warunkach określonych w pytaniu 2 i 3 - jest prawidłowe.

W 28 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 19 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania świadczonych usług na warunkach określonych w pytaniu 1 na zasadach ogólnych;

* zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do świadczonych usług na warunkach określonych w pytaniu 2 i 3.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka C. Sp. z o.o. zarejestrowana jest w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS) pod numerem.... Spółka prowadzi działalność sklasyfikowaną w Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) według następujących symboli PKD: 46.73 Z (przedmiot przeważający działalności przedsiębiorcy), 41.10 Z, 41.20 Z, 43.99 Z, 22.21 Z, 22.23 Z, 22.29 Z, 22.19 Z, 46.90 Z, 47.99 Z (przedmiot pozostałej działalności przedsiębiorcy).

Spółka wykonuje usługi polegające na montażu własnych, wyprodukowanych przez Spółkę produktów: zabezpieczeń ścian, drzwi i narożników, wycieraczek i mat podłogowych, profili dylatacyjnych, osłon przeciwsłonecznych, podwieszanych parawanów oraz odbojów przemysłowych.

Spółka zawiera wielorakie rodzaje umów, których przedmiotem jest sprzedaż wyprodukowanych przez Spółkę produktów wraz z ich montażem. W umowach, usługi polegające na montażu produktów Spółki określone są jako "montaż". W umowach zawieranych przez Spółkę nie klasyfikuje się zatem usług montażowych jako "roboty budowlane".

W wielu przypadkach, w umowach zawieranych przez Spółkę, Spółka określana jest jako wykonawca usług montażowych. Oznacza to zatem, że Spółka jest wykonawcą usług montażowych polegających na montażu własnych, wyprodukowanych przez Spółkę produktów.

Ponadto Spółka zawiera także umowy sprzedaży własnych produktów z Inwestorami, zaś usługi polegające na montażu tych produktów są wykonywane przez inne podmioty, tj. podwykonawców. W takich przypadkach zatem to podwykonawca świadczy usługi montażowe produktów wyprodukowanych przez Spółkę.

Spółka wykonuje także usługi montażu własnych produktów, zlecone Spółce przez nabywców produktów Spółki jako odrębne zlecenie.

Spółka do świadczonych usług montażu posługuje się symbolem PKWiU z 2008 r.: 43.99.99.0 obowiązującej dla potrzeb opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca uzupełnił braki formalne poprzez wskazanie, że:

1. w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług, a nabywcy świadczonych przez Spółkę usług są podatnikami czynnymi;

2. Spółka świadczy usługi montażowe własnych produktów w charakterze podwykonawcy. Usługi montażu klasyfikuje jako roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych - 43.99.90.0 - pozycja 48 załącznika nr 14 ustawy o podatku od towarów i usług;

3. Spółka zawiera umowy sprzedaży produktów z Generalnym Wykonawcą. Z treści umów wynika, że Spółka zapewnia kompleksową dostawę wraz z usługą montażu własnych produktów. Spółka nie wykonuje montażu we własnym zakresie, lecz zleca go dalszym podwykonawcom;

4. Nabywcą produktów i jednocześnie zlecającym może być Inwestor lub Generalny Wykonawca. Najczęściej jednak umowy zawarte są z Generalnym Wykonawcą, a Spółka jest wykonawcą i te umowy budzą najczęściej wątpliwości Wnioskodawcy.

Sprzedaż produktów oraz wykonanie ich montażu wynikają z tych samych umów i wynagrodzenie określa się w łącznej wysokości, najczęściej ryczałtowej.

Na pytanie organu sformułowane następująco: "w jaki sposób, odnośnie pytań nr 1, 2 i 3 przedstawionych we wniosku, Wnioskodawca klasyfikuje świadczone na rzecz nabywców czynności związane z wytworzeniem i dostarczeniem produktu oraz wykonaniem usługi montażowej - proszę podać symbole PKWiU?" Wnioskodawca udzielił odpowiedzi:

* Reasumując, Spółka klasyfikuje świadczone czynności polegające na sprzedaży/dostawie produktóww.raz z ich montażem kompleksowo, zgodnie z zawartymi umowami, posługując się symbolem PKWiU - 43.99.90.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka będąca sprzedawcą własnych produktów i jednocześnie określana w umowie jako wykonawca usług montażowych własnych produktów, zobowiązana jest do rozliczenia podatku VAT w wysokości 23%, czy też zastosowanie w takich sytuacjach ma regulacja dotycząca odwrotnego obciążenia podatkiem VAT?

2. Czy Spółka zawierająca umowę sprzedaży produktów z Generalnym wykonawcą, których to montaż wykonywany jest przez podwykonawców, jest zobowiązana do rozliczenia podatku VAT w wysokości 23%, czy też zastosowanie w takich sytuacjach ma regulacja dotycząca odwrotnego obciążenia podatkiem VAT?

3. Czy Spółka jest podwykonawcą, jeżeli sprzedaje własne produkty nabywcy, a nabywca nabywa produkty i zleca wykonanie ich montażu Spółce? Czy w takiej sytuacji odwrotnemu obciążeniu podatkiem VAT podlega towar wraz z usługą i czy należy rozgraniczyć podatek na nabywany towar i usługę montażu?

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Odnośnie pytania 1, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka określana w umowach jako wykonawca usług montażowych własnych produktów, zobowiązana jest do rozliczenia podatku VAT w wysokości 23%.

Odnośnie pytania 2, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka zawierająca z Generalnym Wykonawcą umowę sprzedaży produktów wraz z montażem, których to montaż wykonywany jest przez podwykonawców, zobowiązana jest do rozliczenia podatku VAT w ramach odwrotnego obciążenia podatkiem VAT, pod warunkiem, że usługi polegające na montażu, sformułowane w umowach Spółki jako montaż, są robotami budowlanymi (usługami budowlanymi), o których mowa w Załączniku nr 14 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnośnie pytania 3, zdaniem Wnioskodawcy, odwrotne obciążenie należy zastosować do dostawy wraz z montażem i nie rozgraniczać dostawy towarów i montażu, chyba że umowa z nabywcą stanowi inaczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania świadczonych usług na warunkach określonych w pytaniu 1 na zasadach ogólnych;

* prawidłowe - w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do świadczonych usług na warunkach określonych w pytaniu 2 i 3.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. weszła w życie ustawa z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 2024), dalej "ustawa zmieniająca", którą ustawodawca wprowadził szereg zmian w zakresie rozliczania podatku od towarów i usług. Zmiany te dotyczą m.in. sposobu rozliczania podatku w przypadku świadczenia usług budowlanych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Według art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu "podwykonawca" wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, "podwykonawca - to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy" (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Przy dalszych "podzleceniach" przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest - w stosunku do swojego podwykonawcy - głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Co istotne, świadczenie ww. usług przez podatnika niebędącego podwykonawcą, nie wymaga stosowania przy ich rozliczaniu mechanizmu odwrotnego obciążenia - rozliczanie podatku odbywa się na zasadach ogólnych.

Podsumowując przywołane dotąd regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

A zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwrotnego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki:

* usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi,

* usługodawca jest podwykonawcą usługobiorcy, czyli usługodawca nie jest generalnym wykonawcą usług i jego sprzedaż nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,

* świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU.

W załączniku nr 14 do ustawy o VAT pod poz. 48 wymieniono roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych - PKWiU 43.99.90.0

Należy podkreślić, że strony w umowach cywilnoprawnych określają jakie świadczenie jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.). Wyliczenie co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów świadczenia (dla celów podatkowych).

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

O tym, czy świadczenie jest dostawą towarów, czy usługą powinien przesądzić element, który w ramach całego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg - Gelting Linien; z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca (podatnik VAT czynny, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy) świadczy kompleksowe czynności polegające na sprzedaży/dostawie produktóww.raz z ich montażem, sklasyfikowane w załączniku nr 14 do ustawy we wszystkich wymienionych w pytaniach nr 1, 2 i 3 wariantach. Z treści wniosku wynika, że Spółka wykonuje ww. czynności na podstawie zawartych umów z kontrahentami w sposób następujący:

1. Wnioskodawca sprzedaje własne produkty i świadczy usługi montażowe własnych produktów w charakterze podwykonawcy (w umowie określany jako wykonawca),

2. Wnioskodawca zawiera umowy sprzedaży produktów (kompleksowe dostawy wraz z usługą montażu), których to montaż wykonywany jest przez podwykonawców Wnioskodawcy,

3. Wnioskodawca sprzedaje własne produkty nabywcy (Generalnemu Wykonawcy), który nabywa produkty i zleca wykonanie ich montażu Wnioskodawcy, przy czym jak wynika z uzupełnienia wniosku sprzedaż produktów oraz wykonanie ich montażu wynikają z tych samych umów i wynagrodzenie określa się w łącznej wysokości, najczęściej ryczałtowej.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą sposobu opodatkowania świadczonych usług.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że:

* usługi polegające na montażu własnych, wyprodukowanych przez Spółkę produktów (wymienione w poz. 48 w załączniku nr 14 do ustawy) świadczone zgodnie z umową kompleksowo przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu zlecającego (podatnika VAT czynnego) powinny być opodatkowane - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - na zasadzie odwrotnego obciążenia, o ile Wnioskodawca wykonuje je - tak jak to wynika z treści uzupełnienia wniosku - w charakterze podwykonawcy;

* usługi polegające na montażu własnych, wyprodukowanych przez Spółkę produktów (wymienione w poz. 48 w załączniku nr 14 do ustawy) świadczone zgodnie z umową kompleksowo przez Wnioskodawcę na rzecz Generalnego Wykonawcy, powinny być opodatkowane - zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy - na zasadzie odwrotnego obciążenia gdyż zlecający świadczenie usług jest czynnym podatnikiem VAT i usługodawcą jednocześnie. W takiej sytuacji mechanizm odwrotnego obciążenia będzie miał również zastosowanie do transakcji pomiędzy Wnioskodawcą, a jego podwykonawcą (podzlecenie), o ile podwykonawca Wnioskodawcy jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

* w sytuacji gdy z zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Generalnym Wykonawcą, będącym czynnym podatnikiem VAT i usługodawcą jednocześnie, umowy wynika, że przedmiotem sprzedaży są ww. usługi, a zatem celem całości świadczenia jest wykonanie montażu, a nie sprzedaż towaru/produktu, to świadczenie takie nie powinno być dzielone. W takim przypadku Wnioskodawca występuje w charakterze podwykonawcy, a dostawę wraz z montażem wyprodukowanych przez Spółkę produktów, należy traktować kompleksowo, kwalifikując charakter świadczenia jako wykonanie usługi i w takich okolicznościach będzie miał zastosowanie - zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy - mechanizm odwrotnego obciążenia.

W sytuacji jednak, gdy ww. usługi będą przez Spółkę wykonywane bezpośrednio na rzecz inwestora (tzn. umowa na wykonanie usług będzie zawarta pomiędzy Spółką a inwestorem jako zleceniodawcą), do rozliczenia podatku i wykazania go w wystawianych fakturach zobowiązany będzie Wnioskodawca na zasadach ogólnych.

Tym samym, mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 uznano za nieprawidłowe, natomiast odnośnie pytań 2 i 3 uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Niniejsza interpretacja dotyczy:

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego klasyfikowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.