0115-KDIT1-3.4012.149.2019.1.NK

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2019 r. (data wpływu 11 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania mechanizmu "odwrotnego obciążenia" do świadczonych usług - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania mechanizmu "odwrotnego obciążenia" do świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (osoba fizyczna, czynny podatnik VAT), podpisał umowę z polską firmą (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, czynny podatnik VAT). Wskazana umowa obejmuje wykonanie montażu stołów do uprawy stołowej oraz montażu tuneli foliowych do upraw ogrodniczych. Na czynności wchodzące w zakres montażu stołów i tuneli do upraw składają się:

* uprawa stołowa - montaż polega na wbiciu w ziemię rurki na głębokość ok. 0,5 m, co stanowi podstawę utrzymującą uprawy na wysokości 1 m. W ten sposób tworzy się tak zwane "stoły", wykładane materiałem organicznym, w którym umieszcza się sadzonki.

* montaż tuneli - po rozmierzeniu i przygotowaniu pola następuje wkręcanie stalowych nóg w odpowiednich odstępach, a następnie zakładanie wygiętych pałąków rur na szczyty. Cała konstrukcja połączona jest siatką drutów i sznurków utrzymujących folie na metalowej konstrukcji.

Po sezonie owocowania folia jest ściągana a całość konstrukcji można w każdej chwili zdemontować i przenieść w inną lokalizację.

Opisywane prace, wynikające z zawartej umowy, są wykonywane na terenie państwa członkowskiego UE z materiałów powierzonych przez zleceniodawcę. Wnioskodawca występuje jako podwykonawca, a kontrahent jest głównym wykonawcą projektu. Ani kontrahent, ani Wnioskodawca nie są zarejestrowani do podatku VAT na terytorium państwa członkowskiego UE. Usługi wykonywane przez głównego wykonawcę na rzecz podmiotu trzeciego (inwestora) są usługami wymienionymi w załączniku nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Usługobiorca, na rzecz którego świadczone są usługi, nie posiada w państwie członkowskim UE stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego świadczone są te usługi.

Klasyfikacja Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi:

Wnioskodawca zaznacza, iż wcześniej zwrócił się do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi o klasyfikację ww. usługi. Wskazany Urząd sklasyfikował montaż foliowych tuneli uprawowych i stołów do upraw z materiałów powierzonych przez zleceniodawcę do grupowania PKWiU 43.99 Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych (wg PKWiU 2008 i 2005).

Dokumentując sprzedaż ww. usługi, Wnioskodawca wystawia na rzecz kontrahenta - głównego wykonawcy - fakturę VAT na zasadzie odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 u.p.t.u.

Usługi wskazane w ww. załączniku zostały zidentyfikowane przy pomocy PKWiU przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi (jak wskazano na wstępie) i mieszczą się w katalogu zdefiniowanym w poz. 2-48 załącznika nr 14 do u.p.t.u.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługa montażu stołów do uprawy stołowej oraz tuneli foliowych do upraw ogrodniczych, wykonywana na terenie państwa członkowskiego UE na rzecz głównego wykonawcy - polskiego podatnika VAT - podlega rozliczeniu na zasadach odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 u.p.t.u.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, "roboty budowlane" to budowa, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Dalej, ta sama ustawa wskazuje, że "obiekt budowlany" to budynek, budowla bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych (art. 3 pkt 1).

Rozkładając powyższą definicję na czynniki pierwsze, "budynek" to za ustawą taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 2 www. ustawy) - jak zostało podkreślone ani tunele, ani stoły do uprawy nie są trwale związane z gruntem, wobec czego już tylko z tego powodu nie można zakwalifikować ich jako budynku.

Przez "budowlę" należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową - tunele uprawowe/ stoły do upraw nie mieszczą się w pojęciu "budowli".

"Obiektem małej architektury" zgodnie z ustawą (art. 3 pkt 4) są niewielkie obiekty, a w szczególności:

Pojęcie to - chociaż szerokie - z pewnością nie obejmuje tuneli uprawowych/stołów do upraw.

Foliowe tunele uprawowe i stoły do upraw, których montaż świadczy Wnioskodawca, nie są elementami trwale związanymi z gruntem. Nie są one montowane na stałe. Mogą być szybko zamontowane, jak i zdemontowane. Ich położenie również może zostać bez większych nakładów pracy zmienione, czego zdecydowanie nie można powiedzieć o elementach, które są z gruntem trwale związane jak np. murowane budynki. Z punktu widzenia stosowania art. 28e u.p.t.u. kluczowe znaczenie ma to, jakie usługi stanowią usługi związane z nieruchomościami. W zmienionym rozporządzeniu 282/2011 w dodanym art. 31a ust. 1, określono, że usługami związanymi z nieruchomościami są jedynie te usługi, które maja wystarczająco bezpośredni związek z dana nieruchomością.

Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością, gdy:

* wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia usług,

* są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, ww. usługi nie mają wystarczającego, bezpośredniego związku z nieruchomością, i dlatego też zastosowanie znajdzie w tym przypadku art. 28b u.p.t.u. W przedstawionym stanie faktycznym dla zastosowania mechanizmu odwróconego obciążenia nie ma znaczenia fakt, że usługi są fizycznie wykonywane poza terytorium kraju. Zgodnie bowiem z art. 28b ust. 1 u.p.t.u. miejscem ich świadczenia (opodatkowania) jest Polska, a to oznacza, że do ich rozliczenia mają zastosowanie przepisy m.in. art. 17 ust. 1 pkt 8 u.p.t.u.

Usługi wskazane w ww. załączniku zostały zidentyfikowane przy pomocy PKWiU przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi (jak wskazano na wstępie) i mieszczą się w katalogu zdefiniowanym w poz. 2-48 załącznika nr 14 do u.p.t.u.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że usługi montażu foliowych tuneli uprawowych i stołów do upraw, z materiałów powierzonych przez zlecającego, świadczone na rzecz głównego wykonawcy, który jest podatnikiem polskim, wykonywane poza terytorium kraju powinny być opodatkowane na zasadzie odwrotnego obciążenia, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem, na wstępie zauważyć należy, że dla udzielenia odpowiedzi w zakresie zastosowania bądź niezastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla świadczeń objętych wnioskiem, istotne jest prawidłowe ich zaklasyfikowanie według symbolu PKWiU. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację, organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Należy wskazać, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: "PKWiU", zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Załącznik nr 14 do ustawy zawiera wykaz towarów, o których mowa w wyżej cyt. art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Wskazane powyżej przepisy wprowadzają tzw. mechanizm "odwrotnego obciążenia", czyli mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu "podwykonawca" - wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem, wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego, podwykonawca to "firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy" (https://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca).

Mechanizm "odwrotnego obciążenia" podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) - dalej zwanej "Dyrektywą" - (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług - odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI (art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy). Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

Zgodnie z treścią art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z kolei w myśl art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Natomiast w myśl art. 31a ust. 1 Rozporządzenia 282/2011 usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

Jednocześnie w art. 31a ust. 2 Rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, które należy uznać za związane z nieruchomościami, czyli usług objętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE. Co więcej w art. 31a ust. 3 Rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, których nie należy traktować jako usług związanych z nieruchomościami, czyli usług nieobjętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE.

I tak, zgodnie z art. 31a ust. 2 lit. m Rozporządzenia 282/2011, świadczenie usług związanych z nieruchomościami obejmuje w szczególności instalację lub montaż maszyn lub sprzętu, które po zainstalowaniu lub zamontowaniu są uznane za nieruchomość, a z zgodnie art. 3la ust. 2 lit. n Rozporządzenia 282/2011 utrzymanie i naprawę oraz kontrolę maszyn lub sprzętu, jak również nadzór nad maszynami lub sprzętem, jeżeli maszyny lub sprzęt są uznane za nieruchomość.

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 3 lit. f Rozporządzenia 282/2011, ustęp 1 nie ma zastosowania do instalacji lub montażu maszyn lub sprzętu, utrzymania i naprawy oraz kontroli maszyn lub sprzętu, jak również nadzoru nad maszynami lub sprzętem, które nie są lub nie stają się częścią nieruchomości.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podpisał umowę z polską firmą (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, czynny podatnik VAT). Wskazana umowa obejmuje wykonanie montażu stołów do uprawy stołowej oraz montażu tuneli foliowych do upraw ogrodniczych. Po sezonie owocowania folia jest ściągana a całość konstrukcji można w każdej chwili zdemontować i przenieść w inną lokalizację. Prace, wynikające z zawartej umowy, są wykonywane na terenie państwa członkowskiego UE z materiałów powierzonych przez zleceniodawcę. Wnioskodawca występuje jako podwykonawca, kontrahent Wnioskodawcy jest głównym wykonawcą projektu. Usługi wykonywane przez głównego wykonawcę na rzecz podmiotu trzeciego są usługami wymienionymi w załączniku nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz przytoczonych przepisów prawa, prowadzi do stwierdzenia, że miejscem świadczenia opisanych we wniosku usług jest, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Polska. Przedmiotowych usług nie można bowiem uznać za usługi związane z nieruchomościami. Jak wskazano w treści wniosku, całość konstrukcji można w każdej chwili zdemontować i przenieść w inną lokalizację.

Należy wskazać, że w okolicznościach niniejszej sprawy, usługa montażu stołów do uprawy stołowej oraz tuneli foliowych do upraw ogrodniczych podlega opodatkowaniu na zasadach tzw. "odwrotnego obciążenia". Zostały bowiem spełnione warunki wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, albowiem - jak wskazał Wnioskodawca - usługi wykonywane przez głównego wykonawcę na rzecz podmiotu trzeciego, czyli montaż stołów do uprawy stołowej oraz tuneli foliowych do upraw ogrodniczych, zostały sklasyfikowane przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi w grupowaniu PKWiU 43.99. Należy więc zauważyć, że usługi te są wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, w poz. 48 - "roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych". Ponadto, zarówno usługodawca (czyli podwykonawca) jak i usługobiorca (czyli kontrahent będący głównym wykonawcą) są podatnikami, w rozumieniu art. 15 ustawy. Należy również wskazać, że Wnioskodawca świadczy opisaną we wniosku usługę jako podwykonawca.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy jeszcze raz podkreślić, że tut. organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.