0115-KDIT1-3.4012.127.2017.1.MD - Ustalenie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z inwestycją.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2017 r. (data wpływu 12 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 30 maja 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z inwestycją pn. "..." - jest prawidłowe.

W dniu 12 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 30 maja 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z ww. inwestycją.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina... (dalej jako "Gmina") - jako jednostka samorządu terytorialnego - złożyła wniosek o przyznanie pomocy ze środków Unii Europejskiej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, Poddziałanie: Wsparcie inwestycji związanych z tworzeniem, ulepszaniem lub rozbudową wszystkich rodzajów małej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i w oszczędzanie energii. Wniosek dotyczy projektu pn. "...".

Załącznikiem, który wymagany jest do wniosku o przyznanie pomocy bądź wniosku o płatność, jest interpretacja indywidualna dotycząca podatku od towarów i usług.

Ponieważ Gmina, jako wnioskodawca, nie zaliczyła kosztów VAT realizowanej inwestycji do kosztów kwalifikowanych projektu i tym samym nie mogą one być objęte dofinansowaniem, musi wykazać, że VAT będzie mógł być przez Gminę odzyskany w całości lub w części podczas realizowanej inwestycji lub po jej zakończeniu.

Przedmiotem projektu jest rozbudowa stacji uzdatniania wody położonej w miejscowości.... Inwestycja polega na rozbudowie istniejącego budynku, wykonaniu dachu i elewacji, częściowej wymianie technologicznych instalacji wewnętrznych, rurociągów i pomp oraz budowie dwóch nowych zbiorników retencyjnych o pojemności 150 m³ każdy.

Celem inwestycji jest zwiększenie wydajności stacji, a w efekcie budowa nowych odcinków sieci wodociągowej oraz podłączanie kolejnych odbiorców do istniejącej już sieci, które to działania będę możliwe dzięki wykonanym robotom budowlanym.

Wykonane przedsięwzięcie usytuowane zostało na działce, której właścicielem jest Gmina.

Faktury dokumentujące wydatki poniesione w ramach inwestycji wystawiane będą na Gminę. W okresie eksploatacji możliwe są dalsze działania remontowe i modernizacyjne na ww. obiekcie mające utrzymać wysoki stopień sprawności i wydajności stacji. Wśród tych prac Gmina wymieniła: drobne remonty urządzeń technologicznych np. filtrów, pomp, agregatów i areatorów.

Zużycie wody na potrzeby własne oraz podległych jednostek organizacyjnych nie przekracza 0,4% łącznego rozbioru wody, a jej użycie w przypadku jednostek organizacyjnych odbywa się w oparciu o noty obciążające (księgowe). W związku z tym wydatki inwestycyjne w gospodarkę wodną Gmina rozlicza w oparciu o wskaźnik proporcji na poziomie 97% oraz prewspółczynnik (prewskaźnik) na poziomie 12%.

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do inwestycji Gmina będzie miała możliwość odzyskania naliczonego VAT w całości lub w części, zarówno w trakcie realizowania inwestycji, jak i po jej zakończeniu.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) w związku z inwestycją istnieje możliwość odzyskania naliczonego VAT w całości lub w części, zarówno podczas realizacji inwestycji, jak i po jej zakończeniu, ponieważ inwestycja rozbudowy stacji uzdatniania wody jest inwestycją z zakresu zadań własnych Gminy ustalonych przepisami krajowymi, jednakże Gmina prowadzi i będzie prowadziła sprzedaż opodatkowaną VAT z wykorzystaniem inwestycji w przypadku podmiotów gospodarczych oraz osób fizycznych. Jednocześnie z przepisów tych wynika, że podatnikami podatku od towarów i usług są jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Są to w tym przypadku czynności związane z dostarczaniem wody dla ludności i podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Artykuł 86 ust. 1 ustawy wskazuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

W myśl art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji - art. 86 ust. 2h ustawy.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej, wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193) - dalej jako "rozporządzenie".

Stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Przepisy rozdziału 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. poz. 1656, z późn. zm.), regulują przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. W § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia określono katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Gmina (czynny zarejestrowany podatnik VAT) złożyła wniosek o przyznanie pomocy ze środków Unii Europejskiej dotyczący rozbudowy stacji uzdatniania wody. Celem inwestycji jest zwiększenie wydajności stacji. Gmina prowadzi i będzie prowadziła sprzedaż opodatkowaną VAT (dostarczanie wody dla ludności i podmiotów prowadzących działalność gospodarczą) z wykorzystaniem inwestycji. Ponadto zużywa wodę na potrzeby własne oraz podległych jednostek organizacyjnych. Wobec tego wydatki inwestycyjne w gospodarkę wodną Gmina rozlicza w oparciu o wskaźnik proporcji na poziomie 97% oraz prewspółczynnik na poziomie 12%. Faktury dokumentujące wydatki poniesione w ramach inwestycji wystawiane będą na Gminę.

Na tym tle Gmina powzięła wątpliwość dotyczącą prawa do odzyskania kwoty podatku naliczonego w związku z planowaną inwestycją.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów prawa podatkowego organ interpretacyjny stwierdza, że Gmina nie ma (nie będzie miała) prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o całą (pełną) kwotę podatku naliczonego, który zostanie wykazany na fakturach dokumentujących wydatki ponoszone na inwestycję opisaną powyżej. Prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego Gmina uzyskałaby gdyby zakupy dokonywane przez nią w ramach realizowanego zadania dotyczyły tylko i wyłącznie jej działalności opodatkowanej VAT. Na gruncie analizowanej sprawy tak jednak nie jest. W uzupełnieniu bowiem do wniosku Gmina wskazała, że infrastruktura wodociągowa będzie wykorzystywana również do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT, tj. do dostarczania wody na rzecz jej i jej jednostek organizacyjnych. Wobec tego Gminie przysługuje (będzie przysługiwało) prawo do tylko częściowego odliczenia podatku naliczonego (zarówno podczas realizacji inwestycji, jak i po jej zakończeniu) na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy i powołanym rozporządzeniu.

Ponadto Gminie nie przysługuje i nie będzie przysługiwało prawo otrzymania zwrotu tego podatku na zasadach określonych w rozporządzeniu z dnia 16 grudnia 2013 r., gdyż środki, o których mowa we wniosku, nie są środkami wymienionymi w § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.