0115-KDIT1-3.4012.12.2017.1.APR

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2017 r. (data wpływu 7 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku z planowaną transakcją zbycia nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku z planowaną transakcją zbycia nieruchomości gruntowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, nieprowadzącą działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Od października 2007 r. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości niezabudowanej położonej w.... Przedmiotowa nieruchomość pierwotnie obejmowała trzy działki gruntu, z których jedna (zwana dalej Nieruchomością) stanowiła przedmiot czynności opisanych w dalszej części niniejszego wniosku.

W 2010 r. Rada Miasta uchwaliła dla terenu obejmującego Nieruchomość miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (dalej: Plan). Zgodnie z postanowieniami Planu, przeznaczenie większej części Nieruchomości zostało określone jako tereny przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową. Część działki od strony wschodniej została przeznaczona w Planie pod drogę gminną. Natomiast pozostała część Nieruchomości, położona w południowej części, została przeznaczona w Planie pod melioracje i urządzenia ochrony przeciwpowodziowej.

W związku z wejściem w życie Planu, Wnioskodawca postanowił zbyć na rzecz miasta część Nieruchomości przeznaczoną w Planie pod melioracje i urządzenia ochrony przeciwpowodziowej, a także część przeznaczoną pod drogę publiczną. W tym celu Wnioskodawca dokonał podziału Nieruchomości na trzy działki gruntu, w sposób odpowiadający przeznaczeniu poszczególnych terenów w Planie.

Pierwotnym zamiarem Wnioskodawcy była zamiana części Nieruchomości przeznaczonej w Planie pod melioracje i urządzenia ochrony przeciwpowodziowej na działkę położoną w północno-zachodnim sąsiedztwie Nieruchomości, stanowiącą własność Miasta. Ze względu na niekorzystną propozycję Miasta do zamiany nie doszło, lecz Wnioskodawca wraz z właścicielami sąsiednich działek zaproponowali Miastu nabycie działki położonej w północno-zachodnim sąsiedztwie Nieruchomości, na tzw. polepszenie inwestycji planowanej na Nieruchomości.

Przeprowadzone podziały Nieruchomości zmierzały do zbycia terenów zielonych przylegających do wód płynących na rzecz Miasta, w zamian za tereny przylegające do Nieruchomości od strony północno-zachodniej, oddzielające Nieruchomość od nowo wytyczonej przez Miasto lokalnej drogi publicznej. Niemniej jednak negocjacje Wnioskodawcy z Miastem w tym przedmiocie zakończyły się niepowodzeniem.

W czerwcu 2011 r. Wnioskodawca wraz z właścicielami dwóch sąsiednich nieruchomości (dalej łącznie: Inwestorzy), a także z podmiotem trzecim (spółką z o.o.), zawarli umowę o współpracy w zakresie inwestycji budowlanej na działkach należących do Inwestorów, której celem było wybudowanie na wszystkich trzech nieruchomościach wielorodzinnych budynków mieszkalnych (dalej: Inwestycja).

Inwestorzy powierzyli spółce z o.o. wykonanie koncepcji architektoniczno-budowlanej tej Inwestycji, wraz ze wszelkimi niezbędnymi badaniami i uzgodnieniami, a także badania geologiczne terenu Inwestycji. W efekcie spółka z o.o. miała przystąpić do Inwestycji, jednak po kilku miesiącach zrezygnowała i wystawiła fakturę z tytułu dotychczas wykonanych prac na spółkę komandytowo-akcyjną, o której mowa poniżej.

W związku z rezygnacją spółki z o.o. z udziału w Inwestycji, Inwestorzy założyli spółkę komandytowo-akcyjną (dalej: Spółka), która miała kontynuować rozpoczęte prace. Inwestorzy zobowiązali się zbyć na rzecz Spółki te części posiadanych przez siebie nieruchomości, na których postanowienia Planu przewidywały powstanie zabudowy mieszkaniowej.

W 2014 r. Wnioskodawca dokonał dalszego podziału działki przeznaczonej w Planie pod melioracje i urządzenia ochrony przeciwpowodziowej, na trzy odrębne działki. Przyczyną podziału był fakt, iż część terenu przeznaczonego pod melioracje okazała się być wodami płynącymi, stanowiącymi własność Skarbu Państwa.

Ostatecznie Inwestorzy uznali Inwestycję za niemożliwą do przeprowadzenia, ze względu na brak woli sprzedaży przez osobę trzecią jeszcze innej, niezbędnej do realizacji Inwestycji, działki gruntu, położonej na planowanej drodze dojazdowej do Inwestycji. W konsekwencji Inwestorzy podjęli uchwałę o likwidacji Spółki.

W tym stanie faktycznym Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży działki. Wnioskodawca poszukiwał podmiotów zainteresowanych zakupem działki poprzez posiadane kontakty osobiste umożliwiające dotarcie do przedsiębiorców realizujących inwestycje deweloperskie.

W najbliższych dniach Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę przedwstępną sprzedaży działki z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, między innymi w zakresie wykonywania robót budowlanych oraz realizacji projektów deweloperskich (dalej: Nabywca).

W całym okresie posiadania działki Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów na jej uzbrojenie, ani nie będzie dokonywał takich nakładów w przyszłości. Wnioskodawca dopuszcza możliwość nabywania oraz zbywania innych nieruchomości (w tym dwóch pozostałych działek, o których mowa na wstępie), jednakże nie posiada żadnych konkretnych planów w tym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu planowanej sprzedaży działki na rzecz Nabywcy, Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu planowanej sprzedaży działki na rzecz Nabywcy, będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przepis art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Istotne stanowisko zajął Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r., wydanym w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby, Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć. W przedmiotowym wyroku Trybunał orzekł, że za osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów Dyrektywy 2006/112/WE należy uznać taką osobę fizyczną dokonującą dostawy gruntu przeznaczonego pod zabudowę, której transakcja nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Podatnikiem jest zatem osoba, która w celu zrealizowania transakcji podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

W uzasadnieniu wyroku w sprawach C-180/10 i C-181/10 Trybunał wskazał jako przykładowe środki angażowane przez podatników zajmujących się handlem nieruchomościami: uzbrojenie terenu oraz działania marketingowe. Trybunał orzekł również, że zarówno ilość dokonanych transakcji, wysokość uzyskanych przychodów, jak i podział działki gruntu w celu uzyskania wyższej ceny, nie mają decydującego znaczenia dla przypisania danej osobie statusu podatnika podatku od wartości dodanej.

Niewątpliwie wyżej wskazane orzeczenie zawiera jedynie ogólne wskazówki odnośnie statusu podatnika w odniesieniu do obrotu nieruchomościami gruntowymi. W związku z tym każda sytuacja faktyczna musi podlegać indywidualnej ocenie, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności faktycznych.

W ocenie Wnioskodawcy, okoliczności faktyczne przedstawione w niniejszym wniosku przemawiają za zaliczeniem Wnioskodawcy do podatników podatku od towarów i usług z tytułu planowanej dostawy działki. W przeszłości Wnioskodawca podejmował aktywne działania w celu przystosowania Nieruchomości do realizacji na niej inwestycji budowlanej, zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Część z tych czynności zakończyła się niepowodzeniem, jednakże charakter i skala zaangażowania Wnioskodawcy zdecydowanie wykraczają poza zwykłe wykonywanie prawa własności.

Nie ma natomiast istotnego znaczenia okoliczność, że pierwotnie nabywcą działki miała być Spółka, którą w późniejszym okresie Inwestorzy postanowili zlikwidować. Bez względu na to, który podmiot miał być nabywcą działki, kroki podejmowane przez Wnioskodawcę miały charakter gospodarczy, zbliżony do działań profesjonalnego podmiotu zajmującego się handlem nieruchomościami gruntowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.