0115-KDIT1-2.4012.82.2018.1.AW - Brak możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu polegającego na przebudowie z rozbudową budynku sakralno-mieszkalnego z częścią usługową.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 30 marca 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0115-KDIT1-2.4012.82.2018.1.AW Brak możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu polegającego na przebudowie z rozbudową budynku sakralno-mieszkalnego z częścią usługową.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2018 r. (data wpływu 8 lutego 2018 r.), uzupełnionym w dniach 26 i 27 marca 2018 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu polegającego na przebudowie z rozbudową budynku sakralno-mieszkalnego z częścią usługową, tj. kamienicy zlokalizowanej przy ulicy S.... w S. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełnieniowy w dniach 26 i 27 marca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu polegającego na przebudowie z rozbudową budynku sakralno-mieszkalnego z częścią usługową, tj. kamienicy zlokalizowanej przy ulicy S.... w S.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z ubieganiem się o dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (...), działanie (...), Kościół zwrócił się z prośbą o rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej możliwości odzyskania podatku VAT z tytułu inwestycji będącej przedmiotem projektu.

W ramach inwestycji planuje się przebudowę z rozbudową budynku sakralno-mieszkalnego z częścią usługową, tj. kamienicy zlokalizowanej przy ulicy S.... w S. Budynek posiada 4 kondygnacje (suterena, parter, I piętro, II piętro). Część usługowa znajdować się będzie na najniższej kondygnacji w sutenerze. Na poziomie sutereny planuje się wydzielenie zaplecza kawiarni oraz stworzenie księgarni. Działalność opodatkowana zajmie w wyniku realizacji projektu nie więcej niż 20% powierzchni będącej przedmiotem projektu. Pozostała powierzchnia budynku przeznaczona pod realizację projektu będzie spełniała funkcję sakralną. Będzie ona przeznaczona na prowadzenie działań nieodpłatnych skierowanych do wiernych Kościoła Baptystów, jak również do osób odwiedzających Kościół. Na funkcję sakralną mieszczącą się na poziomie parteru, sutereny oraz II piętra składają się: kaplica Kościoła, pomieszczenia administracyjne zboru, sala wykładowa, salki katechetyczne dla dzieci oraz młodzieży, część z pokojami gościnnymi (dla pielgrzymów) oraz ogólnodostępne pomieszczenia higieniczno-sanitarne.

Zgodnie z szacunkowym kosztorysem, całkowita wartość inwestycji, obejmująca przeprowadzenie robót budowlanych oraz wyposażenie pomieszczeń, to ok. 4.284.632,00 zł brutto, w tym podatek VAT w wysokości 801.191,35 zł. Inwestycja ma być realizowana od września 2018 r. do marca 2020 r.

Obecnie Kościół nie jest podatnikiem VAT i nie zamierza się rejestrować jako podatnik VAT, gdyż chce skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wyżej opisana działalność księgarni i kawiarni nie jest obecnie prowadzona, prowadzona ma być po zakończeniu inwestycji, a przewidywana łączna sprzedaż będzie niższa niż 200.000 zł rocznie.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym wyżej przypadku, Kościół ma możliwość odzyskania podatku VAT na etapie inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, nie będzie miał możliwości odzyskania przedmiotowego podatku w okresie realizacji projektu.

Brak możliwości odzyskania podatku VAT wynika z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zgodnie z którym podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi będą wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z powyższego wynika, że Kościołowi - skoro nie jest on podatnikiem VAT - nie przysługuje prawo do odliczenia tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221). Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W świetle art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust. 3 ustawy).

Przepis art. 96 ust. 4 ustawy stanowi, że naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

Zgodnie z treścią art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W świetle ust. 5 ww. artykułu, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro - jak wskazano we wniosku - Kościół nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT i zamierza korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie będzie mu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na przebudowę z rozbudową przedmiotowego budynku na etapie realizacji tej inwestycji. Kościołowi nie będzie przysługiwało również prawo do otrzymania zwrotu podatku naliczonego, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanym rozporządzeniu.

Z uwagi na powyższe, stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowości korzystania przez Kościół ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również ewentualnego prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z utratą lub rezygnacją ze zwolnienia oraz rejestracji jako podatnik VAT czynny, ponieważ nie przedstawiono w tym zakresie stanowiska i nie zadano pytania.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl