0115-KDIT1-2.4012.769.2017.3.DM

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2017 r. (data wpływu 24 października 2017 r.), uzupełnionym w dniu 7 grudnia 2017 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* nieuznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży działek - jest prawidłowe,

* zwolnienia od podatku zbycia działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 7 grudnia 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży działek oraz zwolnienia od podatku zbycia działek.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące stany faktyczne i zdarzenie przyszłe.

Na podstawie umowy o dział spadku sporządzonej dnia 9 grudnia 2008 r. przez notariusza.... w L. (Repetytorium A nr...), stała się Pani właścicielką działek gruntu nr: 118, 119, 215 i 216 zawierających łącznie obszar 2,23 ha, położonych we wsi G., pow. L., gmina L.

Działki powyższe wchodziły w skład gospodarstwa rolnego, a Urząd Gminy L. nie posiadał planu zagospodarowania przestrzennego. Działki te miały charakter rolny - grunty klasy V i VI.

Dla działek nr 119 i 216 wystąpiła Pani do Urzędu Gminy o ustalenie warunków zabudowy z myślą, że w przyszłości na jednej z nich wybuduje Pani dla siebie dom mieszkalny, a na drugiej wybuduje dom Pani córka. Obie te działki położone są przy drodze wojewódzkiej.

Niestety ze względów finansowych, musiała Pani zmienić swoje plany, a córka także odstąpiła od zamiaru budowy domu.

W tej sytuacji postanowiła Pani sprzedać "działki gruntu".

Działkę nr 215 sprzedała Pani 21 grudnia 2016 r. (akt not. Repetytorium A nr...) rolnikowi p. Dariuszowi F. za cenę 11.600,00 zł (działka o pow. 0,58 ha).

"Działki gruntu" nr 118 i 119 o powierzchni łącznej 1,35 ha sprzedała Pani dnia 24 maja 2017 r. (akt not. Repetytorium A nr...) państwu Grzegorzowi i Marcie S., posiadającym zgodę na nabycie nieruchomości rolnej zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

Wartość tej transakcji ustalono na 45.000,00 zł. W tej sytuacji pozostała Pani jedna działka nr 216 o pow. 0,3 ha. Działka ta jest położona przy drodze i została wydana do niej decyzja nr... o warunkach zabudowy z 9 września 2010 r.

Działkę tę także zamierza Pani sprzedać w najbliższym czasie, a pieniądze uzyskane z tej transakcji zamierza Pani podarować swojej córce Magdalenie, z przeznaczeniem na zakup przez nią mieszkania w L.

W uzupełnieniu wniosku podała Pani, że od chwili nabycia w spadku po rodzicach, gruntów oznakowanych w gminie L. jako działki nr 118, 119, 215, 216 nie dokonywała Pani na nich żadnych czynności.

Grunty te są klasy V i VI. W związku z tym, że nie były przez długi czas uprawiane, ziemia stała się ugorem.

Żadna z ww. działek nie była nigdy przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Nigdy nie prowadziła Pani na żadnej z tych działek działalności rolniczej.

Nie dokonywała Pani też nigdy uatrakcyjnienia terenu. Działki są nieuzbrojone i nieogrodzone.

Nabywców szukała Pani dając ogłoszenie na tablicy ogłoszeń w Gminie, ogłoszenie w lokalnej prasie oraz umieściła Pani na gruncie działek nr 119 i 216, znajdujących się przy drodze wojewódzkiej, tablice o zamiarze sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanej wyżej sytuacji zastosowanie znajdzie przepis zawarty w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. w związku z czynnościami, jakie podjęła Pani przed sprzedażą działki nr 216 (wystąpienie o wydanie warunków zabudowy) może zostać Pani uznana za osobę, która w rozumieniu tego przepisu prowadzi działalność gospodarczą i jako taka winna transakcję sprzedaży gruntu opodatkować podatkiem VAT?

2. Czy w tej sytuacji znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług i transakcja ta będzie zwolniona od podatku VAT?

3. Czy Pani poprzednie transakcje sprzedaży nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Wynika bowiem z niego, że zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Grunty, które już Pani sprzedała, a także działka nr 216 nie miały nigdy charakteru działek budowlanych - były to nieruchomości wchodzące w skład gospodarstwa rolnego i jako takie nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nie prowadziła Pani nigdy żadnych zorganizowanych działań, które mogłyby mieć wpływ na zmianę charakteru tych gruntów. Całość gruntu, który nabyła Pani w wyniku dziedziczenia, w żaden sposób nigdy nie była związana z działalnością gospodarczą i w związku z tym nie może tu znaleźć zastosowania art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz zdarzenia przyszłego:

* jest prawidłowe - w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży działek,

* jest nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku zbycia działek.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wobec powyższego nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonywana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powołanych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeśli zatem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r. z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analiza przedstawionych stanów faktycznych i zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w związku ze sprzedażą działek nr 118, 119 i 215 nabytych w 2008 r. w spadku po rodzicach, nie działała Pani w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie całokształt okoliczności i ich zakres wskazuje, że były to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym sprzedaż powyższych działek oraz planowana sprzedaż działki nr 216, stanowiła/będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, sprzedaż tych działek nie podlegała/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy wskazać, że w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej opisanych stanów faktycznych i zdarzenia przyszłego twierdzi Pani, że "w Pani przypadku rzeczywistym zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (...) i jako takie działki nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT". Tut. Organ pragnie zauważyć, że pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu przedmiotowej dostawy) - pojęcia "nie podlega opodatkowaniu" i "zwolnione od podatku" nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie, w przypadku przedmiotowych gruntów ma miejsce sytuacja, w której dostawa ta nie podlegała/nie będzie podlegać opodatkowaniu. W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku zbycia działek należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.