0115-KDIT1-2.4012.701.2017.2.AW - Brak możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją zadania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2017 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 4 grudnia 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją zadania "R." - jest prawidłowe.

W dniu 28 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 4 grudnia 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją zadania "R.".

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina była beneficjentem środków EFRR, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013, dla zadania "R.". Projekt został zrealizowany w ramach Osi Priorytetowej 6. Środowisko Przyrodnicze.

Gmina była inwestorem dla zadania, które zostało zrealizowane w ramach jej zadań własnych, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym. Do kosztów kwalifikowalnych projektu Gmina zaliczyła naliczony podatek od towarów i usług, gdyż czynności związane z wykonaniem zadań publicznych, nałożonych na Gminę odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, zwolnione były z podatku VAT.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługiwało wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Natomiast korzystanie z wybudowanej infrastruktury wodno-kanalizacyjnej zostało powierzone "Przedsiębiorstwu wod-kan", na podstawie zawartej umowy cywilno-prawnej, w bezpłatne użytkowanie. "Przedsiębiorstwo wod-kan" świadczyło usługi w okresie od 20 września 2012 r. do 20 września 2017 r. w zakresie doprowadzania wody i odprowadzania ścieków. Świadczone dla mieszkańców usługi były obciążane, na podstawie uchwalanej corocznie uchwały Rady Gminy w sprawie ustalenia ceny za doprowadzenie 1 m³ wody i odprowadzenie 1 m³ ścieków. Gmina nie posiada własnej jednostki organizacyjnej ani zakładu budżetowego spełniających wymogi do świadczenia przedmiotowych usług, a zatem nie była operatorem wybudowanej infrastruktury i nie pobierała opłaty od jej użytkowników.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 listopada 2017 r. wskazano, że inwestycja była realizowana w okresie od 10 lutego 2009 r. do 15 października 2012 r. Przekazanie rozbudowanej i zmodernizowanej infrastruktury w bezpłatne użytkowanie "Przedsiębiorstwu wod-kan" nastąpiło bezpośrednio po oddaniu jej do użytkowania po wykonaniu zadania.

W okresie od 20 września 2012 r. do 20 września 2017 r. usługi w zakresie doprowadzania wody i odprowadzania ścieków "Przedsiębiorstwo wod-kan" wykonywało w imieniu i na rzecz Gminy. "Przedsiębiorstwo wod-kan" miało status spółki prawa handlowego. W deklaracjach podatkowych obrót i podatek należny z tytułu świadczonych usług doprowadzania wody i odprowadzania ścieków wykazywało i wykazuje "Przedsiębiorstwo wod-kan".

Wspólne rozliczanie podatku wraz z jednostkami organizacyjnymi Gmina rozpoczęła 1 stycznia 2017 r.

Po dniu 20 września 2017 r. infrastruktura wykorzystywana jest i będzie przez Gminę w taki sam sposób jak do 20 września 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina realizując projekt, jako podmiot prawa publicznego, nie może odzyskiwać podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, realizując przedmiotowy projekt nie może w żaden sposób odzyskać poniesionego kosztu podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Powyższy przepis do dnia 31 grudnia 2013 r. miał brzmienie:

"Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.".

Z powyższego wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Przepisy rozdziału 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686), regulują przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. W § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia określono katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Od dnia 6 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. powyższa kwestia w sposób tożsamy była uregulowana w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392, z późn. zm.).

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r. tożsama regulacja obowiązywała na podstawie rozdziału 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649, z późn. zm.).

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. powyższa kwestia była w ten sam sposób uregulowana w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799, z późn. zm.).

Z kolei w okresie od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. tożsama regulacja obowiązywała na podstawie rozdziału 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 2012, poz. 1336, z późn. zm.).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że w świetle zapisów art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na rozbudowę i modernizację przedmiotowej infrastruktury wodno-ściekowej, z uwagi na brak związku tych zakupów z czynnościami opodatkowanymi. Jak bowiem wskazuje treść wniosku i jego uzupełnia, pomimo że Gmina realizowała projekt i była beneficjentem środków, to jednak wytworzona infrastruktura jest od dnia 20 września 2012 r. i będzie nadal wykorzystywana do czynności opodatkowanych wykonywanych przez spółkę prawa handlowego, będącą odrębnym podatnikiem VAT.

Gminie nie przysługuje również prawo do otrzymania zwrotu podatku naliczonego, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wymienionych w powołanych rozporządzeniach.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Informuje się, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.