0115-KDIT1-2.4012.641.2017.1.AW - Ulga mieszkaniowa z tytułu nabycia lokalu od teściowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 27 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca był współwłaścicielem lokalu mieszkalnego, który w 2016 r. został sprzedany na rzecz osoby trzeciej. Prawo własności w udziale 1/2 wspomnianego lokalu podatnik nabył w drodze dziedziczenia po zmarłych rodzicach. Część rzeczonego udziału została nabyta w drodze dziedziczenia po matce, od którego to dnia w stosunku do dnia sprzedaży lokalu mieszkalnego upłynęło ponad pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej określanej jako "ustawa"). Matka Wnioskodawcy zmarła w dniu 6 sierpnia 2010 r. Pozostała część wspomnianego udziału w prawie własności została nabyta w drodze dziedziczenia po zmarłym ojcu, co nastąpiło w 2015 r. Wnioskodawca jest współwłaścicielem innych nieruchomości oraz właścicielem domu jednorodzinnego, w którym aktualnie zamieszkuje.

Aktem notarialnym z dnia 25 marca 2014 r. Wnioskodawca sprzedał przysługujący Mu udział w wysokości 1/2 części w prawie własności nieruchomości niezabudowanej, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr.... Udział ten Wnioskodawca nabył w drodze umowy darowizny z dnia 19 grudnia 1997 r., sporządzonej przez notariusza. Innych nieruchomości, poza wskazaną powyżej oraz nabytymi w drodze dziedziczenia po rodzicach Wnioskodawca nie sprzedawał i nie nabywał w przeszłości. Sprzedaż lokalu mieszkalnego wspomnianego na wstępie nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wnioskodawca zamierza skorzystać w całości z przedmiotowego zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy. Poza rozważaniem nabycia lokalu opisanego w niniejszym wniosku, nie planuje dokonywać w najbliższej przyszłości kolejnych transakcji kupna lub sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawca rozważa nabycie lokalu mieszkalnego na własne cele mieszkaniowe. Właścicielem tego lokalu jest matka żony Wnioskodawcy. W nabytym lokalu Wnioskodawca zamierza zamieszkać, co należy rozumieć jako skoncentrowanie tamże ogółu swych spraw życiowych oraz stałe przebywanie. Nabycie lokalu mieszkalnego nastąpi w przeciągu dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego, o którym mowa w przedstawionym stanie faktycznym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca uzyska zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy w przypadku zaistnienia zdarzenia przyszłego?

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku zaistnienia zdarzenia przyszłego uzyska On zwolnienie przedmiotowe od podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy.

W pierwszej kolejności sygnalizacji wymaga, iż za datę nabycia prawa własności (udziału w tym prawie) w drodze dziedziczenia Wnioskodawca poczytuje dzień śmierci odpowiednio swojej matki i ojca, stosownie do treści art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.).

Po drugie Wnioskodawca przyjmuje, że podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, w przypadku nieuzyskania prawa do zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy podlegać będzie jedynie część ceny sprzedaży uzyskana przez Wnioskodawcę, odpowiadająca udziałowi w prawie własności nabytemu w drodze dziedziczenia po ojcu. W zakresie części ceny sprzedaży uzyskanej przez Wnioskodawcę, odpowiadającej udziałowi w prawie własności nabytemu w drodze dziedziczenia po matce, obowiązek podatkowy nie powstaje z uwagi na treść art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy (odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału w prawie własności).

Po trzecie, przez wydatkowanie dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia na własne cele mieszkaniowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, Wnioskodawca rozumie wydatkowanie środków uzyskanych z tego tytułu na nabycie praw lub dokonanie czynności, o których mowa w art. 21 ust. 25 ustawy.

Po czwarte, ustawodawca w omawianych przepisach nie uzależnił spełnienia warunku nabycia praw lub dokonania czynności, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy od kwestii tego, kim jest sprzedawca nieruchomości.

Co się tyczy kwestii obowiązku udokumentowania poniesienia wydatków na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy, wykładnia językowa tych norm w powiązaniu z treścią art. 30e ust. 1 i 2 oraz art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy prowadzi do jednoznacznego wniosku, że aby podatnik uzyskał omawiane zwolnienie przedmiotowe przysługujące mu z mocy prawa, musi udokumentować poniesienie wydatków w terminie i na cele wskazane w ustawie. Jako podstawę obliczenia podatku przyjmuje się w analizowanym stanie faktycznym wysokość dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia udziału w prawie własności, nieobjętego wyłączeniem z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. W odniesieniu do Wnioskodawcy będzie to równowartość ceny sprzedaży udziału w prawie własności sprzedanego lokalu mieszkalnego (przychód), uzyskanego w drodze dziedziczenia po ojcu, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (vide: art. 30e ust. 1 i 2 w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy).

Przez koszt odpłatnego zbycia Wnioskodawca poczytuje m.in. wynagrodzenie pośrednika nieruchomości, z którego usług na potrzeby tej transakcji korzystał. Z uwagi na fakt sprzedaży połowy udziału w prawie nieruchomości wspomnianego na wstępie lokalu mieszkalnego, Wnioskodawca na poczet kosztów odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego przyjmie połowę wynagrodzenia pośrednika nieruchomości.

Z tych względów brak jest przeciwskazań, aby przez nabycie lokalu mieszkalnego na własne cele mieszkaniowe poczytać nabycie lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę od matki Jego małżonki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

* położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, który stanowi, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od powyższej zasady muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

Zatem, aby możliwe było skorzystanie z ww. zwolnienia, to poniesione wydatki na cele określone m.in. w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych muszą spełniać warunki z art. 21 ust. 1 pkt 131 tejże ustawy.

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 cytowanej ustawy wynika, że dla możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia istotnym jest, aby zostały zaspokojone własne cele mieszkaniowe podatnika.

Poprzedzenie wyrażenia "cele mieszkaniowe" przymiotnikiem "własne" świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy i dopisując ten przymiotnik przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie "własnych" potrzeb mieszkaniowych. Tak więc, uregulowane w powołanym przepisie zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. "dachu nad głową", dążenie, aby w tym nowym miejscu mieszkać. Wyraz "mieszkaniowe" w wyrażeniu "własne cele mieszkaniowe" należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie w znaczeniu przedmiotowym.

Zamiarem ustawodawcy tworzącego analizowane zwolnienie przedmiotowe było zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych praw majątkowych, czy nieruchomości, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. U podstaw omawianego zwolnienia legło założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego. Wynika to wprost z brzmienia przepisu normującego powyższe zwolnienie. Przewidując przedmiotowe zwolnienie ustawodawca w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 w sposób niebudzący wątpliwości podkreślił, że zwolnieniu podlegać będzie tylko taki dochód, który wydatkowany zostanie na "własne cele mieszkaniowe". Z punktu widzenia zastosowania omawianego zwolnienia istotne znaczenie ma faktyczne wydatkowanie (nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy cele mieszkaniowe.

Obowiązek opodatkowania dochodu ze sprzedaży nieruchomości może być więc wyłączony przez zwolnienie przewidziane właśnie w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie jest jednak regulacją, która nie ma na celu zwalniać każdego wydatkowania środków. Samo poniesienie przez podatnika wydatku nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego - jak wskazano powyżej - jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych.

Reasumując, jeżeli wydatkowanie środków, jakie Wnioskodawca uzyskał z dokonanego w 2016 r. odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w części w roku 2015 (w drodze dziedziczenia po zmarłym ojcu) na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, tj. nabycie lokalu mieszkalnego z zamiarem zamieszkania, będzie miało miejsce przed upływem dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie (do końca roku 2018), to zastosowanie znajdzie zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Należy przy tym zastrzec, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości (tj. okazałoby się, że nieruchomość tak naprawdę nie została nabyta w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy), wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.