0115-KDIT1-2.4012.414.2018.2.AJ - VAT od odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2018 r. (data wpływu 5 czerwca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 31 lipca 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności zbycia nieruchomości gruntowej wywłaszczonej na cele związane z budową drogi w zamian za odszkodowanie - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 31 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności zbycia nieruchomości gruntowej wywłaszczonej na cele związane z budową drogi w zamian za odszkodowanie.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 23 września 2015 r. nabył Pan nieodpłatnie gospodarstwo rolne (ojciec przepisał je Panu notarialnie). W dniu 30 czerwca 2017 r. Wojewoda zezwolił na realizację inwestycji drogowej polegającej na budowie drogi, w skutek czego, wbrew Pana woli odebrano część nieruchomości tj. gruntu rolnego o pow. 1,1248 ha (działka 4/3). W maju 2018 r. otrzymał Pan pismo z Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, w którym poinformowano Pana, iż Wojewoda decyzją z dnia 27 kwietnia 2018 r. ustalił na Pana rzecz odszkodowanie za utracone prawo własności do ww. nieruchomości. Jednocześnie poinformowano Pana, iż jako podatnik VAT winieniem był wystawić fakturę opiewającą na kwotę odszkodowania, którą w sporządzonym operacie szacunkowym określono jako kwotę netto. Jako podatnik podatku towarów i usług zarejestrował się Pan nieco ponad pół roku od nieodpłatnego nabycia nieruchomości tj. od marca 2016 r. Sporne grunty rolniczo były wykorzystywane do czasu wydania decyzji o lokalizacji na nich inwestycji drogowej. Wywłaszczony grunt stanowił majątek rodzinny, który był dla Pana bezcenny, i którego nie zbyłby, gdyby Pana do tego nie zmuszono. Ponadto w przedstawionym stanie faktycznym nigdy nie podejmował Pan i przyszłym dążeniem nie było podejmowanie żadnych działań w celu zmiany przeznaczenia działek (z rolnych na budowlane).

Grunt będący przedmiotem wywłaszczenia stanowił teren niezabudowany. Z tytułu posiadania gruntu, będącego przedmiotem wywłaszczenia płacił Pan podatek rolny i korzystał z dopłat unijnych. Dla tego gruntu do czasu wywłaszczenia nie istniał plan zagospodarowania przestrzennego. Grunt był wykorzystywany do działalności rolniczej, ale jedynie na potrzeby gospodarstwa domowego (na gruncie tym naprzemiennie siał Pan gorczycę jako poplon przed pszenicą, którą to wykorzystywał jako paszę dla kur (w ilości 80 szt.), również i jajka wykorzystywane były na potrzeby gospodarstwa domowego). Użytkując ten grunt, nie dokonywał Pan żadnych czynności opodatkowanych związanych z produkcją rolniczą prowadzoną na tym gruncie. W związku z powyższym nigdy jako podatnik VAT nie korzystał z gruntu stanowiącego przedmiot wywłaszczenia. Grunt cały czas był użytkowany przeze Pana i tylko w zakresie zaspokojenia potrzeb gospodarstwa domowego.

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie.

Czy biorąc pod uwagę stan faktyczny jako podatnik VAT może Pan wystawić fakturę VAT ze stawką zwolnioną w świetle treści art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo, iż z treści art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że za odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie w Pana przypadku nie może być mowy o odpłatnej dostawie towarów jakim był grunt. Wykonując działalność rolniczą jedynym towarem jaki Pan dostarczał były produkty rolne - roślinne tj. rzepak, żyto, kukurydza itp. Z kolei przepis art. 15 ust. 2 u.p.t.u. stanowi, że z działalnością gospodarczą mamy do czynienia również wtedy, gdy "czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy". W Pana przypadku biorąc pod uwagę powyższy artykuł również nie ma mowy o jakimkolwiek zamiarze zbywania gruntów (jeśli przyjąć grunt za towar) rolnych w sposób częstotliwy. Dokonując sprzedaży, a raczej będąc wywłaszczanym, nie działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a raczej w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Uważa Pan, iż wykonując prawo własności, decyduje stopień aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami i zaangażowanie środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Pan takim handlowcem z pewnością nie jest. Zatem rozpoznać należy podatnika VAT z tytułu dostawy gruntu w wypadku, gdy podejmuje on aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112A/WE. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Pan takich działań lub jakichkolwiek innych nie podjął.

Zdaniem TSUE działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. "Z uwagi na liczne interpretacje organów, które w sposób dowolny interpretują obowiązujące unormowania ustawy o podatku od towarów i usług, w szczególności art. 15 ust. 1 i 2 tej ustawy, przyjmując, że wywłaszczenie działek gruntu, które stanowiły składnik mojego gospodarstwa rolnego - podatnika VAT wyłącznie z tytułu działalności rolniczej - jest elementem jego działalności gospodarczej". Tymczasem w świetle okoliczności faktycznych przedstawionych w sprawie, brak jest podstaw do potraktowania wywłaszczenia Pana gruntu jako czynności opodatkowanej, a więc dokonanej w ramach profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Wykorzystywał Pan ten grunt w działalności rolniczej, a dopiero nieco ponad dwa lata później bez Pana inicjatywy, podczas tzw. czynności przygotowawczych doszło do wywłaszczenia z powodu lokalizacji na tych gruntach inwestycji drogowej. Nie występuje Pan w tym przypadku (jako wywłaszczony) w roli podatnika podatku od towarów i usług, o czym stanowi art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Nie można Panu bowiem przypisać w tym zakresie prowadzenia działalności handlowej polegającej na sprzedaży nieruchomości. Nigdy nie występował Pan w roli handlowca w odniesieniu do wywłaszczonych nieruchomości, lecz w roli rolnika, prowadzącego jedynie rolniczą działalność. Kolejną przesłanką ku zastosowaniu zwolnienia jest fakt, iż grunt wywłaszczony stanowił teren niezabudowany, nieobjęty planem zagospodarowania przestrzennego i co najważniejsze grunt rolny. A stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Przede wszystkim sporne grunty rolniczo były wykorzystywane do czasu wydania decyzji o lokalizacji na nich inwestycji drogowej. Zmiana przeznaczenia omawianych działek - z działek rolnych na działki pod inwestycję drogową - nie nastąpiła z Pana inicjatywy. Ponadto w przedstawionym stanie faktycznym jak już Pan nadmienił, nie podejmował żadnych działań w celu zmiany przeznaczenia działek (z rolnych na budowlane). Tym samym - na co wyraźnie zwraca uwagę Trybunał w powołanym wyroku z dnia 15 września 2011 r. (w sprawach połączonych C -180/10 i C-181/10) - sama sprzedaż gruntów (wywłaszczenie za odszkodowaniem) nie świadczy o tym, że tylko z tego powodu sprzedający te grunty jest podatnikiem VAT. Przedmiotowa działka w chwili sprzedaży (wywłaszczenia) nie stanowiła majątku osobistego, lecz służyła do prowadzenia działalności rolniczej. Przesądzająca w tej kwestii jest bowiem okoliczność, że na mocy decyzji lokalizacyjnej grunt ten utracił swoje rolnicze przeznaczenie, stając się gruntem przeznaczonym pod budowę inwestycji drogowej. Skoro zaś grunty wykorzystywane rolniczo utraciły swój dotychczasowy rolniczy charakter i w związku z tym został Pan zmuszony zaprzestać prowadzenia na nich działalności rolniczej, to działka ta stała się majątkiem osobistym. Tak więc w momencie sprzedaży (wywłaszczenia) działek zbywał Pan swój majątek osobisty, nie zaś towary handlowe. Mając na uwadze powyższe, uważa Pan, iż wywłaszczony grunt, za który otrzyma wkrótce odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności towarów w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy podkreślić, że zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Natomiast w przypadku, gdy sprzedaży działki należącej do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego (tu: niezwiązanego z działalnością gospodarczą Skarżącego, w ramach której działa on jako czynny podatnik VAT). Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, uwzględniając powołane przepisy prawa oraz orzecznictwo TSUE, stwierdzić należy, wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku, że przeniesienie prawa własności opisanego we wniosku gruntu, w zamian za odszkodowanie w trybie wywłaszczenia w związku z jego przeznaczeniem pod inwestycję w zakresie budowy drogi publicznej, wykorzystywanego przez Pana jako podatnika VAT czynnego w ramach prowadzonej działalności rolniczej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowiąc odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Całokształt okoliczności przedstawionych we wniosku wskazuje bowiem, że istniał związek ww. gruntu z prowadzonym gospodarstwem rolnym, w ramach którego działał Pan jako czynny podatnik VAT. Powyższe prowadzi do wniosku, że dostawa gruntu stanowiącego część gospodarstwa rolnego, w przedstawionej sytuacji, stanowi dostawę dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. W tej sytuacji nie można uznać, że dostawa ta stanowiła realizację prawa do rozporządzania składnikami jednoznacznie związanymi z majątkiem prywatnym. Bez znaczenia w związku z powyższym jest fakt, że nie zachowywał się Pan w tej sytuacji jak podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, co wynika z charakteru czynności wywłaszczenia nieruchomości w ramach której podjęcie jakichkolwiek czynności zmierzających do sprzedaży gruntu nie jest wymagane do uznania jej za podlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a Pana za podatnika tego podatku. Jednakże z uwagi na okoliczność, że opisany we wniosku grunt będący przedmiotem dostawy, na moment wywłaszczenia stanowił teren niezabudowany nieobjęty planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jego sprzedaż podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Tutejszy organ pragnie zauważyć, że pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu przedmiotowej dostawy) - pojęcia "nie podlega opodatkowaniu" (transakcja nie jest objęta przepisami ustawy o podatku od towarów i usług) i "zwolnione od podatku" (transakcja jest objęta przepisami ustawy o podatku od towarów i usług ale korzysta ze zwolnienia) nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie w przypadku gruntu ma miejsce sytuacja, w której dostawa ta jest objęta przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, ale korzysta ze zwolnienia od podatku.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku opodatkowania dostawy wywłaszczonego gruntu uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.