0115-KDIT1-2.4012.400.2017.1.KK - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży składników majątkowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 13 czerwca 2017 r. (data wpływu 21 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży składników majątkowych - jest prawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży składników majątkowych.

We wniosku złożonym przez:

* Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

X. X. Sp. z o.o.;

* Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

X. Y.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży ciepła ze źródeł zdecentralizowanych.

W wyniku przeprowadzonego postępowania przetargowego, którego przedmiotem była sprzedaż nieruchomości oraz urządzeń i infrastruktury technicznej związanych z wytwarzaniem i przesyłaniem energii cieplnej (dalej: "Składniki Majątkowe") należącej do Gminy X., komisja przetargowa wybrała ofertę Nabywcy jako najkorzystniejszą. Nabywca zamierza wykorzystywać nabywane składniki do własnej działalności gospodarczej opodatkowanej VAT.

Zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży z dnia 31 maja 2017 r., na Składniki Majątkowe składają się:

* nieruchomość składająca się z działki nr 171/9 o powierzchni 0,0596 ha., zabudowana budynkiem kotłowni położonej w X. przy ul. W. X, o powierzchni użytkowej 430 m², wraz z urządzeniami do wytwarzania ciepła znajdującymi się w tej kotłowni i infrastrukturą techniczną do jego rozprowadzania (sieć ciepłownicza), położoną w rejonie ulic: W., K. i D.,

* urządzenia do wytwarzania ciepła znajdujące się w kotłowni, zlokalizowanej w budynku Zespołu Kształcenia i Wychowania Nr X w X. przy ul. S. XX, wraz z urządzeniami do wytwarzania ciepła znajdującymi się w tej kotłowni i infrastrukturą techniczną do jego rozprowadzania (sieć ciepłownicza), położoną w rejonie ulic: S., Oś. M., S.,

* urządzenia do wytwarzania ciepła znajdujące się w kotłowni zlokalizowanej w budynku Urzędu Miasta i Gminy X. położonym przy PI. X. X w X., wraz z infrastrukturą techniczną do jego rozprowadzania (sieć ciepłownicza) położoną w rejonie ulic: PI. X., X., X.,

* urządzenia do wytwarzania ciepła znajdujące się w kotłowni zlokalizowanej w budynku Wspólnoty Mieszkaniowej w X. przy PI. X. X, wraz z infrastrukturą techniczną do jego rozprowadzania (sieć ciepłownicza) położoną w rejonie ulic: PI. X., X., X.,

* urządzenia do wytwarzania ciepła znajdujące się w kotłowni zlokalizowanej w budynku Wspólnoty Mieszkaniowej w X. przy ul. M. XX, bez infrastruktury technicznej do jego rozprowadzania (sieć centralnego ogrzewania i ciepłej wody oraz urządzenia towarzyszące znajdują się wewnątrz budynku i są własnością wspólnoty).

Spółka pragnie wskazać, że Składniki Majątkowe będące przedmiotem planowanej transakcji nie stanowią działu, oddziału, odrębnej jednostki organizacyjnej itp.

Ponadto, Spółka wskazuje, iż planowanej dostawie nie będzie towarzyszyło, co do zasady, przeniesienie należności i zobowiązań Zbywcy, w szczególności nie zostaną przeniesione na Nabywcę prawa i obowiązki strony wynikające z dotychczas zawartych umów dotyczących dostaw ciepła.

Zgodnie z intencją stron, w wyniku dostawy, na Nabywcę nie zostaną przeniesione także:

* prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę z pracownikami Zbywcy,

* umowy z dostawcami mediów (np. woda, energia elektryczna, prąd, gaz),

* prawa i obowiązki wynikające z umowy rachunków bankowych Zbywcy,

* zobowiązania na rzecz podmiotów trzecich powstałe do dnia dokonania dostawy,

* księgi rachunkowe Zbywcy związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,

* tajemnice przedsiębiorstwa Zbywcy.

Zdaniem Wnioskodawców, z uwagi na brak istotnych składników ZCP lub przedsiębiorstwa/części przedsiębiorstwa, nie jest możliwe prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej wyłącznie w oparciu o Składniki Majątkowe będące przedmiotem planowanej transakcji.

W związku z powyższym, Nabywca powziął wątpliwość, czy nabywane Składniki Majątkowe nie będą miały charakteru przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a w związku z tym, czy nie będą podlegać regulacjom ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy planowana dostawa Składników Majątkowych nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa Zbywcy i tym samym czy do transakcji tej stosuje się przepisy ustawy o VAT?

Zdaniem Zainteresowanych:

Planowana dostawa Składników Majątkowych nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa Zbywcy i tym samym do transakcji tej stosuje się przepisy ustawy o VAT.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. "odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju". Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że "przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel".

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, "przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa". W konsekwencji, w każdym przypadku, gdy mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, czynność taka nie podlega regulacjom ustawy o VAT.

W świetle powyższego, przepisów ustawy o VAT nie stosuje się w przypadku zbycia, w tym dostawy, przedsiębiorstwa oraz zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W związku z tym, przy ustalaniu zastosowania przepisów ustawy o VAT, istotne znaczenie ma określenie, czy przedmiotem dostawy jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Przedmiot transakcji jako przedsiębiorstwo.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji legalnej przedsiębiorstwa. Zarówno jednak w doktrynie prawa podatkowego, jak i w interpretacjach organów podatkowych (przykładowo Wnioskodawcy wskazują na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 maja 2017 r., znak 0111-KDIB3-2.4012.39.2017.1.MGO, interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 maja 2017 r., znak 3063-ILPP2-3.4512.85.2017.2.AŻ, interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 grudnia 2015 r., znak IPPP1/4512-1114/15-2/Kr, czy interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 kwietnia 2016 r., znak ILPP5/4512-1-4/16-4/WB) oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 listopada 2006 r., sygn. I FSK 267/06 oraz z dnia 19 stycznia 2012 r., sygn. II FSK 1662/10) jest powszechnie akceptowane, że pojęcie przedsiębiorstwa powinno być rozumiane zgodnie z jego definicją zawartą w art. 55 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, ze zm; dalej: "Kodeks cywilny").

Zgodnie ze wskazanym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Z kolei w myśl art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności albo z przepisów szczególnych. W konsekwencji sprzedaż przedsiębiorstwa (wyłączona z zakresu ustawy o VAT) ma miejsce jedynie wtedy, gdy wszystkie istotne wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym) zostaną przekazane nabywcy. W przeciwnym razie, jeżeli jakiekolwiek istotne składniki tworzące przedsiębiorstwo nie zostaną przeniesione na nabywcę, sprzedaży takiej nie należy postrzegać jako zbycia przedsiębiorstwa.

W doktrynie i orzecznictwie podkreśla się, iż - w celu uznania określonych składników majątkowych za przedsiębiorstwo - muszą one stanowić całość pod względem organizacyjnym oraz funkcjonalnym. Na uwagę zasługuje również zawarta w ustawowej definicji przedsiębiorstwa i wielokrotnie podkreślana w orzecznictwie sądów kwestia, iż przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą jego składników, lecz ich zorganizowanym zespołem.

W ocenie Wnioskodawców, w ramach transakcji nie dojdzie do przeniesienia szeregu kluczowych składników, składających się na powyższą definicję przedsiębiorstwa i przesądzających o funkcjonowaniu przedsiębiorstwa Zbywcy.

W ramach transakcji dojdzie jedynie do sprzedaży wybranych składników majątku, czyli nieruchomości wraz z urządzeniami do wytwarzania ciepła oraz infrastrukturą techniczną.

W szczególności przedmiotem dostawy nie będą kluczowe składniki przedsiębiorstwa Zbywcy, o których mowa w art. 55 Kodeksu cywilnego, tj. np. środki pieniężne, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej czy tajemnice przedsiębiorstwa).

Ze względu na to, że ww. elementy konstytutywne przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 Kodeksu cywilnego nie przejdą na Nabywcę w wyniku planowanej transakcji, samo zbycie Składników Majątkowych nie będzie stanowić zbycia masy pozwalającej na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej, będącej całością pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Tym samym, w ocenie Wnioskodawców, nie sposób uznać, że przedmiotem dostawy będzie sprzedaż przedsiębiorstwa Zbywcy na gruncie ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie także m.in. w interpretacjach indywidualnych, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 listopada 2015 r. (znak 1BPP3/4512-733/15/SR), Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 9 października 2015 r. (znak ILPP1/4512-1-544/15-3/HW), czy też Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 stycznia 2015 r. (znak IPPP1/443-1256/14-4/MPe).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawców, nie można uznać, że przedmiotem sprzedaży przedstawionej w niniejszym wniosku i objętej zakresem pytania będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu ustawy o VAT. W ocenie Zbywcy oraz Nabywcy, przedmiot dostawy nie wyczerpuje bowiem przytoczonej powyżej definicji przedsiębiorstwa na gruncie prawa cywilnego, która jest również przyjmowana na gruncie ustawy o VAT.

Przedmiot transakcji jako zorganizowana cześć przedsiębiorstwa (ZCP).

W ocenie Zbywcy oraz Nabywcy, składniki majątku, których własność zostanie przeniesiona w wyniku transakcji sprzedaży, nie stanowią również ZCP.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, jako ZCP uważa się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą organów podatkowych (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 maja 2017 r., znak 3063-ILPP2-3.4512.85.2017.2.AŻ, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 maja 2017 r., znak 2461-IBPP3.4512.201.2016.1.JP, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 sierpnia 2015 r., znak IBPP2/4512-510/15/ICz oraz z dnia 5 stycznia 2012 r., znak 1BPP3/443-1122/11/AM, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 6 marca 2012 r., znak IPTPP2/443- 850/11-2/PR) z powyższej definicji wynika, iż aby zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych, w tym również zobowiązania) mógł zostać uznany za ZCP, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

Aby zatem określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako ZCP, musi odznaczać się pełną odrębnością funkcjonalną, organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. Powyższe oznacza, że ZCP nie jest sumą poszczególnych aktywów i pasywów, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz musi stanowić pewien zorganizowany zespół tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką te składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa.

Doktryna prawa podatkowego wskazuje, że składniki materialne i niematerialne tworzą ZCP wówczas, gdy pozostają one we wzajemnych relacjach pozwalających na stwierdzenie, że mamy do czynienia z czymś więcej niż tylko z przypadkowym zbiorem elementów. Ponadto, jak podkreślane jest w indywidualnych interpretacjach podatkowych wydawanych przez organy podatkowe, składniki majątku muszą tworzyć zespół, a nie zbiór niepowiązanych ze sobą elementów. Oznacza to, że ZCP nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, który stanowi pewną całość. Powyższe stanowisko znalazło odzwierciedlenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 maja 2017 r., znak 1061-IPTPP3.4512.62.2017.2.MK, interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 marca 2016 r., znak IPPP3/4512-60/16-2/PC, oraz z dnia 25 stycznia 2016 r., znak IPPP1/4512-1162/15-3/IGo, a także interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 lipca 2013 r., znak ILPP1/443-378/13-2/JSK, oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 lipca 2014 r., znak IBPP1/443-474/14/AW.

W omawianym przypadku powyższy warunek nie jest spełniony, ponieważ trudno uznać, że Składniki Majątkowe stanowią jakikolwiek zespół powiązanych ze sobą aktywów. Zgodnie z ustaleniami stron, przedmiotowa dostawa nie będzie obejmowała m.in. środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych i w kasie Zbywcy, pracowników Zbywcy, jak również zobowiązań na rzecz podmiotów trzecich, a także praw i obowiązków wynikających z umów z nabywcami usług Zbywcy.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawców, transakcja zbycia Składników Majątkowych nie obejmuje kluczowych składników, które mają istotne znaczenie dla działalności Zbywcy w zakresie dostawy ciepła. Należy podkreślić, że zgodnie z definicją ustawową, ZCP obejmuje m.in. zobowiązania odnoszące się do przenoszonych składników. Zatem, w związku z faktem, że - w szczególności zobowiązania handlowe i kredytowe nie będą przeniesione na Nabywcę - definicja wskazana w ustawie o VAT nie będzie spełniona. Dlatego też, zdaniem Wnioskodawców, nie sposób twierdzić, iż mamy w tym przypadku do czynienia z "zespołem" funkcjonalnie, organizacyjnie lub finansowo powiązanych aktywów.

W związku z tym należy uznać, że Składniki Majątkowe nie stanowią zorganizowanego zespołu składników, ale wyłącznie sumę poszczególnych aktywów, niepozostających ze sobą we wzajemnych relacjach pozwalających łącznie na prowadzenie działalności gospodarczej. Brak spełnienia warunku istnienia zorganizowanego zespołu składników wyklucza zatem możliwość uznania Składników Majątkowych za ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Wyodrębnienie organizacyjne i finansowe.

Aby określony zespół składników materialnych i niematerialnych mógł zostać zakwalifikowany jako ZCP, musi on odznaczać się pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. W konsekwencji, ZCP nie jest tylko suma aktywów i pasywów, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewien zorganizowany zespół tych składników, umożliwiający prowadzenie działalności gospodarczej, natomiast odrębnej ocenie podlegać powinna w tym miejscu rola, jaką poszczególne składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa.

W ocenie Wnioskodawców, o wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy ZCP tworzy odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np.: oddział, wydział, dział itp. Takie organizacyjne wydzielenie powinno być zasadniczo dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze. Jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 25 maja 2017 r., znak 0111-KDIB3-3.4012.30.2017.1.LG: "w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze (wyodrębnienie organizacyjne musi mieć charakter oficjalny i formalny)". Natomiast odrębność finansowa powinna być, zdaniem Wnioskodawców, rozpatrywana w szczególności na płaszczyźnie formalnej, np. prowadzenie odrębnej księgowości, która pozwalałaby na rozdzielenie przychodów i kosztów działalności ZCP.

W opisanym zdarzeniu przyszłym zbywane Składniki Majątkowe nie zostaną formalnie wydzielone w strukturze organizacyjnej Zbywcy. Nie stanowią one odrębnego działu czy oddziału (odrębnej jednostki organizacyjnej). Trudno również uznać za samodzielne nieruchomości oraz urządzenia i infrastrukturę techniczną bez pracowników, bez środków na rachunkach bankowych, a przede wszystkim bez praw i obowiązków (w tym należności i zobowiązań).

Ponadto, w stosunku do zbywanych Składników Majątkowych, nie jest prowadzona odrębna księgowość, tj. Zbywca nie sporządza odrębnych rachunków zysków i strat ani nie prowadzi odrębnych bilansów. W związku z tym, finanse Składników Majątkowych nie podlegają oddzieleniu od całkowitych finansów Zbywcy. Tym samym, nie można mówić o wyodrębnieniu organizacyjnym oraz finansowym Składników Majątkowych, zbywanych w ramach planowanej dostawy.

Możliwość funkcjonowania, jako odrębne przedsiębiorstwo.

Jako kryterium zdolności do funkcjonowania, jako niezależne przedsiębiorstwo w praktyce wskazuje się możliwość samodzielnego działania na rynku, jako odrębny podmiot prowadzący zadania gospodarcze realizowane w obecnym przedsiębiorstwie. Jak wskazano w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 maja 2017 r., znak 3063-ILPP2-3.4512.85.2017.2.AŻ: "Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy". Takie podejście znajduje potwierdzenie również w następujących interpretacjach prawa podatkowego oraz wyrokach sądów administracyjnych wydawanych na przestrzeni ostatnich lat, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 kwietnia 2017 r., znak 0114-KDIP1-1.4012.39.2017.1.KBR, interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 lutego 2015 r. (znak IPPP1/443-1417/14-4/MPe), Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 września 2015 r. (znak IBPP3/4512-476/15/KG) oraz z dnia 22 lipca 2014 r. (znak IBPP1/443-474/14/AW), czy Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 20 maja 2015 r., (znak IPTPP2/4512-178/15-2/JS).

Opisaną okoliczność akcentuje się również w orzecznictwie sądów administracyjnych - tytułem przykładu warto wskazać na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2012 r., sygn. I FSK 815/11, w którym stwierdzono, iż: ".interpretowany przepis prawa krajowego dotyczy przedsiębiorstwa lub samodzielnej jego części, a więc składników rzeczowych i innych stanowiących łącznie przedsiębiorstwo lub jego część. Biorąc zaś pod uwagę, że opodatkowaniem VAT podlega działalność gospodarcza to przenoszony majątek winien służyć właśnie tej działalności. Wobec tego uznać należy, że decydujące znaczenie przy określaniu zakresu przedmiotowego omawianego przepisu ma element funkcjonalny, tj. podniesiona wcześniej możliwość realizowania określonych zadań gospodarczych. Ta natomiast konstatacja prowadzi do wniosku, że wyłączenie spod działania uptu dotyczy także takiej części majątku, której przydatność do prowadzenia działalności gospodarczej wynika nie tyle z rodzaju składających się na nią elementów, ile z wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego, charakterystycznego dla zakładu oddziału".

Innymi słowy, aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania, jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe - materialne i niematerialne - wchodzące w skład ZCP muszą zatem umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. W opinii Wnioskodawców, aby uznać zbywane aktywa za ZCP należałoby w ramach transakcji, co najmniej przenieść również zasoby ludzkie/pracowników odpowiedzialnych za administrowanie nieruchomością i infrastrukturą techniczną oraz pozyskiwanie klientów.

Mając na uwadze podnoszone już okoliczności, że na Nabywcę w wyniku sprzedaży Składników Majątkowych nie przejdą prawa i obowiązki wynikające z zawartych przez Zbywcę umów w zakresie dostawy ciepła, należy uznać, że przedmiot transakcji pomiędzy Zbywcą a Nabywcą nie obejmuje wszystkich elementów niezbędnych do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych przez Nabywcę przy wykorzystaniu Składników Majątku.

Skoro zaś Składniki Majątkowe nie posiadają potencjalnej zdolności do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy, to nie jest spełniona także przesłanka wyodrębnienia funkcjonalnego ZCP.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawcy stoją na stanowisku, iż planowane zbycie Składników Majątkowych w ramach planowanej dostawy opisanej w niniejszym wniosku, nie będzie stanowić transakcji zbycia przedsiębiorstwa ani ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Podsumowując, planowana transakcja, której przedmiotem są Składniki Majątkowe, nie będzie objęta wyłączeniem przewidzianym w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT jako zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa Zbywcy, a tym samym będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określone odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.