0115-KDIT1-2.4012.389.2017.2.AGW - Prawo do odliczenia VAT w związku z nabyciem gruntu. Prawo do zwrotu nadwyżki VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2017 r. (data wpływu 29 czerwca 2017 r.), uzupełnionym w dniach 19 września i 11 października 2017 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem gruntu i prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym - jest prawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 19 września i 11 października 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego nabyciem gruntu i prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 29 sierpnia 2016 r. została zawiązana spółka komandytowa "A" działająca w branży deweloperskiej. W dniu 30 sierpnia 2016 r. została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS: XXX. Regon Spółki: XXX, NIP: XXX, adres siedziby. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy są roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD - 41.20.Z). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Wspólnikami Spółki są dwie spółki z o.o.: "B" (komplementariusz), "C" (komandytariusz) oraz sześć osób fizycznych (komandytariusze). Wszystkie spółki mają siedziby na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Spółka "C" (komandytariusz) zamierza wnieść, do spółki komandytowej wkład rzeczowy w postaci gruntu, na którym będzie wybudowany budynek mieszkalno-usługowy. Grunt u wnoszącego figuruje na koncie "Towary" - nie jest środkiem trwałym. Wartość wnoszonego aportu określona została na podstawie wartości rynkowej powiększonej o kwotę VAT. Obie spółki "C" (wnosząca aport) oraz "A" (otrzymująca aport) są czynnymi podatnikami VAT.

Strony uzgodniły, że wniesienie aportu ma nastąpić w kwocie netto, a VAT zostanie zwrócony wnoszącemu. W akcie notarialnym zawarty zostanie zapis: "W związku z wniesieniem aportu o wartości rynkowej XXX zł netto, Spółka komandytowa zobowiązuje się do przekazania środków pieniężnych stanowiących równowartość podatku od towarów i usług, jako element ceny należnej, wynikającej z odpowiedniej faktury VAT, wystawionej na rzecz spółki komandytowej przez "C" (komandytariusza) w związku z wniesieniem aportu. VAT zwracany wnoszącemu".

Dla celów VAT aport towarów (także nieruchomości) traktowany jest analogicznie jak odpłatna dostawa towarów. Do aportu stosuje się stawkę VAT właściwą dla dostawy danego towaru (z możliwością stosowania ustawowych zwolnień z VAT). Przy aportach stosuje się ogólną zasadę ustalania podstawy opodatkowania określoną w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. W świetle tego przepisu, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej (bez m.in. kwoty VAT). Przy wniesieniu aportu do spółki osobowej, w tym spółki komandytowej, za aport wnoszący nabywa nieokreślone wartościowo prawo do udziału w zysku. Zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług wniesienie wkładu niepieniężnego zostanie udokumentowane przez "C" (wnoszącego aport) fakturą VAT z zastosowaniem 23% stawki VAT - i tu powstaje zobowiązanie podatkowe (VAT należny) z tytułu dostaw i usług. Otrzymujący aport czyli "A" otrzyma fakturę VAT od wnoszącego. VAT (naliczony) wykazany na fakturze podlega u nabywcy odliczeniu na zasadach ogólnych. Nabywca może zatem wystąpić o zwrot VAT, jeżeli przedmiot aportu będzie służył czynnościom opodatkowanym. Grunt, który zostanie wniesiony aportem ma miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz pozwolenie na budowę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie sformułowane w uzupełnieniu wniosku.

Czy nabywca "A" ma prawo wystąpić o zwrot podatku VAT naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, VAT wykazany na fakturze dokumentującej aport podlega u nabywcy "A" odliczeniu na zasadach ogólnych. Dla celów VAT aport towarów (także nieruchomości) traktowany jest analogicznie jak odpłatna dostawa towarów. Wnoszący aport "C" dokumentuje tą transakcję fakturą sprzedażową zawierającą podatek VAT - i tu powstaje zobowiązanie podatkowe (VAT należny) z tytułu dostaw i usług. Otrzymujący aport czyli "A" otrzyma fakturę VAT od wnoszącego. VAT (naliczony) wykazany na fakturze podlega u Wnioskodawcy odliczeniu na zasadach ogólnych. Wnioskodawca może zatem wystąpić o zwrot VAT, jeżeli przedmiot aportu będzie służył czynnościom opodatkowanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Sposób i termin zwrotu podatku określony został w przepisach art. 87 ust. 2-10a ustawy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy również podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Przepisy art. 87 ustawy regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Wynika to z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy).

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że Wnioskodawcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej aport nieruchomości. Prawo to będzie przysługiwało Wnioskodawcy pod warunkiem niezaistnienia innych niż wymienione w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy przesłanek negatywnych. Tym samym w przypadku, gdy w rozliczeniu za dany okres rozliczeniowy wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, to Wnioskodawca będzie miał prawo wystąpienia o zwrot podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że zasadność zwrotu podatku naliczonego (w tym jego kwoty), nie była przedmiotem oceny tutejszego organu, bowiem taka ocena może być przeprowadzona jedynie w toku prowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy miejscowo organ podatkowy pierwszej instancji.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości kalkulacji ustalenia podstawy opodatkowania i naliczenia podatku należnego zbycia przedmiotowego gruntu.

Końcowo należy zaznaczyć, że wydana interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawcy, a nie wywiera skutków dla spółki "C"

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.