0115-KDIT1-2.4012.349.2018.1.AW - Uznanie współwłaścicieli działki gruntu za podatników VAT w związku ze sprzedażą tej działki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 14 maja 2018 r. (data wpływu 16 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania współwłaścicieli działki gruntu za podatników VAT w związku ze sprzedażą tej działki - jest prawidłowe.

W dniu 16 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania współwłaścicieli działki gruntu za podatników VAT w związku ze sprzedażą tej działki.

We wniosku złożonym przez:

* Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

Pana R. W.,

* Zainteresowanych niebędących stroną postępowania:

Panią C. W.,

Panią K. J.,

Pana P. J.,

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2008 r. dwa małżeństwa, Państwo C. i R. W. oraz K. i P. J. nabyli na współwłasność - do majątku prywatnego (wspólnota małżeńska) działkę położoną w Gminie M. Nabycie nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Na dzień składania wniosku działka jest niezabudowana i ma status gruntu rolnego (wypisy z rejestru gruntów z 2008 i 2018 r.).

W 2012 r. współwłaściciele ww. działki zaplanowali przedsięwzięcie polegającym na budowie parkingu buforowego wraz z usługami i stacją paliw, hotelem z restauracją oraz małą gastronomią i marketem spożywczym o powierzchni sprzedaży do 1.000 m².

W związku z powyższym:

* uzyskano zapewnienie o dostawie mediów do przedmiotowej działki w związku z planowanym przedsięwzięciem;

* zlecono dla biura architektury opracowanie wstępnej koncepcji przedsięwzięcia pod nazwą "P. M.";

* złożono wniosek o ustalenie warunków zabudowy (WZ) dla wyżej opisanej inwestycji;

* według wytycznych Urzędu Gminy M. zlecono opracowanie raportu o oddziaływaniu na środowisko:

* w dniu 19 września 2013 r. uzyskano decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach;

* uzyskana decyzja o warunkach zabudowy stała się ostateczna i prawomocna w dniu 7 stycznia 2014 r.;

* uzyskano postanowienie Wójta Gminy M. dotyczące interpretacji zapisów warunków zabudowy dotyczącej szerokości elewacji frontowej;

* opracowano ostateczną wersję koncepcji inwestycyjnej "P. M." oraz opracowano i aktywowano stronę internetową dla zamierzenia (...).

Przedmiotową działkę współwłaściciele nabyli w celu odsprzedaży z zyskiem, po jej uprzednim przygotowaniu. Od 2015 r., do dnia dzisiejszego trwają poszukiwania inwestora/kupca na to przygotowane dokumentacyjnie przedsięwzięcie.

Współwłaściciele działki:

Panowie R. W. i P. J. od 2005 do 2018 r. prowadzili działalność gospodarczą w branży deweloperskiej w formie spółki cywilnej; na dzień składania wniosku spółka została zlikwidowana.

Pan R. W. nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pani K. J. nie prowadziła działalności gospodarczej, nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pani C. W. prowadzi sezonową działalność gospodarczą - wynajem pokoi w domu jednorodzinnym, stanowiącym współwłasność małżeńską, nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pan P. J. prowadzi od stycznia 2018 r. indywidualną działalność gospodarczą (wpis do CEiDG) w obszarze usług budowlanych i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zbycia wyżej opisanej działki wraz z warunkami zabudowy i poniesionymi opisanymi nakładami współwłaściciele, opisani wg statusu na dzień składania wniosku, przy założeniu, że ich status pozostanie bez zmian, powinni zarejestrować się jako czynni podatnicy VAT i opodatkować to zbycie podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Zainteresowanych, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

* czynność musi być objęta przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem VAT, określonym w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT oraz

* musi być dokonana przez podmiot, który w związku z nią ma status podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, że planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości jest objęta zakresem zastosowania art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, jako że stanowi ona odpłatną dostawę towarów, o której mowa w pkt 1 tego przepisu.

Sprzedającym w związku z planowaną transakcją należy przypisać status podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż zgodnie z tym przepisem:

"Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności".

Z kolei art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że:

"Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Z przywołanego przepisu wynika, że - przynajmniej w przypadku osób fizycznych - dla uznania, że w danym przypadku przysługuje danej osobie status podatnika VAT na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, konieczne jest każdorazowe ustalenie, czy w związku z konkretną czynnością działa ona w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy (pogląd taki jest konsekwentnie prezentowany przez sądy administracyjne - tak m.in. wyrok składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07).

Wobec tego należy stwierdzić, że planowana sprzedaż nieruchomości zostanie dokonana przez sprzedających w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bowiem dokonując ww. sprzedaży współwłaściciele będą działać w charakterze handlowców.

W tym miejscu należy odwołać się do kryteriów pozwalających na uznanie transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne za wykonywane ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, które zostały sformułowane w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, wydanym w wyniku wniosków o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożonych przez Naczelny Sąd Administracyjny.

W wyroku tym zawarto następujące tezy:

* dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem VAT na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (teza 49);

* natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 112, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku VAT (teza 51).

W zakresie uznania, że do polskiego systemu nie implementowano art. 12 ust. 1 i 3 dyrektywy 112, orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego jest jednolite i utrwalone (por. np. wyrok z dnia 21 września 2012 r. sygn. akt I FSK 1842/11, z dnia 22 stycznia 2013 r. sygn. akt I FSK 358/12, z dnia 5 lutego 2013 r. sygn. akt I FSK 234/12).

Cytowany wyrok TSUE wskazał również, co należy zbadać w przypadku stwierdzenia, że Rzeczpospolita Polska nie skorzystała z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 112:

* W tej sytuacji należy ustalić, czy transakcja podlega opodatkowaniu na podstawie art. 9 ust. 1 dyrektywy 112. Zgodnie z tym przepisem pojęcie podatnika definiuje się w związku z pojęciem działalności gospodarczej. Fakt prowadzenia takiej działalności uzasadnia bowiem uznanie podmiotu za podatnika. Pojęcie działalności gospodarczej jest zdefiniowane w art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 112 jako obejmujące wszelką działalność producentów, handlowców i usługodawców, w tym wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu;

* Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 112, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Takie transakcje nie stanowią zaś same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy;

* Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego. Zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (teza 37);

* Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Przechodząc na grunt składnego zapytania, stwierdzić należy, że w przedstawionym we wniosku o interpretację stanie faktycznym współwłaściciele podjęli szereg czynności w zakresie uatrakcyjnienia działki, uzyskali konkretne warunki zabudowy, działania te zakończyli w 2015 r. podejmując decyzję o sprzedaży działki. Współwłaściciele prowadzą nadal kampanię marketingową, utrzymując stronę internetową, która służy do prezentacji terenu pod inwestycję oraz jednej z możliwych koncepcji jego zagospodarowania.

Wobec powyższego, należy uznać ich za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a więc za podatników podatku VAT z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości. Przed realizacją sprzedaży powinni zarejestrować się jako czynni podatnicy VAT i zrealizować dostawę opodatkowaną podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.