0115-KDIT1-2.4012.338.2017.2.AD - Zwolnienie od podatku sprzedaży budynku oraz budowli.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 5 maja 2017 r. (data wpływu 15 maja 2017 r.), uzupełnionym w dniach 10 i 28 lipca 2017 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży budynku oraz budowli - jest prawidłowe.

W dniu 15 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny, uzupełniony w dniach 10 i 28 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży budynku oraz budowli.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan osobą fizyczną, współwłaścicielem nieruchomości gruntowych. Nieruchomości gruntowe zostały nabyte przez Pana oraz pozostałych współwłaścicieli w 2004 r. w drodze kupna od osoby fizycznej. W związku z zakupem nieruchomości nie posiadał Pan prawa do odliczenia podatku VAT.

Następnie przedmiotowa nieruchomość (grunt) była wynajmowana spółce jawnej. W związku z wynajmem przedmiotowej nieruchomości jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka jawna (czynny podatnik VAT) poczyniła nakłady na gruncie budując budynki oraz budowle niezbędne do prowadzenia przez nią działalności gospodarczej. Od dnia rozpoczęcia użytkowania budynków oraz budowli przez spółkę jawną upłynął okres co najmniej 2 lat (Spółka użytkuje przedmiotowe nieruchomości do celów opodatkowanych podatkiem VAT).

W najbliższej przyszłości zamierza Pan wypowiedzieć umowę najmu gruntu. W takim przypadku wraz z pozostałymi współwłaścicielami gruntu będzie Pan zobowiązany do zapłaty na rzecz najemcy (spółki jawnej) wynagrodzenia (rekompensaty) w związku z wypowiedzeniem umowy, a tym samym brakiem możliwości wykorzystywania przez spółkę jawną wybudowanych przez nią budynków.

Zamierza Pan sprzedać wraz z pozostałymi współwłaścicielami nieruchomość gruntową wraz z posadowionym na tym gruncie budynkiem i budowlami.

Powyższa czynność przejęcia własności nakładów poczynionych przez spółkę jawną (a tym samym wypowiedzenie umowy najmu) odbywa się z uwagi na regulacje Kodeksu cywilnego w zakresie przeniesienia własności nieruchomości, które sprawiają, że nie jest możliwa sprzedaż gruntu bez sprzedaży własności nieruchomości zabudowanych, które posadowione są na gruncie należącym do Pana.

Wynagrodzenie otrzymane przez spółkę jawną będzie wynikało z umowy pomiędzy stronami zgodnie z którą: "W przypadku wypowiedzenia umowy przez wydzierżawiającego wartość nakładów poniesionych przez Dzierżawcę na przedmiot dzierżawy Wydzierżawiający zwraca w pełnej wysokości, pomniejszonej o wartość ich amortyzacji obliczonej dla celów bilansowych; jeżeli wartość bilansowa poniesionych nakładów wynosić będzie "0" - Dzierżawca nie ma uprawnienia do żądania od Wydzierżawiającego zwrotu wartości jakichkolwiek poniesionych nakładów".

Zamierza Pan sprzedać wraz z pozostałymi współwłaścicielami nieruchomość gruntową wraz z posadowionym na tym gruncie budynkiem i budowlami na rzecz podmiotu trzeciego niepowiązanego ze sprzedającymi.

Elementy zdarzenia przyszłego dotyczą bezpośrednio sfery praw i obowiązków podatkowych zainteresowanych niebędących stroną postępowania, dodatkowo skutki podatkowe przedstawionego zdarzenia będą dla wszystkich zainteresowanych tożsame.

Każdy z zainteresowanych, niebędących stroną postępowania wraz ze stroną postępowania, zbędzie na rzecz osoby trzeciej ogół praw i obowiązków posiadanych w spółce jawnej, w której uczestniczą łącznie wszyscy z zainteresowanych. Tym samym dla każdej z zainteresowanych osób niebędących stroną postępowania oraz dla strony postępowania obowiązki podatkowe z tytułu podatku od towarów i usług będą tożsame.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Sprzedaż przez Pana gruntu wraz z posadowionymi na niej budynkiem oraz budowlami, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż gruntu wraz z posadowionymi na niej budynkiem oraz budowlami powinna zostać objęta zwolnieniem z podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami - w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z treści art. 2 pkt 14 ustawy wynika, że przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z treści powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. W przeciwieństwie do polskiej ustawy o podatku od towarów i usług Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), nie definiuje tego pojęcia i nie wprowadza dodatkowych warunków określających.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: "(...) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem, a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu".

Jak wynika z powyższego "pierwsze zasiedlenie" budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Jak stanowi art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że - co do zasady - grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione.

Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Ze względu na to, że budynki były wykorzystywane przez Spółkę jawną do celów działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, zaszła przesłanka pierwszego zasiedlenia budynków oraz budowli. Ponadto okres przez jaki Spółka jawna wykorzystywała przedmiotowe nieruchomości trwał co najmniej 2 lata.

W związku z powyższym dokonując sprzedaży gruntu wraz z budynkami, powinien Pan zastosować zwolnienie z podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż dostawa budynku oraz budowli nie będą przedmiotem pierwszego zasiedlenia, a ponadto okres jaki upłynął pomiędzy pierwszym zasiedleniem a przedmiotową dostawą będzie dłuższy niż dwa lata. Dodatkowo także dostawa gruntu będzie podlegała zwolnieniu z podatku VAT zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Reasumując dostawa gruntu wraz z posadowionymi na nim budynkiem oraz budowlami będzie objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego i przy założeniu, że przedmiotem transakcji nie będzie przedsiębiorstwo ani zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.