0115-KDIT1-2.4012.244.2019.1.AJ - Brak opodatkowania zbycia składników majątkowych i niemajątkowych przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa ((Dz. U. z 2019 r. poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2019 r. (data wpływu 30 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania zbycia składników majątkowych i niemajątkowych przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania zbycia składników majątkowych i niemajątkowych przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 1 marca 2007 r. Sąd Rejonowy w... dokonał wpisu do KRS spółki jawnej działającej pod firmą "XXX" Sp.j., której wspólnikami byli: A. S., S. S. i R. P. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw (PKO 47.30.Z).

W dniu 30 czerwca 2007 r. za aktem notarialnym wspólnicy spółki jawnej, tytułem podwyższenia wkładów w spółce wnieśli odpowiednio:

1. A. S. wniósł przedsiębiorstwo prowadzone pod firmą "A" w K. przy ul... o wartości wynikającej z ksiąg rachunkowych na dzień 30 czerwca 2007 r., w postaci:

2. S. S. wniósł wkład niepieniężny w postaci 1/2 części udziału we własności nieruchomości położonych w Z. przy ul.... składającej się z: zabudowanej działki gruntu o nr geodezyjnym A/15 (budynek murowany, wiata, dystrybutory, zbiorniki paliwa, inne urządzenia i wyposażenie), niezbudowanych działek gruntu (teren zielony) o nr geodezyjnych B/12, C/16 oraz udział 3/20 części działek gruntu o nr geodezyjnych: D/2, E/10, F/13, H/14 stanowiących drogę dojazdową.

W dniu 30 kwietnia 2008 r. A. S. w drodze umowy darowizny przekazał na rzecz syna S. S. darowiznę w postaci przysługującego mu ogółu praw i obowiązków w spółce jawnej "XXX" Sp.j.

W dniu 29 marca 2011 r. Sąd Rejonowy w... dokonał rejestracji spółki "X" Spółka z o.o. Udziałowcem Spółki był m.in. S. S.

Umową z dnia 1 kwietnia 2011 r. S. S., przeniósł w formie aportu ogół praw i obowiązków posiadanych w wyżej opisanej Spółce jawnej na rzecz Spółki "Y" Sp. z o.o. w zamian za 450 udziałów w podwyższonym kapitale Spółki z o.o.

Uchwałą z dnia 6 kwietnia 2011 r. Wspólnicy Spółki jawnej zmienili umowę Spółki jawnej poprzez określenie wysokości udziału w zyskach i stratach poszczególnych wspólników w tym spółki z o.o. oraz postanowiono, że dotychczasowa spółka jawna będzie działać pod firmą "....." Spółka jawna.

W dniu 28 marca 2019 r. Spółka zawarła umowę z przyszłym nabywcą stacji paliw położonej w Z. umowę zobowiązującą, w której zobowiązała się do odpłatnej sprzedaży ww. stacji paliw. Na poczet ceny nabywca uiścił zadatek, Spółka zobowiązała się sprzedać stację paliw położoną w Z. przy ul.... do dnia 31 sierpnia 2019 r. Z informacji posiadanych przez Spółkę wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej przyszłego nabywcy jest m.in. transport samochodowy i spedycja oraz sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw.

Zapisy dokonywane w księgach rachunkowych Spółki jawnej prowadzone są dla całego przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzi stacja paliw w Z. przy ul.... oraz stacja paliw w K. przy ul.... wraz z zobowiązaniami i należnościami.

Sposób prowadzenia zapisów w księgach rachunkowych umożliwia wyodrębnienie i przypisanie do stacji paliw położonej w Z. przy ul.... m.in: wysokość przychodów ze sprzedaży i poniesionych kosztów, wysokość zobowiązań i należności oraz wartość środków trwałych i wysokość dokonywanych odpisów amortyzacyjnych.

Każda ze stacji paliw, tj. zarówno położona w Z. przy ul..., jak i położona w K. przy ul.... stanowi odrębny i niezależny od siebie zespół składników materialnych w skład których wchodzą m.in.: nieruchomości zabudowane budynkami i urządzeniami koniecznymi do prowadzenia stacji paliw (np. dystrybutory, wiaty).

Przerwa w działalności jednej stacji paliw nie ma wpływu na działalność drugiej stacji paliw.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy transakcja zbycia stacji paliw, jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, podlega wyłączeniu od opodatkowania podatkiem VAT w rozumieniu art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, stacja paliw położona w Z. przy ul.... stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w związku z czym transakcja jej zbycia będzie podlegać wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania są czynności wymienione w art. 6 pkt 1 ustawy VAT, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pod pojęciem "transakcji zbycia" należy rozumieć dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy VAT, gdzie zbycie' obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczami jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport).

Dla celów podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 27e ustawy VAT, zdefiniowano pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, pod którym to pojęciem rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powołanej normy prawnej wynika, że zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić całość pod względem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym. Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa np. oddział itp. i posiada cechę zorganizowania w prowadzonej działalności dotyczącą określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe oznacza, że przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Nie jest to zatem samodzielność finansowa.

Jako wyodrębnienie funkcjonalne przyjęło się rozumieć przeznaczenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jako zbioru elementów niezbędnego do samodzielnego realizowania określonych zadań gospodarczych. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa musi posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania, jako samodzielny podmiot gospodarczy.

W konsekwencji, składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Powyższe stanowisko znajduje oparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 28 stycznia 2019 r., sygn. akt I FSK 293/17, Naczelny Sąd Administracyjny sformułował tezę, zgodnie z którą: "Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego powinno być możliwym oddzielenie finansów przedsiębiorstw od finansów jego zorganizowanej części."

Natomiast w wyroku z dnia 5 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 55/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stwierdził: "Okoliczność, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej należy rozumieć w ten sposób, że w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Innymi słowy, realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy. Zawarte w art. 2 pkt 27e u.p.t.u. pojęcie: "finansowego wyodrębnienia w istniejącym przedsiębiorstwie", należy rozumieć jako obiektywne istnienie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z określonymi składnikami majątku, a nie, istnieniem finansowego wyodrębnienia - dokonanego formalnie przez prowadzącego przedsiębiorstwo."

Ze stanowiskiem sądów administracyjnych koreluje stanowisko Ministerstwa Finansów wyrażone w objaśnieniach podatkowych z dnia 11 grudnia 2018 r. dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych. W objaśnieniach wskazano okoliczności, na jakie powinien zwracać uwagę podatnik dokonujący dostawy nieruchomości komercyjnych.

Ministerstwo wskazało dwie istotne okoliczności mające wpływ na kwalifikację transakcji, jako dostawy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części tj.:

Łączne spełnienie powyższych warunków na moment transakcji powoduje, że dana transakcja będzie stanowić dostawę przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Ponadto Ministerstwo wskazało takie elementy transakcji, których uwzględnienie w transakcji pozostaje bez wpływu na jej klasyfikację tj. jako podlegającą regulacjom ustawy o VAT lub pozostającą poza jej zakresem. Są to elementy przydatne do wykorzystywania nieruchomości zgodnie z przeznaczeniem i utrzymywania jej w niepogorszonym stanie niezależnie od zamiaru dalszego jej wykorzystywania np.:

* ruchomości stanowiące wyposażenie budynku,

* prawa z zabezpieczeń prawidłowego wykonania obowiązków wynikających z umów najmu ustanowionych przez najemców (np. prawa z gwarancji bankowych, depozytów, deklaracji o dobrowolnym poddaniu się egzekucji),

* prawa z gwarancji należytego wykonania prac budowlanych,

* prawa i obowiązki wynikające z umów serwisowych (tzw. facility management agreement),

* prawa autorskie (np. na zastrzeżone znaki towarowe),

* prawa z licencji do oprogramowania wykorzystywanego do obsługi nieruchomości,

* prawa do domen internetowych dotyczących nieruchomości,

* dokumentacja techniczna dotycząca budynku,

* dokumentacja prawna dotycząca budynku - np. kopie umów, decyzji administracyjnych.

Z opisu "stanu przyszłego" wynika, że wszystkie elementy wskazane w objaśnieniach podatkowych z dnia 11 grudnia 2018 r. zostaną spełnione. W szczególności spełnione zostaną podstawowe warunki pozwalające na uznanie transakcji zbycia stacji paliw położonej w Z. przy ul...., jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa tj.:

* nabywca będzie miał możliwość kontynuowania działalności w oparciu o składniki wchodzące w skład stacji paliw w związku z czym nie będzie musiał angażować dodatkowych składników niebędących przedmiotem transakcji, ani nie będzie musiał podejmować dodatkowych działań faktycznych i prawnych niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej,

* nabywca ma zamiar kontynuowania działalności przy pomocy nabytych składników, o czym świadczy zakres jego działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

* istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

* zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład części przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanej części przedsiębiorstwa zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

W zakresie barku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, który wyraził swój pogląd w wyroku z dnia 4 grudnia 2013 r., sygn. I SA/Gd 1205/13 - "zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy, których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość)."

Wynika z tego, że dla zakwalifikowania danego zespołu składników jako ZCP najistotniejszym czynnikiem jest rola, jaką składniki te odgrywają w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że jeżeli w chwili zbycia składniki majątkowe i niemajątkowe składające się na stację paliw, będą posiadać cechy wymienione w art. 2 pkt 27e ustawy, to stanowić będą zorganizowaną część przedsiębiorstwa i czynność jej zbycia, na podstawie art. 6 ust. 1 ww. ustawy, będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, który wskazuje, że składniki materialne i niematerialne mające być przedmiotem zbycia będą wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym, przy założeniu, że wyodrębnienie to będzie istniało w dniu zbycia, a nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie przy jej wykorzystaniu prowadził działalność gospodarczą. Oznacza to, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.