0115-KDIT1-2.4012.173.2019.4.DM - Prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do pojazdów ciężarowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2019 r. (data wpływu 1 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 20 maja 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do pojazdów ciężarowych - jest prawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 maja 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do pojazdów ciężarowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa maszyn i urządzeń rolniczych oraz dodatkowego wyposażenia. Ponadto Wnioskodawca prowadzi szeroko pojętą działalność rolniczą, w ramach której realizuje m.in. umowę o współpracy z cukrownią, której zobowiązuje się zapewnić dostawy dużej ilości buraków cukrowych w ramach tzw. "kampanii buraczanych".

Do prowadzenia wskazanej powyżej działalności, Wnioskodawca potrzebuje pojazdów ciężarowych, niezbędnych do transportu dostarczanych towarów. Dlatego też Wnioskodawca zawiera "umowy najmu pojazdu z obsługą", z właścicielami pojazdów ciężarowych. Wskazane pojazdy to:

Również w tym roku Wnioskodawca planuje zapewnić dostawy buraków cukrowych w ramach kampanii buraczanej. Początek zbiorów zależny jest od warunków pogodowych, jednak rozpocznie się nie wcześniej niż na przełomie sierpnia i września 2019 r.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy za zapewnienie dostaw buraków, zależne jest od liczby ton dostarczonego surowca i jest wypłacane na podstawie rozliczenia otrzymanego z cukrowni. Od tego rozliczenia zależna jest też wysokość czynszu najmu wypłacanego właścicielom wynajmowanych pojazdów.

W celu wykonania swoich zobowiązań względem cukrowni, Wnioskodawca zawrze (lub już zawarł) wyżej opisane umowy najmu pojazdów wraz z obsługą (nieraz określane jako "umowa dzierżawy wraz z kierowcą", co nie zmienia jednak opisanych praw i obowiązków stron umowy). W świetle zawieranych umów, właściciele pojazdu oddają Wnioskodawcy do używania określone pojazdy ciężarowe wraz z obsługującymi te pojazdy kierowcami, będącymi pracownikami wynajmującego, w zamian za czynsz najmu (dzierżawy).

Czynsz najmu (dzierżawy) strony określiły w wysokości zależnej od liczby ton przewiezionego pojazdami towaru, zgodnie z rozliczeniem otrzymanym przez Wnioskodawcę od odbiorcy towaru (cukrowni), pomniejszonej o 2% (stanowiącej marżę Wnioskodawcy). Tak obliczona kwota czynszu jest dodatkowo pomniejszana o koszty zakupu paliwa do pojazdów, ponoszonych przez Wnioskodawcę.

Tym samym wynagrodzenie właścicieli pojazdów jest zależne od liczby dostarczonego surowca. Właściciele pojazdów, z uwagi na długi termin zapłaty za czynsz najmu (dzierżawy), często nie mają jednak środków potrzebnych do pokrywania na bieżąco kosztów paliwa, które w trakcie kampanii buraczanej zużywane jest w znacznych ilościach. Dlatego też strony uzgodniły, że koszty paliwa do wynajmowanych (dzierżawionych) pojazdów ponosi na swój koszt Wnioskodawca.

Będzie się to odbywało w ten sposób, że wynajmowane pojazdy, uczestniczące w kampanii buraczanej, będą tankowały paliwo bezpośrednio na jednej określonej stacji paliw, która stale współpracuje z Wnioskodawcą, a koszty tankowanego paliwa, będzie pokrywał Wnioskodawca, korzystając z preferencyjnych cen oraz odroczonych terminów płatności. Płatność za paliwo będzie następowała na podstawie faktur otrzymanych ze stacji paliw, w których jako nabywca paliwa wskazany zostanie Wnioskodawca. Kierowcy wynajmowanych "tankowych" pojazdów, w trakcie tankowania lub po nim, nie będą płacili za zatankowane paliwo.

Celem rozliczenia najmu (dzierżawy) pojazdów, Wnioskodawca prześle do właścicieli pojazdów rozliczenie, zawierające liczbę ton dostarczonego surowca (wraz z należnym wynagrodzeniem) oraz ilość paliwa zatankowanego pojazdu i wysokość kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę na wskazane paliwo, które pomniejszą należny czynsz najmu pojazdu.

W ten sposób ostateczny dochód Wnioskodawcy z kampanii buraczanej nie ulegnie zmianie - ma on odpowiadać 2% kwoty rozliczenia otrzymanego z cukrowni, stanowiąc niejako marżę Wnioskodawcy za obsługę dostaw buraków cukrowych. Uwzględnianie zatankowanego paliwa w rozliczeniach stron ma na celu wyłącznie ustalenie wysokości należnego czynszu (skoro Wnioskodawca pokrywa koszty paliwa, to czynsz powinien być odpowiednio mniejszy) i nie wpływa to na fakt, że paliwo kupuje na swój rachunek wyłącznie Wnioskodawca. Koszty paliwa nie są w żaden sposób refakturowane czy przenoszone na właściciela pojazdu.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

* pojazdy uczestniczące w kampanii buraczanej, a które będą wynajmowane przez Wnioskodawcę, nie posiadają dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań. Wszystkie pojazdy które będą wynajmowane przez Wnioskodawcę na potrzeby kampanii buraczanej posiadają dopuszczalną masę całkowitą przekraczającą 3,5 tony (są to pojazdy ciężarowe - ciągniki siodłowe; potocznie "TIRy"). W świetle art. 2 pkt 34 u.p.t.u. takich pojazdów w ogóle nie traktuje się jako "pojazdy samochodowe". To z kolei oznacza, że art. 86a u.p.t.u. (ani żadne inne ograniczenie w odliczeniu VAT) w ogóle nie znajduje zastosowania do takich pojazdów,

* nabywane przez Wnioskodawcę paliwo do wynajmowanych pojazdów nabywane jest na stacji paliw z zawartą w cenie nabycia akcyzą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca może obniżyć kwotę VAT należnego o 100% kwoty VAT naliczonego przy nabyciu paliwa do pojazdów ciężarowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w oparciu o umowę najmu (dzierżawy)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, może obniżyć kwotę swojego VAT należnego o 100% kwoty VAT naliczonego przy nabyciu paliwa do pojazdów ciężarowych wykorzystywanych w oparciu o umowę najmu (dzierżawy).

Stosownie do art. 86 ust. 1 u.p.t.u., w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo do odliczenia VAT przysługuje zatem jedynie od tych wydatków, które pozostają w funkcjonalnym związku z czynnościami opodatkowanymi VAT.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, kupowane paliwo będzie zasilało wynajmowane (dzierżawione) przez Wnioskodawcę pojazdy ciężarowe, na potrzeby dostarczania tymi pojazdami buraków cukrowych do cukrowni. Wykonywanie tych dostaw przez Wnioskodawcę stanowi odpłatną dostawę towarów, opodatkowaną VAT.

Tym samym Wnioskodawca będzie wykorzystywał kupowane paliwo do czynności opodatkowanych VAT. W konsekwencji, Wnioskodawca będzie mógł odliczyć od swojego VAT należnego VAT naliczony w cenie paliwa.

Nie ma przy tym znaczenia fakt, że wskazane pojazdy są używane na podstawie umowy najmu (dzierżawy) i nie należą do Wnioskodawcy. W świetle tych umów ekonomiczny ciężar zakupu paliwa ponosi bowiem Wnioskodawca. Wprawdzie koszt zatankowanego paliwa pomniejsza wypłacany wynajmującemu (wydzierżawiającemu) czynsz, to jednak jest to wyłącznie element obliczenia wysokości należnego czynszu i nie wpływa to na fakt, że paliwo kupuje w swoim imieniu i na swój rachunek Wnioskodawca. Koszty te nie są w żaden sposób przenoszone na właścicieli pojazdów, którzy za udostępnienie swoich samochodów otrzymują odpowiednio pomniejszony czynsz najmu.

Odnosząc się z kolei do wysokości prawa do odliczenia VAT, wskazać należy na treść art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a u.p.t.u., zgodnie z którym, ograniczenie prawa do odliczenia do 50% kwoty podatku naliczonego nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Z kolei art. 86a ust. 4 pkt 2 u.p.t.u. precyzuje, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Przepis art. 86a ust. 9 u.p.t.u. wskazuje, że do tego rodzaju pojazdów zalicza się m.in.:

Wszystkie wynajmowane (dzierżawione) przez Wnioskodawcę pojazdy używane do dostarczenia buraków cukrowych, będą należały do jednej z ww. kategorii. Tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego przy zakupach paliwa do pojazdów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Według art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów prawo o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Zatem zgodnie z ww. regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany".

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych".

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Na podstawie art. 86a ust. 9 ustawy - do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

f. żuraw samochodowy - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Jak stanowi ust. 10 ww. artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że o ile nie wystąpią ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z poniesieniem wydatków związanych z zakupem paliwa do pojazdów ciężarowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w oparciu o umowę najmu (dzierżawy). Skoro, jak wskazano w uzupełnieniu wniosku, przedmiotowe pojazdy posiadają dopuszczalną masę całkowitą przekraczającą 3,5 tony (są to pojazdy ciężarowe - ciągniki siodłowe; potocznie "TIRy"), to w takim przypadku przepisy art. 86a ustawy, odnoszące się, zgodnie z art. 2 pkt 34 ustawy, wyłącznie do pojazdów samochodowych w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, nie będą miały w tym przypadku zastosowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku akcyzowego, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.