0115-KDIT1-2.4012.159.2017.1.KN - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości rolnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2017 r. (data wpływu 20 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 22 maja 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości rolnej - jest prawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 22 maja 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości rolnej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem w zakresie podatku od towarów i usług w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie świadczenia usług prawnych. Pozostaje w związku małżeńskim, w którym panuje wspólność ustawowa. W dniu 10 listopada 2005 r. za zgodą małżonki Wnioskodawca nabył do majątku osobistego na podstawie umowy sprzedaży nieruchomość rolną położoną w K. przy ulicy C. o pow. 9732 m² dla której SR w K., IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr XXX. Kupno nieruchomości nie miało związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Nieruchomość nie stała się składnikiem majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Podatnik nabył tę nieruchomość z zamiarem rozpoczęcia prowadzenia na terenie woj.... działalności rolniczej. Życiowe plany uległy zmianie i Wnioskodawca zmienił miejsce zamieszkania, tj. przeprowadził się do woj...., do miejscowości Z., gmina M. gdzie wraz z żoną rozpoczął budowę gospodarstwa rolnego. Tam też w gminie M. i gminie M. kupili od osób prywatnych i Agencji Nieruchomości Rolnych grunty rolne, na których obecnie żona Wnioskodawcy prowadzi gospodarstwo rolne. Wnioskodawca nadal prowadzi działalność gospodarczą w ww. zakresie.

Wnioskodawcy z tytułu nabycia przedmiotowej działki rolnej nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Transakcja objęta była podatkiem p.c.c. Podatnik nie podejmował również żadnych działań zmierzających do podziału gruntu, uzbrojenia, wydzielenia dróg wewnętrznych, uzyskania decyzji o warunkach zabudowy jak również innych czynności marketingowych mogących świadczyć o ich profesjonalnym charakterze.

Prezydent Miasta K. wydał w 2015 r. decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającą na budowie wzdłuż działki linii energetycznej. Nie wydano innych decyzji dotyczących samej nieruchomości ani nieruchomości sąsiednich.

Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość rolną położoną w K. w celu pozyskania środków finansowych na rozbudowę gospodarstwa rolnego w Z. Podatnik nie użytkował rolniczo nieruchomości w K. Odprowadzał podatek rolny z tego tytułu. Dla tego obszaru nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla tej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż nieruchomości rolnej w K. przy ulicy C. korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm., dalej zwaną u.p.t.u.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatna dostawa gruntów stanowi co do zasady czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Grunty stanowią bowiem towar o którym mowa w art. 5 ust. 1 w powiązaniu do art. 2 pkt 6 u.p.t.u. Jednak w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. W myśl art. 2 pkt 33 u.p.t.u., przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Tym samym za teren niezabudowany inny niż budowlany należałoby uznać, co do zasady grunt:

* na którym nie jest posadowiony żaden budynek lub budowla w rozumieniu prawa budowlanego oraz

* który nie został przeznaczony pod zabudowę na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub ewentualnej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Warto zaznaczyć, że przeznaczenie danego terenu pod zabudowę bądź każdy inny cel, decydują obiektywne kryteria, nie zaś subiektywne przekonanie i zamiar sprzedawcy lub nabywcy takiego terenu (wyrok WSA w Białymstoku z 17 września 2009 r., sygn. akt I SA/BK 449/08).

Przepisy u.p.t.u. nie definiują użytego w cytowanym wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 pojęcia "terenów budowlanych" lub "terenów przeznaczonych pod zabudowę". W pierwszej kolejności przy wykładni art. 43 ust. 1 pkt 9 zasadne wydaje się odwołanie do ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, z późn. zm.).

W art. 4 ust. 1 tej ustawy postanowiono, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania przestrzennego i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Natomiast gdy brak jest takiego planu określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2 ww. ustawy). Przepis ten koresponduje z art. 2 pkt 33 u.p.t.u.

W konsekwencji ustalając zakres zwolnienia przedmiotowego przepisem art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. i określając przeznaczenie gruntu będącego przedmiotem dostawy trzeba kierować się danymi wynikającymi z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego bądź z decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że planowana sprzedaż nieruchomości rolnej będącej składnikiem jego majątku osobistego - i nie związanej z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług - nie podlega podatkowi od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu. Żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy trudno uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości gruntowej. Pomimo, iż grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to nie można uznać, że dokonując sprzedaży tego gruntu działać będzie Pan w charakterze handlowca. Nabycie gruntu - jak wskazano - nie nastąpiło w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, lecz do majątku wspólnego Pana i żony. Niniejszej nieruchomości nie wykorzystywał Pan i nie zamierza wykorzystywać do prowadzenia działalności gospodarczej. Z treści wniosku nie wynika, aby wykonywał Pan czynności mające na celu przygotowanie przedmiotowych gruntów do sprzedaży. Powyższe wyklucza zatem handlowy cel transakcji. W konsekwencji sprzedając działkę gruntu, nabytą do majątku osobistego korzystać będzie Pan z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Dokonywać będzie Pan zbycia gruntu należącego do majątku prywatnego.

Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe (w tym wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10)) - że sprzedaż nieruchomości gruntowej, o której mowa we wniosku, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Pana za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, iż powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Z uwagi na fakt, iż z opisanego zdarzenia przyszłego nie wynika, aby wykonywał Pan lub zamierzał wykonywać takie zorganizowane działania, sprzedaż nieruchomości gruntowej należącej do Pana majątku prywatnego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Końcowo należy wskazać, że pojęcia "nie podlega opodatkowaniu" i "zwalnia się od podatku" nie są tożsame - pomimo, że prowadzą do identycznego skutku podatkowego (brak obowiązku wykazania podatku należnego).

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.