0115-KDIT1-2.4012.154.2018.1.RS - Zwolnienie limitowe z VAT w związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2018 r. (data wpływu 9 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu liczenia limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy oraz prawa do ponownego skorzystania z ww. zwolnienia - jest prawidłowe.

W dniu 9 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu liczenia limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy oraz prawa do ponownego skorzystania z ww. zwolnienia.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od dnia 1 kwietnia 2016 r., świadcząc usługi spawalnicze dla sp. z o.o. na podstawie zawartej umowy od dnia 1 kwietnia 2016 r. do dnia dzisiejszego. Od dnia rozpoczęcia działalności do dnia 30 września 2017 r. Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia podmiotowego z VAT ze względu na wysokość obrotów na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Od miesiąca października 2017 r. dokonał zgłoszenia VAT-R jako podatnik VAT z powodu przekroczenia limitu obrotów (200.000 zł). W dniu 12 lutego 2018 r. Wnioskodawca odebrał protokół z czynności sprawdzających przeprowadzonych w dniu 6 lutego 2018 r. przez pracownika urzędu skarbowego. Sprawdzeniu poddano 2016 rok. W trakcie czynności sprawdzających stwierdzono, że Wnioskodawca przekroczył limit obrotu uprawniający do zwolnienia z VAT w 2016 r. i nie dopełnił obowiązku rejestracji dla celów podatku od towarów i usług (art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT). Stwierdzono, że z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej rozpoczętej dnia 1 kwietnia 2016 r. uzyskał przychód w łącznej kwocie: 127.315,00 zł, podczas gdy ustalona wartość sprzedaży, w proporcji do okresu od rozpoczęcia działalności gospodarczej, powodująca utratę prawa do zwolnienia z VAT wynosi 150.000,00 zł/365 dni x 245 dni (ilość dni do końca roku od dnia dokonania sprzedaży) = 100.684,93 zł.

Na podstawie przedłożonych, wystawionych przez Wnioskodawcę w 2016 r. faktur stwierdzono, że przekroczenie wartości sprzedaży 100.685,00 zł nastąpiło w dniu 31 października 2016 r. i za miesiące: październik, listopad, grudzień 2016 r. powstał obowiązek w podatku od towarów i usług.

Stwierdzono, że rejestracji dla celów VAT na skutek przekroczenia limitu uprawniającego do zwolnienia Wnioskodawca dokonał od dnia 1 października 2017 r. Poinformowano Wnioskodawcę, że na skutek utraty zwolnienia od października 2016 r. powstał również obowiązek w podatku od stycznia do września 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy do wyliczenia limitu obrotu uprawniającego do zwolnienia z VAT dla rozpoczynających działalność gospodarczą (w 2016 r.) przyjmuje się ilość dni do końca roku od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej (zg. z literalnym brzmieniem przepisu art. 113 ust. 9) czy liczbę dni do końca roku od dnia wystawienia pierwszej faktury?

2. Czy zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, art. 18 ustawy o zmianie ustawy VAT (Dz. U. z 2016 r. poz. 2024) Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT od stycznia 2017 r., korzystając z przepisu przejściowego, który mówi, że podatnicy, którzy rozpoczęli działalność gospodarczą w 2016 r., u których łączna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej przekroczyła 150.000,00 zł i nie przekroczyła 200.000,00 zł mogą powrócić do zwolnienia w 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, do obliczenia limitu uprawniającego do zwolnienia sprzedaży od VAT powinno się brać pod uwagę wyłącznie datę rozpoczęcia działalności gospodarczej. Działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadził fizyczne od dnia 1 kwietnia 2016 r. wykonując usługi spawalnicze dla spółki z o.o. na podstawie zawartej umowy przez około 250 godzin w m-c 04/2016. Artykuł 113 ust. 9 ustawy o VAT literalnie mówi o proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej a nie dokonanej sprzedaży czy wystawieniu pierwszej faktury.

Potwierdzenie stanowiska Wnioskodawca uzyskał w dniu 27 lutego 2018 r. podczas konsultacji telefonicznej z Krajową Informacją Skarbową oraz przeczytał w interpretacji indywidualnej z dnia 11 maja 2015 r. sygn. ITPP/4512-232/15/MN wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

W ocenie Wnioskodawcy, ma prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego z VAT w 2017 r. na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (stan prawny na 2017 r.) oraz art. 18 ustawy nowelizującej z grudnia 2016 r. Przepis przejściowy pozwalał podatnikowi, który przekroczył w 2016 r. limit 150.000,00 zł i nie przekroczył 200.000,00 zł na powrót do zwolnienia w 2017 r., jeżeli nie wykonywał czynności powodujących obowiązek pozostania podatnikiem VAT (art. 113 ust. 13 ustawy o VAT). Wnioskodawca takich czynności nie wykonywał, świadczył tylko usługi spawalnicze. Na skutek własnej pomyłki w wyliczeniach nie uchwycił w terminie ustawowym przekroczenia limitu uprawniającego do zwolnienia z VAT, jednak po czynnościach sprawdzających i otrzymanym protokole dokonał zgłoszenia rejestracyjnego do VAT. Od m-c 10/2016 złożył deklaracje VAT-7 za miesiące: październik, listopad i grudzień oraz złożył druk VAT-R informujący o skorzystaniu ze zwolnienia podmiotowego w 2017 r. Wpłacił podatek za 2016 r. wraz z należnymi odsetkami. Następnie poinformował Naczelnika Urzędu Skarbowego o wystąpieniu o interpretację z prośbą o przedłużenie okresu na składanie deklaracji i wyjaśnień do momentu otrzymania interpretacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z postanowieniami art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy ust. 2 ww. artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, którego obowiązujące od dnia 1 stycznia 2017 r. brzmienie zostało nadane ustawą z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 2024), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Do dnia 31 grudnia 2016 r. ww. przepis brzmiał następująco:

"Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku."

Zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2017 r., podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży w 2016 r. była wyższa niż 150.000 zł i nie przekroczyła 200.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Podatnicy, którzy rozpoczęli w 2016 r. wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy zmienianej w art. 1, u których łączna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczyła 150.000 zł i nie przekroczyła 200.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Jak stanowi art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Na podstawie ust. 13 ww. artykułu, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Dla określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy istotny jest zatem dzień, w którym rozpoczęto prowadzenie działalności gospodarczej.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy i powołanych regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że przy wyliczeniu wartości sprzedaży uprawniającej do zwolnienia od podatku, na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy, należało wziąć pod uwagę liczbę dni od dnia, w którym faktycznie wykonał Pan pierwszą czynność związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą (np. podpisanie umowy, dokonane zakupu, itp.) do końca roku podatkowego, tj. do dnia 31 grudnia. Bez znaczenia zatem w opisanych okolicznościach była data wystawienia pierwszej faktury dokumentującej świadczone na rzecz spółki usługi spawalnicze.

Z uwagi na fakt, że - jak wynika z treści wniosku - w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonywał Pan czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy a łączna wartość sprzedaży netto, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w 2016 r. była wyższa niż 150.000 zł, ale nie przekroczyła 200.000 zł przysługiwało Panu od dnia 1 stycznia 2017 r., na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy w związku z art. 18 ust. 1 ww. ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy do momentu przekroczenia tej kwoty.

Zatem oceniając stanowiska Pana należało uznać je za prawidłowe.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostaną określone odmienne stany faktyczne, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jan Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłość prowadzonego postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.