0115-KDIT1-2.4012.104.2017.1.AP - VAT w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2017 r. (data wpływu 28 marca 2017 r.), uzupełnionym w dniach 1 i 21 czerwca 2017 r. (daty wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 28 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 1 i 21czerwca 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą pod firmą X. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest przede wszystkim: sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego sklasyfikowana w PKD pod numerem 46.73.Z, a także sprzedaż i wynajem nieruchomości sklasyfikowane w PKD pod numerami: 68.10.Z oraz 68.20.Z. Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy jest organizacyjnie wydzielone na dwa piony:

* handel, którym zarządza Wnioskodawca oraz

* sprzedaż i wynajem nieruchomości, którym zarządza żona Wnioskodawcy.

Samo organizacyjne, a nawet finansowe wydzielenie, gdy nie ma to przełożenia na formę prawną stanowiło dla rozrastającej się firmy problem pod względem zarządzania całością. W związku z czym Wnioskodawca podjął decyzję o przeniesieniu pionu handlowego do odrębnego podmiotu. Obecnie Wnioskodawca podjął czynności zmierzające do wyodrębnienia handlu z dotychczasowej działalności gospodarczej pozostawiając działalność związaną z wynajmem i sprzedażą nieruchomości. Działalność w zakresie handlu prowadzona jest w kilku miejscach na terenie Polski. Hurtownie mieszczą się na nieruchomościach stanowiących współwłasność Wnioskodawcy oraz jego żony. Nieruchomości wpisane są do środków trwałych. Na przedsiębiorstwo składają się:

* aktywa trwałe - nieruchomości wyżej opisane wraz z wyposażeniem, środki transportu i inne podobne składniki,

* wartości niematerialne i prawne ujęte w księgach handlowych przedsiębiorstwa - znak firmowy, niezamortyzowane licencje na programy komputerowe, prawa do strony internetowej,

* aktywa obrotowe - towary, środki pieniężne na rachunkach bankowych (firmowych) Wnioskodawcy, wierzytelności handlowe (należności) ustalone co do osoby dłużników (kontrahentów), kwoty i terminy zapłaty,

* pasywa - zobowiązania handlowe (długi) - ustalone co do osoby wierzycieli (kontrahent) kwoty i terminy zapłaty, zobowiązania kredyty.

* ogół praw i obowiązków wynikających z zawartych umów, nieujętych w księgach handlowych przedsiębiorstwa, prawa i obowiązki z umów zawartych z pracownikami, kontrahentami handlowymi, dostawcami mediów.

Wnioskodawca zamierza wydzielić organizacyjnie i finansowo część handlową bez nieruchomości jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa i wnieść aportem do nowo zakładanej w tym celu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Nowo powstała spółka korzystałaby na podstawie umów najmu z nieruchomości przedsiębiorstwa. Dotychczasowe przedsiębiorstwo skupiłoby się na wynajmie oraz obrocie nieruchomościami. W dotychczasowym przedsiębiorstwie pozostałyby nieruchomości, a także związane z nimi umowy. Dział handlowy jest organizacyjnie i finansowo wyodrębnionym w istniejącym przedsiębiorstwie zespołem składników materialnych i niematerialnych w tym zobowiązań przeznaczonym do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem może stanowić niezależne, samodzielne przedsiębiorstwo. Wyodrębnienie finansowe działu handlowego polega na wyodrębnieniu zespołu składników majątkowych tj. środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz majątku obrotowego, zapasów, należności i środków pieniężnych, źródeł pochodzenia tych aktywów, tj. kapitałów, zobowiązań, w tym dostaw i usług oraz kredytów handlowych. Ponadto dział handlowy posiada odrębny rachunek bankowy. Pod względem organizacyjnym handel zlokalizowany jest w kilku oddziałach na terenie Polski, przede wszystkim północno-wschodniej. Placówki te zajmują się tylko handlem. W każdej z nich jest kierownik, któremu podlegają pracownicy. Kierownicy zaś podlegają Wnioskodawcy, który odpowiada za część handlową firmy.

Wnioskodawca nie zamierza bezpośrednio zarządzać spółką.

Do spółki z o.o. nie będą zaś wchodzić trudno ściągalne wierzytelności, na które utworzone zostały rezerwy lub inne odpisy. Pod względem wartościowym nie stanowią one znacznego udziału w całości obrotów przedsiębiorstwa zaś ich ściągnięcie nie jest istotne dla funkcjonowania części handlowej. Poza tym wygodniejsza będzie windykacja wierzytelności przez obecnego wierzyciela tj. Wnioskodawcę. Z uwagi na przypadki toczących się postępowań sądowych i egzekucyjnych włączenie ich do przedmiotu aportu wymagałoby albo zgody przeciwników procesowych zgodnie z art. 192 pkt 3 k.p.c., gdyż zmienia się osoba powoda (spółka dotyczy spraw sądowych w toku) lub konieczności uzyskania nowej klauzuli wykonalności na tytułach egzekucyjnych w świetle art. 788 k.p.c. z uwagi na zmianę osoby wierzyciela (spółka). Objęcie ich aportem spowodowałoby wydłużenie czasu ich ściągnięcia, bez znacznej korzyści dla przedsiębiorstwa. Na spółkę nie przejdzie również obowiązek zapłaty żadnych kosztów naliczonych względem Wnioskodawcy i odnoszących się do jego działalności tj. do dnia wniesienia aportu, a które mogłoby stanowić u Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów. Koszty te będą spłacane również wyłącznie przez Wnioskodawcę. Reasumując wyłączone zostaną również te bieżące zobowiązania Wnioskodawcy, które mogą stanowić koszt podatkowy (jako związane z jego przychodami oraz nie wyłączone z katalogu kosztów podatkowych), a nie będą stanowiły kosztów podatkowych spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wniesienie aportem części przedsiębiorstwa opisanego wyżej do nowo tworzonej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w zamian za objęcie udziałów po wartości nominalnej w tej spółce, będzie podlegać wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjne i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Uznać należy za wyrokiem "NSA (SA/Sz 2724/95)" iż zorganizowana część przedsiębiorstwa to taki zespół składników materialnych i niematerialnych, który może stanowić odrębny zakład, dział lub oddział. A zorganizowaną część przedsiębiorstwa można uznać za masę majątkową, jeżeli jej składniki: stanowią zespół praw, obowiązków i rzeczy połączonych węzłem organizacyjnym i przeznaczonych do realizacji zadań gospodarczych, stanowią wyodrębnioną funkcjonalnie i organizacyjnie część przedsiębiorstwa, umożliwiają nabywcy (podmiotowi, do którego wnioskodawca ma zamiar wnieść aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa) podjęcie działalności gospodarczej w oparciu o nabyte składniki. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z kolei w piśmie Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2001 r. (znak: PB3/147-76/GM-060-23/01, niepubl.) wskazano, że przez pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy rozumieć wyodrębnioną organizacyjnie część przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzi minimum środków materialnych i niematerialnych koniecznych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Ponadto stosownie do treści art. 551 k.c. jednym z istotnych składników przedsiębiorstwa jako zorganizowanego kompleksu majątkowego (...) są również księgi handlowe, czyli wszelkie dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Powyższe oznacza, iż przez pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumieć należy wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest nie tylko wyodrębniona organizacyjne, ale także posiada samodzielność finansową. W definicji wynikającej z art. 5a pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych uwypuklono wyodrębnienie organizacyjne i finansowe. Wskazano nadto hipotetyczną możliwość samodzielnego działania zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W myśl przywołanej definicji, zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych (pierwiastek organizacyjny i finansowy), który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące te zadania (możliwość samodzielnego w zasadzie funkcjonowania). Uznać należy, iż wyodrębniona działalność handlowa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5a pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Takie stanowisko potwierdza również wyrok NSA w Warszawie z dnia 10 stycznia 2017 r., sygn. II FSK 2991/15 LEX nr 2227256, a także wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. III SA/Go1133/10 zgodnie, z którym "Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy, których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). W sytuacji, gdy możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej w oparciu o wyodrębniony majątek, można uznać, że całość tego majątku wraz ze wszystkimi obciążeniami i przychodami związanymi z tym majątkiem stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa." Część przedsiębiorstwa wniesiona aportem nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem na podstawie art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak również rozporządzeń wykonawczych do niej, nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa", zatem zasadne jest sięgnięcie w tym zakresie do wykładni systemowej zewnętrznej. I tak, jak stanowi art. 551ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych (art. 552 Kodeksu cywilnego). Zapis ten dopuszcza umowne wyłączenie z transakcji zbycia przedsiębiorstwa pewnych jego elementów.

Katalog składników niematerialnych i materialnych, tworzących przedsiębiorstwo, ma charakter otwarty (na co wskazuje użyty zwrot "w szczególności"). Jednakże, aby można było przypisać pewnym składnikom niematerialnym i materialnym cechy przedsiębiorstwa, należy pamiętać, że nie można dokonać wyłączeń zbyt daleko idących.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład części przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanej części przedsiębiorstwa zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Zakres powyższego wyłączenia z zakresu opodatkowania zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy. W tym zakresie Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa, przy uwzględnieniu orzecznictwa TSUE, prowadzi do wniosku, że skoro Wnioskodawca zamierza wnieść aportem do Spółki część przedsiębiorstwa - pion handlowy, który jest zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27 ustawy o podatku od towarów i usług, przedmiot transakcji mieści się w dyspozycji zawartej w art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zatem czynność ta wyłączona jest spod działania ustawy.

Tym samym stanowisko uznano za prawidłowe.

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego z którego wynika, że pion handlowy wnoszony przez Wnioskodawcę do Spółki jest w istniejącym przedsiębiorstwie wyodrębniony pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.