0115-KDIT1-1.4012.98.2017.1.BK - Ustalenie prawa do odliczenia podatku z tytułu realizacji inwestycji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2017 r.r. (data wpływu 22 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania montażu instalacji fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych i pomp ciepła oraz prawa do odliczenia podatku z tytułu realizacji inwestycji - jest prawidłowe.

W dniu 22 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania montażu instalacji fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych i pomp ciepła oraz prawa do odliczenia podatku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina.......jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego przygotowuje wniosek o przyznanie pomocy dotyczącej realizacji projektu budowy mikroinstalacji odnawialnych źródeł energii na budynkach mieszkalnych należących do osób fizycznych w gminie........w ramach Działania 3.1 Wspieranie wytwarzania i dystrybucji energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa........na lata 2014- 2020. W roku 2017 Gmina... zamierza przystąpić do realizacji inwestycji w zakresie zakupu i montażu kompletnych instalacji fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych oraz pomp ciepła. Gmina ogłosiła nabór wniosków od zainteresowanych udziałem w projekcie właścicieli nieruchomości zabudowanych jednorodzinnymi budynkami mieszkalnymi z terenu Gminy do powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m². Z mieszkańcami będą zawarte umowy cywilnoprawne, na podstawie których będą oni zobowiązani do dokonania wpłat przelewem na rachunek bankowy Gminy. Partycypacja w kosztach budowy przez mieszkańców ma charakter obowiązkowy. Zgodnie z założeniami dotyczącymi realizacji inwestycji wymienione zestawy będą montowane zasadniczo na budynkach mieszkalnych stanowiących własność prywatną mieszkańców Gminy, w wyjątkowych przypadkach gdy warunki techniczne na to nie pozwolą na budynkach gospodarczych lub na stelażu w pobliżu domu. Zestawy fotowoltaiczne, solary oraz pompy ciepła będą wykorzystywane wyłącznie na cele związane z zaspokojeniem potrzeb bytowych mieszkańców tych budynków.

Projekt umowy z mieszkańcami brzmi następująco:

UMOWA nr XX

zawarta w dniu 2017 r.w....

pomiędzy Gminą...., z siedzibą w......4,..........reprezentowaną przez - Wójta Gminy.......przy

kontrasygnacie - Skarbnika Gminy........

zwaną w dalszej części umowy Gminą a

Panem (-nią)

adres:

legitymującym (-cą) się dowodem osobistym

seria...... numer

PESEL:....

1. Gmina oświadcza, że jest inwestorem Projektu.

2. Projekt zostanie zrealizowany w terminie uzależnionym od harmonogramu procedury oceny wniosków o dofinansowanie przez Urząd Marszałkowski Województwa......., podpisania umowy o dofinansowanie Projektu i wyboru wykonawcy zadania zgodnie z ustawą z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 z póż. zm.), nie później jednak niż do dnia 31 października 2018 r.

3. Warunkiem realizacji Projektu jest otrzymanie przez Gminę dofinansowania ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa.......na lata 2014-2020.

§ 2

Gmina jako inwestor Projektu zobowiązuje się:

z zastrzeżeniem ziszczenia się warunku określonego w § 1 pkt 3,

4) rozliczyć Projekt oraz nadzorować zachowanie jego trwałości.

§ 3

1. Właściciel oświadcza, że posiada pełne prawo do dysponowania nieruchomością oznaczoną w ewidencji gruntów nr.... położoną w miejscowości....,obręb ewidencyjny

w tym także prawo do zawarcia niniejszej umowy i przez jej zawarcie nie naruszy interesu osób trzecich.

2. Właściciel użycza Gminie część nieruchomości określoną w Projekcie o której mowa w ust. 1. na okres realizacji tego Projektu, w tym również udziela Gminie prawo do dysponowania użyczoną częścią nieruchomości na cele budowlane oraz na okres trwałości projektu tj. co najmniej 5 lat od daty zakończenia realizacji (budowy) Projektu.

3. Właściciel oświadcza, że:

- budynek mieszkalny/gospodarczy, położony na nieruchomości określonej w ust. 1, posiada warunki techniczne umożliwiające montaż Mikroinstalacji, w tym dobry stan techniczny dachu oraz wolną powierzchnię wewnątrz budynku umożliwiającą montaż urządzeń;

- wytworzona energia elektryczna z Mikroinstalacji zostanie przeznaczona wyłącznie na potrzeby mieszkaniowe Właściciela.

4. Właściciel upoważnia Gminę.........do przetwarzania danych osobowych na potrzeby związane z realizacją Projektu.

§ 4

Ustala się, że do realizacji projektu Właściciel wniesie następujący wkład finansowy, który będzie wchodził w zakres wkładu własnego beneficjenta (Gminy) w Projekcie

* 200 zł brutto za przygotowanie programu funkcjonalno-użytkowego dla Mikroinstalacji, płatne na rachunek bankowy w terminie 3 dni od podpisania niniejszej umowy;

* 50% kosztów netto budowy Mikroinstalacji + obowiązująca stawka VAT, płatne w kwocie i terminie wskazanym pisemnie przez Gminę.

* Wkład finansowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 jest wkładem bezzwrotnym nierefundowanym, także w przypadku braku dofinansowania operacji ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa.........na lata 2014-2020.

* Właściciel upoważnia Gminę..........do przetwarzania danych osobowych na potrzeby Urzędu Skarbowego w związku z uczestnictwem w Projekcie.

§ 5

1. Właściciel w pełni akceptuje następujące warunki i wyraża zgodę na:

2. Budowa Mikroinstalacji nie obejmuje prac w budynku Właściciela takich jak przebudowa wewnętrznej instalacji elektrycznej, przebudowa rozdzielni głównej w budynku, której brak może występować przy instalacjach elektrycznych starej generacji, przebudowa instalacji centralnego ogrzewania w budynku lub ciepłej wody itp., które to roboty Właściciel jest zobowiązany wykonać na własny koszt.

3. Właściciel nie będzie wnosił przeciwko Gminie żadnych roszczeń majątkowych tytułem ewentualnego zaistnienia szkód.

4. Gmina nie ponosi żadnej odpowiedzialności wobec osób trzecich z tytułu ewentualnych roszczeń wynikających z zawartej umowy.

§ 6

1. W przypadku nie wywiązania się przez Właściciela z warunków określonych w § 3, w § 4 i § 5 niniejszej umowy, Gmina ma prawo do odstąpienia od umowy.

2. W przypadku odstąpienia od umowy z przyczyn leżących po stronie Właściciela, jak również w przypadku rezygnacji Właściciela z udziału w Projekcie, Gmina obciąży Właściciela dotychczas poniesionymi przez Gminę kosztami na rzecz budowy Mikroinstalacji na jego nieruchomości oraz kosztami korekt finansowych nakładanych przez Urząd Marszałkowski Województwa........., wynikających z nie osiągnięcia założonych wskaźników produktu i rezultatu Projektu.

§ 7

1. Po wybudowaniu Mikroinstalacji Gmina przekazuje Właścicielowi w użytkowanie Mikroinstalację na okres 5 (pięciu) lat licząc od dnia wypłaty płatności końcowej dofinansowania z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa..........na lata 2014-2020, a Właściciel zobowiązany jest do ponoszenia wszelkich kosztów eksploatacyjnych i innych niezbędnych kosztów do należytego funkcjonowania Mikroinstalacji w tym okresie.

2. Umowa przekazania, o której mowa w ust. 1 wchodzi w życie po uregulowaniu wszystkich zobowiązań finansowych Właściciela wobec Gminy wynikających z realizacji Projektu oraz podpisaniu przez Wykonawcę, przedstawiciela Gminy i Właściciela protokołu odbioru wykonanej Mikroinstalacji.

3. Właściciel zobowiązuje się, że w okresie o którym mowa w ust. 1 nie przekaże Mikroinstalacji osobie trzeciej na podstawie jakiegokolwiek tytułu prawnego lub bez tytułu prawnego ani nie dokona żadnych modyfikacji Mikroinstalacji bez zgody Gminy pod rygorem dla Właściciela wszelkich skutków finansowych wynikających z tych okoliczności

4. Energia elektryczna bądź energia cieplna wytwarzana przez Mikroinstalację w okresie użyczenia stanowi własność Właściciela. W przypadku oddawania nadwyżki energii elektrycznej powstałej z Mikroinstalacji do sieci elektroenergetycznej Właściciel dokonuje właściwych rozliczeń z operatorem tej sieci.

5. Właściciel zapewnia organom finansującym realizację inwestycji lub innym uprawnionym odrębnymi przepisami organom możliwość kontroli w miejscu realizacji inwestycji mającej na celu potwierdzenie wykonania zobowiązania oraz wykorzystania Mikroinstalacji zgodnie z przeznaczeniem, dla celów związanych z zaspokajaniem potrzeb mieszkańców.

§ 8

Po wygaśnięciu umowy użyczenia, o której mowa w § 3 ust. 2 niniejszej umowy, Mikroinstalacja przechodzi na własność Właściciela nieruchomości, na której została wybudowana. Gmina nie ponosi odpowiedzialności za zużycie Mikroinstalacji będące następstwem jej normalnego 5-letniego użytkowania.

§ 9

W kwestiach nieuregulowanych niniejszą umową mają zastosowanie przepisy Kodeksu Cywilnego.

§ 10

Umowę sporządzono w trzech jednobrzmiących egzemplarzach, z przeznaczeniem jednego egzemplarza dla Właściciela i dwóch egzemplarzy dla Gminy.

Gmina zakłada, że po zakończeniu inwestycji powstała infrastruktura w wyniku realizacji projektu stanowić będzie własność Beneficjenta tj. Gminy....... Po okresie utrzymania trwałości projektu tj. po upływie 5 lat od zakończenia inwestycji, instalacje solarne fotowoltaiczne i pompy ciepła zostaną protokolarnie przekazane właścicielom na własność za kwotę wniesionego wkładu. W momencie przeniesienia własności instalacji, właściciel budynku nie będzie już ponosił żadnych kosztów wobec Gminy, dlatego też Gmina nie osiągnie z tego tytułu żadnych dochodów. Świadczenie dokonywane na rzecz mieszkańców, w oparciu o umowę na montaż układu solarnego, fotowoltaicznego i pomp ciepłą wraz z dostawą urządzeń oraz uruchomienie tych układów i urządzeń, ma charakter usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Gmina podpisując umowy z mieszkańcami wchodzi w rolę podmiotu świadczącego usługę wykonywaną w ramach modernizacji budynków mieszkalnych. Wszystkie wydatki związane z wybudowaniem urządzeń będą udokumentowane fakturami wystawionymi na Gminę jako realizatora inwestycji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia naliczonego podatku VAT wykazanego na fakturach związanych z budową - montażem mikroinstalacji, solarów i pomp ciepła?

2. Czy prawidłowym będzie opodatkowanie wpłat mieszkańców stawką 8% VAT, w przypadku realizacji zadania na budynku mieszkalnym, i 23% VAT w innym przypadku?

Zdaniem Wnioskodawcy, pomiędzy Gminą a mieszkańcami na podstawie zawartych umów zaistnieje więź o charakterze zobowiązaniowym. Gmina za umownym wynagrodzeniem zrealizuje inwestycje w ramach projektu. Otrzymane wpłaty od mieszkańców na poczet partycypacji w kosztach budowy - montażu instalacji solarnych, fotowoltaicznych i pomp ciepła będą opodatkowane należnym podatkiem VAT. Zgodnie z ustawą o podatku VAT stawką 8% w przypadku montażu instalacji na budynkach mieszkalnych i 23% stawką podatku VAT w przypadku montażu instalacji na budynkach gospodarczych i przydomowym ogrodzie.

Gmina jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT a usługi budowlane nabyte w związku z realizacją zadań zostaną wykorzystane do czynności opodatkowanych. Gminie przysługiwać będzie pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych w ramach realizacji inwestycji zgodnie z art. 86 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ww. ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a ustawy, z zastrzeżeniem art. 146f:

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z ust. 12a tego artykułu - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ww. ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b cyt. ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W myśl art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 8% występuje wówczas, gdy usługa dotyczy obiektu budownictwa mieszkaniowego, przy założeniu, że usługa ta jest wykonywana w ramach czynności określonych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2014 r. poz. 712), za przedsięwzięcia termomodernizacyjne uznaje się przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w rozpatrywanej sprawie będą występowały skonkretyzowane świadczenia, które będą wykonane między dwiema stronami umowy cywilnoprawnej, tj. między Gminą (która zobowiązała się do zainstalowania kolektorów słonecznych, ogniw fotowoltaicznych oraz pomp ciepła), a właścicielami nieruchomości, którzy zobowiązali się do partycypowania w kosztach ww. budowy. Wobec powyższego wystąpi bezpośredni związek (ekwiwalentność) pomiędzy świadczeniem Gminy, a płatnościami wnoszonymi przez ww. właścicieli. Z uwagi na zaistnienie bezpośredniego związku pomiędzy otrzymanymi wpłatami, a zindywidualizowanymi świadczeniami na rzecz właścicieli nieruchomości należy stwierdzić, że usługi, które wykona Gmina, będą stanowiły czynności podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji należy stwierdzić, że wpłaty dokonywane przez mieszkańców na poczet budowy ww. urządzeń będą stanowiły zaliczki, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy wskazać, że usługi montażu kolektorów słonecznych, ogniw fotowoltaicznych oraz pomp ciepła na/w budynkach mieszkalnych mieszkańców stanowiących obiekty objęte społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12a ustawy, opodatkowane będą 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

W odniesieniu do usług montażu kolektorów słonecznych, pomp ciepła oraz instalacji fotowoltaicznych zamontowanych na budynkach gospodarczych lub konstrukcjach wolnostojących należy zgodzić się ze stanowiskiem Gminy, że nie mogą one być traktowane jako usługi związane z budownictwem objętym społecznym programem mieszkaniowym, gdyż usługi nie będą wykonywane na budynkach mieszkalnych. Zatem w odniesieniu do tych czynności zastosowanie będzie miała stawka podatku 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Odnośnie kwestii dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na montaż kolektorów słonecznych, pomp ciepła oraz instalacji fotowoltaicznych wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy).

Z uregulowania zawartego w art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki: odliczenia dokonuje podatnik a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zatem, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Istotna jest intencja nabycia, jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go przepisy ustawy (art. 88 cyt. ustawy) lub aktów wykonawczych.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności prowadzi do stwierdzenia, że skoro - jak wcześniej wskazano - usługi montażu kolektorów słonecznych, ogniw fotowoltaicznych oraz pomp ciepła świadczone przez Gminę na rzecz mieszkańców są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, to będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie i montaż tych urządzeń, z uwagi na spełnienie podstawowej przesłanki wynikającej z art. 86 ust. 1 ustawy, warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych, pod warunkiem niezaistnienia okoliczności określonych w art. 88 ustawy, ograniczających to prawo.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.