0115-KDIT1-1.4012.874.2018.1.IK - Prawo do odliczenia VAT w związku z inwestycjami realizowanymi przez gminę.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2018 r. (data wpływu dnia 4 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją następujących inwestycji, tj.:

* budowa ogólnodostępnej strefy rekreacyjno-turystycznej w miejscowości R.;

* budowa placu zabaw w miejscowości G.;

* budowa świetlicy wiejskiej w miejscowości K.

- jest prawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją ww. inwestycji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Zdarzenia 1.

Gmina zamierza wybudować ogólnodostępną strefę rekreacyjno-turystyczną w miejscowości R. Realizacja polega na stworzeniu placu zabaw, składającego się z infrastruktury rekreacyjno-turystycznej, tj. placu zabaw i małej architektury. Inwestycja będzie ukończona do końca 2018 r. Na placu zabaw nie będzie możliwości prowadzenia działalności gospodarczej. Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy nie można uznać gminy za podatnika w zakresie budowy ogólnodostępnej stref rekreacyjno-turystycznych bowiem wykonuje zadanie nałożone przepisami prawa, do realizacji których m.in. została powołana.

Zdarzenie 2.

Gmina zamierza wybudować w miejscowości G. plac zabaw, składający się z infrastruktury rekreacyjno-turystycznej, tj. siłowni pod chmurką i małej architektury. Inwestycja będzie ukończona do końca 2018 r. Na placu zabaw nie będzie możliwości prowadzenia działalności gospodarczej. Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy nie można uznać gminy za podatnika w zakresie budowy ogólnodostępnych stref rekreacyjno-turystycznych bowiem wykonuje zadania nałożone przepisami prawa, do realizacji których m.in. została powołana.

Zdarzenie 3.

Gmina zamierza wybudować świetlicę wiejską w miejscowości K. Przedsięwzięcie polega na budowie domu sołeckiego wraz z niezbędnym wyposażeniem. Obiekt będzie służył wyłącznie do spędzania czasu wolnego, rekreacji, rozwijania zainteresowań i integracji lokalnej społeczności. Świetlica to także miejsce spotkań, działań na rzecz rozwoju kultury i edukacji. Świetlica w żadnym zakresie nie będzie przedmiotem prowadzenia działalności gospodarczej. Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy nie można uznać gminy za podatnika w zakresie budowy świetlic wiejskich bowiem wykonuje zadanie nałożone przepisami prawa, do realizacji których m.in. została powołana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z poniesionymi kosztami realizacji przedsięwzięć opisanych zarówno bezpośrednio po zakończeniu inwestycji, jak i w przyszłości, Gmina ma możliwość pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze zdarzeniami przyszłymi opisanymi we wniosku, zarówno bezpośrednio inwestycji, jak i w przyszłości, Gmina nie ma możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony, o czym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem

art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi jedynie wtedy, gdy spełnione zostaną określone warunki. Przepis ten wyłącza możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Wątpliwości dotyczą tego, czy Gmina w związku z realizacją inwestycji opisanych we wniosku ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy w oparciu o powołane przepisy prawa prowadzi do stwierdzenia, że Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zarówno w trakcie realizacji inwestycji, jak i po jej zakończeniu (tj. budowa strefy rekreacyjno-turystycznej w miejscowości R., placu zabaw w miejscowości G. oraz budowa świetlicy wiejskiej w miejscowości K.), o ile wybudowane obiekty faktycznie nie posłużą do wykonywania czynności opodatkowanych.

Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie będzie działała jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją ww. zadań nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.