0115-KDIT1-1.4012.855.2017.2.KM - Ustalenie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup taboru autobusowego, stacji szybkiego ładowania oraz urządzeń do wolnego ładowania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2017 r. (data wpływu 6 grudnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 14 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup taboru autobusowego, stacji szybkiego ładowania oraz urządzeń do wolnego ładowania - jest prawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 14 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup taboru autobusowego, stacji szybkiego ładowania oraz urządzeń do wolnego ładowania.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: "podatek VAT"). W ramach swojej działalności Gmina dokonuje szeregu czynności, do wykonywania których zobowiązana jest na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 446, ze zm" dalej: "ustawa o samorządzie gminnym").

Wnioskodawca jest również miastem na prawach powiatu i zgodnie z art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1868, z późn. zm., dalej: "ustawa o samorządzie powiatowym") wykonuje także zadania przeznaczone dla powiatu.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

W ramach swojej działalności, Gmina wykonuje również szereg czynności działając jako podatnik VAT, tj. czynności opodatkowane podatkiem VAT oraz zwolnione od podatku VAT. Gmina zamierza przystąpić do inwestycji pt. "B." (dalej: "Inwestycja").

W ramach planowanej Inwestycji dokonane będą:

Podczas realizacji Inwestycji faktury dokumentujące nabycie towarów i usług będą wystawiane na Gminę oraz będą zawierały podatek VAT.

Gmina jest organizatorem transportu zbiorowego i dokonuje sprzedaży biletów komunikacji miejskiej, na zlecenie której obsługą infrastruktury związanej z transportem miejskim zajmuje się M. Sp. z o.o. w G. (dalej: "M."), który świadczy usługi przewozowe (opodatkowane VAT) na podstawie zawartej z Gminą umowy o świadczenie usług publicznych w ramach publicznego transportu zbiorowego w komunikacji autobusowej.

W związku z powyższym, po zakończeniu prac związanych z Inwestycją, Gmina zamierza wydzierżawić do M. część Inwestycji (punkty 1-3), tj.:

* tabor autobusowy,

* dwie stacje szybkiego ładowania taboru autobusowego,

* urządzania do wolnego ładowania taboru autobusowego.

Z tytuły dzierżawy taboru autobusowego, stacji szybkiego ładowania taboru autobusowego oraz urządzeń do wolnego ładowania taboru autobusowego Gmina będzie otrzymywała wynagrodzenie od M. Czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Gmina będzie dokumentowała przedmiotową czynność fakturą VAT.

W zakresie planowanej Inwestycji Gmina złożyła do właściwego Urzędu Marszałkowskiego wniosek o dofinansowanie projektu w ramach regionalnego programu operacyjnego województwa... na lata 2014 - 2020 - EFRR.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że "wysokość wynagrodzenia (miesięcznego) z tytułu świadczenia usług dzierżawy została określona na poziomie rocznej amortyzacji poszczególnych dzierżawionych składników majątku obliczonej za poprzedni rok kalendarzowy podzielonej na 12 miesięcy". Otrzymane wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług dzierżawy umożliwi zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych, o czym świadczy chociażby sposób kalkulacji wynagrodzenia z tego tytułu. Relacja procentowa wysokości całości wynagrodzenia z tytułu świadczenia usługi dzierżawy do wartości inwestycji zależeć będzie od procentowej relacji poszczególnych składników majątkowych.

W przypadku dzierżawionych autobusów, relacja procentowa wynagrodzenia do wartości inwestycji w stosunku rocznym wyniesie 20% (tyle bowiem wynosi stawka amortyzacyjna do autobusów, na podstawie której określone zostało wynagrodzenie).

W odniesieniu do stacji szybkiego ładowania oraz urządzenia do wolnego ładowania, relacja procentowa wynagrodzenia do wartości inwestycji również będzie związana z wysokością stawek amortyzacyjnych tych składników. Wysokość wynagrodzenia zostanie skalkulowana z uwzględnieniem wartości rynkowej, o czym zaświadcza także przedstawiony sposób kalkulacji.

Ponadto Gmina pragnie doprecyzować stan faktyczny przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, wskazując iż w związku z nabyciem poszczególnych składników majątku (wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej), Gmina uzyska także wynagrodzenie z tytułu sprzedaży biletów komunikacji miejskiej (czynność opodatkowana VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, ma prawo do pełnego odliczenia kwot podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem taboru autobusowego, stacji szybkiego ładowania oraz urządzeń do wolnego ładowania, które będą w całości wydzierżawione na rzecz M.?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, ma prawo do pełnego odliczenia kwot podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem taboru autobusowego, stacji szybkiego ładowania oraz urządzeń do wolnego ładowania, które będą w całości wydzierżawione na rzecz M.

UZASADNIENIE stanowiska

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje podatnikom wykorzystującym nabywane świadczenia w szczególności do czynności opodatkowanych VAT.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku VAT naliczonego zasadniczo stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z zastrzeżeniem m.in. art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Zgodnie z przywołaną regulacją prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego zasadniczo przysługuje w sytuacji, w której łącznie zostaną spełnione dwie przesłanki:

* nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT (przesłanka podmiotowa) oraz

* nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (przesłanka przedmiotowa).

Zgodnie z powyższym, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Prawo to przysługuje podatnikowi, z zastrzeżeniem, iż nie zachodzą przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy o VAT.

Gmina jako podatnik VAT

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, "Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności".

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT pod pojęciem działalności gospodarczej, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, "Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych".

Powyższe oznacza, iż organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku VAT w przypadku, gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań własnych oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W związku z powyższym, jednostki samorządu terytorialnego są uznawane za podatników VAT jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny np. czynności sprzedaży, wynajmu, dzierżawy itd.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym Gmina, w ramach swojej działalności, planuje zawrzeć umowę cywilnoprawną z podmiotem trzecim, tj. z M., w zakresie dzierżawy elementów takich jak tabor autobusowy, dwie stacje szybkiego ładowania taboru autobusowego, urządzania do wolnego ładowania taboru autobusowego.

Z tytułu dzierżawy M. będzie zobowiązany uiszczać na rzecz Gminy wynagrodzenie w oparciu o wystawioną przez Wnioskodawcę fakturę. Usługa dzierżawy będzie opodatkowana właściwą stawką podatku VAT.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.) przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Na gruncie powyższego, umowa dzierżawy jest umową wzajemną i dwustronnie obowiązującą. Wydzierżawiający oddaje rzecz do używania i pobierania pożytków, a Dzierżawca uiszcza wynagrodzenie w wysokości umówionego czynszu.

W przedmiotowym przypadku, Gmina planuje świadczyć usługi na podstawie umowy dzierżawy, która kształtuje prawa i obowiązki stron oraz wynagrodzenie Gminy. W konsekwencji, oznacza to, że w powyższym zakresie Wnioskodawca nie działa jako organ władzy publicznej, lecz jako podatnik VAT.

W świetle powyższego, pierwsza z przesłanek koniecznych do skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT, tj. uznanie, iż Gmina działa w charakterze podatnika VAT zostanie spełniona.

Związek z czynnościami opodatkowanymi VAT

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAI podlegają miedzy innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, dostawą towarów jest w szczególności przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Należy wskazać, iż opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy o VAT, w ramach ich działalności gospodarczej.

Ponadto, jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE m.in. w sprawie Tolsma (sygn. C-16/93) czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli w ramach danej czynności występuje łącznie:

* świadczeniodawca;

* świadczeniobiorca;

* przedmiot świadczenia,

* bezpośredni stosunek zobowiązaniowy pomiędzy stronami;

* wynagrodzenie za usługę, którego wypłata wynika ze stosunku zobowiązaniowego.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca planuje udostępnić nabyty majątek (tj. tabor autobusowy, dwie stacje szybkiego ładowania taboru autobusowego, urządzania do wolnego ładowania taboru autobusowego) na rzecz innego podmiotu za stosownym wynagrodzeniem na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Oznacza to, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym występuje:

* świadczeniodawca (tj. Gmina),

* świadczeniobiorca (tj. M.),

* przedmiot świadczenia (tabor autobusowy, dwie stacje szybkiego ładowania taboru autobusowego, urządzenia do wolnego ładowania taboru autobusowego),

* bezpośredni stosunek zobowiązaniowy pomiędzy stronami - umowa dzierżawy,

* wynagrodzenie za usługę, którego wypłata wynika ze stosunku zobowiązaniowego, tj. umowy dzierżawy.

W konsekwencji, Gmina będzie wykonywać na rzecz M. świadczenie objęte zakresem opodatkowania VAT.

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że ani w przepisach ustawy VAT, ani rozporządzeń wykonawczych do ustawy VAT nie przewidziano zwolnienia od podatku VAT dla usług dzierżawy taboru autobusowego, stacji szybkiego ładowania, czy urządzeń do wolnego ładowania. W rezultacie z tytułu wykonywania ww. czynności Gmina jest zobowiązana do opodatkowania czynności podatkiem VAT według właściwej stawki wynikającej z obowiązujących przepisów prawa.

Powyższe prowadzi do wniosku, że Gmina w zakresie umowy dzierżawy będzie wykonywać czynność opodatkowaną podatkiem VAT, a więc druga z przesłanek wskazana w przywołanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT zostanie spełniona.

Podkreślenia jednocześnie wymaga kwestia, że przedmiotowe elementy Inwestycji, które mają podlegać dzierżawie (tj. tabor autobusowy, dwie stacje szybkiego ładowania taboru autobusowego, urządzania do wolnego ładowania taboru autobusowego) będą w całości związane z czynnościami opodatkowanymi VAT (tj. będą w 100% wykorzystywane do działalności gospodarczej Gminy).

W rezultacie nie zajdą w przedmiotowej sprawie przesłanki ograniczające wysokość podatku VAT naliczonego podlegającego odliczeniu, tj. w szczególności nie znajdzie zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Jednocześnie, Gmina pragnie podkreślić, że prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w zakresie nabycia majątku służącego do wykonywania zadań w dziedzinie transportu publicznego związanego z wykonywaniem czynności opodatkowanych, zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych, przykładowo:

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 września 2017 r. nr 0112-KDIL1-1.4012.284.2017.1.SJ

" (...) zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy Miastu przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nabywanymi od Spółki przedstawionymi w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego usługami w ramach lokalnego transportu zbiorowego, w związku z którymi Miasto płaci Spółce rekompensatę, do której Spółka dolicza kwotę VAT- w zakresie w jakim usługi te wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych."

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 maja 2017 r. nr 0113-KDIPT1-3.4012.125.2017.1.ALN

" (...) odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup autobusów, oddanych w dzierżawę Miejskiemu Przedsiębiorstwu Komunikacji Spółka z o.o., należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 7 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, albowiem Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a zakupione autobusy będą służyły Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT."

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 stycznia 2017 r. nr 3063-ILPP2-2.4512.209.2016.3.MŁ

" (...) odpłatne udostępnianie autobusu (wydzierżawienie) na rzecz Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej na podstawie umowy cywilnoprawnej, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Gmina dla tej czynności niewątpliwie występuje w charakterze podatnika podatku od towarowi usług, bowiem czynność ta wykonywana jest w sferze cywilnoprawnej. W konsekwencji oznacza to, że świadczenie realizowane na mocy zawartej przez Gminę umowy dzierżawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy na zasadach ogólnych, bowiem ani w treści ustawy, ani w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca nie przewidział dla takiej czynności preferencji podatkowej bądź zwolnienia od podatku."

Podsumowanie

Mając na względzie powyższe, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gmina spełni wszystkie przesłanki do skorzystania z pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego, tj.:

W świetle powyższego, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego wskazanego na fakturach dokumentujących wydatki związane z zakupem taboru autobusowego, stacji szybkiego ładowania oraz urządzeń do wolnego ładowania w zakresie nabytych w ramach Inwestycji, bowiem w aspekcie zawarcia z M. umowy dzierżawy, zostaną spełnione określone ustawowo przesłanki warunkujące możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi jedynie wtedy, gdy spełnione zostaną określone warunki. Przepis ten wyłącza możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Należy w tym miejscu przywołać art. 168 ww. dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia - od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić - VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika. Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu.

Kierując się wykładnią dokonywaną w zgodzie z zasadami VI Dyrektywy (od 1 stycznia 2007 r. - Dyrektywy 2006/112/WE), na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy, podobnie jak i art. 17 (2) (3) i (5) VI Dyrektywy (art. 167 i nast. Dyrektywy 2006/112/WE) należy przyjąć - co do zasady - że niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami), a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie.

Należy zauważyć, że w orzeczeniu TSUE z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz stwierdzono, że warunek dopuszczalności odliczenia podatku VAT, tj. warunek by czynność powodująca naliczenie podatku winna pozostawać w bezpośrednim i ścisłym związku z czynnościami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia należy rozumieć zgodnie z założeniami prawa do odliczenia podatku VAT. Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada z kolei, iż wydatki poczynione celem ich uzyskania stanowiły element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do odliczenia (innymi słowy, wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie). Wskazując na powyższe TSUE stwierdził, że brak bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami) a transakcją opodatkowaną wyrażającego się w braku konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku, bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych, wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji, gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w bezpośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą, prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT.

Podobnie stanowisko zostało wyrazone w wyrokach TSUE z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98 Commissioners of Customs and Excise przeciw Midland Bank plc oraz z dnia 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/98 Abbey National plc przeciwko Commissioners of Customs and Excise).

Z kolei w wyroku z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-104/12 Finanzamt Köln-Nord przeciwko Wolframowi Beckerowi, Trybunał podkreślił, iż warunkiem powstania prawa do odliczenia podatku VAT od nabycia towarów lub usług na wcześniejszym etapie obrotu jest, by koszt nabycia owych towarów lub usług stanowił element ceny transakcji dającej prawo do odliczenia na późniejszym etapie.

Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powstaje u podatnika, o ile wykaże, że zakupy są/będą związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego. Trzeba rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Realizacja prawa do odliczenia następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach planowanej inwestycji dotyczącej budowy i przebudowy infrastruktury transportu publicznego dokona zakupu m.in. taboru autobusowego, dwóch stacji szybkiego ładowania taboru autobusowego oraz urządzania do wolnego ładowania taboru autobusowego, które zamierza wydzierżawić na podstawie umowy dzierżawy podmiotowi zewnętrznemu M. (M. Spółka z o.o.), który świadczy usługi przewozowe (opodatkowane VAT) na podstawie zawartej z Gminą umowy o świadczenie usług publicznych w ramach publicznego transportu zbiorowego w komunikacji autobusowej. Wszystkie zakupy dokonywane w ramach projektu będą dokumentowane fakturami wystawionymi na Gminę.

Ponadto w związku z nabyciem poszczególnych składników majątku (wskazanych we wniosku), Wnioskodawca uzyska także wynagrodzenie z tytułu sprzedaży biletów komunikacji miejskiej (czynność opodatkowana VAT).

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup autobusów oraz stacji do ładowania taboru autobusowego, należy stwierdzić, że skoro - jak wynika z wniosku - składniki te zostaną oddane w odpłatną dzierżawę M. Spółka z o.o., a ponadto Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie z tytułu sprzedaży biletów komunikacji miejskiej, to w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, albowiem Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a zakupione autobusy będą służyły Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem Wnioskodawca ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup autobusów wykorzystywanych do przewozu mieszkańców, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.