0115-KDIT1-1.4012.621.2017.2.DM - Zwolnienie limitowe z VAT w związku z najmem garaży.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2017 r. (data wpływu 5 września 2017 r.), uzupełnionym w dniu 10 października 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania świadczonych usług w sytuacji korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 5 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony 10 października 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania świadczonych usług w sytuacji korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - P. działa w oparciu o zapisy ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej z dnia 29 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257). Zgodnie z zapisami art. 5 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, organem Inspekcji jest powiatowy lekarz weterynarii, który jako kierownik powiatowego inspektoratu weterynarii wchodzi w skład niezespolonej administracji rządowej. Zadania organów Inspekcji wykonują lekarze weterynarii i inne osoby zatrudnione w Inspekcji oraz lekarze weterynarii i osoby pomocnicze, wyznaczone do wykonywania określonych czynności. Za czynności te, w oparciu o rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 grudnia 2006 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 388), pobierane są opłaty.

Artykuł 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) stanowi, że organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy w zakresie realizacji zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, nie są podatnikami podatku VAT.

Ponadto, z uwagi na okoliczność, że w skali roku Wnioskodawca nie osiąga przychodu przekraczającego kwotę 200.000 złotych, nie jest zarejestrowany w Urzędzie Skarbowym, jako płatnik podatku VAT.

W 2017 r., na Wnioskodawcę, jako użytkownika obiektów (budynków), będących własnością Skarbu Państwa, nałożony został obowiązek zawierania umów najmu na lokale o charakterze mieszkalnym i niemieszkalnym. Łączny przychód uzyskiwany z najmu i refakturowania kosztów eksploatacyjnych tego najmu (media), zarówno lokali mieszkalnych, którego kosztów, z uwagi na obowiązujące ustawowe zwolnienie, Wnioskodawca nie obciąża podatkiem od towarów i usług, jak i lokali użytkowych, których najem, Wnioskodawca takim podatkiem obciąża, przyjmując, że zgodnie z zapisami art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, wynajem powierzchni niemieszkalnych jest świadczeniem usług w oparciu o umowy cywilnoprawne i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%, nie przekroczy w skali roku kwoty 40.000,00 złotych (art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towaru i usług).

Wnioskodawca pobiera opłaty za wynajem lokali mieszkalnych, w oparciu o zawarte z najemcami umowy najmu, a za wynajem lokali i powierzchni niemieszkalnych, wystawia ich najemcom, co miesiąc, dokument rachunek - fakturę, w którym wskazuje wartość usługi netto, stawkę i wysokość podatku VAT oraz łączną wartość brutto. Na wystawianych najemcom rachunkach - fakturach, Wnioskodawca zawiera informację, że sprzedawca jest zwolniony z podatku VAT.

Wszystkie uzyskiwane z ww. tytułu świadczenia i przychody, zarówno od najmu lokali mieszkalnych, jak i lokali niemieszkalnych, w całości, Wnioskodawca przekazuje na konto dochodów budżetowych Ministerstwa Finansów w Warszawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku.

Czy w związku z powyżej ujawnionym stanem faktycznym, w tym dokonywanym przez Wnioskodawcę obciążaniem najemców lokali niemieszkalnych (garaże) opłatami czynszowymi za korzystanie z garaży, powiększonymi o należny podatek od towarów i usług (VAT), ww. postępowanie Wnioskodawcy jest prawidłowe, tj. czy w świetle posiadanego przez Wnioskodawcę podmiotowego i przedmiotowego zwolnienia w zakresie podatku od towarów i usług, Wnioskodawca jest uprawniony do naliczania i pobierania od najemców należnego podatku od towarów i usług, od świadczonych usług najmu przedmiotowych garaży?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, z uwagi na to, że pozostaje przedmiotowo i podmiotowo zwolniony w zakresie podatku od towarów i usług, ww. postępowanie w sprawie tj. obciążanie najemców garaży podatkiem od towarów i usług uważa za nieprawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z kolei stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 4 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, jak również przywołane przepisy stwierdzić należy, że skoro w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy czynności podlegające opodatkowaniu lecz korzysta przy tym ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, to z tego względu Wnioskodawca nie opodatkowuje dokonanej sprzedaży podatkiem (wartość sprzedaży netto jest równa wartości sprzedaży brutto). Zatem Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczania i pobierania od najemców podatku od towarów i usług.

Przy czym zauważyć należy, że skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, możliwe jest do czasu, gdy wartość sprzedaży nie przekroczy kwoty określonej w powołanym przepisie oraz gdy Wnioskodawca nie zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 cyt. ustawy.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, w tym dotyczące określenia stawki podatku i dokumentowania świadczonych czynności, prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.