0115-KDIT1-1.4012.439.2018.1.DM - Prawo do odliczenia VAT przez spółdzielnię mieszkaniową w związku z instalacją siłowni zewnętrznych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2018 r. (data wpływu 26 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania kwoty podatku naliczonego związanego z realizacją projektu dotyczącego instalacji siłowni zewnętrznych na osiedlach mieszkalnych - jest prawidłowe.

W dniu 26 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania kwoty podatku naliczonego związanego z realizacją projektu w zakresie do odzyskania kwoty podatku naliczonego związanego z realizacją projektu dotyczącego instalacji siłowni zewnętrznych na osiedlach mieszkalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia realizując swoje cele statutowe zakupiła 5 czerwca 2018 r. i zamontowała na trzech osiedlach w swoich zasobach siłownie zewnętrzne dla mieszkańców ze środków zgromadzonych na funduszu remontowym tych nieruchomości. Od zakupów poczynionych w związku z realizacją tego zadania nie odliczyła podatku VAT, ponieważ zakupy te nie są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Na to zadanie otrzyma również 70% refundację z Urzędu Marszałkowskiego Województwa w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 zgodnie z zawartą umową.

Fundusz remontowy tych nieruchomości tworzony jest z opłat wnoszonych przez osoby posiadające tytuł prawny wyłącznie do lokali mieszkalnych (brak lokali użytkowych).

Na podstawie art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, które określają warunki uczestniczenia mieszkańców w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości poprzez wnoszenie odpowiednich opłat oraz zgodnie z postanowieniami statutu, spółdzielnia pobiera opłaty od użytkowników lokali będących w jej zasobach. Spółdzielnia nie dokonuje sprzedaży usług na rzecz swoich mieszkańców, lecz rozlicza na nich zgromadzone koszty, informując ich o wielkości kosztów i ustala opłaty w wysokości niezbędnej do pokrycia tych kosztów. Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, spółdzielnia tworzy fundusz remontowy, a odpisy na ten fundusz stanowią koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Jednocześnie odpisy te stanowią wpływy na ten fundusz i jako takie przeznaczone są na wydatki pokrywane funduszem w wartości brutto faktur (z podatkiem VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia ma możliwość odliczenia podatku VAT od zakupów dotyczących zainstalowania siłowni zewnętrznych na osiedlach mieszkalnych, jeżeli finansowane są one opłatami wnoszonymi przez osoby posiadające tytuł prawny wyłącznie do lokali mieszkalnych w formie odpisów na fundusz remontowy oraz dotacją otrzymaną z Urzędu Marszałkowskiego?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółdzielnia zalicza koszty finansowane funduszem remontowym zasobów mieszkaniowych w kwotach brutto (z VAT) jako wydatki z funduszu remontowego, a odpisy lokatorskie na fundusz remontowy (opłaty) jako wpływy funduszu remontowego zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług i brak jest podstaw do odliczania VAT związanego z zakupami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto, w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686, z późn. zm.) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. W § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia określono katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że o ile - jak wynika ze złożonego wniosku - realizowany projekt służy wyłącznie wykonywaniu działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług, to Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu, z uwagi na fakt, że nie został spełniony warunek określony w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem brak jest związku dokonanych w ramach projektu zakupów z czynnościami opodatkowanymi. Wnioskodawcy nie przysługuje także prawo do zwrotu podatku naliczonego, ponieważ dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanym rozporządzeniu.

Tym samym należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii zwolnienia od podatku świadczonych czynności.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.