0115-KDIT1-1.4012.317.2017.2.DM

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2017 r. (data wpływu 2 czerwca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 11 lipca 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania czynności świadczonych na zlecenie organu władzy - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 11 lipca 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania czynności świadczonych na zlecenie organu władzy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Jest "płatnikiem" podatku VAT. Profilem działalności jest handel detaliczny i doradztwo biznesowe.

W lipcu 2016 r. Wnioskodawca zakupił 25 sztuk bydła opasowego do dalszego odchowu i następnie sprzedaży. Wnioskodawca powiadomił o tym fakcie Naczelnika Urzędu Skarbowego i zawiadomił o prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów w związku z rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej.

W listopadzie 2016 r. okazało się, że toczy się postępowanie w sprawie zbycia składników majątku wobec osoby, od której Wnioskodawca odkupił 25 sztuk bydła. W wyniku tego postępowania, Prokuratura Rejonowa postanowiła zlecić Komendzie Miejskiej dobrowolne wydanie rzeczy (25 sztuk bydła) mogących stanowić dowód w sprawie, a następnym dokumentem przekazać rzeczy na przechowywanie, tj. 25 sztuk bydła. Mijały miesiące, Wnioskodawca ponosił koszty związane z utrzymywaniem stada, a nie mógł zbyć części bydła, które już dorosło i było gotowe do sprzedaży, dlatego w miesiącach luty, marzec, kwiecień zaczął cyklicznie upominać się o zwolnienie z tego obowiązku lub sprzedaż bydła, a kwota uzyskana w ten sposób miała trafić na konto sum depozytowych Sądu Rejonowego. W dniu 18 kwietnia 2017 r. nastąpiła sprzedaż bydła przez komornika z mocy postanowienia prokuratora. Komornik sprzedał bydło w imieniu Wnioskodawcy, odprowadził kwotę podatku VAT do US, resztę przekazał na konto sum depozytowych Sądu Rejonowego. Prokurator poinformował Wnioskodawcę, że powinien wystawić rachunek za przechowywanie dowodu rzeczowego. Wnioskodawca wykonał kalkulację utrzymania stada w stawce dobowej jako załącznik i chciał wystawić fakturę VAT. Stanowisko prokuratury jest takie, że Wnioskodawca nie może wystawić dla nich faktury za przechowywanie dowodu rzeczowego tylko zwykły imienny rachunek za przechowywanie dowodu rzeczowego z wyszczególnieniem ilości dni i stawki dobowej.

W związku z rozbieżnym stanowiskiem Prokuratury i biura rachunkowego w kwestii dokumentowania zrealizowanych czynności, Wnioskodawca zasięgnął opinii telefonicznej w Urzędzie Skarbowym, jak również Krajowej Informacji Podatkowej. Według pracownika KIP w związku z tym, że czynności nie są stałe, nie stanowią usług w rozumieniu art. 5 i art. 8 ustawy, niemniej jednak w związku z zawiłością sprawy polecono Wnioskodawcy wystąpienie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że w dniu 18 listopada 2016 r. Prokuratura Rejonowa postanowiła o żądaniu wydania rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie, 24 listopada 2016 r. Komenda Miejska Policji zajęła stado bydła a następnie drugim dokumentem "wykaz rzeczy oddanych na przechowanie" oddała bydło na przechowanie i Wnioskodawca musiał zobowiązać się do przechowywania zgodnie z wymogami określonymi w protokole. Żadna umowa nie została zawarta. Wnioskodawca musiał dobrowolnie poddać się wydaniu rzeczy a następnie dobrowolnie poddać się obowiązkowi przechowywania.

Odnośnie obowiązków jakie ciążyły na Wnioskodawcy, wskazano, że musiał utrzymywać stado w takim stanie aby jego wartość nie zubożała więc musiał karmić, poić i zapewnić opiekę weterynaryjną. Nie mógł swobodnie dysponować bydłem czyli nie mógł go zbyć, mimo że część bydła dorastała i była już gotowa (wiek i waga zwierzęcia) do sprzedaży na mięso.

Wnioskodawcę nie wiązały z prokuraturą ani policją żadne postanowienia dotyczące wynagrodzenia. W toku sprawy wyszło, że Wnioskodawca powinien wystawić rachunek za przechowywanie dowodu w sprawie. Wnioskodawca wyliczył stawkę dzienną i w formie załącznika dołączył do rachunku.

Odnośnie określenia odpowiedzialności za wykonanie czynności przechowywania bydła, Wnioskodawca wskazał, że ciążyła na Nim odpowiedzialność w tym zakresie, że nie mógł dopuścić do uszczuplenia stada, więc jak sztuka chorowała to wzywał lekarza, opłacał go, a jak nie było rokowań na leczenie musiał uzyskać zgodę od prokuratora na sprzedaż danej sztuki, a środki uzyskane przekazać na konto sądu, na konto sum depozytowych. W pierwszej wersji prokuratura kazała Wnioskodawcy wystawić rachunek na Prokuraturę Okręgową a następnie zmieniono zdanie i zobowiązano Wnioskodawcę, aby wystawił rachunek na Komendę Miejską Policji.

Bydło było przechowywane przez okres 146 dni, następnie zostało sprzedane przez komornika i kwota została przekazana do sądu na konto sum depozytowych. Miało to miejsce 20 kwietnia 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy za przechowywanie dowodu rzeczowego dla prokuratury Wnioskodawca powinien wystawić fakturę VAT, czy powinien to być rachunek bez VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, po wielu konsultacjach, między innymi z Urzędem Skarbowym, z Krajową Informacją Podatkową, z księgowością prokuratury Wnioskodawca dochodzi do wniosku, że powinien wystawić rachunek imienny bez podatku VAT, zgodnie z ustawą o VAT (artykuł 5 i 8), mimo że Wnioskodawca jest czynnym "płatnikiem VAT", ponieważ jest to czynność jednorazowa, bez znamion świadczenia usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik "świadczyć" jako "wykonywać coś na czyjąś rzecz", "świadczenie" zaś to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Z pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi, należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Co więcej, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Jak wynika z powołanych przepisów świadczenie usług zachodzi nie tylko wtedy, kiedy następuje dobrowolnie (w wyniku umowy). Ma miejsce także wówczas, gdy następuje zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Jeżeli podmiot jest przymuszony (zobowiązany) do dokonania określonej czynności, wówczas uznaje się, że świadczy usługę, o ile można wyodrębnić podmiot, który jest jej beneficjentem.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ww. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Analizując bowiem powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Należy nadmienić, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny - niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Ponadto zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest "płatnikiem podatku VAT". W lipcu 2016 r., na cele prowadzonej działalności zakupił 25 sztuk bydła opasowego. W dniu 18 listopada 2016 r., na skutek toczącego się postępowania w Prokuraturze Rejonowej i żądania wydania rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie, Wnioskodawca został zobowiązany do wydania bydła. Następnie na podstawie "wykazu rzeczy oddanych na przechowanie", bydło zostało przekazane Wnioskodawcy na przechowanie przez Komendę Miejską Policji. Wnioskodawca nie mógł swobodnie dysponować stadem i zobowiązany był jedynie do jego utrzymania w takim stanie aby jego wartość nie zubożała. Czynność tę świadczył przez 146 dni za wynagrodzeniem skalkulowanym w oparciu o ilość dni i stawkę dobową.

Mając na uwadze powołane przepisy, jak również uwzględniając przedstawiony opis stanu faktycznego uznać należy, że realizując odpłatne czynności w zakresie przechowywania bydła stanowiącego dowód w toczącym się postępowaniu i obciążając organ władzy kosztami zwrotu wydatków poniesionych w związku z utrzymywaniem stada, Wnioskodawca wykonywał w świetle ustawy o podatku od towarów i usług czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym będąc podatnikiem VAT czynnym, Wnioskodawca zobowiązany był opodatkować czynności świadczone zgodnie z nakazem organu władzy w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również udokumentować je fakturą zgodnie z art. 106b tej ustawy.

Z tych też względów stanowisko wyrażone we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo należy wskazać, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.