0114-KDWP.4011.54.2020.4.KP - Ustalenie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej oraz zakresie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2020 r. (data wpływu 24 kwietnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2020 r. (data nadania 26 czerwca, data wpływu 29 czerwca 2020 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr 0114-KDWP.4011.54.2020.1.k.p. z dnia 12 czerwca 2020 r. (data nadania 18 czerwca 2020 r., data odbioru 22 czerwca 2020 r.) oraz uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2020 r. (data nadania 16 lipca 2020 r., data wpływu 20 lipca 2020 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr 0114-KDWP.4011.54.2020.3.k.p. z dnia 8 lipca 2020 r. (data nadania 8 lipca 2020 r., data odbioru 13 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej oraz zakresie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko - jest prawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej oraz zakresie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni otrzymała wezwanie z Urzędu Skarbowego na podstawie art. 272, art. 275 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.). Dotyczy PIT-37 za 2018 rok, w którym Wnioskodawczyni po raz pierwszy wypełniła PIT/O i skorzystała z ulgi z tytułu wychowania niepełnosprawnej córki. Córka jest pełnoletnia, Posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, pobiera rentę socjalną i zasiłek pielęgnacyjny. Wnioskodawczyni jest po rozwodzie od sierpnia 2014 r.

Wnioskodawczyni nadmienia, że mieszka razem z córką, ale Wnioskodawczyni przystosowuje córkę do samodzielnego mieszkania i jest to proces długotrwały. Wszystkie potrzebne dokumenty dotyczące niepełnosprawności swojej córki Wnioskodawczyni złożyła w urzędzie skarbowym. Kwestia oddzielnego meldunku wywołała wątpliwości. Wnioskodawczyni prosi o interpretację czy w takiej sytuacji ulgę na niepełnosprawne dziecko Wnioskodawczyni pobrała zasadnie za 2018 rok czy nie?

Pismem z dnia 25 czerwca 2020 r. (data nadania 26 czerwca 2020 r., data wpływu 29 czerwca 2020 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie. W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że postępowanie dotyczy 2018 r., w którym po raz pierwszy skorzystała z odliczenia od podatku z tytułu ulgi na córkę. Wnioskodawczyni prosi o interpretację czy może się rozliczać jako osoba samotnie wychowująca niepełnosprawne, pełnoletnie dziecko w roku 2019 i obecnym 2020 r. Prosi również o odpowiedź czy ewentualnie - jeśli odpowiedź będzie pozytywna, będzie mogła tych odliczeń dokonać w latach poprzedzających 2018 r.?

Wnioskodawczyni chce skorzystać z odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej tylko na dorosłą, niepełnosprawną córkę. Wnioskodawczyni ma drugą pełnoletnią, zamężną córkę.

Niepełnosprawna córka pobiera rentę socjalną od 1 września 2001 r., zasiłek pielęgnacyjny od 1 września 2004 r.

Wnioskodawczyni nigdy nie miała obowiązku alimentacyjnego wobec córki. Jej opieka i pomoc była oczywista i dobrowolna. Niepełnosprawna córka nie wstąpiła w związek małżeński.

Ani do Wnioskodawczyni, ani do córki nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym ani o podatku tonażowym - ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r., ani również z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Córka nie została umieszczona w żadnej instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych.

Dochód za 2018 rok Wnioskodawczyni otrzymała ze stosunku pracy. Jest Ona zatrudniona na umowę o pracę w (...). W 2018 r. uzyskała dochód w wysokości 64 310,88 zł. Nadal jest aktywna zawodowo.

Od 27 września 2011 r. Wnioskodawczyni jest rozwiedziona i opieka nad córką spoczywa tylko i wyłącznie na niej. Dochody Wnioskodawczyni za 2018 rok nie przekroczyły kwoty 112 000 złotych.

Pismem z dnia 15 lipca 2020 r. (data nadania 16 lipca 2020 r., data wpływu 20 lipca 2020 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie w zakresie doprecyzowania stanu faktycznego. Wnioskodawczyni wskazała, że prosi o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej i dodatkowo preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca niepełnosprawne, pełnoletnie dziecko.

Przedmiotem zapytania jest możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej i możliwość preferencyjnego rozliczenia za 2018 r.

W okresie podatkowym dotyczącym 2018 r. Wnioskodawczyni wykonywała obowiązek alimentacyjny polegający na dostarczaniu córce środków utrzymania, w miarę potrzeby także środków wychowania polegających na osobistych staraniach o utrzymanie lub wychowanie.

Ojciec córki w roku podatkowym 2018 nie wykonywał ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego polegającego na dostarczaniu córce środków utrzymania ani środków wychowania polegających na w całości lub części na osobistych staraniach o utrzymanie lub wychowanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy, jeżeli córka jest zameldowana w innym miejscu niż Wnioskodawczyni może Ona skorzystać z ulgi prorodzinnej?

2. Czy Wnioskodawczyni może rozliczać się jako osoba samotnie wychowująca niepełnosprawne pełnoletnie dziecko?

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt iż córka jest zameldowana gdzie indziej, niż Wnioskodawczyni nie powinno być zastrzeżeniem i powodem, że nie może Ona otrzymać ulgi na córkę. Wnioskodawczyni mieszka razem z córką, ale uczy i przysposabia córkę do samodzielnego zamieszkania, tym bardziej, że ojciec córki nie interesuje się swoim dzieckiem. Po raz pierwszy Wnioskodawczyni dowiedziała się w roku 2018 o tym, że również może skorzystać z takiej ulgi. Przecież warunkiem skorzystania z tejże ulgi w przypadku osoby niepełnosprawnej bez względu na wiek jest otrzymywanie zasiłku pielęgnacyjnego lub renty socjalnej. W przypadku córki Wnioskodawczyni te warunki są spełnione: córka pobiera rentę socjalną oraz zasiłek pielęgnacyjny. Natomiast inny meldunek od Wnioskodawczyni nie powinien dyskredytować od otrzymania ulgi prorodzinnej. Wobec powyższego Wnioskodawczyni prosi o indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego, dotyczącego skorzystania z tejże ulgi prorodzinnej. Po rozwodzie do chwili obecnej Wnioskodawczyni mieszka oddzielnie z byłym mężem a ojcem córki. Byli małżonkowie rozliczają się oddzielnie, mają oddzielne rachunki bankowe. Warunkiem skorzystania z możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca w przypadku osoby niepełnosprawnej bez względu na wiek jest otrzymywanie zasiłku pielęgnacyjnego lub renty socjalnej. Córka Wnioskodawczyni pobiera zasiłek pielęgnacyjny i rentę socjalną. Dochód Wnioskodawczyni nie przekroczył kwoty 112 000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej - podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 9 ww. ustawy).

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

* posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,

* wychowywania samotnie w roku podatkowym dziecka (dzieci),

* nieuzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Należy jednak wskazać, że przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia "osoby samotnie wychowującej dziecko" wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby. Natomiast, kiedy każdy rodzic jest zaangażowany w proces wychowawczy dziecka oznacza, że w roku podatkowym dziecko wychowywane jest wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich. Przy wychowywaniu dziecka należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych. W sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie oraz w porównywalnym stopniu uczestniczy w wychowywaniu dziecka - co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka, niezależnie od tego u kogo pod czyją w danym momencie roku podatkowego opieką dziecko przebywa - nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.

Prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego (za wyjątkiem ściśle w ustawie określonym) faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.

Jednocześnie przepisy powyższej ustawy nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dziecko. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do preferencyjnego rozliczenia powinny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Przystępując do oceny możliwości rozliczania dochodów Wnioskodawczyni w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dziecko zaznaczyć należy, że każda preferencja podatkowa stanowi wyjątek od zasady równości i powszechności opodatkowania. W konsekwencji, podatnikowi przysługuje prawo do jej zastosowania, jeśli spełni warunki dla niej określone, a w szczególności, jeśli w trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców, wychowywał dziecko.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia "wychowywać", należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. "Wychowywać" w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

Z wniosku wynika, że w dniu 27 września 2011 r. Wnioskodawczyni rozwiodła się i od tego momentu opieka nad dorosłą niepełnosprawna córką spoczywa wyłącznie na Wnioskodawczyni. Ojciec córki w roku podatkowym będącym przedmiotem zapytania nie wykonywał ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego polegającego na dostarczaniu córce środków utrzymania ani środków wychowania, polegających w całości lub części na osobistych staraniach o utrzymanie lub wychowanie.

Reasumując, Wnioskodawczynię należy uznać za osobę samotnie wychowującą dziecko w 2018 r. i tym samym przysługuje Jej prawo do rozliczenia się w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, określony w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli stan faktyczny nie ulegnie zmianie status osoby samotnie wychowującej przysługiwał będzie Wnioskodawczyni również w latach następnych.

Odnosząc się do możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię z ulgi prorodzinnej na pełnoletnią, niepełnosprawna córkę, należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Stosownie do art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Przy czym zgodnie z art. 27f ust. 2a ww. ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

Jak stanowi art. 27f ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 ww. ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

W świetle art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Natomiast, zgodnie z art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną - w związku z wykonywaniem przez tego podatnika ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086) jako obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo żądać dostarczenia tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć.

Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury itp.

Obowiązek ten obciąża, w myśl art. 129 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych - obciąża bliższych stopniem przed dalszymi. Jednakże, stosownie do art. 130 ww. ustawy, obowiązek jednego małżonka do dostarczania środków utrzymania drugiemu małżonkowi po rozwiązaniu lub unieważnieniu małżeństwa albo po orzeczeniu separacji wyprzedza obowiązek alimentacyjny krewnych tego małżonka. Z powyższego przepisu wynika, że obowiązek alimentacyjny krewnych małżonka (w tym rodziców) nie powstaje dopóki nie zajdą okoliczności wskazane w art. 132 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie z treścią tego przepisu obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności powstaje dopiero wtedy, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami. Stosownie do art. 133 § 1 ww. ustawy, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Natomiast, stosownie do art. 133 § 2 tej ustawy, poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

W orzecznictwie został utrwalony pogląd, że kwestia niedostatku osoby uprawnionej do alimentacji musi być oceniana w sposób zindywidualizowany, poprzez porównanie czy posiadane przez nią środki są wystarczające na pokrycie życiowych i zdrowotnych potrzeb niezbędnych w jej sytuacji.

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 ww. ustawy). Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego, w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego (art. 135 § 2 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy).

Zatem, do skorzystania z ulgi prorodzinnej na dorosłe niepełnosprawne dziecko otrzymujące rentę socjalną lub zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny, określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, konieczne jest zaistnienie jednocześnie dwóch warunków:

* musi mieć miejsce wykonywanie ciążącego obowiązku alimentacyjnego,

* musi mieć miejsce utrzymywanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia natomiast prawa do skorzystania z ulgi na dorosłe niepełnosprawne dziecko otrzymujące rentę socjalną lub zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny od obowiązku zamieszkania podatnika, utrzymującego to pełnoletnie dziecko w związku z ciążącym na nim obowiązkiem alimentacyjnym, z tym dzieckiem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika w szczególności, że Wnioskodawczyni w sposób samotny wychowuje pełnoletnią niepełnosprawna córkę, która pobiera rentę socjalna oraz zasiłek pielęgnacyjny. Wnioskodawczyni przystosowuje niepełnosprawną córkę do samodzielnego zamieszkiwania, dlatego córka Wnioskodawczyni posiada inny adres zameldowania. Wnioskodawczyni wykonywała ciążący na niej obowiązek alimentacyjny. Córka Wnioskodawczyni nie została umieszczona na podstawie decyzji sądu w instytucji zapewniającej całodobową opiekę. W stosunku do Wnioskodawczyni ani jej córki nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy op zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Dochód Wnioskodawczyni za 2018 rok nie przekroczył 112 000 złotych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro na Wnioskodawczyni ciążył obowiązek alimentacyjny względem pełnoletniej, niepełnosprawnej córki i Wnioskodawczyni rzeczywiście go wykonywała, sprawując nad Nią opiekę, ponosząc koszty Jej utrzymania to przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje Jej jako rodzicowi prawo skorzystania za rok 2018 z ulgi prorodzinnej na niepełnosprawną pełnoletnią córkę otrzymującą rentę socjalną oraz zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny, pomimo tego, że córka posiada inne miejsce zameldowania niż Wnioskodawczyni.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.