0114-KDWP.4011.44.2020.3.KP - Ustalenie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2020 r. (data wpływu 12 marca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 czerwca 2020 r. (data nadania 8 czerwca, data wpływu 12 czerwca 2020 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr 0114-KDWP.4011.44.2020.1.k.p. z dnia 2 czerwca 2020 r. (data nadania 2 czerwca 2020 r., data odbioru 5 czerwca 2020 r.) oraz uzupełnionym pismem z dnia 21 czerwca 2020 r. (data nadania 23 czerwca, data wpływu 24 czerwca 2020 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr 0114-KDWP.4011.44.2020.2.k.p. z dnia 15 czerwca 2020 r. (data nadania 15 czerwca 2020 r., data odbioru 19 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 12 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny.

Syn Wnioskodawczyni, uległ wypadkowi komunikacyjnemu w wieku 16 lat. W wyniku wypadku doznał rozległych urazów czaszkowo-mózgowych z encefalopatią niedotleniowo-niedokrwienną i niedowładem spastyczno-czterokończynowym. Zaistniała sytuacja nie pozwala synowi Wnioskodawczyni na udział w zajęciach w placówkach oświatowych i rehabilitacji w warunkach zewnętrznych. Na podstawie decyzji Powiatowej Poradni Psychologicznej syn został zakwalifikowany do zajęć rewalidacyjno-wychowawczych w warunkach domowych do ukończenia 24 roku życia tj. do 2023 r. Jako jego matka i opiekun prawny Wnioskodawczyni zapewnia mu oraz organizuje i przygotowuje warunki umożliwiające mu skorzystanie z przysługujących zajęć rewalidacyjno-wychowawczych oraz rehabilitacji ruchowej. Wszystkie te zajęcia mające na celu poprawę jego egzystencji prowadzone są w warunkach domowych. Syn posiada swój pokój wyposażony we wszystkie niezbędne środki potrzebne do przeprowadzania zajęć przyznanych synowi Wnioskodawczyni oraz realizacji jego rehabilitacji. Syn ma również przyznane świadczenie pielęgnacyjne oraz opiekuńcze przez Burmistrza Miasta. Świadczenia te zostały przyznane bezterminowo w związku ze znacznie obniżoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz koniecznością stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Orzeczenie o niepełnosprawności przez zespół do spraw orzekania wydano na stałe zaznaczając, że niepełnosprawność istnieje od 16. roku życia tj. 29 listopada 2017 r. Wskazania dotyczące niepełnosprawności wykazują, że syn jest niezdolny do pracy i wymaga w celu pełnienia ról społecznych stałej i długotrwałej opieki i pomocy innych osób związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Na podstawie konsultacji lekarskich syn nie rokuje poprawy stanu jego zdrowia. Wnioskodawczyni jest świadoma, że syn będzie wymagał opieki, pielęgnacji i rehabilitacji do końca życia. Będąc w otoczeniu domowników jego stan emocjonalny uległ znaczenie poprawie. Z tego powodu Wnioskodawczyni korzystała z tych samych osób prowadzących z nim zajęcia edukacyjne i rehabilitacyjne. W dniu 21 września 2018 r. Sąd Okręgowy wydał postanowienie o ubezwłasnowolnieniu całkowitym syna Wnioskodawczyni. Z dniem 5 lutego 2019 r. postanowieniem Sądu Rejonowego Wnioskodawczyni została opiekunem prawnym swojego syna.

Na dzień dzisiejszy syn Wnioskodawczyni posiada przyznaną rentę socjalną oraz prawo do zasiłku pielęgnacyjnego. Ponadto jest pod opieką Zespołu Szkół Specjalnych i korzysta z zajęć rewalidacyjno-wychowawczych w trybie indywidualnym do roku szkolnego 2022/2023. Zajęcia te traktowane są jako nauka w szkole, o których mowa w przepisach o systemie oświaty.

Pismem z dnia 6 czerwca 2020 r. (data nadania 8 czerwca 2020 r., data wpływu 12 czerwca 2020 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie. W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że do roku 2018 Wnioskodawczyni korzystała z rocznej ulgi rodzinnej na swoich troje dzieci w tym syna.

Problem jest w roku podatkowym 2019. Zgodnie z wyjaśnieniem uzyskanym w Urzędzie Skarbowym gdzie jest składane rozliczenie roczne PIT-37 po ukończeniu przez syna 18 lat ulga Wnioskodawczyni nie przysługuje.

Tymczasem w Urzędzie Skarbowym Wnioskodawczyni uzyskała odpowiedź, że w jej sytuacji wiek syna nie ma znaczenia i roczna ulga przysługuje. Co ciekawe zarówno jeden jak i drugi Urząd Skarbowy powołują się na te same wyjaśnienia ujęte w Broszurce informacyjnej do załącznika PIT/O w pkt 3 Ulga z tytułu wychowywania dzieci / art. 27f ustawy/- kserokopia w załączeniu.

Wnioskodawczyni nadmienia, że jest opiekunem prawnym swojego syna a od dnia 2 lutego 2019 r. po zakończeniu pobytu w klinice "Budzik" w Warszawie Wnioskodawczyni i syn są w domu. Syn Bartosz jest pod całodobową i całkowitą opieką Wnioskodawczyni gdyż jest osobą ubezwłasnowolnioną.

W rocznym zeznaniu PIT/37 za 2019 rok Wnioskodawczyni skorzystała z ulgi rodzinnej na swoje niepełnoletnie dzieci W. Z. oraz M. Ł.

Wykonując całodobową opiekę pielęgnacyjną nad swoim synem Wnioskodawczyni nie wykonuje żadnych czynności do których mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Wnioskodawczyni oświadcza, że jej syn posiada rentę socjalną w kwocie 1200,00 zł brutto oraz dodatek dla osób niepełnosprawnych w kwocie 500,00 zł, który od miesiąca października 2019 r. wpływa na konto bankowe Wnioskodawczyni jako opiekuna prawnego.

Wnioskodawczyni wskazuje, że nie ciąży na niej obowiązek alimentacyjny w stosunku do jej syna, ale jako matka i jego opiekun prawny Wnioskodawczyni czuje się osobiście odpowiedzialna za zapewnienie mu opieki oraz wszelkich środków pielęgnacyjnych i rehabilitacji. Wszystkie jego potrzeby są zaspokajane w warunkach domowych gdyż jest on członkiem jej rodziny pomimo jego niepełnosprawności i braku kontaktu z nimi.

Syn Wnioskodawczyni przebywa w domu i jest członkiem 5 osobowej rodziny Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni wyjaśnia, że nie uzyskuje żadnych dochodów opodatkowanych podatkiem dochodowym a korzysta jedynie z przyznanego Wnioskodawczyni zasiłku pielęgnacyjnego z tytułu wykonywanej opieki nad synem.

Wnioskodawczyni jest w związku małżeńskim jest od 11 lat a jej małżonek jest jedynym żywicielem rodziny a jego dochód wykazany w zeznaniu za 2019 rok to kwota 32.953,69 złotych po odliczeniu obowiązkowych składek i podatku. W załączeniu do wglądu kserokopia zeznania PIT-37 za rok 2019.

Pismem z dnia 21 czerwca 2020 r. (data nadania 23 czerwca 2020 r., data wpływu 24 czerwca 2020 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie w zakresie doprecyzowania stanu faktycznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni przysługuje w dalszym ciągu roczna ulga również na syna?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje dla rodziców i opiekunów prawnych wychowujących dzieci ulgi podatkowe - tzw. ulgę prorodzinną. Zgodnie z wyjaśnieniami na portalu podatki.gazetaprawna.pl cytuję "dzieci niepełnosprawne objęte są ulgą prorodzinną bez względu na wiek o ile otrzymuje dodatek pielęgnacyjny, zasiłek opiekuńczy lub rentę socjalną. Syn spełnia te warunki, gdyż otrzymuje wszystkie te zasiłki i co najważniejsze przyznane zostały bezterminowo. Według oceny Wnioskodawczyni rację mają pracownicy Urzędu Skarbowego, że ulga prorodzinna w przypadku syna Wnioskodawczyni będzie jej przysługiwać na stałe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 22019 poz. 1387 z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Stosownie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Przy czym zgodnie z art. 27f ust. 2a ww. ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

Jak stanowi art. 27f ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 ww. ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

W świetle art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Natomiast, zgodnie z art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ww. ustawy wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

- w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Powołany wyżej przepis art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na obowiązek przedstawienia przez podatnika dokumentów potwierdzających prawo do skorzystania z ulgi. Poza zaświadczeniami i oświadczeniami wymienia on też inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. W przypadku pełnoletniego niepełnosprawnego dziecka należy posiadać dokumenty potwierdzające, że dziecko otrzymywało zasiłek pielęgnacyjny lub rentę socjalną, oraz że na podatniku ciążył obowiązek alimentacyjny wobec dziecka i był on wykonywany.

Zgodnie z zacytowanymi wyżej przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje między innymi podatnikowi utrzymującemu pełnoletnie dziecko bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, w związku z wykonywaniem ciążącego na podatniku obowiązku alimentacyjnego.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że w przypadku wychowywania dziecka pełnoletniego, o którym mowa w art. 27 ust. 6 i art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682), jako obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo żądać dostarczenia tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć.

Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury itp.

Obowiązek ten obciąża, w myśl art. 129 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych - obciąża bliższych stopniem przed dalszymi. Jednakże, stosownie do art. 130 ww. ustawy, obowiązek jednego małżonka do dostarczania środków utrzymania drugiemu małżonkowi po rozwiązaniu lub unieważnieniu małżeństwa albo po orzeczeniu separacji wyprzedza obowiązek alimentacyjny krewnych tego małżonka. Z powyższego przepisu wynika, że obowiązek alimentacyjny krewnych małżonka (w tym rodziców) nie powstaje dopóki nie zajdą okoliczności wskazane w art. 132 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie z treścią tego przepisu obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności powstaje dopiero wtedy, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami. Stosownie do art. 133 § 1 ww. ustawy, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Natomiast, stosownie do art. 133 § 2 tej ustawy, poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

W orzecznictwie został utrwalony pogląd, że kwestia niedostatku osoby uprawnionej do alimentacji musi być oceniana w sposób zindywidualizowany, poprzez porównanie czy posiadane przez nią środki są wystarczające na pokrycie życiowych i zdrowotnych potrzeb niezbędnych w jej sytuacji.

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 ww. ustawy). Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego, w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego (art. 135 § 2 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy).

Zatem, do skorzystania z ulgi prorodzinnej na dorosłe niepełnosprawne dziecko, określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, konieczne jest zaistnienie jednocześnie dwóch warunków:

Z treści wniosku wynika, że dotyczy on możliwości uwzględnienia w rozliczeniu rocznym ulgi prorodzinnej przez Wnioskodawczynię za 2019 rok. Wnioskodawczyni chce skorzystać z ulgi na troje dzieci, w tym na pełnoletniego niepełnosprawnego syna. Orzeczenie o niepełnosprawności wydano na stałe zaznaczając, że niepełnosprawność istnieje od 16. roku życia tj. 29 listopada 2017 r. Wskazania dotyczące niepełnosprawności wykazują, że syn Wnioskodawczyni jest niezdolny do pracy i wymaga w celu pełnienia ról społecznych stałej i długotrwałej opieki i pomocy innych osób związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Na dzień dzisiejszy syn Wnioskodawczyni posiada przyznaną rentę socjalną oraz prawo do zasiłku pielęgnacyjnego. Wnioskodawczyni nadmienia, że od dnia 2 lutego 2019 r. po zakończeniu przez nas pobytu w klinice "Budzik" w Warszawie Wnioskodawczyni i syn są w domu, a syn jest pod całodobową i całkowitą opieką Wnioskodawczyni gdyż jest osobą ubezwłasnowolnioną. W dniu 21 września 2018 r. Sąd Okręgowy Cywilny wydał postanowienie o ubezwłasnowolnieniu całkowitym syna Wnioskodawczyni. Z dniem 5 lutego 2019 r. postanowieniem Sądu Rejonowego została opiekunem prawnym swojego syna.

W odniesieniu do Wnioskodawczyni nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że nie ciąży na niej obowiązek alimentacyjny, jednakże we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że wykonuje całodobową opiekę nad niepełnosprawnym synem. Jako matka i jego opiekun prawny i czuje się Ona osobiście odpowiedzialna za zapewnienie mu opieki oraz wszelkich środków pielęgnacyjnych i rehabilitacji. Ponadto Wnioskodawczyni zapewnia synowi oraz organizuje i przygotowuje warunki umożliwiające mu skorzystanie z przysługujących zajęć rewalidacyjno-wychowawczych oraz rehabilitacji ruchowej. Zgodnie z przytoczonymi przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego starania Wnioskodawczyni o zdrowie niepełnosprawnego syna, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, zapewnianie, organizowanie i przygotowywanie warunków umożliwiających synowi skorzystanie z przysługujących zajęć rewalidacyjno-wychowawczych oraz rehabilitacji ruchowej należy uznać za dostarczanie środków wychowania, które są jedną z przesłanek do uznania wypełniania ciążącego na Wnioskodawczyni obowiązków alimentacyjnych. W związku powyższym tut. Organ wywiódł, że Wnioskodawczyni wypełnia ciążący na niej obowiązek alimentacyjny.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro na Wnioskodawcy ciąży obowiązek alimentacyjny względem pełnoletniego, niepełnosprawnego syna i Wnioskodawca rzeczywiście go wykonuje, sprawując nad nim opiekę, ponosząc koszty jego utrzymania, to stosownie do art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełnia Ona, jako rodzic, przesłanki warunkujące skorzystanie za 2017 r. z ulgi prorodzinnej na syna otrzymującego przez cały rok rentę socjalną.

Zatem, Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do odliczenia od podatku dochodowego w zeznaniu podatkowym za 2019 r. kwoty z tytułu ulgi prorodzinnej na niepełnosprawnego, pełnoletniego syna.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.