0114-KDWP.4011.27.2020.2.LZ - Ustalenie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2020 r. (data wpływu 20 kwietnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 maja 2020 r. (data nadania 27 maja 2020 r., data wpływu 28 maja 2020 r.) na wezwanie Nr 0114-KDWP.4011.27.2020.1.LZ z dnia 21 maja 2020 r. (data nadania 21 maja 2020 r., data doręczenia 23 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 30 marca 2020 r. Nr 0114-KDWP.4011.27.2020.1.LZ z dnia 21 maja 2020 r. (data nadania 21 maja 2020 r., data doręczenia 23 maja 2020 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 26 maja 2020 r. (data nadania 27 maja 2020 r., data wpływu 28 maja 2020 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 3 kwietnia 2020 r. Wnioskodawczyni złożyła drogą elektroniczną rozliczenie PIT-37 wraz z PIT-O za rok 2019. W rozliczeniu tym Wnioskodawczyni odliczyła ulgę na dwoje dzieci, co daje łącznie 1 112,04 zł x 2 dzieci = 2 228,04 zł. Wnioskodawczyni jest po rozwodzie, który uprawomocnił się dnia 15 lutego 2018 r.

Za rok 2018 ulgę na córkę odliczył były mąż Wnioskodawczyni, Ona zaś odliczyła za 2018 r. ulgę na syna. W związku ze zmianą sytuacji rodzinnej po rozwodzie, w dniu 19 lutego 2020 r. Wnioskodawczyni wysłała do byłego męża propozycję ugodowego rozliczenia ulgi na dzieci za 2019 rok (inaczej niż za 2018 r.) Pisemna propozycja została przez byłego męża Wnioskodawczyni odebrana w dniu 21 lutego 2020 r. Następnie drogą elektroniczną za pomocą wiadomości sms były mąż poinformował Wnioskodawczynię, że nie ma zamiaru iść na ugodę i rozliczy zwrot podatku na dwoje swoich dzieci z obecnego związku nieformalnego, a także na jedno dziecko ze związku z Wnioskodawczynią (na córkę). Na takie rozwiązanie Wnioskodawczyni nie zgodziła się, ponieważ od momentu porzucenia rodziny przez byłego męża, to Wnioskodawczyni wykonuje faktyczną władzę rodzicielską w stosunku do dwojga małoletnich dzieci syna i córki pomimo, że po rozwodzie były mąż posiada władzę rodzicielską lecz jej faktycznie nie wykonuje. Sąd Okręgowy Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2017 r., prawomocnym z dniem 15 lutego 2018 r., orzekł rozwód małżeństwa Wnioskodawczyni i jej byłego męża z winy męża Wnioskodawczyni, w którym w części IV orzeczono o sposobie kontaktowania się ojca z dziećmi. Już na czas trwania sprawy rozwodowej powierzona została Wnioskodawczyni bezpośrednia piecza nad dwojgiem wspólnych małoletnich dzieci. Sąd Rejonowy Wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2018 r. w postępowaniu sądowym z art. 207 § 1 kodeksu karnego wymierzył (...) karę 6 miesięcy (w zawieszeniu na 3 lata) pozbawienia wolności, oddał oskarżonego pod nadzór kuratora, orzekł zakaz kontaktowania się oskarżonemu z Wnioskodawczynią, orzekł 1 000,00 zł zadośćuczynienia i inne w związku z przestępstwem z art. 207 § 1 Kodeksu Karnego. Były mąż Wnioskodawczyni od 2015 r. nie mieszka wspólnie z dziećmi. Po rozwodzie od 2018 r. były mąż Wnioskodawczyni utrzymywał kontakty z małoletnimi dziećmi, jak określono w wyroku rozwodowym. Począwszy od II kwartału 2019 r. kontakty z synem nie są utrzymywane jak w wyroku. Natomiast były mąż Wnioskodawczyni utrzymuje sporadyczne kontakty (spotkania) z małoletnia córką, tj. I i III weekend od godz. 10.00 do 19.00 (9 godzin) oraz w piątki od godz. 18.00 do 21.00 (3 godziny), a także po kilka godzin w święta i 1 tydzień wakacji. Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2017 r. były mąż Wnioskodawczyni ma również wyznaczone spotkania z synem, na które syn Wnioskodawczyni rzadko się decydował ze względu na agresywne zachowywanie się ojca, a od maja 2019 r. nie decyduje się w ogóle. Jedynie okazjonalne wiadomości tekstowe, lub przypadkowe, nie umawiane lub rzadko umawiane spotkania. Były mąż Wnioskodawczyni nie ma warunków do przebywania tylko z dziećmi z Ich związku i umożliwienia im odrabiania lekcji i nauki, bowiem mieszka w mieszkaniu socjalnym, w jednym pokoju z kochanką i jej trojgiem dzieci oraz z dwojgiem ich wspólnych dzieci. Dzieci są wyłącznie na utrzymaniu Wnioskodawczyni, pod Jej opieką i to Ona sama je wychowuje. Wnioskodawczyni samodzielnie dba o ich wyposażenie, ubiór, zakupy szkolne, książki, jeździ do lekarzy, wykupuje leki, opłaca rachunki związane z ich życiem, edukacją, wypoczynkiem (zarówno te obligatoryjne jak i dodatkowe), tj. wycieczki, opłaty szkolne, obiady w szkole, zajęcia pozaszkolne (tańce, j. angielski dla dwojga dzieci, programowanie, korepetycje z matematyki) sprzęt sportowy, komputerowy, comiesięczne kieszonkowe, wszystkie opłaty mieszkaniowe itp. To Wnioskodawczyni bierze udział i angażuje się w życie dzieci zarówno to szkolne jak i pozaszkolne, to właśnie Ona uczęszcza na wywiadówki, występy, lekcje pokazowe, pełni obowiązek przewodniczącej trójki klasowej w szkole podstawowej. Wnioskodawczyni dba o kontakty koleżeńskie syna i córki, organizuje wolny czas. Dba o ich rozwój naukowy, emocjonalny, religijny i majątkowy. Wnioskodawczyni dba również o niewielkie oszczędności zgromadzone przez dzieci, zarządzam ich skromnymi finansami. W zasadzie wszystkie obowiązki związane z opieką nad dziećmi, edukacją, leczeniem, wychowaniem, rozwiązywaniem ich trudności i problemów spoczywają wyłącznie na Wnioskodawczyni. Były mąż Wnioskodawczyni nie uczestniczy w wychowywaniu dzieci, gdyż sporadyczne kontakty określone przez sąd, które realizuje względem tylko jednego dziecka, nie są w stanie w odpowiedni sposób zrekompensować dzieciom wymagań wychowawczych stosownie do ich wieku. W odpowiedzi na interpelację nr 10494 w sprawie ulg podatkowych z dnia w dniu 23 marzec 2017 r. podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów wyjaśnia m.in. "Zatem z literalnego brzmienia pkt 1 w art. 27f ust. 1 ustawy wynika, że warunkiem zastosowania ulgi na dzieci przez rodzica jest wykonywanie w stosunku do tego dziecka władzy rodzicielskiej. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowej preferencji. Dla nabycia prawa do przedmiotowej ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie, czyli wykonywanie wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój". Ponadto podstawowym warunkiem, do zastosowania tej ulgi jest wykonywanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem. Polega to na sprawowaniu faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego majątkiem oraz wychowywaniu dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw. Zatem samo posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy wypełnianie obowiązku alimentacyjnego nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia. Jednocześnie Wnioskodawczyni uprzejmie informuje, że prawo do utrzymywania kontaktu z dzieckiem nie należy do sprawowania władzy rodzicielskiej (uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 1968 r. sygn. akt III CZP 70/66, OSNCP 1968/5/77). Powyższe wynika też wprost z treści art. 113 ustawy z dnia 25 lutego 1954 r. - Kodek rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082, z późn. zm.)." Były mąż Wnioskodawczyni ma zasądzone alimenty, których jednak nie udało się Wnioskodawczyni wyegzekwować samodzielnie i mimo proszenia nie otrzymała należności, toteż Wnioskodawczyni zmuszona była przekazać najpierw Postanowienie Sądu o udzieleniu zabezpieczenia z dnia 21 sierpnia 2015 r., a następnie Wyrok Sądu Okręgowego z dnia 22 grudnia 2017 r. do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym. Zgodnie z wyrokiem WSA w Krakowie (sygn. I SA/Kr 1453/16) spełnianie obowiązku alimentacyjnego wobec dzieci małoletnich nie powoduje, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Jeżeli przyjąć, założenia art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Były mąż Wnioskodawczyni posiadał władzę rodzicielską lecz jej nie wykonywał, a także żadne z dzieci z nim nie zamieszkiwało (nie licząc 8 dniowych wakacji jedynie z córką). Natomiast dwa lata wcześniej były mąż Wnioskodawczyni był na wakacjach zarówno z córką jak i z synem lecz pod koniec przyjechała do niego kochanka i dzieci spały same co bardzo przeżyły emocjonalnie. Z kolei Wnioskodawczyni podejmując próbę analizy pojęcia - władza rodzicielska - zgodnego z art. 93 § 1, 95 § 1 oraz 97 § 1 ustawy - Kodeks rodzinny jest zmuszona stwierdzić, że realizowanie władzy rodzicielskiej to nie tylko dysponowanie prawem do niej (jak w sytuacji, gdy nasz wspólny małoletni, syn w ogóle z kontaktów nie korzysta od II kwartału 2019 r.), czy też opłacanie alimentów (które muszą być egzekwowane, ale faktyczne i rzeczywiste sprawowanie na wielu płaszczyznach opieki nad małoletnimi dziećmi, w taki sposób, aby ich rozwój i potrzeby fizyczne, edukacyjne i duchowne były zaspakajane. Potrzeby małoletnich dzieci nie są przez ojca realnie zaspokajane, począwszy od bytowych, edukacyjnych, rozwojowych, zdrowotnych, a przede wszystkim emocjonalne. Były mąż Wnioskodawczyni posiada dwoje małoletnich dzieci z obecnego związku nieformalnego, a także dwoje dzieci, które posiada ze związku wspólnego z Wnioskodawczynią. Były mąż Wnioskodawczyni odliczył ulgę na dwoje dzieci z obecnego nieformalnego związku, ponieważ na stałe z nimi zamieszkuje i sprawuje nad nimi pieczę, a jednocześnie może w pełni angażować się i uczestniczyć w ich życiu i w ich rozwoju czyli wykonuje w stosunku do nich władzę rodzicielską. Były mąż Wnioskodawczyni odliczył również ulgę na jedno dziecko ze związku z Wnioskodawczynią jednak na stałe z nim nie zamieszkuje, nie sprawuje nad nim pieczy, a jednocześnie nie może w pełni angażować się i uczestniczyć w życiu tego dziecka, w jego rozwoju czyli wykonywać w stosunku do tego dziecka władzy rodzicielskiej. Reasumując, nie wyrażenie przez byłego męża Wnioskodawczyni zgody na propozycję ugody, podyktowane było osiągnięciem przez byłego męża wyższej ulgi w porównaniu do Wnioskodawczyni, przy założeniu, że Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską nad dwojgiem ich wspólnych dzieci, natomiast były mąż Wnioskodawczyni nad dwojgiem dzieci z jego nieformalnego związku.

Wnioskodawczyni, odliczyła ulgę na dwoje dzieci, które na stałe ze Nią zamieszkują i są na Jej utrzymaniu czyli w pełni posiada i wykonuje władzę rodzicielską względem małoletnich dzieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej we wniosku sytuacji przysługuje Wnioskodawczyni prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej za rok 2019 w pełnej wysokości dla dwojga Jej dzieci, wobec których wykonuje władzę rodzicielską i zamieszkują one razem z Wnioskodawczynią?

Zdaniem Wnioskodawczyni, właściwie rozliczyła ulgę na dwoje wspólnych dzieci, bowiem z literalnego brzmienia art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że warunkiem zastosowania ulgi na dzieci przez rodzica jest wykonywanie władzy rodzicielskiej. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej, bez jej faktycznego wykonywania, podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dziećmi, czy wypełnianie obowiązku alimentacyjnego nie wystarcza do zastosowania ulgi. To Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dwojga małoletnich dzieci i mała prawo odliczyć przysługującą ulgę na dwoje dzieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu stosowanym do dochodów (przychodów) uzyskanych do dnia 31 lipca 2019 r., wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej;

- w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Unormowanie art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ww. ustawy, w brzmieniu stosowanym do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 sierpnia 2019 r., wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, lub uzyskały przychód, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej;

- w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

W myśl art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Stosownie zaś do art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest po rozwodzie, który uprawomocnił się dnia 15 lutego 2018 r. Za rok 2018 ulgę na córkę odliczył były mąż Wnioskodawczyni, Ona zaś odliczyła za 2018 r. na syna. W związku ze zmianą sytuacji rodzinnej po rozwodzie w dniu 19 lutego 2020 r. Wnioskodawczyni wysłała do byłego męża propozycję ugodowego rozliczenia ulgi na dzieci za 2019 rok (inaczej niż za 2018 r.). Za pomocą wiadomości sms były mąż poinformował Wnioskodawczynię, że nie ma zamiaru iść na ugodę i rozliczy zwrot podatku na dwoje swoich dzieci z obecnego związku nieformalnego, a także na jedno dziecko ze związku z Wnioskodawczynią (na córkę). Na takie rozwiązanie Wnioskodawczyni nie zgodziła się, ponieważ od momentu porzucenia rodziny przez byłego męża, to Wnioskodawczyni wykonuje faktyczną władzę rodzicielską w stosunku do dwojga małoletnich dzieci pomimo, że po rozwodzie były mąż posiada władzę rodzicielską lecz jej faktycznie nie wykonuje. Sąd Okręgowy orzekł rozwód małżeństwa Wnioskodawczyni i jej byłego męża z winy byłego męża Wnioskodawczyni, w którym orzeczono o sposobie kontaktowania się ojca z dziećmi. Już na czas trwania sprawy rozwodowej powierzona została Wnioskodawczyni bezpośrednia piecza nad dwojgiem wspólnych małoletnich dzieci. Były mąż Wnioskodawczyni od 2015 r. nie mieszka wspólnie z dziećmi. Po rozwodzie od 2018 r. były mąż Wnioskodawczyni utrzymywał kontakty z małoletnimi dziećmi, jak określono w wyroku rozwodowym. Począwszy od II kwartału 2019 r. kontakty z synem nie są utrzymywane jak w wyroku. Natomiast były mąż Wnioskodawczyni utrzymuje sporadyczne kontakty (spotkania) z małoletnia córką, tj. I i III weekend od godz. 10.00 do 19.00 (9 godzin) oraz w piątki od godz. 18.00 do 21.00 (3 godziny), a także po kilka godzin w święta i 1 tydzień wakacji.

Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2017 r. były mąż Wnioskodawczyni ma również wyznaczone spotkania z synem, na które syn Wnioskodawczyni rzadko się decydował ze względu na agresywne zachowywanie się ojca, a od maja 2019 r. nie decyduje się w ogóle. Jedynie okazjonalne wiadomości tekstowe, lub przypadkowe, nie umawiane lub rzadko umawiane spotkania. Były mąż Wnioskodawczyni nie ma warunków do przebywania tylko z dziećmi z Ich związku i umożliwienia im odrabiania lekcji i nauki, bowiem mieszka w mieszkaniu socjalnym, w jednym pokoju z kochanką i jej trojgiem dzieci oraz z dwojgiem ich wspólnych dzieci. Dzieci są wyłącznie na utrzymaniu Wnioskodawczyni, pod Jej opieką i to Ona sama je wychowuje. Wnioskodawczyni samodzielnie dba o ich wyposażenie, ubiór, zakupy szkolne, książki, jeździ do lekarzy, wykupuje leki, opłaca rachunki związane z ich życiem, edukacją, wypoczynkiem (zarówno te obligatoryjne jak i dodatkowe), tj. wycieczki, opłaty szkolne, obiady w szkole, zajęcia pozaszkolne (tańce, j. angielski dla dwojga dzieci, programowanie, korepetycje z matematyki) sprzęt sportowy, komputerowy, comiesięczne kieszonkowe, wszystkie opłaty mieszkaniowe itp. To Wnioskodawczyni bierze udział i angażuje się w życie dzieci zarówno to szkolne jak i pozaszkolne, to właśnie Wnioskodawczyni uczęszcza na wywiadówki, występy, lekcje pokazowe, pełni obowiązek przewodniczącej trójki klasowej w szkole podstawowej. Wnioskodawczyni dba o kontakty koleżeńskie syna i córki, organizuje wolny czas. Dba o ich rozwój naukowy, emocjonalny, religijny i majątkowy. Wnioskodawczyni dba również o niewielkie oszczędności zgromadzone przez dzieci, zarządzam ich skromnymi finansami. W zasadzie wszystkie obowiązki związane z opieką nad dziećmi, edukacją, leczeniem, wychowaniem, rozwiązywaniem ich trudności i problemów spoczywają wyłącznie na Wnioskodawczyni. Były mąż Wnioskodawczyni nie uczestniczy w wychowywaniu dzieci, gdyż sporadyczne kontakty określone przez sąd, które realizuje względem tylko jednego dziecka, nie są w stanie w odpowiedni sposób zrekompensować dzieciom wymagań wychowawczych stosownie do ich wieku. Były mąż Wnioskodawczyni ma zasądzone alimenty, których jednak nie udało się Wnioskodawczyni wyegzekwować samodzielnie i mimo proszenia nie otrzymała należności, toteż Wnioskodawczyni zmuszona była przekazać najpierw Postanowienie Sądu o udzieleniu zabezpieczenia, a następnie Wyrok Sądu Okręgowego do Komornika Sądowego. Jeżeli przyjąć, założenia art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Były mąż Wnioskodawczyni posiadał władzę rodzicielską lecz jej nie wykonywał, a także żadne z dzieci z nim nie zamieszkiwało (nie licząc 8 dniowych wakacji jedynie z córką). Natomiast dwa lata wcześniej były mąż Wnioskodawczyni był na wakacjach zarówno z córką jak i z synem lecz pod koniec przyjechała do niego kochanka i dzieci spały same co bardzo przeżyły emocjonalnie. Były mąż Wnioskodawczyni posiada dwoje małoletnich dzieci z obecnego związku nieformalnego, a także dwoje dzieci, które posiada ze związku wspólnego z Wnioskodawczynią. Były mąż Wnioskodawczyni odliczył ulgę na dwoje dzieci z obecnego nieformalnego związku. Były mąż Wnioskodawczyni odliczył ulgę na jedno dziecko ze związku z Wnioskodawczynią jednak na stałe z nim nie zamieszkuje, nie sprawuje nad nim pieczy, a jednocześnie nie może w pełni angażować się i uczestniczyć w życiu tego dziecka, w jego rozwoju czyli wykonywać w stosunku do tego dziecka władzy rodzicielskiej. Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską nad dwojgiem ich wspólnych dzieci, natomiast były mąż Wnioskodawczyni nad dwojgiem dzieci z jego nieformalnego związku. Wnioskodawczyni, odliczyła ulgę na dwoje dzieci, które na stałe ze Nią zamieszkują i są na Jej utrzymaniu czyli w pełni posiada i wykonuje władzę rodzicielską względem małoletnich dzieci.

Odnosząc się do możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej na małoletnie dzieci w pełnej wysokości, należy zauważyć co następuje.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

W pierwszej kolejności - przystępując do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej - wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania "lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", tj. po wyrazach "kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych", należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców - z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi - jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, " (...) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (...)."

Tym samym w przypadku rodzica małoletniego dziecka o prawie do ulgi decyduje faktyczne sprawowanie władzy rodzicielskiej. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy alimentacja nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia. Pogląd taki podzielają sądy administracyjne w wydawanych orzeczeniach. Stanowisko takie potwierdza orzecznictwo Sądów Administracyjnych, np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 1420/15, z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 447/16 i z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 661/16 oraz powołany powyżej wyrok z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15.

Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086, z późn. zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 ww. Kodeksu).

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Co istotne samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym), czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.

W konsekwencji, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego wobec małoletnich dzieci, czyli fakt płacenia alimentów na małoletnie dzieci, nie jest rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a co za tym idzie spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Samo dysponowanie prawem wykonywania władzy rodzicielskiej nie jest wystarczające do skorzystania z ulgi na dzieci. Jeżeli rodzic dzieci pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dziećmi, a jego kontakty z dziećmi są sporadyczne, należy uznać, że rodzic ten nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów na tle opisanego zdarzenia przyszłego uznać należy, że skoro tylko Wnioskodawczyni wykonuje w stosunku do małoletnich dzieci władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to Wnioskodawczyni przysługuje wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej za 2019 r. na małoletnie dzieci, wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pełnej kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków sądu wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw w określonych stanach faktycznych i są wiążące tylko w tych sprawach, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego interpretację indywidualną.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą