0114-KDIP4.4012.9.2017.1.MK - VAT w zakresie opodatkowania transakcji zamiany działki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku nadanym dnia 28 lutego 2017 r. (data wpływu 3 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zamiany działki - jest prawidłowe.

W dniu 3 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zamiany działki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Pas gruntu w ciągu drogi powiatowej (utwardzona droga gruntowa) stanowi własność osoby fizycznej - Pani A. K., natomiast Pani A. K. użytkuje obecnie teren stanowiący własność Powiatu, który był przeznaczony pod drogę i włączyła go do swojej nieruchomości tzn. ogrodziła teren i zagospodarowała.

W celu uregulowania powyższego stanu własności, strony doszły do porozumienia w kwestii zamiany nieruchomości. Na potrzeby wspomnianej zamiany wykonany został podział nieruchomości, tzn.: z nieruchomości stanowiącej własność osoby fizycznej, została wydzielona działka ew. nr 4/43 o pow. 0,1118 ha przeznaczona pod drogę powiatową, natomiast z nieruchomości Powiatu, została wydzielona działka nr ew. 19/10 o pow. 0,1118 ha, którą aktualnie użytkuje Pani A. K. Obydwie działki nie są zabudowane i znajdują się w obszarze, dla którego nie został opracowany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie wydano również decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie z zapisami w ewidencji gruntów i budynków:

* działka ewid. nr 4/43 stanowi grunty zadrzewione i zakrzewione Lz- 0,0885 ha i nieużytki N -0,0233 ha - (obecnie utwardzona droga gruntowa),

* działka ewid. nr 19/10 stanowi użytek drogi dr - 0,0118 ha (obecnie zagospodarowana przez osobę fizyczną jako teren zieleni).

Wymienione działki ewidencyjne nr 19/10 i nr 4/43 znajdują się na obszarze dla którego Plan zagospodarowania przestrzennego stracił moc obowiązującą z dniem 31 grudnia 2002 r.

Zgodnie z obowiązującym Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy: działka ewidencyjna nr 4/43 znajduje się w części w obszarze oznaczonym symbolem RZ- tereny trwałych użytków rolnych z zadrzewieniami i zakrzewieniami w dolinach rzek wyłączone spod zabudowy, w części w obszarze oznaczonym symbolem MN - tereny zabudowy mieszkaniowej, w części w obszarze pasa drogowego. Działka ewidencyjna nr 19/10 znajduje się w obszarze pasa drogowego.

W chwili obecnej została wydana przez Burmistrza Miasta i Gminy decyzja podziałowa, która w dniu 17 stycznia 2017 r. stała się ostateczna. Ponadto, przez rzeczoznawcę majątkowego zostały sporządzone operaty szacunkowe dla ww. działek, z których wynika, że:

* wartość działki ewidencyjnej nr 4/43 o pow. 0,1118 ha - wynosi 88.646,00 zł.

* wartość działki ewidencyjnej nr 19/10 o pow. 0,1118 ha - wynosi 88.646,00 zł.

Po wyrażeniu przez Radę Powiatu zgody, na zamianę powyższych działek pomiędzy Powiatem z osobą fizyczną, strony będą mogły przystąpić do podpisania aktu notarialnego umowy zamiany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obowiązujących przepisów, w sytuacji zamiany działek pomiędzy Powiatem a osobą fizyczną, transakcja powinna być obciążona podatkiem VAT, a jeśli tak, to kto zostanie obciążony tym podatkiem: obie strony zamiany, czy tylko jedna z nich?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Planowane jest przeprowadzenie zamiany nieruchomości stanowiącej własność Powiatu na nieruchomość będącą własnością osoby fizycznej. Powiat jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Osoba fizyczna, z którą Powiat chce dokonać zamiany, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa powyżej, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym odpłatność za czynności dostawy towarów nie musi mieć wartości pieniężnej. Odpłatność jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową. Tak więc, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Zgodnie z powyższym, przeniesienie własności gruntu, na podstawie umowy zamiany, stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jednak, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług. Art. 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zatem w przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, czynności przezeń wykonywane, które jako takie mają charakter czynności podlegających opodatkowaniu, są przez nich wykonywane prywatnie, jako przez konsumentów. W odniesieniu do tej czynności, osoba ta nie występuje jako podatnik, stąd też czynność ta nie może podlegać opodatkowaniu. Jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Są to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np.: czynności zamiany. Z powyższego wynika, iż przeniesienie własności gruntu na podstawie umowy zamiany stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Powiat w związku z tą dostawą występuje w charakterze podatnika podatku VAT.

Jednak, jak wskazano wcześniej, obydwie działki, które podlegają zamianie są niezabudowane i znajdują się w obszarze dla którego nie został opracowany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie zostały również wydane decyzje o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Jak wskazano w art. 2 pkt 33 ww. ustawy, poprzez termin "tereny budowlane" rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zatem, w myśl powyższego przepisu, opisane wcześniej grunty podlegające zamianie, nie stanowią gruntów budowlanych. W przypadku dostawy gruntów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, znajduje zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, transakcja zamiany nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 15 ust. 1 oraz art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Według art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zatem, aby wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że pas gruntu w ciągu drogi powiatowej (utwardzona droga gruntowa) stanowi własność osoby fizycznej - Pani A. K., natomiast Pani A. K. użytkuje obecnie teren stanowiący własność Powiatu, który był przeznaczony pod drogę i włączyła go do swojej nieruchomości tzn. ogrodziła teren i zagospodarowała. W celu uregulowania powyższego stanu własności, strony doszły do porozumienia w kwestii zamiany nieruchomości. Na potrzeby wspomnianej zamiany wykonany został podział nieruchomości, tzn.: z nieruchomości stanowiącej własność osoby fizycznej, została wydzielona działka ew. nr 4/43 o pow. 0,1118 ha przeznaczona pod drogę powiatową, natomiast z nieruchomości Powiatu, została wydzielona działka nr ew. 19/10 o pow. 0,1118 ha, którą aktualnie użytkuje Pani A. K. Obydwie działki nie są zabudowane i znajdują się w obszarze, dla którego nie został opracowany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie wydano również decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie z zapisami w ewidencji gruntów i budynków:

* działka ewid. nr 4/43 stanowi grunty zadrzewione i zakrzewione Lz- 0,0885 ha i nieużytki N -0,0233 ha - (obecnie utwardzona droga gruntowa),

* działka ewid. nr 19/10 stanowi użytek drogi dr - 0,0118 ha (obecnie zagospodarowana przez osobę fizyczną jako teren zieleni).

Wymienione działki ewidencyjne nr 19/10 i nr 4/43 znajdują się na obszarze dla którego Plan zagospodarowania przestrzennego stracił moc obowiązującą z dniem 31 grudnia 2002 r. Zgodnie z obowiązującym Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego: działka ewidencyjna nr 4/43 znajduje się w części w obszarze oznaczonym symbolem RZ- tereny trwałych użytków rolnych z zadrzewieniami i zakrzewieniami w dolinach rzek wyłączone spod zabudowy, w części w obszarze oznaczonym symbolem MN - tereny zabudowy mieszkaniowej, w części w obszarze pasa drogowego. Działka ewidencyjna nr 19/10 znajduje się w obszarze pasa drogowego.

W chwili obecnej została wydana przez Burmistrza Miasta i Gminy decyzja podziałowa, która w dniu 17 stycznia 2017 r. stała się ostateczna. Ponadto, przez rzeczoznawcę majątkowego zostały sporządzone operaty szacunkowe dla ww. działek, z których wynika, że:

* wartość działki ewidencyjnej nr 4/43 o pow. 0,1118 ha - wynosi 88.646,00 zł.

* wartość działki ewidencyjnej nr 19/10 o pow. 0,1118 ha - wynosi 88.646,00 zł.

Po wyrażeniu przez Radę Powiatu zgody, na zamianę powyższych działek pomiędzy Powiatem z osobą fizyczną, strony będą mogły przystąpić do podpisania aktu notarialnego umowy zamiany.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w sytuacji zamiany działek pomiędzy Powiatem a osobą fizyczną, transakcja powinna być obciążona podatkiem VAT, a jeśli tak, to kto zostanie obciążony tym podatkiem: obie strony zamiany czy tylko jedna z nich.

Z przytoczonych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że - co do zasady - opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

W myśl art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459) - przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy.

Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce ceny świadczenia pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Biorąc powyższe pod uwagę, zamianę nieruchomości w świetle ustawy o podatku od towarów i usług traktuje się jako odpłatną dostawę towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Natomiast, zgodnie z art. 158 Kodeksu cywilnego - umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. Zatem umowa przeniesienia własności nieruchomości (również w drodze zamiany) jest czynnością cywilnoprawną.

W konsekwencji, w odniesieniu do opisanej we wniosku czynności cywilnoprawnej polegającej na zamianie działek, Powiat nie będzie korzystać z wyłączenia określonego w art. 15 ust. 6 ustawy, a w efekcie - wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym, opisana we wniosku czynność będzie stanowiła dla Powiatu odpłatną dostawę towarów, która na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016 r. poz. 778), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego (tj. przeznaczenie określonego gruntu ocenić należy wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości).

Należy podkreślić również, że zwolnione od podatku od towarów i usług w oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy są dostawy nieruchomości spełniające łącznie 2 warunki, tj.:

Jak wynika z opisu sprawy, działka nr 19/10 nie jest zabudowana i znajduje się w obszarze, dla którego nie został opracowany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie wydano również decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zatem ww. działka w momencie dostawy nie będzie stanowiła terenów budowlanych i w związku z powyższym jej dostawa będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Należy zaznaczyć, że stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe jedynie w zakresie uznania Powiatu za podatnika podatku od towarów i usług oraz uznania dostawy działki nr 19/10 za zwolnioną od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Końcowo należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, niniejsza interpretacja wydana na wniosek Powiatu, nie stanowi jednocześnie interpretacji dla Pani A. K., która - jeśli jest zainteresowana uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej - powinna złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.