0114-KDIP4.4012.749.2018.1.BS - Moment powstania obowiązku podatkowego VAT w związku z umową leasingu operacyjnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2018 r. (data wpływu 9 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 9 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz swoich klientów usługi leasingu operacyjnego i finansowego. Niniejszy wniosek dotyczy leasingu operacyjnego, o którym mowa w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w ramach którego to Spółka - jako finansujący - dokonuje odpisów amortyzacyjnych, kwalifikowanego jako świadczenie usług na gruncie VAT.

W praktyce działalności Spółki zdarzają się przypadki, w których korzystający opóźniają się w płatności rat leasingowych. Po bezskutecznym wyznaczeniu korzystającemu dodatkowego terminu na zapłatę należności leasingowych, Spółka dokonuje wypowiedzenia umowy leasingu.

Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Umów Leasingu (OWUL), stanowiącymi integralny element umowy leasingu, po wypowiedzeniu umowy leasingu z przyczyn leżących po stronie korzystającego, korzystający zobowiązany jest niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 14 dni od daty pisemnego żądania Spółki, na własny koszt i ryzyko zwrócić przedmiot leasingu wraz ze wszystkimi dokumentami, instrukcjami obsługi i kompletnym wyposażeniem fabrycznym oraz w miejscu wskazanym przez Spółkę. W razie braku zwrotu przedmiotu leasingu przez korzystającego bądź zwłoki w dokonaniu takiego zwrotu, może on być obciążony przez Spółkę karą umowną. Ponadto, Spółka zastrzegła, że może dokonać samodzielnego odbioru przedmiotu leasingu na koszt korzystającego, zaś korzystający wyraża zgodę na takie działanie i zapewnia dostęp do swoich pomieszczeń w celu jego realizacji.

Ponadto, w razie wypowiedzenia umowy leasingu, oprócz rat leasingowych zaległych, Spółka jest uprawniona domagać się od korzystającego zapłaty odszkodowania, które obejmuje zdyskontowaną sumę przyszłych rat leasingowych, które byłyby należne za przyszłe okresy, gdyby umowa nie została wypowiedziana, a także tzw. wartość rezydualną przedmiotu leasingu (a więc wartość, za którą korzystający byłby uprawniony nabyć przedmiot leasingu po upływie podstawowego okresu trwania umowy, gdyby umowa leasingu uległa planowemu zakończeniu). W okresie następującym po wypowiedzeniu umowy leasingu korzystający może dokonywać płatności pewnych kwot na rzecz Spółki - jeśli tak się dzieje, kwoty te zaliczane są na poczet należnego Spółce odszkodowania. Brak jest bowiem możliwości stwierdzenia czy korzystający dokona na rzecz Spółki zapłaty zaległości, czy też nie. W przypadku każdego wypowiedzenia umowy leasingu Spółka liczy się z faktem, iż korzystający nie dokona zapłaty zaległych kwot, a tym samym wypowiedzenie umowy będzie ostateczne, zaś Spółka podejmie działania zmierzające do jak najszybszego odzyskania przedmiotu leasingu.

Jeśli jednak, po wypowiedzeniu umowy leasingu, korzystający deklaruje chęć zapłaty wszelkich dotychczasowych zaległości (tj. zaległych rat leasingowych wraz z potencjalnymi odsetkami) bądź dokona takiej zapłaty na rzecz Spółki, Wnioskodawca może, zgodnie z przepisami prawa cywilnego, cofnąć oświadczenie woli dotyczące wypowiedzenia umowy leasingu. Spółka może więc podjąć decyzję o 'wznowieniu' umowy leasingu.

Biorąc pod uwagę, że potencjalne kwoty, które korzystający mógł wpłacić na rachunek Spółki w okresie po wypowiedzeniu umowy leasingu, zaliczone były na poczet należnego Spółce odszkodowania, wznowienie umowy leasingu wiąże się z zawarciem przez Spółkę i korzystającego aneksu do tej umowy. W drodze aneksu wprowadzany jest nowy harmonogram rat leasingowych - w szczególności strony ustalają wysokość i termin płatności raty leasingowej należnej za okres od wypowiedzenia umowy leasingu do jej wznowienia. Korzystający zobowiązuje się zapłacić tę ratę w określonym terminie, a jeśli dokonywał on wpłat jakichkolwiek kwot na rachunek Spółki po wypowiedzeniu umowy leasingu i kwota tych wpłat przekroczyła zaległości korzystającego wobec Spółki za okresy sprzed wypowiedzenia umowy - otrzymana przez Spółkę nadwyżka zostanie zaliczona na poczet raty leasingowej należnej za okres od wypowiedzenia umowy leasingu do momentu jej wznowienia.

Konsekwentnie, po zawarciu aneksu i wznowieniu umowy leasingu Spółka wystawia na korzystającego fakturę obejmującą kwotę należnej raty leasingowej za okres od wypowiedzenia przez Spółkę umowy leasingu do momentu wznowienia tej umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do raty leasingowej należnej Spółce za okres od wypowiedzenia przez nią umowy leasingu operacyjnego do momentu jej wznowienia, w tym potencjalnych wpłat dokonanych przez korzystającego w tym okresie, które zostały pierwotnie zaliczone przez Spółkę na poczet należnego jej odszkodowania, obowiązek podatkowy z tytułu VAT powstaje, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 w związku z ust. 7 ustawy o VAT, w momencie wystawienia faktury dokumentującej tę ratę, nie później niż w terminie płatności określonym w aneksie do umowy leasingu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki w odniesieniu do raty leasingowej należnej Spółce za okres od wypowiedzenia przez nią umowy leasingu operacyjnego do momentu jej wznowienia, w tym potencjalnych wpłat dokonanych przez korzystającego w tym okresie, które zostały pierwotnie zaliczone przez Spółkę na poczet należnego jej odszkodowania, obowiązek podatkowy z tytułu VAT powstaje, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 w związku z ust. 7 ustawy o VAT, tj. w momencie wystawienia faktury dokumentującej tę ratę, nie później niż w terminie płatności określonym w aneksie do umowy leasingu.

Zgodnie z art. 709¹³ § 2 Kodeksu cywilnego jeżeli korzystający dopuszcza się zwłoki z zapłatą co najmniej jednej raty, finansujący powinien wyznaczyć na piśmie korzystającemu odpowiedni termin dodatkowy do zapłacenia zaległości z zagrożeniem, że w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu może wypowiedzieć umowę leasingu ze skutkiem natychmiastowym, chyba że strony uzgodniły termin wypowiedzenia. Postanowienia umowne mniej korzystne dla korzystającego są nieważne.

Natomiast stosownie do art. 709¹⁵ Kodeksu cywilnego W razie wypowiedzenia przez finansującego umowy leasingu na skutek okoliczności, za które korzystający ponosi odpowiedzialność, finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i rozwiązania umowy leasingu.

Jednocześnie, zgodnie z OWUL, w razie wypowiedzenia umowy leasingu przez Spółkę, jako finansującego, korzystający jest zobowiązany dokonać zwrotu przedmiotu leasingu na swój koszt w miejscu wyznaczonym przez Spółkę. Jeśli korzystający nie dokona takiego zwrotu, Spółka jest uprawniona by samodzielnie dokonać odbioru przedmiotu leasingu na koszt korzystającego - w przypadkach, gdy nie dochodzi do 'wycofania' przez Spółkę oświadczenia o wypowiedzeniu umowy leasingu, a korzystający zwleka ze zwrotem przedmiotu umowy, Spółka korzysta z tej możliwości. Natomiast w chwili, w której dochodzi do wypowiedzenia umowy leasingu z przyczyn leżących po stronie korzystającego, nie można stwierdzić czy zajdą przesłanki do 'wznowienia' umowy leasingu, czy też nie.

Z tej perspektywy, jako że w związku z wypowiedzeniem umowy leasingu Spółkę przestaje wiązać umowa o świadczenie usług, a korzystający ma obowiązek zwrócić Spółce przedmiot umowy, nie ulega wątpliwości, że kwoty, które należne są od korzystającego po wypowiedzeniu umowy leasingu, nie wiążą się już ze świadczeniem usług, lecz mają charakter odszkodowania z tytułu utraconych korzyści. Potwierdza to zarówno orzecznictwo sądów cywilnych (np. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 2 czerwca 2016, sygn. I ACa 476/16, LEK nr 2369702 czy wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 26 października 2017, sygn. I ACa 1053/16, LEK nr 2402467), jak i interpretacje organów podatkowych dotyczących specyficznie kwot należnych finansującemu z tytułu wypowiedzenia umowy leasingu operacyjnego (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 24 października 2014, sygn. ITPP1/443-878/14/MN czy interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 grudnia 2011, sygn. IPPP1 /443-1341/11-2/AS).

Istotą należnego Spółce odszkodowania jest rekompensata za szkodę powstałą w jej majątku w związku z nieprawidłowym wywiązywaniem się przez korzystającego ze swoich obowiązków wynikających z umowy leasingu. Potencjalne płatności otrzymywane od korzystającego po wypowiedzeniu umowy leasingu - w zakresie w jakim przekraczają kwoty zaległe, należne za okresy sprzed wypowiedzenia umowy - nie są płatnościami za jakiekolwiek świadczenie wzajemne ze strony Spółki. Dopiero na skutek wznowienia umowy leasingu kwalifikacja prawna kwot należnych lub wpłaconych przez korzystającego po wypowiedzeniu umowy może ulec zmianie. Jeśli Spółka ustali z korzystającym nowy harmonogram rat, to kwoty należne lub otrzymane od korzystającego zostaną przekwalifikowane i zaliczone na poczet nowo ustalonych rat.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, w przypadku usług leasingu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. W drodze wyjątku, zgodnie z art. 19a ust. 7 ustawy o VAT, W przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4 gdy podatnik nie wystawi faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - chwilą upływu terminu płatności.

Jak już wspomniano, po wypowiedzeniu umowy leasingu operacyjnego, kwalifikowanego na gruncie ustawy o VAT jako świadczenie usług, potencjalne kwoty należne od korzystającego za okresy następujące po wypowiedzeniu umowy, przestają być należnością za świadczenie usług. Kwoty te mają charakter odszkodowawczy i jako takie nie podlegają opodatkowaniu VAT. Konsekwentnie, jako że umowa ulega wypowiedzeniu, a wraz z tym zakończeniu ulega świadczenie usług na jej podstawie, nie istnieje również podstawa do wystawienia faktury. Ponadto, harmonogram spłat, a wraz z nim terminy płatności przewidziane w umowie przestają obowiązywać, a tym samym - w okresie po wypowiedzeniu umowy nie może biec termin na wystawienie faktury. Przesłanka "upływu terminu płatności" nie może więc znaleźć zastosowania, gdyż w okresie po wypowiedzeniu umowy jedyny termin płatności, jaki może biec, to termin płatności należnego Spółce odszkodowania.

W niniejszej sprawie kluczowe znaczenie mają skutki prawne 'wycofania' przez Spółkę oświadczenia woli o wypowiedzeniu umowy leasingu oraz zawarcia aneksu do tej umowy, które to czynności winny być rozpatrywane łącznie. Dopiero bowiem 'cofnięcie' oświadczenia woli o wypowiedzeniu umowy leasingu pozwala na uznanie, iż Spółka świadczy na rzecz korzystającego określone usługi, w efekcie czego kwoty należnego Spółce odszkodowania mogą podlegać przekwalifikowaniu na należność z tytułu świadczenia usług leasingu. Zdarzenie prawne w postaci powstania po stronie Spółki roszczenia o wypłatę odszkodowania w wyniku wypowiedzenia umowy leasingu miało miejsce w przeszłości - 'cofnięcie' przez Spółkę oświadczenia woli o wypowiedzeniu umowy leasingu sprawia jedynie, że od określonego w czasie momentu strony nadają im inne przeznaczenie.

Zawarcie aneksu do umowy leasingu (towarzyszące cofnięciu oświadczenia woli o wypowiedzeniu umowy), skutkuje natomiast ustaleniem nowego harmonogramu rat, tj. ich wysokości oraz terminów płatności. Zawarcie aneksu i ustalenie nowego terminu płatności dla raty leasingowej należnej za okres od wypowiedzenia umowy leasingu do momentu jej wznowienia, a także zaliczenie na poczet tej raty potencjalnych wpłat dokonanych przez korzystającego po wypowiedzeniu umowy leasingu nie zmienia jednak faktu, że w chwili, gdy kwoty te były wpłacane przez korzystającego, były prawnie kwalifikowane jako odszkodowanie.

Ustalenie w drodze aneksu do umowy nowego harmonogramu rat leasingowych skutkuje także zmianą ustalonego pierwotnie harmonogramu. Pierwotny harmonogram wygasł bowiem na skutek wypowiedzenia umowy leasingu przez Spółkę - na skutek wypowiedzenia umowy leasingu korzystający nie był już dłużej obowiązany do zapłaty rat, ale kwoty odszkodowania, odpowiadającej jedynie zdyskontowanej sumie przyszłych rat. Po wypowiedzeniu umowy przez Spółkę harmonogram przestał być realizowany i w jego miejsce pojawiło się po stronie Spółki roszczenie odszkodowawcze. Natomiast 'wznowienie' umowy leasingu, przy jednoczesnym zawarciu aneksu do umowy leasingu, przewidującego nową wysokość i termin płatności raty leasingowej, oznacza zrzeczenie się przez Spółkę roszczenia o odszkodowanie i pojawienie się zupełnie nowego roszczenia - o zapłatę rat leasingowych. Roszczenie to powstaje jednak dopiero z chwilą podpisania aneksu.

Innymi słowy, sekwencja zdarzeń jest następująca:

1. Spółka podpisuje umowę leasingu z określonym harmonogramem płatności rat leasingowych;

2. korzystający pozostaje w zwłoce z zapłatą rat i nie dokonuje ich zapłaty po wyznaczeniu dodatkowego terminu płatności przez Spółkę;

3. Spółka wypowiada umowę leasingu, w związku z czym wygasa roszczenie Spółki o zapłatę przyszłych rat leasingowych jako efektu świadczenia usług;

Tak więc, otrzymanie przez Spółkę - już po wypowiedzeniu umowy leasingu - jakichkolwiek płatności od korzystającego (w zakresie w jakim płatności takie przewyższałyby należności Spółki za okresy sprzed wypowiedzenia umowy leasingu), oznacza wyłącznie otrzymanie należnego jej odszkodowania tak długo, jak Spółka nie wyrazi zgody na wznowienie umowy leasingu. Natomiast wznowienie umowy leasingu i wprowadzenie nowych zasad płatności rat leasingowych skutkuje wykreowaniem nowego stosunku prawnego, dla którego termin płatności jeszcze nie upłynął. Zaś uprzednio istniejący stosunek prawny - w zakresie terminów i wysokości rat leasingowych został unicestwiony już z chwilą wypowiedzenia przez Spółkę umowy leasingu. W rezultacie obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT nie może powstać retrospektywnie w odniesieniu do terminów płatności ustalonych w pierwotnym harmonogramie - stosunek prawny w tym zakresie został już bowiem unicestwiony.

Z powyższego wynika, że w odniesieniu do raty leasingowej należnej Spółce za okres od wypowiedzenia przez nią umowy leasingu operacyjnego do momentu jej wznowienia, w tym potencjalnych wpłat dokonanych przez korzystającego w tym okresie, które zostały pierwotnie zaliczone przez Spółkę na poczet należnego jej odszkodowania, obowiązek podatkowy po stronie Spółki powstanie z chwilą wystawienia faktury obejmującej tę ratę, o ile Spółka wystawi fakturę nie później niż w terminie płatności wynikającym z aneksu do umowy. Stanowisko takie potwierdza interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 31 grudnia 2012 r. (sygn. IPPP1/443-1007/12-2/JL). Organ odstąpił w niej od uzasadnienia prawnego i zaakceptował stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym (...) ponieważ do momentu zawarcia porozumienia z korzystającym o wznowieniu umowy leasingu, Spółka nie świadczyła usług leasingu na rzecz korzystającego, a otrzymane przez Spółkę kwoty stanowiły odszkodowanie z tytułu przedterminowego rozwiązania umowy leasingu z winy korzystającego, to dopiero w momencie zawarcia takiego porozumienia oraz zaliczenia otrzymanych kwot na poczet należnych Spółce OOL za okres od wypowiedzenia umowy leasingu do momentu jej wznowienia można mówić o otrzymaniu zapłaty przez Spółkę w rozumieniu ww. art. 19 ust. 13 pkt 4. Jak zostało wskazane przez Spółkę w uzasadnieniu do pytania nr 1, w okresie od wypowiedzenia umowy leasingu a przed ewentualnym zawarciem porozumienia o wznowieniu umowy leasingu, Spółka nie świadczy na rzecz korzystającego żadnych usługi brak jest jakiegokolwiek świadczenia ze strony Spółki. Do momentu ewentualnego zawarcia porozumienia Spółka nie dysponuje wiedzą, czy umowa leasingu zostanie wznowiona i czy Spółka będzie świadczyć przedmiotowe usługi.

W związku z powyższym, do momentu ewentualnego zawarcia przedmiotowego porozumienia otrzymane wpłaty mają z perspektywy Spółki charakter odszkodowawczy. Tym samym, dopiero w momencie zawarcia takiego porozumienia powstaje należność z tytułu świadczonej usługi leasingu, która zostaje w tym momencie rozliczona.

Co istotne, w identycznej sprawie jak opisana w niniejszym wniosku wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z 15 grudnia 2016 (sygn. I FSK 258/15) stwierdził, że nie można się zgodzić z Wojewódzkim Sądem Administracyjnym, że w sprawie doszło do cofnięcia oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy leasingu. Wypowiedzenie umowy doszło do skutku w postaci zakończenia stosunku zobowiązaniowego. Spółka jednoznacznie wyraziła wolę o braku chęci kontynuacji stosunku prawnego i braku woli świadczenia usługi na rzecz kontrahenta. Natomiast sporne "wznowienie" jest w istocie nawiązaniem ponownej umowy, która swoją treścią nawiązuje do umowy pierwotnej z modyfikacją wynikającą z nowego harmonogramu płatności. W tym nowym porozumieniu strony regulują kwestie opłat zapłaconych w okresie po wypowiedzeniu umowy a przed jej "wznowieniem". W nowym harmonogramie regulują także płatność zaległych opłat. (...)

Odnosząc się do kwestii rozpoznania obowiązku podatkowego w podatku VAT NSA wskazał, iż Rozpoznanie obowiązku następuje tylko na dany moment stanu faktycznego i prawnego. Nie można zatem wymagać, że obowiązek podatkowy powstanie retrospektywnie na skutek zdarzeń mających miejsce znacznie później. Taki stan rzeczy można byłoby zaakceptować, gdyby każda wypowiedziana umowa leasingu była następnie "wznawiana" i kontynuowana. Taka sytuacja zaś nie zachodzi. Tylko część umów rozwiązanych przez podatnika jest "wznawiana". W pozostałych przypadkach taka sytuacja nie zachodzi. Nie można zatem zaakceptować stanowiska, że po rozwiązaniu umowy leasingu, podatnik zobowiązany jest zawsze rozpoznać obowiązek podatkowy i wystawić fakturę pomimo braku płatności z tego tylko powodu, że umowa ta może zostać ewentualnie "wznowiona".

Na skutek wydania ww. wyroku NSA została wydana nowa interpretacja indywidualna (z 13 czerwca 2017 r., sygn. ILPP1/43-814/13/17-S/MK), w której organ potwierdził w całości stanowisko wnioskodawcy, w pełni zbieżne ze stanowiskiem prezentowanym przez Spółkę w niniejszym piśmie. Organ stwierdził, że obowiązek podatkowy w sytuacji otrzymania opłaty leasingowej należnej Spółce z tytułu używania przez Korzystającego przedmiotu leasingu w okresie od rozwiązania Umowy do momentu jej wznowienia oraz w sytuacji wpłaty określonych kwot na rachunek bankowy Spółki przez Korzystającego po rozwiązaniu Umowy (niewynikających z wezwania do zapłaty, które zaliczane są przez Spółkę do kwoty rozliczeniowej) - powstanie z datą wystawienia faktury VAT.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki obowiązek podatkowy w stosunku do faktury wystawionej po wznowieniu umowy leasingu i zawarciu aneksu do niej powstanie w momencie wystawienia tej faktury, nie później niż z upływem terminu płatności, określonego w tym aneksie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.