0114-KDIP4.4012.712.2019.2.KS - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz określenia wysokości podatku naliczonego przy zastosowaniu prewspółczynnika struktury sprzedaży z tytułu wydatków inwestycyjnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2019 r. (data wpływu 15 października 2019 r.), uzupełnionego pismem z dnia 17 grudnia 2019 r. (data wpływu 24 grudnia 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 11 grudnia 2019 r., nr 0114-KDIP4.4012.712.2019.1.KS o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz określenia wysokości podatku naliczonego przy zastosowaniu prewspółczynnika struktury sprzedaży z tytułu wydatków inwestycyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz określenia wysokości podatku naliczonego przy zastosowaniu prewspółczynnika struktury sprzedaży z tytułu wydatków inwestycyjnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: "podatek VAT").

Od dnia 1 stycznia 2017 r. Gmina dokonuje wspólnego rozliczania podatku VAT wraz z podległymi jej jednostkami organizacyjnymi w związku z centralizacją rozliczeń podatku VAT.

W ramach swojej działalności Gmina dokonuje szeregu czynności, do wykonywania których zobowiązana jest na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 506 z późn. zm., dalej: "ustawa o samorządzie gminnym").

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, Gmina wykonuje zadania własne za pomocą utworzonych w tym celu jednostek organizacyjnych, w tym jednostek budżetowych i zakładów budżetowych.

Oprócz zadań wykonywanych przez Gminę w ramach reżimu publicznoprawnego, Gmina wykonuje szereg czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych.

Gmina prowadzi inwestycję polegającą na budowie infrastruktury wodno-kanalizacyjnej (dalej: "Inwestycja") w celu świadczenia usług dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków na terenie Gminy.

W zakresie planowanej Inwestycji Gmina złożyła wniosek do (...) o dofinansowanie realizacji Inwestycji. Gmina jest jedynym podmiotem odpowiedzialnym za realizację Inwestycji i ponoszenie wszystkich kosztów kwalifikowalnych.

Kwota podatku VAT naliczonego wynikająca z faktur zakupowych związanych z realizacją Inwestycji nie będzie podlegała dofinansowaniu tj. będzie stanowiła koszt niekwalifikowalny projektu.

Wybudowana infrastruktura będzie stanowiła środek trwały Gminy. Gmina będzie właścicielem wybudowanej infrastruktury wodno-kanalizacyjnej i będzie odpowiadać za wykonywanie zadań związanych z jej wykorzystaniem. W powyższym zakresie Gmina będzie działać za pośrednictwem swojej jednostki organizacyjnej - jednostki budżetowej (dalej: "Jednostka"), której Inwestycja zostanie przekazana po jej zakończeniu (przesunięcie wewnątrz osoby prawnej jaką jest Gmina).

Działalność Jednostki to w szczególności dostarczanie wody oraz zbiorowe odprowadzanie ścieków, zarówno na rzecz:

* odbiorców zewnętrznych m.in. mieszkańców Gminy oraz osób prowadzących działalność gospodarczą (dalej: "Kontrahentów"),

* innych jednostek organizacyjnych Gminy (dalej: "Jednostek Organizacyjnych").

Z tytułu wykonywania ww. czynności Gmina, za pośrednictwem Jednostki, będzie otrzymywała wynagrodzenie od Kontrahentów. Wykonywanie ww. czynności na rzecz Kontrahentów będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Natomiast Jednostki Organizacyjne Gminy będą obciążane za dostawę wody i odprowadzanie ścieków na podstawie wystawianych not księgowych. Czynność ta będzie klasyfikowana jako pozostająca poza zakresem VAT (transakcja wewnętrzna w ramach tego samego podatnika VAT).

W związku z prowadzeniem gospodarki wodno-kanalizacyjnej przez Jednostkę, Gmina będzie ponosiła szereg wydatków związanych z Inwestycją (dalej: "Wydatki Inwestycyjne").

Faktury dokumentujące nabycie Wydatków Inwestycyjnych będą wystawiane na Gminę (z NIP Gminy) oraz będą zawierały informację, że dotyczą wydatków związanych z działalnością Jednostki (przypisanie do jednostki organizacyjnej Gminy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gmina będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu Wydatków Inwestycyjnych?

2. Czy, na podstawie art. 86 ust. 2a w zw. ust. 22 ustawy o VAT w zw. z § 1 i § 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193, dalej: "Rozporządzenie"), Gmina będzie uprawniona do określenia wysokości podatku VAT naliczonego z tytułu poniesionych Wydatków Inwestycyjnych w wysokości określonej przy zastosowaniu tzw. prewspółczynnika struktury sprzedaży (dalej: "preWSS" lub "Proporcja") określonego w sposób, o którym mowa w Rozporządzeniu?

3. Czy, zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia, w celu określenia wysokości podatku VAT naliczonego Gmina będzie uprawniona do zastosowania preWSS wyliczonego dla Jednostki?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gmina będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu Wydatków Inwestycyjnych.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 86 ust. 2a w zw. ust. 22 ustawy o VAT w zw. z § 1 i § 3 Rozporządzenia, Gmina będzie uprawniona do określenia wysokości podatku VAT naliczonego z tytułu poniesionych Wydatków Inwestycyjnych w wysokości określonej przy zastosowaniu tzw. prewspółczynnika struktury sprzedaży określonego w sposób, o którym mowa w Rozporządzeniu.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia, w celu określenia wysokości podatku VAT naliczonego, Gmina będzie uprawniona do zastosowania preWSS wyliczonego dla Jednostki.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Ad 1.

Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego.

Powyższa regulacja wskazuje na zasadę neutralności podatku VAT, mającą na celu zdjęcie ciężaru podatku VAT z podmiotów wykorzystujących nabywane świadczenia do działalności gospodarczej.

Przedmiotowa regulacja wskazuje, że dla zmaterializowania się prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego konieczne jest:

* działanie podmiotu w charakterze podatnika VAT,

* związek nabywanych świadczeń (w tym podatku VAT naliczonego) z czynnościami dającymi prawo do odliczenia VAT.

Gmina jako podatnik VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, pod pojęciem działalności gospodarczej, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższe oznacza, iż organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku VAT w przypadku, gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań własnych lub gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W przedmiotowym przypadku Gmina, za pośrednictwem Jednostki (tj. swojej jednostki organizacyjnej) będzie świadczyła usługi dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków. Usługi dostarczania wody i odprowadzania ścieków na rzecz odbiorców zewnętrznych będą świadczone na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, które będą kształtowały prawa i obowiązki stron oraz wynagrodzenie Gminy.

W konsekwencji, oznacza to, że w przypadku sprzedaży wody i odprowadzania ścieków na rzecz odbiorców zewnętrznych, Gmina nie będzie działała w charakterze organu władzy publicznej, lecz jako podatnik VAT. Tym samym, należy stwierdzić, iż pierwsza z ww. przesłanek zostanie spełniona.

Związek z czynnościami opodatkowanymi.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż drugim warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na gruncie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W związku z powyższym, należy wskazać, iż opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Ponadto, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej: "TSUE") m.in. wyroku w sprawie Tolsma (sygn. C-16/93) z dnia 3 marca 1994 r. czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli w ramach danej czynności występuje łącznie:

* świadczeniodawca;

* świadczeniobiorca;

* przedmiot świadczenia;

* wynagrodzenie;

* bezpośredni stosunek zobowiązaniowy pomiędzy stronami.

W świetle powyższego Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w przedmiotowej sprawie Gmina będzie występowała w charakterze świadczeniodawcy, a świadczeniobiorcami będą odbiorcy zewnętrzni m.in. mieszkańcy Gminy. W wyniku zawarcia umów cywilnoprawnych pomiędzy stronami powstanie bezpośredni stosunek zobowiązaniowy, na podstawie którego dojdzie do wypłaty wynagrodzenia za usługę (przedmiotu świadczenia).

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż świadczenie przez Jednostkę usług dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków na rzecz odbiorców zewnętrznych, na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, będzie spełniało ww. przesłanki i tym samym będzie stanowiło czynność podlegającą regulacjom ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, iż przedmiotowe usługi będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, w ocenie Wnioskodawcy, Gmina będzie uprawniona do odliczenia VAT od wydatków związanych z Inwestycją.

Podsumowując powyższe, w przedmiotowym przypadku Gmina (działająca w charakterze podatnika VAT) będzie wykorzystywała przedmiotową Inwestycję do czynności opodatkowywanych VAT (dostawa wody i odbiór ścieków). Tym samym pomiędzy Inwestycją, a działalnością Gminy w charakterze podatnika VAT występuje związek uprawniający Gminę do odliczenia VAT podatku VAT związanego z Inwestycją.

Ad 2.

Wysokość podatku VAT naliczonego do odliczenia (zastosowaniem preWSS).

Zgodnie z art. 86 ust. 2. pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi w szczególności suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Od powyższej zasady ustawa o VAT określa wyjątki.

Na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku VAT naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Przedmiotowa regulacja wskazuje na sposób określania wysokości podatku VAT naliczonego w przypadku nabywania świadczeń (wraz z podatkiem VAT) wykorzystywanych jednocześnie do działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT oraz do celów innych niż działalność gospodarcza (np. zadania własne wynikające z ustawy).

Gmina, za pośrednictwem Jednostki, będzie przy użyciu Inwestycji świadczyła usługi w zakresie dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków na rzecz:

* odbiorców zewnętrznych (czynność opodatkowana VAT - w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT), oraz

* innych jednostek organizacyjnych Gminy np. zakładów budżetowych Gminy czy urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego - czynność poza zakresem VAT - czynność wewnętrzna w ramach przedsiębiorstwa z przeznaczeniem na wykonywanie zadań własnych Gminy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej "WSA") w Gdańsku w wyroku z dnia 29 sierpnia 2017 r. (sygn. akt I SA/Gd 667/17), wydanym w stanie faktycznym analogicznym do zdarzenia niniejszego będącego przedmiotem wniosku, w którym Sąd wskazał, iż " (...) o kwalifikacji wydatków na infrastrukturę wodno-kanalizacyjną (czy związane są z działalnością gospodarczą gminy, czy też z inną jej działalnością), nie przesądza wewnętrzny charakter rozliczeń pomiędzy gminą a jej jednostkami z tytułu dostarczanej wody i odbioru ścieków. Kwalifikacja tych wydatków zależy bowiem od tego, jakiej działalności prowadzonej przez gminę służy infrastruktura, a w opisanym przypadku - jak wynika z wniosku - służy ona także działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT (tj. działalności szkół, przedszkoli, ośrodka pomocy społecznej, urzędu gminy)". Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 4 kwietnia 2017 r. (sygn. akt I SA/Bd 64/17) oraz w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 15 marca 2017 r. (sygn. akt I SA/Gd 67/17).

W konsekwencji, należy stwierdzić, iż infrastruktura wodno-kanalizacyjna (tj. Inwestycja) będzie wykorzystywana przez Gminę zarówno:

* do prowadzonej działalności gospodarczej tj. dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków na rzecz odbiorców zewnętrznych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (opodatkowanych właściwą stawką podatku VAT), jak i

* do czynności pozostających poza zakresem ustawy o VAT, tj. dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków na rzecz jednostek organizacyjnych Gminy, za pośrednictwem których Gmina wykonuje zadania własne m.in. z zakresu pomocy społecznej i kultury.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, Gmina będzie zobowiązana do zastosowania preWSS w celu określenia kwoty podatku VAT naliczonego związanego z Inwestycją, która jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzanie w wyrokach sądów administracyjnych, tj. w szczególności w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 22 czerwca 2017 r. (sygn. akt III SA/GI 445/17), w którym Sąd wskazał, iż: "skoro (...) gmina wykorzystuje infrastrukturę wodociągowo-kanalizacyjną, zarówno w celu świadczenia usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków na rzecz tzw. odbiorców zewnętrznych, jak i tzw. jednostek organizacyjnych (odbiorców wewnętrznych), od dnia 1 stycznia 2017 r. wydatki związane z zaopatrzeniem w wodę i odprowadzaniem ścieków - wbrew stanowisku gminy - nie będą dotyczyły wyłącznie działalności opodatkowanej, ale również innej działalności, tj. wykonywanej poza zakresem VAT. Działalność gminy, jako jednego podatnika, obejmuje bowiem również zadania publiczne niebędące działalnością gospodarczą w rozumieniu u.p.t.u., a zatem niepodlegającą opodatkowaniu tym podatkiem (...). W związku z powyższym gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości, ale na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a u.p.t.u."

W analogicznych sytuacjach tożsame stanowisko zostało zaprezentowane również przez:

* WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 29 sierpnia 2017 r. (sygn. I SA/Gd 667/17),

* WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 18 lipca 2017 r. (sygn. I SA/Gd 696/17),

* WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 6 czerwca 2017 r. (sygn. I SA/Bd 489/17),

* WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 1 czerwca 2017 r. (sygn. I SA/GI 367/17).

Sposób określenia preWSS.

Zgodnie z art. 86 ust. 2b ustawy o VAT sposób określenia proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Jednocześnie, w art. 86 ust. 2c ustawy o VAT, Ustawodawca wskazał na dane jakie mogą być wykorzystane do kalkulacji preWSS, tj.:

Jednocześnie, w art. 86 ust. 22 ustawy o VAT Ustawodawca wskazał, że "Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego."

W konsekwencji Ustawodawca wprowadził do porządku prawnego Rozporządzenie (Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników).

Zgodnie z § 1 w zw. z § 3 ust. 1 Rozporządzenia, każda z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego, tj. urząd, jednostka budżetowa, zakład budżetowy, określają preWSS dla siebie odrębnie.

Tym samym, przepisy Rozporządzenia wskazują sposób kalkulacji Proporcji:

* dla urzędu gminy wg wzoru wskazanego w § 3 ust. 2 Rozporządzenia,

* dla jednostek budżetowych gminy wg wzoru wskazanego w § 3 ust. 3 Rozporządzenia,

* dla zakładu budżetowego gminy wg wzoru wskazanego w § 3 ust. 4 Rozporządzenia.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, Gmina będzie uprawniona do określenia wysokości podatku VAT związanego z Wydatkami Inwestycyjnymi za pomocą proporcji preWSS określanej w sposób wskazany w Rozporządzeniu.

Ad 3.

Prawo do zastosowania preWSS ustalonego dla gminnej jednostki budżetowej.

Zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzania, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Przedmiotowa regulacja wskazuje, iż Proporcja winna być określana odrębnie dla każdej jednostki organizacyjnej gminy. Tym samym celem Ustawodawcy było określenie, które jednostki organizacyjne i w jakim stopniu wykorzystują do działalności gospodarczej (tj. do wykonywania czynności objętych zakresem ustawy o VAT).

Powyższy pogląd pozostaje w zgodzie z literalnym brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, iż prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Oznacza to, że jednostka samorządu terytorialnego powinna przypisać wydatek (w tym kwotę podatku VAT) do danej jednostki organizacyjnej, a następnie za pomocą Proporcji, określić jaka część podatku VAT wskazanego na fakturze jest związana z działalnością gospodarczą.

W przedmiotowym przypadku Inwestycja będzie wykorzystywana do świadczenia usług przez Jednostkę. Tym samym, powoduje to, iż całość Wydatków Inwestycyjnych (w tym podatku VAT) związanego z Inwestycją będzie alokowana do Jednostki. Alokacja wydatków do jednostki organizacyjnej (tj. Jednostki) wynikać będzie z dokumentacji księgowej, która będzie zawierała informację na temat tego, że dotyczą wydatków związanych z Jednostką.

W konsekwencji, zgodnie z postanowieniami § 3 ust. 1 w zw. z ust. 3 Rozporządzenia, wysokość kwoty podatku VAT naliczonego związanego z Inwestycją określona winna być za pomocą Proporcji Jednostki, wg wzoru wskazanego § 3 ust. 3 Rozporządzenia.

Reasumując powyższe, Gmina będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z Wydatkami Inwestycyjnymi, określonego w sposób wskazany w Rozporządzeniu dla Jednostki.

W świetle powyższego, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wyjaśnić, że z dniem 1 października 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 280), zwana dalej: ustawą centralizacyjną.

Jak wynika z art. 3 ustawy centralizacyjnej, jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Ponadto, na mocy art. 4 ustawy centralizacyjnej, jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o jednostce organizacyjnej - rozumie się przez to:

Wobec powyższego należy stwierdzić, że podatnikiem podatku VAT dla wszelkich czynności jest Gmina. Zatem wszystkie czynności wykonywane przez jednostki organizacyjne gminy na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach tych jednostek mają charakter wewnętrzny.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej: ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Ponadto jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

W myśl art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

Według art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu (art. 86 ust. 2e ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W tym miejscu należy wskazać, że w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji (art. 86 ust. 2h ustawy).

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie delegacji zawartej w przepisie art. 86 ust. 22 ustawy, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193), zwane dalej: rozporządzeniem.

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej "sposobem określenia proporcji" oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W przypadku jednostki samorządu terytorialnego, sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla:

* urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego,

* samorządowej jednostki budżetowej,

* samorządowego zakładu budżetowego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden "całościowy" sposób określenia proporcji dla jednostki samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jej poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Rozporządzenie wprowadza wzory, według których będą wyznaczane sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć.

Zaproponowane metody mają charakter "obrotowy", polegający na ustaleniu "udziałów" z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym "obrocie" z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą VAT.

Jak już wcześniej wspomniano, wśród wymienionych w rozporządzeniu podmiotów, Minister Finansów wskazał m.in. jednostki samorządu terytorialnego, jednostki budżetowe, samorządowy zakład budżetowy.

Urzędem obsługującym jednostkę samorządu terytorialnego - w myśl § 2 pkt 5 rozporządzenia - jest urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, działający w formie samorządowej jednostki budżetowej

Przez jednostkę budżetową, zgodnie z § 2 pkt 6 rozporządzenia, rozumie się utworzoną przez jednostkę samorządu terytorialnego, samorządową jednostkę budżetową.

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do § 3 ust. 2 rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100/DUJST

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej.

DUJST - dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Z kolei w myśl § 2 pkt 9 rozporządzenia, przez dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego rozumie się dochody obejmujące dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych - wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o:

Zgodnie z § 3 ust. 3 rozporządzenia jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku jednostki budżetowej sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100/D

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez jednostkę budżetową, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

D - dochody wykonane jednostki budżetowej.

W myśl § 2 pkt 10 rozporządzenia - przez dochody wykonane jednostki budżetowej rozumie się dochody obejmujące dochody publiczne w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, z wyjątkiem dochodów, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 4 lit. b-d i pkt 5 ustawy o finansach publicznych, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, zrealizowane lub otrzymane przez tę jednostkę, wynikające ze sprawozdania z wykonania:

a. planu finansowego jednostki budżetowej oraz

b. planu dochodów i wydatków zgromadzonych na wydzielonym rachunku, o którym mowa w art. 223 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, jeżeli dana jednostka budżetowa prowadzi taki rachunek - powiększone o kwotę stanowiącą równowartość środków przeznaczonych na zasilenie tej jednostki celem realizacji przypisanych jej zadań jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem środków przeznaczonych na wypłatę, na podstawie odrębnych przepisów, zasiłków, zapomóg i innych świadczeń o podobnym charakterze na rzecz osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia, dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, dochody wykonane jednostki budżetowej oraz przychody wykonane zakładu budżetowego nie obejmują odpowiednio dochodów lub przychodów uzyskanych z tytułu:

Należy zauważyć, że powołany uprzednio przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie (...) kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz. (art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od dnia 1 stycznia 2017 r. dokonuje wspólnego rozliczania podatku VAT wraz z podległymi jej jednostkami organizacyjnymi w związku z centralizacją rozliczeń podatku VAT. W ramach swojej działalności Gmina dokonuje szeregu czynności, do wykonywania których zobowiązana jest na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Oprócz zadań wykonywanych przez Gminę w ramach reżimu publicznoprawnego, Gmina wykonuje szereg czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych. Gmina prowadzi inwestycję polegającą na budowie infrastruktury wodno-kanalizacyjnej w celu świadczenia usług dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków na terenie Gminy za pośrednictwem swojej jednostki organizacyjnej - jednostki budżetowej (Jednostka).

Działalność Jednostki to w szczególności dostarczanie wody oraz zbiorowe odprowadzanie ścieków, zarówno na rzecz:

* odbiorców zewnętrznych m.in. mieszkańców Gminy oraz osób prowadzących działalność gospodarczą (Kontrahentów),

* innych jednostek organizacyjnych Gminy (Jednostek Organizacyjnych).

Z tytułu wykonywania ww. czynności Gmina, za pośrednictwem Jednostki, będzie otrzymywała wynagrodzenie od Kontrahentów. Wykonywanie ww. czynności na rzecz Kontrahentów będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Natomiast Jednostki Organizacyjne Gminy będą obciążane za dostawę wody i odprowadzanie ścieków na podstawie wystawianych not księgowych. Czynność ta będzie klasyfikowana jako pozostająca poza zakresem VAT (transakcja wewnętrzna w ramach tego samego podatnika VAT).

W związku z prowadzeniem gospodarki wodno-kanalizacyjnej przez Jednostkę Gmina będzie ponosiła szereg wydatków związanych z Inwestycją (Wydatki Inwestycyjne).

Analiza okoliczności sprawy wskazuje, że ponoszone przez Wnioskodawcę - Gminę wydatki inwestycyjne związane z nabyciem towarów i usług będą wykorzystywane zarówno do wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy (czynności opodatkowanych podatkiem VAT) oraz do celów innych niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT).

Należy więc uznać, że w świetle przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie w jakim towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

Zatem, jeżeli nabyte towary i usługi dotyczące wydatków inwestycyjnych będą miały związek z wykonywaniem przez Wnioskodawcę za pośrednictwem swojej jednostki organizacyjnej - jednostki budżetowej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy (czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT) oraz działalności innej niż gospodarcza (działalność poza VAT), a jednostka ta nie będzie miała możliwości przypisania tych wydatków wyłącznie do działalności gospodarczej przez nią realizowaną, to Gmina przy określeniu wysokości podatku VAT naliczonego z tytułu poniesionych wydatków inwestycyjnych, będzie zobowiązana stosować przepisy o sposobie określania proporcji, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy, w związku z § 1 i § 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników, określonych odrębnie dla tych jednostek organizacyjnych.

Podkreślenia bowiem wymaga, że w myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2015 r., w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Oznacza to, że w przypadku jednostki samorządu terytorialnego nie będzie ustalany jeden "całościowy" sposób określenia proporcji dla tej jednostki jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla jej poszczególnych jednostek organizacyjnych.

W świetle powyższego w przypadku zakupu towarów i usług dotyczących wydatków inwestycyjnych, które będą wykorzystywane przez jednostkę organizacyjną Gminy zarówno do działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT) jak i do czynności pozostających poza działalnością gospodarczą (czynności niepodlegające VAT), Wnioskodawcy na podstawie art. 86 ust. 2a w związku z art. 86 ust. 22 ustawy o VAT oraz § 1 i § 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu tzw. "prewspółczynnika" obliczonego dla jednostki organizacyjnej wykorzystującej zakupione towary i usługi, tj. jednostki budżetowej. W szczególności na mocy § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, Gmina w celu określenia wysokości podatku VAT naliczonego, będzie uprawniona do zastosowania tzw. "prewspółczynnika" wyliczonego dla jednostki budżetowej wykorzystującej przedmiotową inwestycje.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.