0114-KDIP4.4012.660.2017.1.KR - Opodatkowanie dostawy kart przedpłaconych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2017 r. (data wpływu 3 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy kart przedpłaconych (pytanie nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 3 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy kart przedpłaconych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką utworzoną zgodnie z ustawodawstwem Wielkiej Brytanii, z siedzibą na terytorium tego kraju (dalej: "Spółka"). Na terytorium Rzeczpospolitej Spółka prowadzi działalność gospodarczą przez swój Oddział (utworzony zgodnie z przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004 r. (zwany dalej: "Oddziałem" lub "Wnioskodawcą"). Oddział stanowi nieposiadającą osobowości prawnej jednostkę organizacyjną przedsiębiorcy brytyjskiego, samodzielną pod względem organizacyjnym (tak personalnym jak i technicznym) i został wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego. Prowadzi także księgi rachunkowe w języku polskim zgodnie z krajowymi przepisami o rachunkowości.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (w dalszej części "ustawa o VAT") i zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Wnioskodawca ma status instytucji pieniądza elektronicznego (EMI) w rozumieniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/11 O/WE z dnia 16 września 2009 r. na podstawie koncesji udzielonej przez brytyjski organ regulacyjny usług finansowych (FCA). Jest również członkiem M. tj. organizacji zrzeszającej instytucje finansowe wydające karty płatnicze. Przedmiotem działalności Spółki, a co za tym idzie Oddziału są szeroko rozumiane usługi finansowe polegające w szczególności na wydawaniu kart przedpłaconych wraz z zapewnieniem klientom Spółki dokonywania transakcji płatniczych poprzez kartę przedpłaconą z wydzielonego rachunku technicznego prowadzonego na rzecz Wnioskodawcy przez bank komercyjny. Spółka w ramach prowadzonej działalności, zapewnia także usługi komplementarne, które umożliwiają dokonywanie transakcji płatniczych. Oferta Spółki kierowana jest do zarówno klientów prywatnych oraz korporacyjnych.

W działalności Wnioskodawcy można wyróżnić cztery warianty sprzedaży:

W przypadku Wariantu nr 1, Spółka dostarcza karty przedpłacone podmiotom polskim jako towar tj. plastikową kartę bez zapewnienia kontrahentowi dodatkowych usług finansowych w postaci systemu płatności (karty nieaktywne). Taki schemat występuje z reguły w przypadku zamówienia przez kontrahenta znacznej ilości kart przedpłaconych. Karty takie są następnie aktywowane, każda z nich z osobna. Proces ten może obejmować dłuższy okres czasu. Z kolei obsługa finansowa takich kart może być zapewniana już po ich aktywacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym dostawa kart przedpłaconych (Prepaid) do klientów korporacyjnych na terytorium Polski według Wariantu nr 1 powinna być traktowana jako dostawa towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT oraz opodatkowana podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej (do 31 grudnia 2018 r. w wysokości 23%)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. Należy zauważyć, że czynności wykonywane przez Spółkę w przypadku Wariantu nr 1 sprzedaży, ograniczają się jedynie do dostawy kart przedpłaconych (nieaktywnych) dla klientów biznesowych, natomiast nie dokonywane są jakiekolwiek usługi związane z obsługą transakcji płatniczych wykonywanych przy użyciu kart. Wnioskodawca nie dokonuje zatem świadczenia usług w zakresie transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, jak również pośrednictwa finansowego w świadczeniu tych usług. W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż kart płatniczych nie podlega zwolnieniu przedmiotowemu w podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z art. 2 ust. 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy wskazano, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Z kolei w myśl art. 43 ust. 15 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

Zwolnienia od podatku usług finansowych oparte zostały na obiektywnych kryteriach, nie są zaś uzależnione od rodzaju podmiotu świadczącego te usługi.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

I tak zgodnie z art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego zastosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W oparciu o art. 135 ust. 1 lit. a-f Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

Przytoczone przepisy Dyrektywy dotyczą tylko ściśle wymienionych rodzajów czynności, których charakter pozwala na zakwalifikowanie ich do kategorii usług związanych z obrotem bankowym i finansami. W związku z tym należy uznać, że wszelkie inne czynności niewymienione w tym przepisie, nawet jeśli mają charakter czynności bankowych, bądź finansowych lub zakres ich jest zbliżony do tego typu usług, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu. Powyższe zwolnienia obejmują w praktyce większość typowych transakcji dokonywanych na rynkach finansowych, a w szczególności usługi świadczone przez banki, biura maklerskie, fundusze inwestycyjne i powiernicze itp.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką utworzoną zgodnie z ustawodawstwem Wielkiej Brytanii, z siedzibą na terytorium tego kraju. Na terytorium Rzeczpospolitej prowadzi działalność gospodarczą przez swój Oddział (zwany dalej: "Oddziałem" lub "Wnioskodawcą"). Oddział stanowi nieposiadającą osobowości prawnej jednostkę organizacyjną przedsiębiorcy brytyjskiego, samodzielną pod względem organizacyjnym (tak personalnym jak i technicznym) i został wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego. Prowadzi także księgi rachunkowe w języku polskim zgodnie z krajowymi przepisami o rachunkowości.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (w dalszej części "ustawa o VAT") i zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Wnioskodawca ma status instytucji pieniądza elektronicznego (EMI) w rozumieniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. na podstawie koncesji udzielonej przez brytyjski organ regulacyjny usług finansowych (FCA). Jest również członkiem MasterCard International Incorporated tj. organizacji zrzeszającej instytucje finansowe wydające karty płatnicze. Przedmiotem działalności Spółki, a co za tym idzie Oddziału są szeroko rozumiane usługi finansowe polegające w szczególności na wydawaniu kart przedpłaconych wraz z zapewnieniem klientom Spółki dokonywania transakcji płatniczych poprzez kartę przedpłaconą z wydzielonego rachunku technicznego prowadzonego na rzecz Wnioskodawcy przez bank komercyjny. Spółka w ramach prowadzonej działalności, zapewnia także usługi komplementarne, które umożliwiają dokonywanie transakcji płatniczych. Oferta Spółki kierowana jest do zarówno klientów prywatnych oraz korporacyjnych.

W działalności Wnioskodawcy można wyróżnić cztery warianty sprzedaży:

W przypadku Wariantu nr 1, Spółka dostarcza karty przedpłacone podmiotom polskim jako towar tj. plastikową kartę bez zapewnienia kontrahentowi dodatkowych usług finansowych w postaci systemu płatności (karty nieaktywne). Taki schemat występuje z reguły w przypadku zamówienia przez kontrahenta znacznej ilości kart przedpłaconych. Karty takie są następnie aktywowane, każda z nich z osobna. Proces ten może obejmować dłuższy okres czasu. Z kolei obsługa finansowa takich kart może być zapewniana już po ich aktywacji.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą opodatkowania sprzedaży kart przedpłaconych.

W opinii Spółki w przedstawionym stanie faktycznym nie świadczy ona usług zwolnionych od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Należy zauważyć, że ustawa nie określa bliżej, co należy rozumieć pod pojęciami wymienionymi w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. W tym celu należy się odwołać pomocniczo do uregulowań wskazanych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2017 r. Nr 1876). Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 oraz pkt 6 ww. ustawy czynnościami bankowymi jest prowadzenie innych rachunków bankowych oraz przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 3 ustawy, czynnościami bankowymi, o ile są one wykonywane przez banki jest również świadczenie usług płatniczych oraz wydawanie pieniądza elektronicznego.

Z uwagi na powyższe uregulowania, stwierdzić należy, że do usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, zaliczyć należy usługi w zakresie rozliczenia i przekazania środków pieniężnych oraz inne usługi z nimi związane, które są świadczone przez banki bądź inne instytucje finansowe na rzecz podmiotów biorących udział w procesie transakcji dokonywanej przy użyciu karty płatniczej w związku z dokonaniem płatności przy użyciu takiej karty.

Należy zauważyć, że czynności wykonywane przez Spółkę w opisanych okolicznościach ograniczają się jedynie do dostawy kart przedpłaconych (nieaktywnych) dla klientów biznesowych, bez świadczenia jakichkolwiek usług związanych z obsługą transakcji płatniczych wykonywanych przy ich użyciu. Wnioskodawca wskazał, że jego czynności ograniczają się do sprzedaży nieaktywnych kart przedpłaconych.

Wnioskodawca nie dokonuje zatem świadczenia usług w zakresie transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, jak również pośrednictwa w ich świadczeniu, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. W konsekwencji należy uznać, że sprzedaż przez Wnioskodawcę kart przedpłaconych nie podlega zwolnieniu od podatku VAT przewidzianemu w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Dla czynności dostawy kart przedpłaconych ustawodawca nie przewiduje preferencji podatkowych w zakresie VAT zatem podlega ona opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej w wysokości 23%.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie pytania nr 1, natomiast w zakresie pytania nr 2, 3 i 4 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.