0114-KDIP4.4012.522.2017.1.IT - Zwolnienie z VAT sprzedaży przez bank samochodów osobowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2017 r. (data wpływu 3 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT czynności sprzedaży przez Bank samochodów osobowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT czynności sprzedaży przez Bank samochodów osobowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Bank jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Podstawową działalnością Banku są czynności wymienione jako zwolnione w art. 43 ust. 1 pkt 38-40 Ustawy o VAT, według PKD 649Z - pozostałe pośrednictwo pieniężne. Bank w niewielkiej części wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług: wynajem skrytek sejfowych, wynajem nieruchomości przejętych za długi do czasu ich sprzedaży, opłaty za wydane zaświadczenia.

Bank w latach 2007-2010 dokonał zakupu samochodów osobowych. Przy zakupie samochodów osobowych nie był odliczony podatek VAT, ponieważ ich zakup był związany z działalnością bankową zwolnioną. Samochody zostały przekazane do użytkowania Dyrektorom Oddziałów Banku. Zgodnie z Instrukcją Zasady i tryb prowadzenia gospodarki transportowej w Banku, samochody mogą być wykorzystywane do celów służbowych jak i pozasłużbowych. Używanie samochodu służbowego do celów pozasłużbowych jest dodatkowym świadczeniem niepieniężnym Banku na rzecz użytkownika samochodu służbowego i stanowi jego przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o ubezpieczeniu społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnym.

W 2017 r. Bank dokonał sprzedaży samochodów osobowych. Od sprzedaży został naliczony podatek VAT w wysokości 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży przez Bank samochodów osobowych, do których nie przysługiwało Bankowi odliczenie podatku VAT przy ich zakupie, Bank miał obowiązek naliczyć podatek od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż samochodów osobowych, przy zakupie których nie przysługiwało odliczenie podatku VAT, jest zwolniona z podatku VAT.

Samochody osobowe zostały zakupione w latach, kiedy usługi bankowe były zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w związku z tym Bank nie mógł odliczyć podatku VAT z faktury zakupu. Art. 43 ust. 1 pkt 2 w obecnym brzmieniu określa, że zwalnia się od podatku "2) dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego".

Wykonywane przez Bank czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, takie jak: wynajem nieruchomości, wynajem skrytek sejfowych, są wykonywane w Centrali Banku, Oddziały nie prowadzą takiej działalności, natomiast pozostałe czynności wykonywane przez Oddziały Banku podlegające opodatkowaniu (np. wystawianie zaświadczeń) stanowią marginalną (nieznaczącą) część operacji bankowych. W związku z powyższym oraz z faktem, że przy zakupie samochodów nie przysługiwało odliczenie podatku VAT, oraz że przedmiotowe samochody były wykorzystywane przez Dyrektorów Oddziałów, Bank soi na stanowisku jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez pojęcie sprzedaży - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się zarówno odpłatną dostawę towarów, jak i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. art. 146a ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku. Podkreślić należy, że zastosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie cytowanej regulacji art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zwolnienie przysługuje w razie łącznego spełnienia dwóch warunków. Po pierwsze - towary mają być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Oznacza to, że towary powinny być zakupione z przeznaczeniem do wykorzystania ich przy wykonywaniu czynności, które są zwolnione z podatku i faktycznie powinny być używane przy takiej działalności. Po drugie - dla zastosowania zwolnienia - obok spełnienia tego pierwszego warunku podatnik nie powinien mieć prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia, importu bądź wytworzenia tych towarów. Tym samym o zasadności korzystania z tego zwolnienia nie przesądza tylko i wyłącznie fakt, że podatnikowi nie przysługiwało przy nabyciu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Oprócz tego podatnik dla zastosowania tego zwolnienia musi wykorzystywać towar wyłącznie na cele działalności zwolnionej od VAT. W przypadku podatnika wykorzystującego towar, co do którego nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego, do wykonywania czynności opodatkowanych, zastosowanie tego zwolnienia nie będzie możliwe.

Z treści wniosku wynika, że Bank jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Podstawową działalnością Banku są czynności wymienione jako zwolnione w art. 43 ust. 1 pkt 38-40 Ustawy o VAT, według PKD 649Z - pozostałe pośrednictwo pieniężne. Bank w niewielkiej części wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług: wynajem skrytek sejfowych, wynajem nieruchomości przejętych za długi do czasu ich sprzedaży, opłaty za wydane zaświadczenia. Bank w latach 2007-2010 dokonał zakupu samochodów osobowych. Przy zakupie samochodów osobowych nie był odliczony podatek VAT, ponieważ ich zakup był związany z działalnością bankową zwolnioną. Samochody zostały przekazane do użytkowania Dyrektorom Oddziałów Banku. Zgodnie z Instrukcją Zasady i tryb prowadzenia gospodarki transportowej w Banku, samochody mogą być wykorzystywane do celów służbowych jak i pozasłużbowych. Używanie samochodu służbowego do celów pozasłużbowych jest dodatkowym świadczeniem niepieniężnym Banku na rzecz użytkownika samochodu służbowego i stanowi jego przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o ubezpieczeniu społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy przy sprzedaży przez Bank samochodów osobowych, do których nie przysługiwało Bankowi odliczenie podatku VAT przy ich zakupie, Bank miał obowiązek naliczyć podatek od towarów i usług.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do konkluzji, że w rzeczywistości - jak wynika z treści wniosku - przedmiotowe samochody osobowe nie były wykorzystywane wyłącznie do działalności zwolnionej. W pierwszej kolejności należy mieć na uwadze, że Bank wykonuje także czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług: wynajem skrytek sejfowych, wynajem nieruchomości przejętych za długi do czasu ich sprzedaży, opłaty za wydane zaświadczenia, zaś Oddział Banku ogranicza swoją działalność opodatkowaną jedynie do wystawiania zaświadczeń. Niemniej jednak, fakt że czynności te stanowią marginalną (nieznaczną) części wszystkich operacji bankowych Oddziału, nie może spowodować, że czynności te stają się nieistotne i należy je pominąć przy ocenie charakteru wykonywanej przez Oddział Banku działalności. Zatem wykorzystując samochody do działalności gospodarczej Bank (Oddział Banku) wykorzystywał je zarówno do czynności zwolnionych jak i do czynności opodatkowanych. Ponadto, za wykorzystaniem samochodów do działalności mieszanej przemawia fakt przekazania ich Dyrektorom do wykorzystania do celów pozasłużbowych.

Tym samym nie została spełniona podstawowa przesłanka umożliwiająca skorzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie dyspozycji zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, mianowicie wykorzystywanie towarów wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Zatem, ponieważ dla czynności sprzedaży samochodu nie istnieją inne przepisy pozwalające na skorzystanie ze zwolnienia od podatku VAT bądź zastosowania obniżonej stawki podatku VAT, transakcja będzie opodatkowana podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem-nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności konsekwencji podatkowych wykorzystywania samochodów do celów służbowych jak i pozasłużbowych oraz uznania czynności używania samochodu służbowego do celów pozasłużbowych jako świadczenie niepieniężne Banku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.